Πάρε τις γαλότσες σου, δυο σακούλες γεμάτες σαβουροφαγητό από το σουπερμάρκετ και πεντακόσιες λίρες - κι έφυγες για μεγάλο βρετανικό φεστιβάλ! Ή αν όχι εσύ, τουλάχιστον η μαμά σου. Καθώς οι τιμές για μεγαλύτερα φεστιβάλ με πιο γνωστούς καλλιτέχνες ανεβαίνουν, ανεβαίνει και η ηλικία όσων πηγαίνουν, αφήνοντας στην απ' έξω τους επίδοξους νεότερους φεστιβαλιστές.
Δείτε τι γίνεται με το Glastonbury: Το 1997 το μέσο άτομο που πήγαινε στη μέρα των Radiohead ήταν 26 ετών και το 2022 είναι 45. Τώρα βγάζει λίγο περισσότερο νόημα το ότι είναι headliners μπάντες όπως οι Guns N’ Roses.Αυτό δεν έχει μειώσει την επιθυμία του κόσμου να ξεφύγει για ένα Σαββατοκύριακο από τη βαρετή καθημερινότητα. Απλά την άλλαξε. Κάποιοι βλέπουν τα μεγάλα φεστιβάλ ως μηχανές που βγάζουν μόνο λεφτά, πολύ μακριά από αυτό που θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας τους: μουσική, φίλοι και τρεις μέρες αναρχία σε ένα λασπωμένο χωράφι. Έτσι κι αλλιώς είναι πιο δύσκολο να διατηρηθεί ένα ανέμελο χάος όταν έχεις εφαρμογές που σου θυμίζουν ότι ξεπέρασες το μηνιαίο όριο εξόδων σου μόλις πληρώσεις άλλες 15 λίρες για ένα άθλιο μπέργκερ κοτόπουλο.Ως αντίδραση, πολλοί νέοι λάτρεις της μουσικής αναζητούν όχι εμπερευματοποιημένα, μικρά φεστιβάλ για να κρατήσουν ζωντανή την τρέλα του καλοκαιριού με underground vibes.Ο DJ και λάτρης της μουσικής Dom Shrimpling, 21, έχει πάει σε πολλά φεστιβάλ φέτος το καλοκαίρι παρά το αυξανόμενο κόστος ζωής. «Μπορείς πάντα να πας σε μικρά φεστιβάλ που είναι πιο φτηνά, τα εισιτήρια κοστι΄ζουν λιγότερο από 100 λίρες. Συνήθως τα μαθαίνεις από στόμα σε στόμα άρα αυτό σημαίνει ότι συχνά είσαι κάπου κοντά και ξοδεύεις λιγότερα σε βενζίνες», λέει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Wibbly Woods, 2023. Photo: Izzy Copestake
Μια από τις επιλογές του ήταν το Wibbly Woods, όπου παραβρέθηκαν 500 άτομα την τρίτη του χρονιά για ένα σαββατοκύριακο γκαράζ, ντίσκο και μπρέικμπιτ. Έχει τα πάντα, από μικρές εγκαταστάσεις τέχνης σε δέντρα μέχρι κρυμμένες σκηνές στο τέρμα στριφογυριστών μονοπατιών μες στο δάσος αλλά για τον ιδρυτή, Otto Williams, αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι το μικρό του μέγεθος.«Πάντα κάποιος γνωστός είναι κοντά σου», λέει ο 25χρονος. Παρά τις πιέσεις στα ανεξάρτητα φεστιβάλ να επεκταθούν γρήγορα, ο Williams και η ομάδα δεν ενδιαφέρονται. «Δεσμευόμαστε να διατηρήσουμε την αυθεντική και μη εμπορική φύση του Wibbly. Η γοητεία του έγκειται στο γνήσιο κοινοτικό πνεύμα, δεν θέλουμε να γίνει ένα τεράστιο event».Καθώς τα early bird εισιτήρια κοστίζουν μόλις 22 £ την ημέρα, και το μέγεθος του φεστιβάλ κάνει την αυθεντική βιωσιμότητα πολύ πιο εφικτό στόχο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ορισμένοι νέοι γυρίζουν την πλάτη τους σε τεράστια φεστιβάλ.
