Είναι Δύσκολο να Είσαι Γκέι στο Μανταλέι

Πριν από μερικές εβδομάδες, πραγματοποιήθηκε στο Μανταλέι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βιρμανίας, μια φιλανθρωπική εκδήλωση καλλιστείων για τους πάσχοντες από μια από τις πλέον θανατηφόρες ασθένειες στον κόσμο, υπό την παρουσία των ντόπιων ηγετών των ομάδων για τα LGBT δικαιώματα. Αυτό εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να αποτελεί μεγάλη είδηση. Όταν όμως λάβει κανείς υπόψη ότι το Mανταλέι ήταν η χειρότερη πόλη της χώρας όσον αφορά τις διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων το 2013, είναι ένα θετικό βήμα προόδου από τα γεγονότα του περασμένου έτους.

Τα γεγονότα αυτά ήταν πολλά, όμως υπήρχε ένα που ξεχώρισε. Τη νύχτα της 6ης Ιουλίου, μια ομάδα από 12 ομοφυλόφιλους άνδρες συνελήφθη. Σύμφωνα με τoν Win Min*, έναν 19χρονο που ήταν παρών εκείνο το βράδυ, οι άνδρες συνελήφθησαν γιατί «ντύνονταν ως γυναίκες». Αφού ξυλοκοπήθηκαν και ταπεινώθηκαν για ώρες σε μια προσπάθεια να «διορθωθεί η συμπεριφορά τους», αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες.

Αντί να κρατήσει κρυφή την περιπέτειά της, όπως της είχε προτείνει να κάνει η αστυνομία, η ομάδα στη συνέχεια έκανε κάτι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Βιρμανίας: Οργάνωσε μια συνέντευξη Τύπου για να καταγγείλει την κακοποίηση που είχε υποστεί στα χέρια των αρχών.

Οι επιθέσεις όπως αυτή δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στη Βιρμανία, όπου η ομοφυλοφιλία θεωρείται παράνομη. Ένας νόμος που ψηφίστηκε από τις  βρετανικές κυβερνητικές αρχές κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου, απαγορεύει τις «αφύσικες σεξουαλικές πράξεις» και από τότε που η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε, το 1948, καμία Βιρμανική κυβέρνηση δεν τον έχει καταργήσει.

Η «Harry», ντυμένη με ένα αντρικό Longyi - παραδοσιακή ενδυμασία της Βιρμανίας - σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την LGBT κοινότητα του Μανταλέι. Από τότε που ήταν παιδί, η Harry πάντα «αισθανόταν γελοία» ντυμένος ως κορίτσι και αισθάνεται «ελεύθερη όταν ντύνεται σαν αγόρι».

Τα δύο τελευταία χρόνια ωστόσο, η Βιρμανία έχει υποστεί μια ασταθή διαδικασία πολιτικής μετάβασης προς αυτό που κάποιοι ονομάζουν «πειθαρχημένη δημοκρατία». Οι εμφανώς αυταρχικοί στρατηγοί που κυβερνούσαν τη χώρα με σιδηρά πυγμή για σχεδόν πέντε δεκαετίες, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν ορισμένο από τον έλεγχό τους το 2011 και να σχηματίσουν μια - κατά κάποιο τρόπο πολιτική κυβέρνηση. Την αλλαγή αυτή ακολούθησε μια χαλάρωση της λογοκρισίας στα μέσα ενημέρωσης, η απελευθέρωση εκατοντάδων πολιτικών κρατουμένων και η εξάπλωση των κάποτε παράνομων κοινωνικών οργανώσεων. Οι LGBT κοινότητες επίσης οργανώνονται τώρα - και ως εκ τούτου, η Βιρμανία αντιμετωπίζει την εμφάνιση ενός μικρού αλλά αναπτυσσόμενου κινήματος για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Δυστυχώς, η LGBT κοινότητα της Βιρμανίας έχει περισσότερα πράγματα για τα οποία πρέπει να ανησυχεί πέρα από τις αρχές. Η Βιρμανία είναι μια κατά κύριο λόγο βουδιστική χώρα και η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η ισχυρή βουδιστική παράδοση, μαζί με τις δεκαετίες εθνικής απομόνωσης που επέβαλε η στρατιωτική δικτατορία, ενίσχυσαν τη συντηρητική στάση απέναντι σε ζητήματα όπως η ομοφυλοφιλία και ως εκ τούτου αποτελούν μεγαλύτερο εμπόδιο για την LGBT κοινότητα από οποιουσδήποτε ξεπερασμένους νομικούς κώδικες.

Σύμφωνα με τον Aung Myo Min, ιδρυτή της Equality Myanmar - της πρώτης οργάνωσης που ιδρύθηκε στη Βιρμανία με στόχο να ασχοληθεί με LGBT δικαιώματα - πολλοί Βουδιστές υποτιμούν τα LGBT άτομα, θεωρώντας τα «παράξενα πλάσματα» που πληρώνουν στην παρούσα ζωή τους για τις αμαρτίες που διέπραξαν σε προηγούμενες μετενσαρκώσεις τους. Λόγω του στίγματος γύρω από τους LGBT, πολλά μέλη της κοινότητας περνούν τη ζωή τους προσπαθώντας να συμφιλιωθούν με την ταυτότητά τους, σε ένα περιβάλλον όπου τα πρότυπα και η υποστήριξη είναι σπάνια. Σε μια κοινωνία που ανοίγεται σιγά-σιγά προς τον κόσμο, αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους στη νέα Βιρμανία.

Ο φωτογράφος Vincenzo Floramo τράβηξε μια σειρά από φωτογραφίες κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε με τα μέλη της LGBT κοινότητας του Μανταλέι. Μπορείτε να δείτε μια επιλογή από αυτές στην παραπάνω συλλογή.