Μάχες με Πίκατσου: Tο Παράξενο Σαββατοκύριακό μου στο Pokémon World Championships

Τα φώτα στη σκηνή χαμηλώνουν και τον χώρο «πλημμυρίζει» τραπ μουσική. Χιλιάδες επευφημούν καθώς οι σχολιαστές παρουσιάζουν την πρώτη διαγωνιζόμενη στο σημερινό αγώνα, την Kiara, από την Αυστραλία, που θα αντιμετωπίσει τον Kosaku, από την Ιαπωνία. Οι δύο διαγωνιζόμενοι μπαίνουν στην αρένα από κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, που βρίσκονται στη σκηνή, μες στα φωτορυθμικά. Η Kiara, 10 ετών, κάθεται στο γραφείο στη μέση της σκηνής, αφήνοντας δίπλα της το φυλαχτό της, ένα λούτρινο ζωάκι του αγαπημένου της Pokémon, του Glaceon.

Δεν πρόκειται για αγώνα μποξ. Βρίσκομαι εκεί να παρακολουθήσω μια σοβαρή μάχη Pokémon με τις τελευταίες κυκλοφορίες του Nintendo Switch, Pokémon Sword και Pokémon Shield. 

Για τους αμύητους, στις μάχες Pokémon οι παίκτες-εκπαιδευτές διαλέγουν μία ομάδα με τα αγαπημένα τους Pokémon και κάνουν μάχη χρησιμοποιώντας μόνο τέσσερα - μοιάζει με τένις, μόνο που αντί για μπαλάκια, έχεις γλυκά ψηφιακά ζωάκια που χτυπάνε με τη σειρά το ένα το άλλο. Το κοινό παρακολουθεί με αγωνία.

Δεν είναι ο πρώτος μου αγώνας. Είμαι εδώ όλο το σαββατοκύριακο, παρακολουθώντας fans όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων να παίζουν παιχνίδια με κάρτες, κινητά και μάχες, ενώ ρίχνω μια ματιά να δω ποιος έχει το πιο σπάνιο merchandise. Βρισκόμαστε στα Pokémon World Championships, που λαμβάνει χώρα στο ExCeL London μετά από δυο χρόνια διακοπής λόγω κορονοϊού.

Δυστυχώς η Kiara χάνει: ο Gigantamax Blastoise του Kosaku σάρωσε την αντίπαλη ομάδα κι έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία Junior. Με τη βοήθεια διερμηνέα, ο Kosaku χαμογελαστός λέει στο πλήθος «είμαι τρελά χαρούμενος. Θέλω να χαιρετήσω τον μπαμπά μου που είναι στο κοινό σήμερα και που έχει παρακολουθήσει όλους μου τους αγώνες ως τώρα».

Καθώς οι Junior βγαίνουν από τη σκηνή, δυο σχολιαστές εμφανίζονται στις οθόνες να συζητήσουν τις ικανότητες και τις κινήσεις της ομάδας του Kosaku, με σοβαρότητα που θα ταίριαζε σε ανάλυση της Premier League. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Στα παρασκήνια, η επόμενη ομάδα φιναλίστ φοράει ωτασπίδες για να είναι συγκεντρωμένη. Γύρω μου οι θεατές κουνάνε τις σημαίες τους και κρατάνε διάφορα κουκλάκια Pokémon σε ζωηρά χρώματα.

Πιάνω κουβέντα με τον 16χρονο Liam που μόλις χρίστηκε παγκόσμιος πρωταθλητής Senior κατηγορίας στο Trading Card Game (TCG). Η οικογένειά του έχει έρθει από την Ουάσινγκτον για να τον δουν – οι γονείς του σχεδιάζουν τις οικογενειακές τους διακοπές γύρω από τους αγώνες του γιου τους. «Για να είσαι καλός στα Pokémon χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια», λέει ο Liam. «Παίζω οκτώ χρόνια – εξάσκηση, δοκιμές και παιχνίδια. Παίζω πέντε μέρες την εβδομάδα πριν από ένα τουρνουά».

Στον κεντρικό χώρο, υπάρχουν γραφεία γεμάτα εκπαιδευτές που παίζουν TCG.  Tekken crossover Pokkén (άλλος ένας τίτλος του Switch) και Pokémon UNITE (παιχνίδι σε κινητό στα πρότυπα του League of Legends).

