Phyrosun: «Όταν ο Λεκτικός σου Έσφιγγε το Χέρι, Ήταν Συμβόλαιο»

Έχει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες χροιές στον χώρο του ελληνικού rap και το κρατάει αληθινό εδώ και δύο δεκαετίες παραμένοντας φρέσκος. Ο λόγος για τον Phyrosun, ενός εκ των πιο γνωστών εγχώριων ράπερ που έχει χτίσει το όνομά του μέσα από σκληρή δουλειά και επαγγελματισμό. Ξεκίνησε με τους Tang Ram πριν από 20 χρόνια, τους οποίους πήρε στη θρυλική ομάδα του BarCode Crew o αδικοχαμένος Λεκτικός. Οι δρόμοι του γκρουπ χώρισαν λίγα χρόνια αργότερα και έκτοτε ο Phyro συνεχίζει δυναμικά την πορεία του, εξελίσσοντας συνεχώς τη μουσική του και βγάζοντας μια πραγματικά επαγγελματική εικόνα προς τα έξω. Έχει κάνει πολλές και σημαντικές συνεργασίες με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, ενώ πριν από δύο χρόνια το remix του για το Panda συμπεριλήφθηκε από το πασίγνωστο site Hip - Hop DX, στα δέκα πιο περίεργα από όλον τον κόσμο.

Παράλληλα με τη μουσική, ασχολείται σε αρκετά υψηλό επίπεδο με τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ. Έχει αγωνιστεί μέχρι και στη Β΄ Εθνική, έχοντας περάσει μάλιστα από μία εκ των πιο ιστορικών ομάδων, τη Νήαρ Ηστ. Αυτή την εποχή ετοιμάζει νέο υλικό και αποφάσισα να έρθω σε επαφή μαζί του μιας και θεωρώ πως είναι από τους ανθρώπους που πονάνε το ελληνικό rap και έχουν μια εμπεριστατωμένη άποψη γι’ αυτό. Τον συνάντησα -που αλλού;- σε ένα γήπεδο μπάσκετ στο Παγκράτι και λίγο προτού περάσω τον δρόμο για να τον χαιρετίσω, ένα αμάξι πέρασε, κατέβασε το παράθυρο και ο επιβάτης του φώναξε: «Phyro, βάλε σκούπα στο hip hop». Το πήρα ως οιωνό πως η κουβέντα μας θα είναι άκρως ενδιαφέρουσα και τελικά επιβεβαιώθηκα.

VICE: Έχουν περάσει 28 χρόνια από τη στιγμή που άκουσες για πρώτη φορά το «U Can't Touch This» του MC Hammer και 20 από τη δημιουργία των Tang Ram, πώς νιώθεις σήμερα;
Phyrosun: Με τον ρυθμό του διαδικτύου ξεκινάς να βλέπεις την απόκλιση που μπορεί να έχεις από όσα συμβαίνουν τώρα. Αλλάζει ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος δράσης, αλλά όσο πάω πίσω και θυμάμαι, αναπολώ και νιώθω όμορφα. Βλέπω στο σήμερα τους καρπούς του τότε και λέω, «Μπράβο, ρε φίλε». Τότε, βέβαια, δεν το κάναμε με το σκεπτικό που έχουν σήμερα οι πιτσιρικάδες, τύπου «Πάμε να πάρουμε το “χαρτί”». Δεν ήταν το “χαρτί”, αλλά η ψυχή και η έκφραση. Αν ερχόταν και αυτό, καλώς, αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Υπήρχε μια άλλη γλύκα στη φάση της ελληνικής πραγματικότητας των 90s. Το live, η πλατεία, το να βρεθείς με τους δικούς σου και να ανταλλάξεις ιδέες και μουσικές. Ήταν πολύ όμορφο όλο αυτό που περάσαμε και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω, έχοντας γερά θεμέλια.

Τώρα που έχεις φτάσει σε μια πιο ώριμη ηλικία, δεν αισθάνεσαι την ανάγκη για το «χαρτί»; Υπό την έννοια του να ανταμείβεσαι για την προσπάθεια που κάνεις.
Ισχύει αυτό. Είναι καλό να ανταμείβονται όσα παιδιά το αξίζουν και δίνουν κάτι καλό στον κόσμο, επειδή -καλώς ή κακώς- ο σωστός ήχος και τα επαγγελματικά κλιπ δεν γίνονται μόνο με λόγια, αλλά για να γίνουν πράξη, χρειάζονται και χρήματα. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στο κοινό να στηρίξει τους ανθρώπους που κάνουν καλές δουλειές και να μπορεί όλο αυτό να συνεχίσει.

