Ερευνητής Λέει ότι οι Γυναίκες Είναι Εξελικτικά Προγραμματισμένες να Απατούν

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Πριν ξεκινήσουμε, πρέπει πρώτα να πούμε κάτι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ακαδημαϊκοί και μη, που πιστεύουν ότι η εξελικτική ψυχολογία είναι ένα παραμύθι.

Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι εξελικτικοί ψυχολόγοι αναπαράγουν ξεπερασμένες θεωρίες για τα δύο φύλα και τυλίγουν σύγχρονα πολιτισμικά ζητήματα με τον μανδύα της επιστήμης. Διαβόητες έρευνες, όπως αυτή του 2007 σχετικά με τις βιολογικές λειτουργίες πίσω από τις διαφορές στην προτίμηση των χρωμάτων ανάμεσα στα δύο φύλα, με βάση την οποία στα κορίτσια αρέσει το ροζ γιατί οι γυναίκες των σπηλαίων ήταν τροφοσυλλέκτες που αναζητούσαν άγρια μούρα, δεν φαίνεται να βοηθούν τον κλάδο.

Τούτου λεχθέντος, οι υποστηρικτές της εξελικτικής ψυχολογίας ισχυρίζονται ότι αντλούν τα συμπεράσματά τους από μεγάλα δείγματα ανθρώπινης συμπεριφοράς και από μοτίβα και τάσεις που διακρίνονται σε διάφορες κουλτούρες ανά τον κόσμο. Αυτό μας φέρνει σε μια πρόσφατη μελέτη του συγκεκριμένου ερευνητικού πεδίου.

Μια νέα ερευνητική εργασία από το Πανεπιστήμιο του Τέξας υποστηρίζει ότι οι γυναίκες έχουν παράνομους δεσμούς για να ελέγξουν κατά πόσο υπάρχει κάποιος ισχυρότερος σύντροφος. Η λεγόμενη «υπόθεση αλλαγής συντρόφου», υποστηρίζει ο καθηγητής David Buss, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει τη συμπεριφορά άτεκνων γυναικών, οι οποίες τείνουν να αλλάζουν συντρόφους με μεγαλύτερη ευκολία.

«Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη του ανθρώπου, βλέπουμε ότι υπήρχαν πολλές απειλές για το υπάρχον μακροχρόνιο ταίρι μιας γυναίκας. Μπορούσε να τραυματιστεί, να αρρωστήσει, να σκοτωθεί ή να εξασθενήσει ως προς τις ικανότητες ζευγαρώματος». Ως αποτέλεσμα, ο Buss ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες εξελίχτηκαν ώστε να διατηρούν εφεδρικούς συντρόφους.

«Αν ο τακτικός σύντροφος άρχιζε να αποτυγχάνει στην παροχή των οφελών που οδήγησαν στην επιλογή του ως ταίρι ή να αποδεικνύεται επιζήμιος, τότε η γυναίκα μπορούσε να τον αντικαταστήσει με έναν εμφανώς καλύτερο σύντροφο». Ουσιαστικά, οι προϊστορικές γυναίκες αντικαθιστούσαν τα άλλοτε φίλεργα ταίρια τους με καλύτερες εκδοχές τους όταν μετατρέπονταν σε φαταούλες μούρων που ήταν ανίκανοι να κυνηγήσουν και να συλλέξουν τροφή, ούτως ώστε να σώσουν τη ζωή τους.

Κατά την άποψη του Buss, η θεωρία αλλαγής συντρόφου εξηγεί γιατί οι γυναίκες συνάπτουν παράλληλους δεσμούς – κάτι που αδυνατεί να κάνει η υπόθεση των καλών γονιδίων, μιας ανταγωνιστικής θεωρίας της εξελικτικής ψυχολογίας. Με βάση την υπόθεση των καλών γονιδίων, οι γυναίκες επιλέγουν το υποψήφιο ταίρι του οποίου οι απόγονοι έχουν τις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. «Αν το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν τα καλά γονίδια, τότε θα επιζητούσαν βραχυπρόθεσμο σεξ χωρίς καμία συναισθηματική εμπλοκή».

