«Α, όχι. Εγώ δεν βλέπω τσόντες. Έχω μεγαλώσει πια», θα ακούσεις να λένε πολλοί φίλοι σου, όταν ανοίξεις πορνο-συζήτηση στην παρέα, στην οποία όμως θα είναι μπροστά και το άλλο τους μισό. Διότι, μερικές κοπέλες, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, δεν θέλουν το αγόρι τους να βλέπει πορνό. Οπότε, no porn-no γκρίνια, για τους άνδρες. Όμως, κακά τα ψέματα, κάθε άνδρας που σέβεται τον εαυτό του -έστω τον κάφρο εαυτό του- στη φάση της βαρεμάρας του (και της αυξημένης λίμπιντό του εννοείται) θα δει τσόντα. Είναι στο αίμα του (και στων γυναικών είναι, αλλά λίγο πιο περιορισμένα). Βλέπεις μια λάμψη στα μάτια του όταν σου μιλάει για τη νέα πορνοταινία της Lisa Ann που είδε, για παράδειγμα, χθες.

Κάπως έτσι, με λάμψη, κοιταχτήκαμε με έναν φίλο πριν 5-6 χρόνια όταν διαβάζαμε στον Ίντερνετ ότι στα περίπτερα κυκλοφορεί η τσόντα της Τζούλιας Aλεξανδράτου. Η Τζούλια, τότε, ήταν το 10 το καλό των sexy Ελληνίδων. Με τον φίλο αυτόν, λοιπόν, βρεθήκαμε μετά από καιρό αυτό το καλοκαίρι, αναπολώντας στιγμές του παρελθόντος. Εννοείται ότι highlight αυτής της αναδρομής στο παρελθόν ήταν και εκείνη η πρώτη XXX ταινία της Τζούλιας. Κάπως έτσι και έπειτα από ολονύχτια συζήτηση, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό πορνό, συνολικά, είναι καλύτερο από το ξένο. Γιατί;

Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς ακούγεται το «μωρό μου, τελείωσε» (εντάξει, όχι ακριβώς «τελείωσε», αλλά το πιο λαϊκό του συνώνυμο που ξεκινάει από «χ») και αλλιώς «baby, cum». Το ένα μιλάει κατευθείαν στην καρδιά σου -ή κάπου αλλού- και το άλλο πρέπει να ξέρεις αγγλικά για να το καταλάβεις ή, τουλάχιστον, να έχεις «πάει» με τουρίστρια. Θα παρομοίαζα αυτήν την κατάσταση με εκείνη όταν χτυπάς το μικρό δάχτυλο του ποδιού σε στη γωνία ενός επίπλου. Πώς θα ανακουφίσεις τον πόνο; Λέγοντας κάτι τύπου «fuck» ή κάτι πιο ελληνικό; Θα σου δώσω ένα ακόμη παράδειγμα. Δες τι γίνεται στα καλοκαιρινά club όταν, από εκεί που παίζει ξένα hit-άκια, βάζει ελληνικά - Παντελίδη, Πάολα, Καρρά κ.τ.λ. Εσύ μπορεί να ξενερώνεις, αλλά το 99,99% του μαγαζιού γουστάρει τρελά και ο καταστηματάρχης χαίρεται βλέποντας την κάβα του μαγαζιού του να αδειάζει. Έτσι είναι παιδιά. Ο Έλληνας θέλει το ελληνικό του, γενικά.

Το story είναι από τα βασικότερα σημεία μιας καλής τσόντας. Ωστόσο, οι ξένες παραγωγές έχουν αναλωθεί σε γενικές και safe καταστάσεις τύπου Milf, Teens και Caught Masturbating. Το ελληνικό πορνό είναι εδώ για να δώσει ξανά ζωή σε υποθέσεις με γιατρούς, καφετζούδες-μέντιουμ, πολιτικούς και σχεδόν ό,τι μπορείς (ή δεν μπορείς) να φανταστείς. Πάνω από όλα φαντασία και ποικιλία.

Νομίζω ότι όταν επιλέγεις ταινία -οποιουδήποτε είδους- τρία πράγματα κοιτάζεις: την υπόθεση (ή το trailer), τους ηθοποιούς και τον τίτλο. Λογικό. Μάλιστα, αν δεν λέει ο τίτλος, ίσως να μην μπαίνεις καν στον κόπο να δεις τα άλλα δύο. Η ελληνική πορνοβιομηχανία, σε αυτόν τον τομέα, έχει άστρο. Από πού να αρχίσω; Από το «Βάλε Λάδι και Έλα Βράδυ», το «Παλαμάρι του Βαρκάρη», το «Ο Ζορό Ζορίζεται» ή τα «Χάρι Καπότερ», «Ποκαχώνοντας», «Κλεοπάρτα», «Σεξορκιστής» και πάει λέγοντας; Η επιτυχία των ελληνικών αισθησιακών ταινιών έγκειται και στους τίτλους τους. Μάλιστα, μιας και αναφέρθηκα στην Τζούλια στην εισαγωγή, ο τίτλος της δικής της τσόντας («Το Απαγορευμένο») μπορεί να μην είχε τη σπιρτάδα των πιο old-school ταινιών του ελληνικού πορνό, ωστόσο είχε κάτι ιντριγκαδόρικο. Ποιος δεν θα ήθελε να δει κάτι τέτοιο; Γενικά, σε ποιον δεν κάνει «κλικ» ο,τιδήποτε απαγορευμένο; Ξεχνάτε, μήπως, ότι ο αλκοολισμός αυξήθηκε στη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης στις Η.Π.Α.; Λατρεμένο το απαγορευμένο.