Πού μεγάλωσες;
Αρχικά Καλλιθέα και στην εφηβεία πήγαμε Ελληνικό. Εκεί πήρα τα περισσότερα μουσικά μου ερεθίσματα και αυτό το χρωστάω στην περιοχή. Τότε, υπήρχε η Αμερικάνικη Βάση και τα περισσότερα μέρη που έπαιζαν αυτήν τη μουσική δεν ήταν στο κέντρο, αλλά στα νότια προάστια. Το πιο σημαντικό ήταν το Jesters, στην Μπιφτεκούπολη της Γλυφάδας. Εκεί μαζευόμασταν Έλληνες και Αμερικάνοι. Εμείς, παίρναμε επιρροές από τη μουσική που έπαιζαν εκεί, αφού τότε δεν υπήρχε το διαδίκτυο και τα δισκοπωλεία δεν έφερναν πολλούς δίσκους. Ήμουν μέσα στην κουλτούρα του rap, του μπάσκετ και της αλάνας, σε μια συνοικία που δεν θύμιζε Ελλάδα. Είχαμε και τα παιδιά των αποδήμων, Αφρικανούς, Άραβες, Ασιάτες και έτσι από μικρός είχα μάθει να κινούμαι σε πολυεθνικό περιβάλλον. Είχα περισσότερους ξένους φίλους απ’ ότι Έλληνες.

Στη συνέχεια, βγαίναμε και σε μαγαζιά προς Κυψέλη, τα οποία είχαν κυρίως Αφρικανοί. Εκεί μέσα δεν έβλεπες εύκολα Έλληνα. Μιλάμε για hardcore περίοδο, προτού μπεις στο μαγαζί για να διασκεδάσεις, έλεγες και ένα «Χριστέ μου και Παναγία μου, βοήθα να μην γίνει τίποτα απόψε, να γυρίσουμε σπίτια μας» (γέλια)! Τα μπουκάλια της μπίρας πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας. Κάποια στιγμή το rap ξέφυγε από το underground και μπήκε σε μαγαζιά που μπορούσες να πας χωρίς να σκέφτεσαι αν θα βγεις ζωντανός.

Πρακτικά, με το rap πως ξεκίνησες;
Η παραπάνω επαφή με έκανε να θέλω από ακροατής να γίνω αφηγητής και να πω κάποια πράγματα.

Θεωρείς πως είσαι καλλιτέχνης της παλιάς σχολής ή ελεύθερο πνεύμα;
Κοίτα, ακόμη και παλιότερα όταν έκανες κάτι που δεν ήταν στο πλαίσιο του boom bap, ο κόσμος σε θεωρούσε εμπορικό. Εμένα, δεν με ενδιέφερε ποτέ να ενταχθώ κάπου, επειδή ήθελα να κάνω τα πράγματα που έχω στο μυαλό μου. Πολλοί ισχυρίζονται πως νιώθουν ελεύθεροι με την πένα και το χαρτί τους, όμως πόσο ελεύθερος είσαι, όταν βάζεις όρια και δεν κάνεις διαφορετικά πράγματα που μπορεί να σου παρουσιαστούν; Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρουν οι ταμπέλες. Το γεγονός πως είμαι hip hop και rap φαίνεται σε όποια δουλειά και αν έχω κάνει. Έχω τη βάση και την παιδεία, ώστε να μπορώ να φέρω στα μέτρα μου τις δουλειές που θα παρουσιαστούν.

Σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε και η πρόσφατη συνεργασία σου με τον iLLEOo στο « FL.EX »;
Ακριβώς. Με προσέγγισε όταν έκανα το «Ένα Αλλά», το οποίο έχει πιο fresh ήχο και μου είπε πως θέλει να μιλήσουμε. Κάναμε ένα ραντεβού, μου είπε πως έχει φτιάξει ένα beat για μένα και επειδή είδα πως γνωρίζει και σέβεται την πορεία μου, τού πρότεινα να το πούμε μαζί. Δεν το είχα κάνει ξανά και το γούσταρα. Μου αρέσει να πειραματίζομαι.

Θα σε ακούσουμε ξανά σε new school ήχο;
Κοίτα και το «Ένα Αλλά» είναι new school. Αν το έβγαζα μόνος μου, δεν θα έλεγε ο κόσμος «Ωπ, τι γίνεται εδώ»; Η συνεργασία μου με έναν fresh καλλιτέχνη, που είναι χρόνια στη φάση βέβαια, ήταν που τράβηξε την προσοχή στον ήχο.

Ποια είναι η άποψή σου για τη νέα γενιά των ράπερ;
Ο καθένας έχει την ελευθερία να κάνει ό,τι γουστάρει. Αν θέλει να παραβλέπει την πραγματικότητα μέσα στην οποία κινείται και να κοροϊδεύει το ακροατήριό του για να πουλήσει, μπορεί να το κάνει. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζει πως υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους αυτό θα κλοτσήσει και προσωπικά, όταν κάτι με ενοχλεί, θα το καυτηριάσω. Δεν μπορώ να σε βλέπω να πουλάς κάτι ψεύτικο. Δε μιλάω μόνο για την Ελλάδα, έτσι; Συμβαίνει και έξω αυτό, ανεξαρτήτως αν κάνει κάποιος καλή μουσική ή όχι. Θα μου πεις, «Είναι entertainer». Ναι και τα Ημισκούμπρια ήταν, αλλά έλεγαν και πέντε πράγματα. Τέρμα η δικαιολογία του «Είμαι entertainer, άρα δεν χρειάζεται να πω κάτι». Επίσης, με το autotune χάνεται η γεύση: Κάποτε άκουγες rap ή R&B, για παράδειγμα και καταλάβαινες τη χροιά του καλλιτέχνη. Υπήρχε το ύφος. Σήμερα, όλοι ακούγονται το ίδιο. Σίγουρα υπάρχουν καλοί καλλιτέχνες στο trap, αλλά θέλει πολύ digging.

