H «Χαμένη Γενιά της Συρίας» Ενηλικιώνεται στους Καταυλισμούς Προσφύγων

Τον Μάρτιο του 2018, το VICE ταξίδεψε στην κοιλάδα Μπεκάα με τον φωτορεπόρτερ Andrew Quilty και το World Vision Australia, για να καταγράψει ιστορίες προσφύγων, στην έβδομη επέτειο του πολέμου στη Συρία. Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE AU.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου που ακολούθησε, περίπου πέντε εκατομμύρια Σύριοι έφυγαν από τη χώρα φοβούμενοι για τη ζωή τους – ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Αυτά τα παιδιά, μερικές φορές αποκαλούνται «η χαμένη γενιά της Συρίας». Κάποια από αυτά, έχουν διασχίσει ηπείρους και ωκεανούς αναζητώντας ασφάλεια. Άλλα, κατάφεραν μόνο να περάσουν τα βουνά, στα δυτικά σύνορα της Συρίας, για να φτάσουν στην κοιλάδα Μπεκάα, στον Λίβανο.

Ο αυστραλός φωτορεπόρτερ Andrew Quilty ταξίδεψε με το VICE στη Μπεκάα, για να συναντήσει Σύριους που έκλεισαν φέτος τα 18, λίγο πριν από την έβδομη επέτειο του πολέμου. Τους φωτογράφησε έξω από τις σκηνές τους, πολλές εκ των οποίων είναι φτιαγμένες από παλιές διαφημιστικές πινακίδες, όπου απεικονίζεται η ευμάρεια μιας άλλης ζωής.

Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ήταν 11 χρονών, όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Πέρασαν όλη τους την εφηβεία στη Μπεκάα, κάποιοι σε απόσταση μόλις λίγες ώρες από τις γενέτειρές τους. Οι περισσότεροι περνάνε τον χρόνο τους κάνοντας χειρωνακτικές εργασίες, πολύ λίγοι πηγαίνουν σχολείο. Λιγότεροι ακόμη γιόρτασαν με κάποιον τρόπο τα 18α γενέθλιά τους.

Ο Zakaria ζούσε στο Χαλέπι, στα προάστια. Τα τελευταία δύο χρόνια ζει σε έναν από τους Ανεπίσημους Καταυλισμούς με Αντίσκηνα (ITS) στην κοιλάδα Μπεκάα. Έφυγε από την πόλη του, επειδή η κατάσταση στη Συρία έγινε πολύ επικίνδυνη, εξαιτίας των διαρκών βομβαρδισμών από αεροσκάφη του καθεστώτος. Επίσης, είπε ότι η επιβίωση έγινε πολύ ακριβή.

Στα 18α γενέθλιά του λέει ότι «δεν έκανα απολύτως τίποτα, ειλικρινά».

Σε άλλες συνθήκες, λέει ότι θα ήθελε να κάνει πάρτι και να γιορτάσει με τους φίλους του. Τα τελευταία γενέθλια που γιόρτασε ήταν τα 15α του.

Ο Nasir κατάγεται από το Αφρίν, περίπου μιάμιση ώρα βόρεια από το Χαλέπι. Μέχρι πρόσφατα, η πόλη ήταν υπό τον έλεγχο των Κούρδων του YPG, αλλά πλέον έχει περάσει στον έλεγχο των τουρκικών δυνάμεων που εισέβαλλαν στη Συρία.

Απ’ όταν έφυγε από το Αφρίν πριν από έξι χρόνια, ο Nasir ζει ως πρόσφυγα στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου. Λέει ότι έφυγε από τη Συρία, κυρίως επειδή δεν υπήρχαν δουλειές, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος.

Δεν γιόρτασε τα 18α γενέθλιά του. Αν ήταν στην πατρίδα του, λέει, θα είχε καλέσει φίλους του να γιορτάσουν κάτω από τις ελιές των γονιών του. Τα τελευταία γενέθλια που θυμάται να γιόρτασε ήταν στο Αφρίν, το 2013.