Στο επίκεντρο του επιχειρήματος του Buss βρίσκονται στοιχεία που υποδεικνύουν ότι το 79% των γυναικών ερωτεύεται τον σύντροφο με τον οποίο έχει δεσμό, σύμφωνα με έρευνα του 1985 των Glass και White. «Οι άντρες έχουν πολύ περισσότερα σεξουαλικά κίνητρα πίσω από τους δεσμούς τους και λιγότερες πιθανότητες να ερωτευτούν τις ερωμένες τους. Απ' την άλλη, οι γυναίκες τείνουν να κάνουν δεσμούς για να διατηρούν εφεδρικά αρσενικά».

Ζήτησα να μάθω μήπως πολλές γυναίκες δεν είναι απλώς πολιτισμικά διαμορφωμένες να προσδοκούν συναισθηματική επαφή από τις σεξουαλικές τους σχέσεις – και ως εκ τούτου είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν συναισθήματα για τους συντρόφους τους. «Δεν κάνω διάκριση μεταξύ της εξελιγμένης και της κοινωνικής ψυχολογίας μας. Το διακύβευμα εδώ είναι η φύση της εξελιγμένης ψυχολογίας μας». Ο Buss ισχυρίστηκε στη συνέχεια ότι υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν την άποψη ότι οι άντρες είναι γενικά ικανότεροι στον διαχωρισμό του σεξ από τη συναισθηματική εμπλοκή. «Είναι καθολικό φαινόμενο. Αν πας στη Νότια Αφρική, την Αυστραλία ή την Μποτσουάνα, θα δεις το ίδιο πράγμα».

Ο Buss θεωρεί ότι οι γυναίκες εξετάζουν διαρκώς την «αξία του συντρόφου τους», κάθε ώρα και στιγμή. «Κάτι μου λέει ότι αυτοί οι έμφυτοι μηχανισμοί βρίσκονται συνεχώς σε λειτουργία στους ανθρώπους. Έτσι, γνωρίζουν ένα καινούργιο πρόσωπο και αναρωτιούνται κατά πόσο αυτό το πρόσωπο, ως εναλλακτική, θα ήταν πιο ελκυστικό από το υπάρχον ταίρι τους». Στη συγκεκριμένη έρευνα, ο Buss αναφέρει πώς η ανεπαρκής οικονομική στήριξη από την πλευρά του συζύγου συχνά αναφέρεται ως αιτία διαζυγίου.

Ρώτησα κατά πόσο οι ίδιες αρχές ισχύουν για τις γυναίκες με παιδιά. Ο Buss πιστεύει ότι οι γυναίκες με παιδιά έχουν λιγότερες πιθανότητες να ανταλλάξουν το ταίρι τους με κάποιο ισχυρότερο. Η ωμή εξήγησή του γι' αυτό ήταν ότι «στην αγορά του ζευγαρώματος, το να έχεις παιδί με έναν άντρα είναι επιζήμιο, δεν είναι πλεονέκτημα. Μειώνει την αξία που έχεις στο ζευγάρωμα».

Είτε συμφωνείτε με αυτά τα ευρήματα είτε όχι –ούτως ή άλλως, πολλές οικονομικά ανεξάρτητες γυναίκες επιλέγουν να έχουν δεσμούς μόνο και μόνο επειδή θέλουν να κάνουν απολαυστικό σεξ χωρίς δεσμεύσεις–, ο Buss πιστεύει ότι το συγκεκριμένο πεδίο αποτελεί γόνιμο έδαφος για περαιτέρω έρευνα.

«Για κάποιον λόγο, στη Δύση αξιολογούμε τις σχέσεις αποκλειστικά με βάση τη διάρκειά τους», λέει. «Αυτό είναι λάθος από εξελικτικής άποψης. Υπάρχουν πάρα πολλοί πιθανοί νέοι δρόμοι για έρευνα».

Περισσότερα από το VICE Τόσα Χρήματα Πρέπει να Πληρώσεις για τα Πανεπιστήμια στην Ευρώπη

Τα Χειρότερα Σκηνικά Ζήλιας που Έχουμε Ζήσει σε Σχέση

Η Ληστής με το Σημείωμα στη Θεσσαλονίκη Ήταν Έμπορος Ψαριών Πνιγμένη στα Χρέη