Από Party Girl, Αποφάσισα να Κόψω τα Πάντα και Πλέον Είμαι Νηφάλια

«Θέλω να εξαφανιστώ. Να μουδιάσω και να μη νιώθω τίποτα πια. Είμαι εθισμένη». Αυτό έγραφα στο ημερολόγιό μου πέρυσι στις 11 Οκτωβρίου 2022. Τότε συμπλήρωνα σχεδόν δέκα χρόνια που έπαιρνα ναρκωτικά και μόλις είχα πάει σε ένα τοπικό κέντρο απεξάρτησης. Η σκέψη του να τα κόψω με τρομοκρατούσε, αλλά ήταν η μόνη επιλογή.

Η πρώτη φορά που πήρα χάπια ήταν σε ένα φεστιβάλ, αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο. Από εκεί κι έπειτα έπαιρνα κάθε τόσο, κυρίως για να πειραματιστώ και να κάνω τα βράδια μου ακόμα πιο διασκεδαστικά. Όταν ξεκίνησα να παίζω DJ σε κλαμπ, τα πράγματα άλλαξαν και άρχισα τις μυτιές το Σαββατοκύριακο. Η ζωή μου ήταν ένα πάρτι. Τα έδινα όλα.

Για χρόνια ήμουν μια χαρά. Περνούσα όλες μου τις εξετάσεις στη σχολή, είχα γεμάτη κοινωνική ζωή και έκανα όνομα ως DJ. Μετά ήρθε ο COVID, τα κλαμπ έκλεισαν και η σχέση τεσσάρων ετών που είχα έληξε. Η χρήση ναρκωτικών μου έγινε εμμονή: Τα ναρκωτικά δεν ήταν πλέον μέσο αλλά αυτοσκοπός. Έπαιρνα κόκα, poppers και κεταμίνη κάθε Σαββατοκύριακο. Έψαχνα την πόλη για after parties – μια συνήθεια που μου χάρισε το αμφιλεγόμενο παρατσούκλι «Keta-Queen». Συχνά γελούσα με τις παράξενες περιπέτειες που είχα με φίλους ή και αγνώστους.

Πέρα όμως από τη διασκέδαση, είχα και μερικές πολύ σοβαρές αρνητικές παρενέργειες. Το δέρμα μου έγινε χάλια. Έχασα οκτώ κιλά σε περίπου δύο μήνες. Μέσα στην εβδομάδα, είχα άσχημα comedowns και φάσεις όπου έκλαιγα ανεξέλεγκτα. Οι φίλοι μου μού είπαν επίσης ότι είχαν την αίσθηση ότι δεν τους άκουγα πραγματικά και δεν τους έκανα ερωτήσεις όποτε κουβεντιάζαμε. Επιπλέον είχα συσσωρεύσει ένα αρκετά μεγάλο χρέος.

Παρόλα αυτά δεν πίστευα ότι η χρήση ναρκωτικών το Σαββατοκύριακο ήταν πρόβλημα. Όταν η ψυχολόγος μου –την οποία έβλεπα χρόνια για τη μοναξιά που αισθανόμουν– μου είπε ότι ίσως τα ναρκωτικά με έκαναν να νιώθω απογοητευμένη και θα ήταν καλή ιδέα να τα κόψω, γέλασα: «Εγώ να τα κόψω;  Ποτέ».

Ήμουν μια νέα, single DJ στο Άμστερνταμ. Τα ναρκωτικά ήταν μέρος της ταυτότητάς μου. Τι θα μου έμενε αν σταματούσα; Αν και ήμουν λάτρης των σπορ και είχα μόλις αποφοιτήσει και ξεκινούσα τη δημοσιογραφική μου καριέρα, τίποτα δεν με όριζε όπως η διασκέδαση. Έλεγα ψέματα στον εαυτό μου για μήνες, προσποιούμενη ότι μπορούσα να διαχειριστώ αυτόν τον τρόπο ζωής που συνδύαζε πολλή δουλειά και πάρτι. Κάθε Παρασκευή, ξεχνούσα ότι ήμουν δυστυχής από Δευτέρα έως Τετάρτη.

Στις αρχές Αυγούστου 2022, τα πράγματα πήραν μια τροπή προς το χειρότερο. Άρχισα να κάνω αυτοκτονικές σκέψεις για πρώτη φορά, τις οποίες περιέγραψα στο ημερολόγιό μου:

«Την περασμένη Παρασκευή, μετά από ένα ανούσιο afterparty, συνέχισα να παίρνω κεταμίνη και poppers μόνη μου για δύο ώρες στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση. Ένιωθα ότι είχα μια ψύχωση από την οποία δεν μπορούσα να ξεφύγω και έπαθα πανικό. Ήταν πολύ τρομακτικό. Αλλά αντί να σταματήσω, συνέχισα. Το μόνο που ήθελα ήταν να εξαφανιστώ, να βρεθώ πολύ μακριά από εδώ. Γράφω αυτό το κείμενο από την ταράτσα του κτιρίου μου και βλέπω τον ήλιο να χάνεται αργά πίσω από τα κτίρια. Άνετα πηδούσα από την ταράτσα».