Συναντήσαμε Έναν Πρόσφυγα που Αποφάσισε να Επιστρέψει στη Συρία για να Πολεμήσει Κατά του ISIS

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Η Mirvat είναι από τη Ράκα, την πρώτη de facto πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους. Ζει στην κεντρική κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου επτά χρόνια, από την αρχή του πολέμου.

Δεν έκανε τίποτα για τα 18α γενέθλια της. Eν μέρει, όπως λέει, επειδή η οικογένειά της ακόμη πενθεί για τον θάνατο της αδερφής της.

Ο Issa γιόρτασε για τελευταία φορά γενέθλια προτού φύγει από τη γενέτειρά του, το Χαλέπι, πριν από έξι χρόνια. Η οικογένειά του πήρε την απόφαση να φύγει από τη Συρία, αφότου το αυτοκίνητό τους ντεραπάρισε, ενώ ο οδηγούσε ο πατέρας του εν μέσω εχθροπραξιών. Από τότε που έφυγαν, δεν έχει ζήσει αλλού, πέρα από την κοιλάδα Μπεκάα.

Για τα 18α γενέθλιά του, ο Issa δεν έκανε τίποτα. «Αν η κατάσταση ήταν διαφορετική, θα διασκεδάζαμε λίγο», λέει, «αλλά εδώ δεν έχει να κάνεις τίποτα».

Ο Rajab κατάγεται από το Χαλέπι. Έφυγε πριν από πέντε χρόνια. Από τότε, είναι ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμα εκτοπισμένους ανθρώπους που ζουν στην κοιλάδα Μπεκάα.

Γιόρτασε μόνος του τα 18α γενέθλιά του, επειδή όλοι οι φίλοι του είναι μακριά. Δεν είχε τούρτα, αλλά αγόρασε μερικά καινούργια ρούχα για την περίσταση. Λέει ότι τελευταία φορά γιόρτασε κανονικά γενέθλια στα 13 του. Τότε υπήρχε τούρτα και μουσική.

Ο Mohammad είναι από τη Νταράα, τη μικρή συριακή πόλη όπου μια εξέγερση ενάντια στο συριακό καθεστώς πυροδότησε τον πόλεμο που ακολούθησε. Τα τελευταία πέντε χρόνια, απ’ όταν έφυγε από τη Νταράα, ζει στον ITS της κεντρικής κοιλάδας Μπεκάα του Λιβάνου, «επειδή η πόλη μου καταστράφηκε».

Δεν γιόρτασε τα 18α γενέθλιά του, αλλά θυμάται τα τελευταία γενέθλιά που γιόρτασε στη Συρία. Έκανε ένα μικρό πάρτι με την οικογένειά του. Έφαγαν γλυκά, ήπιαν χυμό και άκουσαν μουσική. Δεν έχει συγγενείς στην Μπεκάα, εκτός από τη μάνα και την αδερφή του, εξηγεί, έτσι δεν γιορτάζει πια τα γενέθλιά του.

Η Ramia είναι από το Χαλέπι, αλλά ζει σε έναν καταυλισμό στην Μπεκάα «από την αρχή του πολέμου», πριν από επτά χρόνια. Για λίγο, λέει, η οικογένειά της προσπάθησε να παραμείνει στην πόλη της, ενώ μια κοντινή πόλη βομβαρδιζόταν. Τελικά όμως, αναγκάστηκαν να φύγουν.

Λέει ότι δεν γιόρτασε τα 18α γενέθλιά της, επειδή δεν είναι εδώ κανείς από τους φίλους της. Αλλά σίγουρα θα τα είχε γιορτάσει, αν ήταν στο σπίτι της υπό διαφορετικές συνθήκες. Η τελευταία φορά που γιόρτασε γενέθλια ήταν στο Χαλέπι, τη μέρα που έκλεισε τα 11. Είχε κάνει μια μικρή γιορτή στο σπίτι και είχε προσφέρει γλυκά στους φίλους της.

