Το Pole Dancing Είναι ό,τι πιο «Αντρικό» Έκανα Τελευταία

Παρκάρω στην οδό Περραιβού, λίγα μέτρα από την είσοδο της σχολής pole dancing (Catwalk) όπου πηγαίνω, στην οδό Ιάσονος. Αρχικά ανακουφίζομαι που μπαίνω σε χώρο που κλιματίζεται, από την άλλη κοντοστέκομαι στο θέαμα των στύλων pole dancing, σε κάποιον από τους οποίους θα πρέπει να καταφέρω να κάνω κάποιες βασικές ασκήσεις, σε αυτή την πρώτη απόπειρά μου σε αυτό το παρεξηγημένο άθλημα. Ναι, είναι άθλημα. Ας το πούμε άλλη μια φορά για όσους νομίζουν ότι το pole dancing είναι απλώς το θέαμα στα strip clubs - το οποίο σέβομαι απεριόριστα επίσης σε ό,τι αφορά τις performers.

Η Έλενα και η Χαρά με υποδέχονται. Η Έλενα είναι η ιδιοκτήτρια της σχολής εδώ και δυόμιση χρόνια και η Χαρά είναι αθλήτρια του pole sport, με διακρίσεις σε πανελλήνια πρωταθλήματα (2η το 2021 και 3η το 2018) και με την ελπίδα για μια παγκόσμια διάκριση. Τα τελευταία δύο χρόνια διδάσκει η ίδια αθλητικό pole dancing. Παλιότερα έκανε και pole art, καταφέρνοντας κι εκεί να φτάσει στην 6άδα των καλύτερων αθλητριών της κατηγορίας της. Ουσιαστικά, «το pole sport είναι η πιο αθλητική εκδοχή του pole dancing με συγκεκριμένο ασκησιολόγιο, για παράδειγμα όπως γίνεται στην καλλιτεχνική κολύμβηση, το οποίο εκτελείς πιο αυστηρά, με σειρά και πρόγραμμα. Το pole art είναι η πιο καλλιτεχνική εκδοχή του pole dancing, που μπορείς να πεις ότι θυμίζει περισσότερο ελεύθερη χορογραφία», λέει η Χαρά Σουκουβέλου.

Αναρωτιέμαι αν τελικά θεωρείται άθλημα, χορός ή και τα δύο μαζί. «Είναι και τα δύο, ανάλογα τι αρέσει στον καθένα. Για μένα είναι άθλημα. Παλιότερα που έκανα pole art το έβλεπα πιο ελεύθερα, σαν χορό. Στο sport, όμως, υπάρχουν ασκήσεις. Είναι άθλημα, κουράζεσαι διαφορετικά (πολύ περισσότερο)», επισημαίνει η Χαρά.

Ακόμα δεν έχω ιδέα τι πρόκειται να ακολουθήσει σε αυτή την πρώτη μου απόπειρα να ανέβω σε στύλο και να προσπαθήσω να σταθώ με αξιοπρέπεια, οπότε προετοιμάζομαι σε θεωρητικό επίπεδο. Ρωτώ τη Χαρά ποια μέρη του σώματος δέχονται την περισσότερη πίεση στις ασκήσεις του pole και μου απαντά «χέρια και κορμός». Τα πόδια χρησιμοποιούνται κι αυτά, εννοείται, ωστόσο το περισσότερο βάρος πέφτει στους ώμους - πόσο μάλλον αν θες να γυρίσεις ανάποδα. Σε σχέση με το αθλητικό υπόβαθρο που μπορεί να έχει κάποιος ώστε να ξεκινήσει ήδη από ένα καλό στάδιο, «η ενόργανη και η ρυθμική γυμναστική βοηθούν πολύ, λόγω ευλυγισίας, ωστόσο οτιδήποτε έχεις κάνει που να σου έχει διαμορφώσει έναν σταθερό κορμό μετράει. Δεν έχει τόσο σημασία, για παράδειγμα, πόσα κιλά σήκωνες στο γυμναστήριο πριν έρθεις εδώ. Όπως και να 'χει, πάντως, ακόμη και τίποτα να μην έχεις κάνει, σιγά-σιγά μπορείς να κάνεις pole με επιτυχία. Είναι για όλους και όλες» επισημαίνει η δασκάλα μου για σήμερα.