Σοκαρίστηκα τόσο με τις σκοτεινές μου σκέψεις που αποφάσισα να μπω σε πρόγραμμα απεξάρτησης το ίδιο βράδυ. Αυτό στην ψυχοθεραπεία το λέμε «πιάνω πάτο».

Σχεδόν κανένας δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν χάλια γιατί το έκρυβα καλά. Αλλά και να είχαν πει κάτι, μάλλον δεν θα έκανε διαφορά. Όσες φορές κι αν σου πούνε να κάνεις κάτι για τα ναρκωτικά που παίρνεις πρέπει να πιάσεις πάτο για να το δεις μόνος σου.

Ήμουν αρκετά διστακτική ως προς την απεξάρτηση. Επειδή εξακολουθούσα να λειτουργώ καλά κοινωνικά και στη δουλειά, φοβόμουν ότι η περίπτωσή μου δεν ήταν «αρκετά κακή» και ότι θα ήταν δύσπιστη. Από την άλλη, φοβόμουν επίσης ότι θα γίνω δεκτή αμέσως και θα μου έλεγαν ότι δεν θα μου επέτρεπαν ποτέ ξανά να πάρω ναρκωτικά. Αλλά αυτές οι σκέψεις αποδείχτηκαν λάθος.

Δεν χρειαζόταν να σταματήσω αμέσως και οι συνεδρίες στο Jellinek ήταν πραγματικά πολύ χαλαρές. Κάθε εβδομάδα, μιλούσα πρόσωπο με πρόσωπο με έναν ειδικό. Ερευνήσαμε τους βαθύτερους λόγους για τη χρήση ναρκωτικών και αναγνωρίσαμε ότι ήταν ένας μηχανισμός αντιμετώπισης. Τα ναρκωτικά ηρεμούσαν το ασταμάτητο μυαλό μου και με έκαναν να νιώθω λιγότερο μόνη για λίγο. Διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ και υψηλή ευαισθησία, συνδυασμός που μπορεί να σε κάνει πιο επιρρεπή στον εθισμό. Αφού προσδιορίσαμε τους λόγους της χρήσης, συζητήσαμε νέες στρατηγικές υγιούς αντιμετώπισης και καθορίσαμε μια ημερομηνία διακοπής: την 30η Οκτωβρίου 2022. Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν, πήρα περισσότερα ναρκωτικά από ποτέ, επειδή ήξερα ότι μετά θα σταματούσα. Το τελευταίο βράδυ, γιόρτασα τα 26α γενέθλιά μου με όλους τους φίλους μου και ανακάτεψα έξι διαφορετικά είδη ναρκωτικών. Όταν το πάρτι τελείωσε, γύρω στις 5 το πρωί, έψαχνα μανιωδώς για ένα afterparty, αλλά δεν μπόρεσα να βρω. Έπεσα στο κρεβάτι κλαίγοντας.

Έχουν περάσει πέντε μήνες από την τελευταία φορά που ήπια αλκοόλ ή πήρα ναρκωτικά - σταμάτησα να πίνω επειδή με το ποτό ήταν πιο πιθανό να πάρω ναρκωτικά. Η θεραπεία μου, την οποία έχω ολοκληρώσει τώρα, κράτησε 13 εβδομάδες. Αρχικά, ήταν να σταματήσω τη χρήση για έξι μήνες, αλλά σύντομα αποφασίσαμε να το παρατείνουμε στον χρόνο. Έτσι περνάω όλες τις εποχές και τις διακοπές νηφάλια. Μερικές φορές φλερτάρω με την ιδέα να μην ξαναπιώ ποτέ και να μην ξαναπάρω ναρκωτικά.

Πολλοί με ρωτούν πώς τα πηγαίνω και αν είναι δύσκολο να είμαι νηφάλια. Μερικές φορές είναι. Η πρώτη φορά που έκανα σετ ως DJ χωρίς ποτό ήταν πολύ περίεργη, γιατί δεν είχα κάτι να με χαλαρώνει. Είναι επίσης δύσκολο όταν είμαι με ανθρώπους που πίνουν πολύ.

Ένα Σαββατοκύριακο στην Ισπανία με τις φίλες μου, εκείνες παρήγγειλαν σαγκρία σε κάθε μπαρ που πήγαμε τη μέρα και το βράδυ παίρνανε μπουκάλια κρασί. Ένιωθα απομακρυσμένη, σαν να ήμασταν σε εντελώς διαφορετικές συχνότητες. Διασκέδαζαν μεθυσμένες κι εγώ σκεφτόμουν πώς στο διάολο θα το συνέχιζα. Δύο εβδομάδες αφότου τα έκοψα, βγήκα και ένα ραντεβού. Είχα ενημερώσει εκ των προτέρων τον συνοδό μου ότι δεν έπινα πια και σκέφτηκα ότι θα έλεγα τα υπόλοιπα κατά τη διάρκεια του ραντεβού. Αλλά μέσα σε μισή ώρα, ο τύπος με ρώτησε αν «είχα σταματήσει μόνο το ποτό», επειδή είχε φέρει μαζί του λίγο GHB και κόκα «για καλό και για κακό». Παράγγελνε το ένα ποτό μετά το άλλο. Όταν τελείωσε το όγδοο Old Fashioned του, έφυγα τρέχοντας.