Επιτέλους. Τσόντες που ξέρεις ότι δεν θα είναι μούφα, τουλάχιστον ως προς τη hardcore-ίλα τους. Πατώντας το play, ξέρεις ότι θα είναι πορνό με τα όλα του - στοματικό, κανονικό, ανάποδο, έτσι, αλλιώς. Οι Έλληνες διαθέτουν φαντασία και την επιδεικνύουν στο κρεβάτι τους, στον καναπέ, στο τραπέζι της κουζίνας, στο σκάφος τους και ό,τι άλλο διαθέτουν. Τα δίνουν όλα και, σε συνδυασμό με την ελληνική γλώσσα που προαναφέρθηκε, αφήνουν μια ωραία αίσθηση τύπου «δίνω πόνο».

Όσο καλή κι αν είναι η πρώτη ύλη, δηλαδή οι πρωταγωνιστές, αν το περιβάλλον γύρω τους δεν «λέει», η τσόντα είναι ελλιπής. Για να με καταλάβεις πρέπει να είσαι ολίγον φυσιολάτρης ή να έχεις, έστω, μια κάποια καλλιτεχνικότητα. Αυτήν την καλλιτεχνικότητα, οι ελληνικές πορνοταινίες την έχουν. Κυρίως, λόγω του ότι γυρίζονται στην Ελλάδα - παραλίες, θάλασσα, ήλιος, αλλά και βουνό αν θες κάτι πιο βουκολικό. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μας, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι το καλοκαίρι είμαστε από τους top προορισμούς και, μάλιστα, για διεθνούς βεληνεκούς προσωπικότητες, τύπου Hollywood stars.

Όσο κουκλάρες κι αν είναι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, τις/τους έχουμε συνηθίσει πια. Άλλο να βλέπεις τη Βούλα Βαβάτση κι άλλο την Anna Nicole Smith. Άλλο να βλέπεις τον Γκουσγκούνη κι άλλο τον Mandingo. Οι ελληνικής καταγωγής προαναφερθέντες τσοντο-σταρ είναι τύποι και τύπισσες που μοιάζουν με τους ανθρώπους που συναντάς καθημερινά. Άσε δε, που εύκολα μπορεί να συναντήσεις τους ίδιους τους πορνοστάρ στον δρόμο, ειδικά αν μένεις στην Αθήνα. Οπότε, αυτομάτως, παρακολουθώντας μια ελληνική τσόντα ταυτίζεσαι μαζί τους. Ξέρεις ότι αν ο Γκουσγκούνης πηδάει μια ωραία γκόμενα, ίσως μπορείς κι εσύ. Ενώ βλέποντας τον Mandingo, ειδικά από τη μέση και κάτω, άσ' το καλύτερα.

Προσωπικά, μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ πιο παλιές ελληνικές πορνο-παραγωγές, διότι βλέπω πώς ήταν η έννοια του σέξι και, γενικά, τα πρότυπα εκείνης της εποχής. Για παράδειγμα, η πολλή τρίχα (παντού). Ή η κοιλίτσα, σε άνδρες και γυναίκες. Αν είσαι openminded έχει και μια δόση αστείου, καθώς βλέπεις πώς ήταν ο πατέρας σου και η μάνα σου όταν σε έκαναν.

Ακόμα και αν δεν σε έπεισε τίποτα από τα παραπάνω, θα σου δώσω έναν λόγο για να παρακολουθείς ελληνικό πορνό: έχει γέλιο. Θες ατάκες; «Είμαι η βασίλισσα της πουτανιάς», «Ήταν ωραία χρόνια εκείνα, με τσόντα βασισμένη στην ελληνική παράδοση», «Πάμε για δουλειά, αλλά ας σταματήσουμε εδώ να ρίξουμε και έναν στην εξοχή», «-Γιατρέ, έχω ένα πρόβλημα: ο φίλος μου την έχει υπερφυσική. -Πρέπει να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, γδυθείτε παρακαλώ» και άλλες τέτοιες θεϊκές ατάκες του 1.000.000 ευρώ. Οπότε, αν οι ελληνικές πορνοταινίες δεν σου κάνουν ως προϊόν σεξουαλικής εκτόνωσης, δες τις ως κωμωδίες.

Περισσότερα από το VICE

Η Κυριακή Ήταν μια Δύσκολη Μέρα για τη Θεσσαλονίκη

Οι 11 Καλύτερες Εκπομπές του Netflix για να Δεις Εντελώς Χαλαρά

Η Ναταλία Ρασούλη Έχει Πάρει τα πιο Απειλητικά Μηνύματα από «Χρυσαυγίτες, Νταλαριστές και Σφακιανακιστές»