Να σημειώσουμε πως το pole έχει ιστορία. «Ξεκίνησε ως άθλημα στην Ινδία. Λέγεται Mallakhamb και εκτελείται πάνω σε στύλο από ξύλο - πιο χοντρό από τους μεταλλικούς. Μετά ήρθε στη Δύση και έγινε αυτό που ξέρουμε σήμερα - ή μάλλον αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα. Στην Ελλάδα ξεκίνησε να εξελίσσεται ως άθλημα από το 2013 και ειδικά από το 2016 κι έπειτα υπάρχει μεγάλη πρόοδος. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε να δουλεύεται και να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από όταν μπήκαν σε αυτό παιδάκια. Έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να αρχίσει να ξεπερνιέται το ταμπού», όπως λέει η Χαρά.

Η Χαρά με καθησυχάζει, κάπως, σχετικά με τη φαινομενική δυσκολία του λέγοντάς μου ότι έχουν δει πολλά τα μάτια της. Εννοεί πως όσο αρχάριος κι αν είναι κάποιος, μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί να θέλει και να πεισμώσει. Ένα καλό τέτοιο παράδειγμα είναι κι η ίδια που, γενικά, πριν ξεκινήσει το pole δεν είχε κάνει ξανά εντατικά κάποιο άθλημα, πέρα από μερικές επισκέψεις στο γυμναστήριο. «Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα στην αρχή. Είχα πάει με μια φίλη μου που σπουδάζαμε μαζί στην Πάτρα» (η Χαρά, κατά τα άλλα, έχει σπουδάσει Γεωλογία). Ήταν πριν από επτά-οκτώ χρόνια, βρήκαν μια σχολή και ξεκίνησαν. «Η φίλη μου τα κατάφερνε πολύ καλύτερα στην αρχή και κάπως ζήλευα. Είχε πιο πλούσιο αθλητικό παρελθόν. Εκείνη σταμάτησε αργότερα, όμως εγώ συνέχισα και από τότε δεν το άφησα ποτέ», λέει. Όπως επισημαίνει, σημαντικό ρόλο παίζει κι ο/η δάσκαλος/-άλα που πρέπει να είναι δίπλα σου και να σε στηρίζει.

Έτσι, σιγά-σιγά, με την εμπειρία των χρόνων και παρατηρώντας τη δασκάλα της, στην επόμενη σχολή όπου συνέχισε την ενασχόλησή της με το pole dancing, προέκυψε η διδασκαλία από μέρους της. Τώρα παρακολουθεί κάποια σεμινάρια προκειμένου να εξελιχθεί κι άλλο. 

Νιώθω ήδη ασφαλής να μπω στον «χορό» και να ξεκινήσουμε τις ασκήσεις - κι όπου φτάσω. Το γεγονός ότι είναι ένα γυναικοκρατούμενο άθλημα δε, με ιντριγκάρει. Ή ότι είναι μια σεξουαλικοποιημένη δραστηριότητα, σε κάποιους χώρους, για την ευχαρίστηση των straight ανδρών. Ταμπού είναι κι αυτά, θα ξεπεραστούν. Άλλωστε οι άνδρες αθλητές του pole διαπρέπουν και συνεχώς αυξάνονται. «Αρκετοί γονείς φέρνουν τους γιους τους από μικρή ηλικία να ξεκινήσουν. Σίγουρα τα κορίτσια είναι περισσότερα, αλλά όσο υπάρχουν διακρίσεις σε αγώνες και πρωταθλήματα, τόσο πιο εύκολα θα φύγει και το στίγμα για το pole. Παίζει ρόλο και το πώς το παρουσιάζεις. Θαυμάζω τους γονείς που σπάνε τα στερεότυπα, που το βλέπουν ως άθλημα. Θα είναι καλό να αναγνωριστεί κι ως άθλημα επίσημα, οπότε θα μπορεί να διευκολύνει τα τους αθλητές/τριες με μόρια στις Πανελλαδικές», σημειώνει η Χαρά. «Είμαστε αρκετά κοντά να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες», προσθέτει. Το pole dancing, άλλωστε, αναγνωρίζεται ως άθλημα από την Παγκόσμια Ένωση Διεθνών Ομοσπονδιών Αθλημάτων (GAISF) και η ένταξή του στα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πιο κοντά από ποτέ. 

