Op een spirituele beurs kregen we een pindakabouterlezing

Ik heb totaal geen idee waarom ik op deze aarde rondloop. Tenminste, dat denken anderen. Regelmatig krijg ik dingen te horen als “jij weet echt niet wat je met je leven moet, he” of nog beter “volgens mij ben jij nog heel erg zoekende”. Blijkbaar loop ik met dezelfde ontredderde blik rond als een Afrikaantje in de Unicef reclame. Het werd tijd om te weten te komen waar mijn in andermans ogen zo miserabele bestaan voor dient, zelf begon ik immers ook te twijfelen. Ik besloot naar antwoorden te zoeken op een paranormale beurs in Den Haag. Mediums weten namelijk alles.

Bij aankomst wilde ik eerst even sfeer proeven en wat consulten afluisteren om vervolgens te kiezen welke mediums mij het beste konden helpen. Astroloog, numeroloog en paragnost Raymond tegen een klant: “Als je aan mij vraagt of het goed met haar gaat daarboven dan zeg ik: ja!”

De in tijgerprint en Marlies Dekkers-bh gehulde paragnoste Marja Witkamp: “Hey, hai, ga lekker zitten. Okeeee wie is er overleden? Paar maanden geleden he? Nee? Een paar jaar terug al? Maar het voelt als een paar maanden he? Jaaaaaa, nee, precies.”

Paragnoste Linda had het razend druk maar wist tussen het lezen van drie paar handen door toch tijd vrij te maken voor een vernietigende blik in de camera.

De vriendelijke meditatietherapeute Yvon brandde salie om de energie van haar vorige bezoeker te verdrijven. “Anders blijf ik er zo in hangen.”

Tarotlezeres Dhargey, buiten kantooruren gewoon Annelies, had haar man meegenomen, die zich liever bezighield met iets minder zweverige zaken.

Na een rondje gemaakt te hebben schoof ik aan bij transfigurant medium Richarda (haar man rechts had geen speciale gaven). Nog voor ik goed en wel zat begon Richarda met een spraakwaterval waar geen touw aan vast te knopen was. Een poging hier een lopend verhaal van te maken is hopeloos dus hier wat losse quotes:

“Krystalmuziek zorgt ervoor dat straling van mobieltjes, magnetrons, zendmasten en noem het zooitje maar op je niet verpesten zodat je niet in de grotten van Plato terechtkomt. En Krystal staat voor de combinatie van Christus en Allah.”

“Wij zijn allemaal orbs, lichtenergieën. Dolende zielen wachtend op reïncarnatie.”

Richarda laat hier een foto van een orb zien die ze via via had weten te bemachtigen.Vervolgens sneed ze het onderwerp wiegendood aan.

 “Wiegendood, enig idee wat dat is? Nee he? Een wiegendood is een gezonde baby die geen zin heeft in het leven en er daarom de brui aan geeft. Dit kan alleen als de fontanella nog niet gesloten is. Zodra die gesloten is, heeft de baby de keuze gemaakt om te blijven.”

Om daarna af te sluiten met wat persoonlijk leed.

“Ik heb een karmaschuld, ik mag niet oordelen, want vroeger ging ik niet goed om met honden, katten en weet ik het allemaal wel niet. Ik keek op ze neer. Jaren ben ik geterroriseerd door mijn ex-man, een alcoholist. Na zestien jaar ben ik toen met mijn dochter weggelopen. Een tijdje daarna kreeg ik een telefoontje: die vent wilde zijn dochter weer zien. Ik mag niet oordelen, dus ik heb toen nog karbonaadjes voor hem staan bakken wetende dat hij zo, hop, een mes in mijn rug kon steken. Een jaar later krijg ik een telefoontje. Wat denk je? Heeft ‘ie maagkanker.”

Ik kan niet ontkennen dat ik dit een fantastisch verhaal vond, maar veel verder hielp het me niet. Op naar de volgende.

Genezeres Joy helpt mensen in haar praktijk aan huis van allerlei soorten narigheid af, maar was op de beurs met runestenen in de weer. Ik moest er één omdraaien en dat was de runesteen Berkana.

Vervolgens pakte Joy er een boek bij, bladerde naar de Berkanabladzijde en las die voor. Een kind kan de was doen. De Berkanasteen betekent dat ik nieuwe mensen leer kennen, maar ook nieuwe engelen of wezens in mijn dromen of uit het universum tegen ga komen. Spannend, maar ook Joy dwaalde af. Wat moet ik met mijn leven aan? “Luister naar je eigen barometer, ga thuis even rustig zitten, doe je ogen dicht, dan krijg je vanzelf het antwoord.” De moed zakte me in de schoenen, ook hier had ik geen klap aan.

Kort daarna vloog deze man op van zijn stoel en schreeuwde “NEE IS NEE EN DAT MOET JIJ VERDOMME ES EEN KEER LEREN”.

De woede werd veroorzaakt door Wilma, “zeg maar Wil”. Ze had de man met een pindakabouterlezing diep geraakt nadat hij advies had gevraagd over een familiesituatie. “Ik vertelde hem de waarheid en die wilde hij niet horen.” Geweldig! Deze vrouw moest ik hebben, iemand die een volwassen vent zo op stang kan jagen met pinda’s moet wel iets goeds doen.

Wilma is de eerste pindakabouterlezeres van Nederland en ik wilde dan ook dolgraag een lezing. Uit een grote bak koos ik een pinda, die Wilma in tweeën deelde. Bij één pindahelft blijft dan aan de bovenkant een brokje zitten. Hier ziet Wilma de afbeelding van een kabouter in die erg veel zegt over wat er speelt in je leven.

De pinda links is niet mijn pinda waar Wilma de kabouter rechts in zag, maar daar was je zelf natuurlijk ook al achter. De kabouter laat zien dat ik met een “big smile in het leven sta”. “Je moet ook meer achter je broek aan gezeten worden, je bent erg slordig. Echt, ruim je troep beter op. Ben jij een aantekening kwijt ofzo? Een papiertje?” raadde Wilma terwijl ik in een gerafelde agenda van 2011 en op wat servetjes haar verhaal neerkriebelde. “Mijn paspoort is verlopen”, zei ik. “Jaaaa zie je wel, zit daar toch eens achteraan joh. Slordig, heel slordig”.

Na de pindakabouterlezing ging Wilma nog even met de pendel aan de gang, dat kon ze ook. Natuurlijk week ook zij af van de belangrijke vragen die ik beantwoord wilde hebben. Ik moest de kleur van mijn bankstel in gedachte nemen en aan de pendel vragen welke kleur het was. Ik vroeg of mijn bank groen is en de pendel schudde nee, terwijl mijn bank wel groen is. “Dit kan niet” lachtte Wilma hard “je zit me te besodemieteren”. Ik zei dat mijn bank echt groen is. “Ok, we vragen het aan de pendel: zit deze jongen mij te besodemieteren?” De pendel knikte hevig ja, waarop Wilma een lachstuip kreeg. “Hahaha, zie je wel jongen, je neemt me in de maling.” Ik vond het erg grappig en lachte vrolijk mee, maar begreep de kwade man die me voor was gegaan wel iets beter nadat ik 12,50 had afgerekend. Het was tijd om naar huis te gaan. Mediums weten niet alles.