Ο Kousai είναι από τη Ράκα. Λέει πως έφυγε από τη Συρία με την οικογένειά του, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, επειδή δεν ήθελε να τον στρατολογήσουν στον εθνικό Στρατό.

Γιόρτασε τα 18α γενέθλιά του με τους φίλους του, στον οικισμό που αποκαλεί πλέον σπίτι του. Καθώς δεν έχει έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι είναι πρόσφυγας, δεν μπορεί να φύγει από τον καταυλισμό. Έτσι, αντί να βγει έξω, αγόρασε γλυκά και ναργιλέ στον καταυλισμό.

Είναι από τους λίγους Σύριους στην Μπεκάα που μπορούν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους. Λέει πως αυτό συμβαίνει, επειδή οι φίλοι του έχουν λεφτά να ξοδέψουν σε τέτοια πράγματα, επειδή δουλεύουν και δεν έχουν πού να τα ξοδέψουν.

Η Malak δεν θυμάται την τελευταία φορά που γιόρτασε τα γενέθλιά της.

Κατάγεται από το Χαλέπι και βρίσκεται σε έναν καταυλισμό στην κοιλάδα Μπεκάα «πολύ καιρό, από την αρχή του πολέμου».

Λέει ότι δεν έκανε τίποτα για τα 18α γενέθλιά της. «Μείναμε σπίτι», λέει ανασηκώνοντας τους ώμους. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, λέει, «θα έκανα πάρτι».

Ο Ahmad είναι από το Χαλέπι. Έφυγε πριν από έξι χρόνια και από τότε ζει ως πρόσφυγα στην κοιλάδα Μπεκάα, στον Λίβανο.

Λέει ότι δεν γιόρτασε τα 18α γενέθλιά του. Ούτε καν με μια τούρτα. Σε άλλες συνθήκες, πριν από τον πόλεμο, λέει ότι θα γιόρταζε με τους φίλους του. Τα τελευταία γενέθλια που θυμάται να γιόρτασε ήταν στη Συρία.

Η Ghouroub είναι από το Χαλέπι. Πέρασε τα σύνορα με τον Λίβανο πριν από τέσσερα χρόνια, με τους γονείς της, όταν καταστράφηκε το σπίτι τους και σκοτώθηκε ένας από τους αδερφούς της. Τα αδέρφια της που επιβίωσαν έμειναν στη Συρία. Από τότε, ζει σε έναν ITS στην Μπεκάα.

Επειδή η οικογένειά της ακόμη πενθεί τον αδερφό της, τρία χρόνια τώρα, δεν γιόρτασε τα 18α γενέθλιά της. Δεν είναι καν σίγουρη για την ημερομηνία των γενεθλίων της, λέει, επειδή ποτέ δεν είχαν οικογενειακή παράδοση να τα γιορτάζουν.

Ο Ismail είναι από το Χαλέπι, αλλά λέει ότι ο πόλεμος της Συρίας δεν του άφησε άλλη επιλογή από το να φύγει. Έφυγε πριν από έξι χρόνια και ζει από τότε στην κοιλάδα Μπεκάα.

Δεν έκανε τίποτα για τα 18α γενέθλιά του, αλλά λέει ότι σίγουρα θα έκανε, αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Ξέρει ότι γιόρταζε τα γενέθλιά του, αλλά το θυμάται μόνο μέσα από φωτογραφίες.

Περισσότερα από το VICE:

Πήγαμε σε Ένα Σεμινάριο Bar Fighting στην Αθήνα και Μάθαμε να Αποφεύγουμε Σπασμένα Μπουκάλια

Οι Social Waste Γέμισαν Ένα Τεράστιο Μαγαζί Χωρίς -Σχεδόν- Καμιά Διαφήμιση

«Άβυζη», «Χοντρή», «Σημαδεμένη» - Γυναίκες στην Ελλάδα Φωτογραφίζονται Μιλώντας για το Body Shaming