Και η Ελλάδα, από ό,τι πληροφορούμαι από τη Χαρά, με τη σειρά της είναι κοντά στο να το αναγνωρίσει ως άθλημα. «Έχουμε πολλές αθλήτριες που κατακτούν μετάλλια σε παγκόσμιο επίπεδο. Τόσο στους ενήλικες όσο και τα παιδιά είναι υψηλό το επίπεδό μας», συμπληρώνει.

Με ολυμπιακό πνεύμα σηκώνομαι από τον βολικό και safe καναπέ. Βγάζω παπούτσια και λίγο αργότερα κάλτσες, διότι γλιστράνε στο παρκέ. Ξεκινάμε το μάθημα με ζέσταμα, όπως επιβάλλεται πριν κάνεις οποιαδήποτε προπόνηση. Οι πρώτες ασκήσεις είναι πάνω-κάτω κοινές με την προθέρμανση σε οποιοδήποτε άθλημα. Ζέσταμα ώμων, κοιλιακοί, ραχιαίοι, εκτάσεις χεριών - τέτοια πράγματα. Η επαφή με τον στύλο, όμως, δεν αργεί πολύ. Είναι η πρώτη φορά που τον αγγίζω και τρομάζω λίγο, διότι ξέρω ότι αργότερα θα πρέπει να σηκωθώ και να εκτελέσω κάποια πράγματα πάνω του, με επιτυχία ή όχι.

Σκέφτομαι τα λόγια της Χαράς, ότι πρέπει να έχεις πείσμα. Έτσι, πεισμώνω. Οι πρώτες αναγνωριστικές ασκήσεις με τον στύλο έχουν να κάνουν με το grip, δηλαδή να τον πιάσεις γερά με τα χέρια σου και να εξασφαλίσεις την καλύτερη επαφή. Διότι από τα χέρια ξεκινούν όλα, αν και το βάρος δεν πρέπει να πέφτει μόνο εκεί. Πρέπει να χρησιμοποιείς αρκετά τον κορμό του σώματός σου ώστε κι αυτός να κολλάει πάνω στον στύλο, να εφαρμόζει και να σου δίνει ώθηση - πέραν των χεριών σου.

Αρχικά, κάνω κάποιες περιστροφές έχοντας ελαφρά σηκωμένα τα γόνατά μου, για να εξοικειωθώ λίγο με το πώς γυρίζει το σώμα μου παράλληλα στον στύλο. Πιάνω γερά με τα δυο μου χέρια τον στύλο και δίνοντας μικρή ώθηση με το ένα πόδι καταφέρνω να κάνω κάποιες περιστροφές. Έπειτα κάνω το ίδιο, όμως αυτήν τη φορά έχω τα πόδια μου ανοιχτά - σαν να προσπαθώ να δημιουργήσω ένα τρίγωνο με τα πόδια μου και το έδαφος. Γίνεται πιο διασκεδαστικό τώρα. Συνεχίζω να εκτελώ κάποιες περιστροφές έτσι και στη συνέχεια συνδυάζω τις δύο αυτές ασκήσεις: Περιστροφή με σηκωμένα πόδια σε ορθή γωνία κι έπειτα ανοιχτά.

Στη συνέχεια, πρέπει να σκαρφαλώσω ψηλά στον στύλο. Η Χαρά μού δείχνει πώς πρέπει να τοποθετήσω αρχικά το πόδι μου στον στύλο, με το κουντεπιέ να τον αγκαλιάζει ουσιαστικά κι έπειτα, χρησιμοποιώντας τα χέρια μου και τα πόδια μου, σταδιακά να αρχίσω να ανεβαίνω. Εδώ τα πάω καλύτερα. Τεχνικά καταλαβαίνω ότι κάνω λάθη, όμως σε πρώτη φάση έχει σημασία να πάρεις το feeling ότι τα καταφέρνεις. 

