Ωμές Φωτογραφίες Άψυχων Κορμιών από Τόπους Εγκλημάτων στη Νέα Υόρκη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Τη δεκαετία του 1930, ο φωτογράφος Weegee έφερε την επανάσταση στο φωτορεπορτάζ, με τα ωμά του πορτρέτα από αστικούς τόπους εγκλήματος και συχνά κατέγραφε το αποτέλεσμα βίαιων δολοφονιών και φρικτών ατυχημάτων, προτού καταφτάσει η Αστυνομία. Όμως αυτό που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει το κοινό τότε ήταν ότι οι πραγματικές καινοτομίες στο φωτογραφικό ρεπορτάζ είχαν γίνει τις προηγούμενες δεκαετίες και μάλιστα όχι από τον Τύπο ή την Τέχνη – αλλά από τους φωτογράφους της Αστυνομίας, οι οποίοι συνδύαζαν τις δυνατότητες της ασπρόμαυρης φωτογραφίας με μία πρωτοεμφανιζόμενη επιστήμη: την ιατροδικαστική.

Από αυτές τις ανατριχιαστικές φωτογραφίες, 150 ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, κατά την ανακαίνιση του κτιρίου που κάποτε στέγαζε τα κεντρικά γραφεία της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης και παρουσιάζονται στο Murder in the City, New York, 1910–1920 από τον Wilfried Kaute, ένα βιβλίο που εκδόθηκε τον περασμένο μήνα από τις εκδόσεις Thomas Dunne Books. Ο φάκελος με τα εγκαταλελειμμένα αρνητικά που προέκυψε (ο οποίος αρχικά προοριζόταν για τον πάτο του Κόλπου Χάντσον), συνδυάζει φωτογραφίες κακοποιών, αποκόμματα εφημερίδων και πανοραμικές απόψεις της πόλης, κατά τη μετάβασή της από τις πολυκατοικίες στους ουρανοξύστες, από τα κάρα στα αυτοκίνητα και από την παρακμή των σαλούν στην άνοδο της ποτοαπαγόρευσης.

Αυτό που κυριαρχεί, όμως, είναι τα πτώματα. Τα άψυχα κορμιά του Kaute είναι απλωμένα στις κατοικίες τους σαν κούκλες καταστημάτων, σωριασμένα στα σαλόνια τους σε πόζες που θα έκαναν κάποιον να νομίζει ότι κοιμούνται, αν δεν τα πρόδιδαν οι λεκέδες αίματος στη λαιμόκοψη. Άλλα, γέρνουν πάνω σε τεράστια βαρέλια κρασιού ή είναι ξαπλωμένα μπρούμυτα, με ένα πεσμένο καπέλο να συμπληρώνει τη μακάβρια σύνθεση.

Τα περισσότερα θύματα φωτογραφίζονταν δύο φορές: πρώτα προφίλ, ανάμεσα στα προσωπικά τους αντικείμενα και στη συνέχεια από πάνω, καθώς κοίταζαν απευθείας τον φακό, ο οποίος υιοθετούσε την οπτική γωνία ενός απρόσωπου αρχάγγελου. Αυτές οι τελευταίες φωτογραφίες έχουν κεντρική θέση στο βιβλίο και η κάθε μία από αυτές έχει μια ιστορία. Μια γυναίκα με κομψό καπέλο στραγγαλίστηκε στο ξενοδοχείο Martinique στην 32η οδό, λίγο μετά από ένα μυστήριο τηλεφώνημα. Δύο διαρρήκτες έχουν γίνει ένα σώμα στο φρεάτιο ενός ασανσέρ, καθώς, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από ένα διαμέρισμα, έπεσαν από τον πέμπτο όροφο. Οι φήμες για τη δολοφονία του πυγμάχου που έγινε γκάνγκστερ, Barney Solomon, λίγο μετά την ανακωχή μεταξύ απεργοσπαστών και του εργατικού σωματείου κλωστοϋφαντουργών, συνδέονται με μια φωτογραφία 6,25x8,25 ενός άνδρα –ίσως του Barney, ίσως και όχι– ο οποίος εξακολουθεί να κρατιέται από το κιγκλίδωμα της σκάλας, μπροστά από την πρόσοψη του κτιρίου όπου τον πυροβόλησαν.

