Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι 11 χρονών και για μερικές εβδομάδες από τη ζωή σου να περπατάς στον δρόμο και όλοι να σε κοιτούν με ύφος «ειλικρινά τι σκεφτόσουν;». Αυτό το έζησα εγώ πληρώνοντας το τίμημα που έχει η πρωτοπορία. Λίγους μήνες μετά δικαιώθηκα. Ή και όχι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.Υπάρχει ένα mood που από ό,τι έχω καταλάβει πιάνει συχνά την ελληνική μεσοαστική οικογένεια και αυτό είναι το να μη μας πιάσουν κορόιδο. Το θέμα είναι όμως ότι αυτό αφορά μόνο έναν συγκεκριμένο τομέα. Μου ήρθε να πάρω ένα ηλεκτρικό μπρίκι για να κάνω απόσβεση 2,5 ευρώ το δίμηνο και θα μιλάω γι’ αυτό μέχρι να πεθάνει κάποιος κυριολεκτικά από βαρεμάρα. Χάλασε η πρίζα; Θα πιάσω με τα γυμνά και υγρά μου χέρια όλα τα καλώδια προκειμένου να μη δώσω 50 ευρώ στον ηλεκτρολόγο. Ταυτόχρονα, βέβαια, θα πάρω μία παγωτομηχανή 180 ευρώ και θα την αφήσω στο κουτί της μέσα σε ένα ντουλάπι μέχρι να την ανακαλύψουν οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάτι τέτοιο είχε πιάσει μάλλον την οικογένεια μου τον Μάρτιο 2001. Κάπου, κάποτε και δεν ξέρω για ποιο λόγο βρέθηκε στα χέρια της μάνας μου και της αδερφής μου μία κουρευτική μηχανή. Αφού δώσαμε λεφτά γι’ αυτό, ήρθε η ώρα να κάνουμε απόσβεση. Η απόσβεση αυτή ξεκίνησε από το κεφάλι μου. Το θέμα όμως είναι ότι οι κομμωτές και οι κομμώτριες έχουν λόγο που είναι κομμωτές και κομμώτριες. Δεν είναι δηλαδή ότι απλά έκαναν μία επένδυση παίρνοντας μία μηχανή. Κάποιο παραπάνω skill θα έχουν.Από προσωπική εμπειρία θα σας πω το εξής: Όταν σε κουρεύει η μάνα σου και η αδερφή σου, ένα πράγμα δεν θες να ακούσεις και αυτό είναι το «ωχ». Δυστυχώς το άκουσα. Σε κάποια φάση, έγινε ένα λάθος. Η σκάλα της μηχανής δεν είχε κουμπώσει, η μηχανή ακούμπησε το κεφάλι μου και ξαφνικά είχα ένα ξέφωτο μέσα στο μαλλί μου. Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά που δεν σωζόταν διαφορετικά. Έπρεπε να τα ξυρίσουμε όλα. Όλα;Κάπου εδώ μπαίνει και το δικό μου λάθος. Πήρα το ζήτημα πάνω μου, στη δική μου ελεύθερη βούληση. Δεν ήθελα να είμαι τελείως καραφλός. Η αλήθεια είναι ότι δεν έμοιαζα και πολύ με την 11χρονη εκδοχή του Jason Statham. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι η καλύτερη λύση θα ήταν το πράγμα που θα δείτε παρακάτω. Μαζί θα δείτε και τον λόγο που δεν ψηφίζουν και δεν πρέπει να ψηφίζουν στις εκλογές τα 11χρονα.
Έκτοτε προφανώς αυτό το μαλλί ήταν αντικείμενο οποιασδήποτε συζήτησης έκανα με τον οποιονδήποτε. Έκανα μάλιστα παρέλαση την 25η Μαρτίου έτσι. Όταν κάποιοι πιο ευγενικοί παρίσταναν ότι όλα είναι φυσιολογικά και μου μιλούσαν σαν να μην υπήρχε αυτό το πράγμα στο κεφάλι μου, γινόμουν πιο καχύποπτος. Σοβαρά; Με ρωτάς πώς πάνε τα μαθήματα και αν διαβάζω; Σου φαίνεται φυσιολογικό αυτό που έχω στο κεφάλι μου;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και πάνω που όλα έμοιαζαν ένα σκοτεινό παρελθόν, τα πράγματα άλλαξαν ενάμιση χρόνο μετά. Ήταν ο ημιτελικός του Μουντιάλ και ο Ρονάλντο αποφάσισε στο ματς Βραζιλίας-Τουρκίας να βγει με το ίδιο ακριβώς μαλλί που είχα κι εγώ. Καραφλός παντού, με μία κουρτίνα πάνω από τα φρύδια.Αργότερα θα αποκάλυπτε ότι έκανε το μαλλί αυτό, προκειμένου να σταματήσουν να ασχολούνται με τον τραυματισμό του. Τελικά, το μαλλί ήταν τόσο απαίσιο που το κόλπο έπιασε και η Βραζιλία στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, με τον ίδιο να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής του θριάμβου. Ένιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τις μανάδες των παιδιών που πήραν μία μηχανή και ακολούθησαν το ίνδαλμα τους. Δεν εννοώ εμένα.Δεν ξέρω τι είδους σύμπτωση ήταν αυτή που έφερε τον Ρονάλντο στα χνάρια μου. Ξέρω, όμως, πως αν όλα πάνε στραβά στη ζωή μου έχω πάντα ανοιχτό τον δρόμο να γίνω τρελός και να μηνύσω τον Ρονάλντο επειδή μου έκλεψε την ιδέα. Δεν θα καταφέρω τίποτα, αλλά θα πάρω τα 15 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν σε αυτήν τη ζωή.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