Σε ένα γραφείο, ένας πολύ επιδέξιος τύπος παίζει Pokémon Sword με το ένα χέρι και Pokémon GO στο κινητό του με το άλλο. Όλοι φοράνε visors και t-shirts. Εκπλήσσομαι που δεν βλέπω και κανένα αληθινό Pokémon.

Ο Luke, 23 ετών από το Πλίμουθ, διοργανώνει τουρνουά στη Βρετανία εδώ και αρκετά χρόνια. Κανονικά είναι μηχανικός λογισμικού αλλά στον ελεύθερο χρόνο του συμμετέχει εθελοντικά σε τέτοια events. Ο Luke ανέβηκε ψηλά σε τοπικές συγκεντρώσεις και τώρα είναι επίσημος «Καθηγητής Pokémon». Το να συμμετέχει στο Worlds είναι η απόλυτη τιμή.

«Το ενδιαφέρον είναι η αίσθηση κοινότητας», εξηγεί ενώ μοιράζει δωρεάν πακέτα κάρτες Pokémon και χαμογελάει καθώς το αγόρι δίπλα του τραβάει μια ιδιαίτερα σπάνια με τρεμάμενα χέρια. «Έχω κάνει πολλούς φίλους. Η επαφή με τους παίκτες είναι πολύ ξεχωριστή. Υπάρχουν κάποιες οικογένειες που παίζουν αλλά πολλοί άλλοι δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Όλοι είναι πολύ φιλικοί».

Μπορείς να κάνεις κι άλλα πράγματα εκτός από το να παίξεις ή να παρακολουθήσεις αγώνες. Έξω από τον χώρο αυτό βρίσκω μια αγορά με κάρτες ανταλλαγής, ντοσιέ με σπάνιες κάρτες και αξεσουάρ TCG. 

Ο Sam, 29 ετών, έχει έρθει από τη Λίβερπουλ και έχει μια επιχείρηση που συλλέγει και πουλάει σπάνιες κάρτες. Παραιτήθηκε από τη δουλειά του ως graphic designer για να ασχοληθεί με αυτό full-time. Δείχνοντας μια κάρτα Πίκατσου μπροστά του, μου λέει ψύχραιμα ότι κοστίζει πάνω από 1.000 λίρες. «Μου αρέσουν πάρα πολύ τα Pokémon», λέει. «Ως graphic designer εκτιμώ πολύ τα artworks».

Oi PSA-graded κάρτες μπορούν να πωληθούν ακριβά, αν και οι συλλέκτες πρέπει να πληρώσουν για να σταλεί η κάρτα στην Αμερική, όπου εξετάζει αν είναι γνήσια και η κατάστασή της κι ύστερα στέλνεται πίσω σε πλαστική θήκη. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια πράγματα στα τραπέζια γύρω μου, το ένα πιο ακριβό από το άλλο. Χαζεύοντας σε μια άλλη συλλογή, βλέπω τον Charizard και ρωτάω πόσο κάνει. «5.000 λίρες», μαθαίνω.

Η Pokémon Company που οργανώνει το τουρνουά δεν φαίνεται να ενοχλείται από αυτή την αγορά, ίσως επειδή το πραγματικό κοφτήριο είναι λίγο πιο πέρα. Ένα pop up μαγαζί με επίσημο merchandise, που λέγεται “Pokémon Center”, είναι ανοιχτό όλο το σαββατοκύριακο για το κοινό (αν και χρειάζεται ραντεβού, έχει πολύ κόσμο). Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του λόγου που τα Pokémon κρατούν από τη δεκαετία του ‘90 κι έχουν γίνει το πιο επικερδές media franchise όλων των εποχών. 

Κουκλάκια, φιγούρες ρούχα και κάρτες στολίζουν τους τοίχους, ενώ τον χώρο πλημμυρίζουν ορχηστρικέ εκδοχές των σάουντρακ των παιχνιδιών. Μπαίνοντας μου δίνουν ένα σάκο Άγιου Βασίλη για όλα τα καλούδια που μπορεί να θέλω να αγοράσω και βλέπω ένα σωρό fans που έχουν γεμίσει τους δικούς τους.