Το αφηγηματικό πλαίσιο –ειδησεογραφικά άρθρα της εποχής, τα οποία συχνά συνοδεύουν τις φωτογραφίες– είναι συνήθως πιο αινιγματικό. «Ο Johnny Spanish Εκτελέστηκε από Δολοφόνο», «Η Αγάπη για το Παιδί τον Πρόδωσε», «80χρονος Ανάπηρος Σκοτώνει για να Εκδικηθεί Αυτούς που τον Κορόιδευαν», «Ανθρωποκυνηγητό για Λησταρχίνα του Μετρό 135 Κιλών» και -το αγαπημένο μου- «Λέγεται ότι Άνδρας Καυχιόταν πως Είναι Εξπέρ στο Ζίου Ζίτσου».

Εδώ, η δουλειά με την οποία μοιάζει περισσότερο το Murder in the City είναι το Novels in Three του Félix Fénéon, το οποίο αποτελείται από αποσπάσματα τίτλων από πρωτοσέλιδα. Πράγματι, πολλές από τις οπτικές αφηγήσεις του Kaute καταγράφουν τα ορόσημα της εξέλιξης της επιβολής της τάξης στην πόλη – η βασιλεία του επίδοξου Τζακ του Αντεροβγάλτη της Νέας Υόρκης, η καταδίωξη της ιρλανδικής συμμορίας Gopher, που κυριαρχούσε στο Χελς Κίτσεν, η δραματοποιημένη από τον κίτρινο Τύπο αναζήτηση της έφηβης Henrietta Bulte (η οποία τελικά εντοπίστηκε στο Λος Άντζελες, καθώς είχε αποφασίσει να δοκιμάσει την τύχη της στο Χόλιγουντ).

Στην πιο εφιαλτική εικόνα του βιβλίου, ένας σκελετός έχει επικαλυφθεί με κερί, προκειμένου να διαγραφούν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και να μην αναγνωριστεί το θύμα. Επίσης, υπάρχουν και φωτογραφίες κοριτσιών που αγνοούνταν (μόνο μερικών από τις 700 κοπέλες για τις οποίες δηλώθηκε εξαφάνιση στη Νέα Υόρκη το 1917), καθώς και αποτυχημένων διαρρηκτών, ένας εκ των οποίων άφησε στη γυναίκα του ένα συνοπτικό σημείωμα που έγραφε, «Έχω Μπλέξει. Αντίο». Περίπου στη μέση του βιβλίου, ο Kaute έχει συμπεριλάβει ένα χρήσιμο λεξικό εγκληματιών του 1915: «cannon»λέγεται το πιστόλι, ο πορτοφολάς είναι «penny-weighter» και «Salt Creek» σημαίνει ηλεκτρική καρέκλα.

Πιο συχνά, όμως, αυτό με το οποίο μας φέρνουν αντιμέτωπους αυτές οι φωτογραφίες είναι κάτι ανεξάρτητο από τα τελετουργικά, τις ιδιαιτερότητες και τη λάμψη. Είναι ο θάνατος, υπό το ουδέτερο φως της λάμπας του φλας, απογυμνωμένος, τυχαίος και τελικά αναπόφευκτος.

Περιηγηθείτε παρακάτω για περισσότερες φωτογραφίες.

Περισσότερα από το VICE

Ο Στηβ Ντούζος Διηγείται τη Ζωή του, από τον «Μπίλια» Μέχρι την Εντατική και τη Φυλακή

Γιατί Όλοι Αναρτούν Ασταμάτητα Ιστορίες στο Instagram;

Αγριογούρουνα Ψάχνουν για Τροφή στις Αυλές Σπιτιών της Θεσσαλονίκης