Κατεβαίνοντας, τη ρωτώ πώς αισθάνεται εκείνη πάνω στον στύλο και απαντά «τέλεια». Νιώθει ελεύθερη, λέει. Μια ελευθερία θα πω ότι την ένιωσα κι εγώ. Και ένα ζόρι, βέβαια, όπως είναι αναμενόμενο. «Σιγά-σιγά εξοικειώνεσαι με τον στύλο. Το νευρικό σου σύστημα δέχεται ερεθίσματα από αυτόν και προσαρμόζεται. Σίγουρα είναι δύσκολο να γυρίσεις κατευθείαν ανάποδα, αλλά με λίγη εξάσκηση γίνεται. Θα το δοκιμάσουμε», προσθέτει.

Δεν ξέρω αν είμαι σίγουρος πως θέλω να «ρισκάρω» τόσο ώστε να γυρίσω ανάποδα, αλλά έστω για τη φωτογράφιση θα το προσπαθήσω. Αρχικά, μου δείχνει η ίδια τι πρέπει να κάνω ώστε να γυρίσω ανάποδα. «Βάλε δύναμη στα χέρια για να κρατηθείς και δώσε ώθηση με τον κορμό σου», μου λέει και όσο τη βλέπω να το κάνει πανεύκολα, τόσο προβληματίζομαι για το πώς θα καταφέρω να κάνω έστω τη μισή άσκηση. Στην αρχή δεν τα καταφέρνω ιδιαίτερα. Αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να πάρω λίγη φόρα ακόμη και να το πιστέψω. Σε αυτό το σημείο, μου εξηγεί ότι ακριβώς επειδή οι άνδρες έχουν περισσότερη δύναμη στα χέρια, τέτοιες ασκήσεις είναι πιο εύκολες για έναν άνδρα σε σχέση με μία γυναίκα. 

Προσπαθώ να βρω δικαιολογίες για το γεγονός ότι δεν μπορώ να γυρίσω ανάποδα και σκέφτομαι πως μάλλον φταίει το ότι γλιστράνε τα χέρια μου στον στύλο. Έχω δει που κάποιοι αθλητές στο pole, αλλά και στην ενόργανη, βάζουν κάτι στα χέρια τους πριν πιάσουν τον στύλο. «Αυτό είναι το i-tack, που λειτουργεί σαν κόλλα και το βάζεις σε σημεία του σώματος, όπως πίσω από το γόνατο ή στον αγκώνα για καλύτερο κράτημα. Υπάρχει και πούδρα σε υγρή μορφή, που στεγνώνει αμέσως και σε βοηθά επίσης να μη γλιστράς», απαντά η Χαρά. Πάντως, με προτρέπει να πάρω λίγο οινόπνευμα που υπάρχει εκεί δίπλα και να καθαρίσω τον στύλο με ένα πανί. Όντως, λειτουργεί. Βλέποντας ότι κρατιέμαι καλύτερα, ανεβάζω ψυχολογία και καταφέρνω να γυρίσω ανάποδα. Όπως-όπως.

Το επόμενο βήμα είναι, ενώ βρίσκομαι ανάποδα, να τεντώσω το ένα πόδι προς τα πίσω. Το επιχειρώ αρκετές φορές, μιας και πλέον έχω πάρει το κολάι για το πώς να γυρίσω ανάποδα αρχικά. Από εκεί και πέρα, δεν διαθέτω την ανάλογη ευλυγισία για να το κάνω σωστά - αλλά η πρόθεση μετράει.