Πολλοί άνθρωποι γύρω μου σκέφτονται τη σχέση τους με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, αλλά συχνά είμαι η μόνη νηφάλια. Μερικές φορές νιώθω μοναξιά ή ακόμα και λίγο στην απέξω. Τις προάλλες ήμουν σε ένα εστιατόριο για κάτι γενέθλια και ενώ περίμενα στην ουρά για την τουαλέτα, μια παρέα έξι ατόμων στριμώχτηκε δίπλα μου για να πάρει λίγη κόκα στην τουαλέτα. Ήταν περίεργο: Εκείνοι πήραν, και εγώ όχι. Παρ’ όλα αυτά, ήταν πιο εύκολο να το κόψω απ’ όσο περίμενα.  Όταν βγήκα για πρώτη φορά σε κλαμπ χωρίς να πάρω, ένιωσα απόλυτη ευφορία. Ήταν μια πολύ μεγάλη νίκη για μένα. Έχω επίσης πολύ μεγαλύτερη επίγνωση του τι συμβαίνει στη ζωή μου και μπορώ να αντιληφθώ τα όριά μου πολύ καλύτερα.

Στο παρελθόν αν έβγαινα με τον παραπάνω τύπο, μάλλον θα είχα δεχτεί την πρόταση του. Όταν τα πάρτι ήταν βαρετά ή ενοχλητικά, έπαιρνα περισσότερα ναρκωτικά για να περάσω καλύτερα.  Τώρα απλά πηγαίνω σπίτι όταν είμαι κουρασμένη. Αυτό είναι ακόμα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα για μένα.

Οι προτεραιότητές μου έχουν μετατοπιστεί από τα πάρτι και το ποτό στην καριέρα μου, στο να περνάω ποιοτικό χρόνο με τους φίλους μου και να αθλούμαι. Το μεγαλύτερο κέρδος είναι ίσως η ψυχική ηρεμία. Κάνω συνειδητά ό, τι κάνω: καμία από τις συμπεριφορές ή τα συναισθήματά μου δεν επηρεάζεται από χημικές διεργασίες, όλα είναι αληθινά. Δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχώ συνεχώς για το τι είπα ή πώς συμπεριφέρθηκα.

Επίσης κάποια πράγματα σε μένα έχουν αλλάξει ριζικά. Πρέπει να συνηθίσω ότι μερικές φορές είμαι από τους πιο ήσυχους στην παρέα. Στο παρελθόν, χόρευα πάνω στις μπάρες. Τώρα επιλέγω να μένω περισσότερο στο παρασκήνιο. Γνωρίζω τον εαυτό μου με διαφορετικό τρόπο και μου αρέσει πολύ αυτή η εσωστρεφής εκδοχή μου.

Είναι μεγάλη πρόκληση να κόψεις έναν εθισμό. Χρειάζεται θέληση και επιμονή για να μην κυλήσεις. Αλλά μπορείς να μάθεις να το αντιμετωπίζεις, και να κάνεις τον εαυτό σου περήφανο.

Ο εθισμός είναι κάτι που θα πρέπει να έχω στον νου μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Μερικές φορές το μυαλό μου τρέχει στο πώς θα ήταν η ζωή μου αν έπινα και έπαιρνα ναρκωτικά ξανά. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω χωρίς να παρασυρθώ, αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξέρω αν θα είναι δυνατόν ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν μια εξαιρετική απόφαση για μένα, αλλά το χάος στο κεφάλι μου και ο φόβος μου για τη μοναξιά υπάρχουν ακόμα. Τα ναρκωτικά ήταν μια γρήγορη λύση για όλα αυτά και τώρα μαθαίνω πώς να τα αντιμετωπίζω με πιο βιώσιμο τρόπο. Έχω πολύ δρόμο ακόμα. Αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν θα επιδιώξω ξανά να «μουδιάζω» ώστε να μη νιώθω. Το ποτό και τα ναρκωτικά δεν με καθορίζουν.

Περισσότερα από το VICE

Αστεγία στην Ελλάδα: Εξαθλίωση και Καταγγελίες για Εφόδους σε Δομές Φιλοξενίας τη Νύχτα

Μια Μέρα στον «Παράδεισο» των Τετράποδων Φίλων μας στη Θεσσαλονίκη

Τα Νεοκλασικά της Αθήνας: Πότε Γκρεμίστηκαν και «Καταστράφηκε» η Πρωτεύουσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.