Και ποιος λέει ότι μεγάλο ίσον καλύτερο; Τα δυσάρεστα στοιχεία των μεγάλων φεστιβάλ –αυτά που τα ανέχεσαι για να μπορείς να πεις «Πήγα στο Boomtown»– εξαφανίζονται σε μικρότερη κλίμακα. Δεν υπάρχει τρελό ψάξιμο από τους σεκιουριτάδες, ούτε σου πουλάνε με ευκολία ψεύτικα ναρκωτικά. Και κυρίως, η μπίρα δεν κάνει 9 λίρες. Το Antibodies είναι ένα άλλο μικρό φεστιβάλ του οποίου ο στόχος δεν είναι μόνο να βγάλει χρήματα. Ξεκίνησε αμέσως μετά την πανδημία, το 2021, σε μια μυστική τοποθεσία έξω από το Winchester κάθε χρόνο και το 2023 πούλησε σκόπιμα μόλις 400 εισιτήρια. «Πολλοί μας είπαν ότι είναι ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ που έχουν πάει και πιστεύουμε ότι έχει να κάνει με το μέγεθος και την ενέργεια που δίνεται σε κάθε μικρό πράγμα», λέει στο VICE η συνιδρύτρια Mori Thompson. «Το τρέχει μια μικρή βασική ομάδα και επιβλέπουμε τα πάντα. Ας ελπίσουμε ότι ένα event που δεν έχει στο επίκεντρο το κέρδος είναι πιο ευχάριστο».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης είναι σημαντική η διασκέδαση χωρίς κόπο, κάτι σπάνιο στον κόσμο της αναμονής για αγορά εισιτηρίων.«Υπάρχει κάτι πραγματικά αναζωογονητικό στο να βρίσκεσαι σε μια μικρή εκδήλωση χωρίς άγχος», λέει η Amy Turner, η οποία είναι πιστή στο Antibodies από την αρχή του. «Τα εισιτήρια εδώ είναι φθηνότερα, οι τιμές εκεί είναι πιο προσιτές, και απαιτείται μικρότερη προετοιμασία γιατί όλα είναι πιο εύκολα. Είναι μια πιο αβίαστη εμπειρία φεστιβάλ». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. «Μαζεύονται όλοι κατά τη διάρκεια των βραδινών σετ στην κεντρική σκηνή στο Antibodies και ζεις μια εκπληκτική κοινή εμπειρία. Φεύγεις νιώθοντας μέρος μιας παρέας, είναι πολύ ξεχωριστό».Όσο για τους καλλιτέχνες, το να παίζουν μπροστά σε μια λαοθάλασσα είναι σίγουρα τεράστιο ορόσημο καριέρας, αλλά ορισμένοι ερμηνευτές βλέπουν τα μικρά πλήθη ως μια επιστροφή στην πραγματικά δημιουργική πλευρά της δουλειάς. H DJ Jay Carder έχει εμφανιστεί σε σκηνές από το Glastonbury μέχρι το Boomtown, αλλά πιστεύει ότι τα μικρά φεστιβάλ είναι απαραίτητα για το οικοσύστημα της underground μουσικής. «Επειδή το Wibbly Woods ήταν ένα τόσο μικρό φεστιβάλ με τόσους πολλούς ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, ένιωσα ότι μπορούσα να ρισκάρω και να κάνω διάφορα πράγματα με το σετ», λέει.
Jay Carder (αριστερα) , Wibbly Woods, 2023. Photo: Izzy Copestake
H Carder επιμένει ότι υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στη σχέση που μπορεί να δημιουργήσει με ένα μικρότερο πλήθος. «Έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που απόλαυσαν ιδιαίτερα το σετ είτε θα έρθουν να με βρουν μετά είτε θα με αναζητήσουν στο Instagram την επόμενη εβδομάδα για να μοιραστούν την εκτίμησή τους για τη μουσική», συνεχίζει. «Είναι εκπληκτικό ότι έχουν τόσο γνήσιο ενδιαφέρον για τη μουσική που άκουσαν που θέλουν να μάθουν περισσότερα μετά το φεστιβάλ».
Ο Jonny Tawn, από το house duo Jive Talk που παίζει βινύλιο, λατρεύει επίσης την πρόκληση των μικρότερων φεστιβάλ. «Το να είσαι κοντά στο πλήθος σου δημιουργεί περισσότερη σύνδεση, κάτι που είναι σημαντικό όταν παίζεις δίσκους», λέει. «Όταν έχει τεράστιο πλήθος, νιώθεις ότι μπορείς να παίξεις οτιδήποτε και ο κόσμος θα χορέψει, αλλά όταν το κοινό είναι μικρότερο πρέπει να δουλέψεις για να τους κρατήσεις».Επίσης δεν είναι όλα το ίδιο ή για όλους. Στο SladesFest, ένα ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό φεστιβάλ στο Surrey, εμφανίζονται λάιβ πολλοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα που παίζουν για να βοηθήσουν τη φιλανθρωπική οργάνωση ψυχικής υγείας James' Place. Το Dialed In έχει φιλοξενήσει τρία φεστιβάλ με σημαντικούς καλλιτέχνες της Νότιας Ασίας, και έχει περιγραφεί ως «ένα από τα πιο εμπνευσμένα events που έχω πάει ποτέ».Aν θέλεις επιστροφή στην αυθεντική αίσθηση του φεστιβάλ της κοινότητας σε πολύ μικρότερη τιμή, πρέπει να ξέρεις πού να ψάξεις. Όμως, με τους περιορισμένους πόρους και την πίεση για κέρδος, οι διοργανωτές μικρών φεστιβάλ αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις - να βαδίσουν στη λεπτή γραμμή μεταξύ του να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τα διήμερα του επόμενου έτους ή να αναπτυχθούν πολύ γρήγορα και να χάσουν τη μαγεία. Του χρόνου λοιπόν σκέψου το. Μπορείς να εξοικονομήσεις μερικές εκατοντάδες λίρες και να διαπιστώσεις μόνος σας ότι το μέγεθος δεν μετράει, μετράει το τι κάνεις.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