Νιώθω να ζαλίζομαι από τα συνεχόμενα αναποδογυρίσματα και ρωτώ τη Χαρά αν νιώθει κι αυτή το ίδιο. Απαντά αρνητικά, όμως. Αναρωτιέμαι στους αγώνες που τα πράγματα είναι πολύ απαιτητικά, πόσο χρόνο πρέπει να βρίσκεσαι πάνω στον στύλο και να εκτελείς τέτοιες -και πολύ δυσκολότερες- ασκήσεις. Όπως εξηγεί η Χαρά Σουκουβέλου, ο χρόνος που διαγωνίζεται καθένας/καθεμία κυμαίνεται μεταξύ τριών-τεσσάρων λεπτών. «Εξαρτάται από την κατηγορία. Για παράδειγμα, στην elite κατηγορία έχεις τέσσερα λεπτά για να εκτελέσεις το performance σου. Στις πιο μικρές κατηγορίες (semi pro, ερασιτεχνικά, junior) δουλεύεις γύρω στα τρία-τριάμιση λεπτά». 

Εκτός από την εμπειρία του αθλητή, οι κατηγορίες στο pole διακρίνονται, επίσης, με βάση την ηλικία. Επιπλέον, υπάρχουν κατηγορίες para pole, δηλαδή για άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως τύφλωση ή απώλεια άκρων, ακόμη και με αμαξίδιο.

Η πρώτη μου προπόνηση έχει φτάσει στο τέλος της. Αρχικά νιώθω τέλεια που κατάφερα να εκτελέσω -σχεδόν- τις ασκήσεις που μου έδειξε η Χαρά και συνειδητοποιώ πόσο κουραστική, άρα και αποδοτική, γυμναστική είναι το pole dancing από την αποθεραπεία κιόλας. Κάνουμε τις απαραίτητες διατάσεις και νιώθω το σώμα μου να έχει ενεργοποιηθεί από την κορυφή ως τα νύχια, κυριολεκτικά.

Πίνοντας το νεράκι μου, ρωτώ την Έλενα που διατηρεί τη σχολή αν οι άνδρες είναι διστακτικοί να κάνουν αυτό που έκανα κι εγώ σήμερα. «Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Ακόμη και πατεράδες είναι διστακτικοί με τις κόρες τους που θέλουν να ξεκινήσουν. Απλώς δεν έχουν δει ακόμα τα οφέλη του pole και το τι είναι πραγματικά» σημειώνει. «Μπορώ να πω με σιγουριά, πάντως, πως είναι εθιστικό. Ειδικά όταν αρχίζεις να καταφέρνεις πράγματα πάνω στον στύλο».

Η Χαρά, όπως μαθαίνω, στο προφίλ της στο Instagram δεν δέχεται σεξιστικά μηνύματα - κι αυτό είναι θετικό για το μέλλον του pole. «Το παρουσιάζω αυστηρά αθλητικά, διότι έτσι το βλέπω κι εγώ», λέει. «Ωστόσο, όταν ξεκινούσα, δέχθηκα κάποια επικριτικά σχόλια από άτομα του κύκλου μου. Δεν το πήραν πολύ κουλ, αλλά δεν τους άκουσα κιόλας», τονίζει. Επίσης, μου επιβεβαιώνει ότι στο σπίτι της έχει στύλο για να κάνει εξάσκηση ακόμη κι εκεί. 

Με λίγα λόγια, μόνο θετική μπορώ να χαρακτηρίσω αυτή την πρώτη μου εμπειρία με το pole και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να δοκιμάσω ξανά. Να φτάσω πιο ψηλά, να εκτελέσω καλύτερα τις ασκήσεις και να γυμναστώ με αυτό τον ομολογουμένως all-inclusive τρόπο γυμναστικής. Τα κάνεις όλα, απλώς και μόνο με το βάρος του σώματός σου. Η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση είναι το Α και το Ω, και σίγουρα νιώθεις πιο δυνατός, σωματικά και ψυχικά, μετά από μία ώρα pole dancing. Πόσο μάλλον μετά από πολλές ώρες. Πιάστε τους στύλους, λοιπόν και σπάστε τα στερεότυπα, μέσα σας και γύρω σας.

• Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Μια Ειλικρινής Άποψη για το Νέο Album του Mad Clip

Η Μυστική Γκαλερί από Όπου Εκατομμυριούχοι Αγοράζουν Δεινοσαύρους και Σπάνια Αντικείμενα

Έζησα σαν Έλληνας Πριν από την Κρίση για μια Mέρα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.