Κάποιοι κάθονται για λίγο στο πάτωμα, προφανώς αναρωτιούνται τι τους παίρνει να αγοράσουν, σκέφτονται τι μπορεί να αφήσουν. Ο ταμίας λέει ότι κάποιοι έχουν ξοδέψει 600 με 700 λίρες εδώ, ενώ από άλλους ζητήθηκε να αφήσουν κάποια πράγματα επειδή παραβίασαν το όριο αγορών του καταστήματος.

Συναντώ ζευγάρια που γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν λόγω της κοινής τους αγάπης για τα Pokémon, οικογένειες που παίζουν μαζί από τη δεκαετία του ‘80 και influencers που ζουν παίζοντας παιχνίδια ή ανοίγοντας πακέτα με κάρτες online.

Όμως ωχριούν μπροστά στον Joe Merrick, τον απόλυτο Pokémon fan. Ο 36χρονος Merrick έχει το site Serebii.net, το οποίο λειτουργεί από το σπίτι του στο Μπόρνμουθ, όπου ανεβάζει ενημερώσεις για κάθε παιχνίδι το anime και καλύπτει τέτοιων events. Ξεκίνησε το site πριν από 23 χρόνια και συνεχίζει να το τρέχει μόνος του. Υπήρξε μια περίπτωση που είχε τρία εκατομμύρια επισκέψεις, περισσότερες από αυτές που έχουν μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα.

«Περνάω από δύο ως 24 ώρες τη μέρα συντηρώντας το site», εξηγεί. «Όταν βγαίνει ένα καινούργιο παιχνίδι το παίζω και γράφω κάθε λεπτομέρεια – όπως που βρίσκονται μεμονωμένοι εκπαιδευτές και αντικείμενα».

Είμαι κι εγώ fan των Pokémon. Δύσκολα να μην είσαι, υπάρχουν δεκαετίες και είναι γλυκούλια – αλλά μετά το σαββατοκύριακο αυτό νομίζω ότι χρειάζομαι ένα διάλειμμα από την όμορφη φατσούλα του Πίκατσου. Ο Merrick τα βαριέται ποτέ; «Καθόλου», λέει. «Το παιχνίδι που έχω παίξει πιο πολύ εξακολουθεί να είναι το Pokémon Sword».

Το Serebii εξελίσσεται ακόμα αλλά κάποια στιγμή θα σταματήσει», συμπληρώνει. «Προς το παρόν είμαι χαρούμενος εδώ που είμαι. Είχα προτάσεις να το πουλήσω αλλά θα πρέπει να είναι πολύ δελεαστική προσφορά. Το έχω 23 χρόνια, είναι σαν παιδί μου, δεν θέλω να το αφήσω».

Ο ενθουσιασμός μου για τα Pokémon εξαντλήθηκε Επιστρέφω στο Γκρίνουιτς νιώθοντας σαν να έχω comedown από μουσικό φεστιβάλ, κρατώντας ένα λούτρινο Pokémon, το δικό μου αγαπημένο, το Sceptile. Τα αυτοκίνητα έχουν ποκεμονοποιηθεί με διάφορα τέρατα και το μουσικό θέμα Pallet Town από τα αρχικά παιχνίδια του GameBoy ακούγεται στον σταθμό όλο το σαββατοκύριακο – το προσωπικό με ενημερώνει ότι τους έχει τρελάνει.

Περίμενα πως ένα event για Pokémon αυτής της κλίμακας θα ήταν ένα φεστιβάλ για nerds – και ήταν, αλλά επίσης έχει δίκιο ο Luke για τη σούπερ φιλική ατμόσφαιρα. Παντελώς άγνωστοι μου έδειξαν με υπομονή πώς να παίζω με τις κάρτες, επιδείκνυαν με χαρά τα cosplay ντυσίματά τους και με δέχτηκαν ως δικό τους. Για λίγο τουλάχιστον κατάφερα να ξεχάσω ότι υπάρχει κόσμος πέρα από τα Pokémon.

 Περισσότερα από το VICE

Εντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από Ψηλά

Η Έλενα Τοπαλίδου Κάποτε Έφυγε από την Παλιά της Ζωή με Ένα Αμάξι Όπως στα «Μαγνητικά Πεδία»

Σε Ένα Μικρό Χωριό της Πιερίας το Έδαφος Βγάζει Φωτιά

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.