Θεωρείς υποχρέωση του καλλιτέχνη να πει κάποια πράγματα;
Ναι. Δεν μπορείς μόνο να κλαις. Ούτε μόνο να γελάς ή να πονάς ή να αγαπάς. Είσαι άνθρωπος και μέσα στην καθημερινότητά σου υπάρχουν διάφορα ερεθίσματα. Δεν μπορείς να πατάς σε μια ταμπέλα και να βγαίνεις ότι είσαι είτε πολύ πλούσιος είτε πολύ φτωχός, για να εκμεταλλεύεσαι μάζες, δημιουργώντας μια ταξική φάση. Αυτό που βλέπω τώρα είναι πως ό,τι δεν είναι των άκρων -χλιδή ή φτώχεια- δεν έχει πέραση και αυτό γίνεται υποσυνείδητα στο μυαλό του ακροατή. Οι τέχνες είναι καθρέφτης της κοινωνίας και αυτό λέει πολλά. Δεν είμαι κλειστόμυαλος, απλώς θέλω όταν έρχεται κάτι απ’ έξω να δένει με τις συνθήκες που ζεις. Πάντως, αν λες κάτι που δεν ισχύει, ο τύπος που είναι πίσω από μια οθόνη μπορεί να το πιστεύει, αλλά ο δρόμος ξέρει ποιος είσαι. Παράλληλα, προσπαθείς να αφυπνίσεις τον άλλον. Βέβαια, αν δέχεται πως εκείνη τη στιγμή παρακολουθεί ένα θέατρο και δεν τον νοιάζει, τότε είναι πρόβλημά του.

Μπορεί να βγάλει κάποιος πολλά λεφτά από το rap στην Ελλάδα;
Μπορεί, ναι, αλλά όχι σε στιλ Rockefeller που πουλάνε μερικοί.

Πίσω στις ρίζες σου. Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για το κεφάλαιο Tang Ram.
Είχα πάει κάποια στιγμή σε ένα πάρτι στο Ασανσέρ, ένα μαγαζί που μαζευόμασταν στην Κυψέλη και γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής φίλης. Στην αρχή ήμασταν επτά άτομα και μέσα στο πέρασμα του χρόνου μείναμε λιγότεροι. Θυμάμαι πολλή μουσική, πολλές συναυλίες -να πηγαίνουμε, αλλά και να παίζουμε-, τρεξίματα, κυνηγητά και πολλά «δεσίματα». Τότε, δεν ήταν εξοικειωμένοι με το χρώμα, ούτε με το street ντύσιμο. Ωστόσο, από αυτήν την εποχή μας έμειναν αναμνήσεις που θα θυμόμαστε για μια ζωή. Τέτοια πράγματα δεν θα ζήσουν παιδιά της σημερινής φάσης. Έχει αλλάξει πολύ το πράγμα. Θα ζήσουν άλλα, όμως αυτό που συνέβαινε τότε είχε να κάνει με την άμεση και όχι την ψηφιακή επαφή. Έχωνες freestyle στην πλατεία, ήταν ζωτικό, είχε ενέργεια. Πήγαινες στις γειτονιές που άκουγες πως θα παίξει battle, για να χώσεις. Σήμερα, τα battle γίνονται μέσω Instagram.

Γιατί διαλύθηκαν οι Tang Ram;
Βλέπαμε πολύ διαφορετικά τα πράγματα και όταν σε ένα γκρουπ δεν μπορείς να μπεις σε μια κοινή ρότα, έχεις πρόβλημα.

Η μετέπειτα πορεία των Zeraw και DJ Airth πώς σου φαίνεται;
Εγώ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο. Έχω πει κάποια πράγματα στα κομμάτια μου, τα οποία δεν απευθύνονται μόνο σε αυτούς, αλλά στη μουσική βιομηχανία γενικότερα. Απλώς τυχαίνει να τα κάνουν και άτομα με τα οποία είχαμε μαζί ένα γκρουπ. Το να σπάσουμε ήταν μια πολύ τίμια κίνηση.

Έχετε επαφές πλέον;
Όχι, έχουμε χαθεί μέσα στα χρόνια, επειδή πλέον έχουμε άλλους κύκλους. Δεν έχω κανένα θέμα μαζί τους, είμαι άνθρωπος που όταν γράψει κάτι στο χαρτί το ξεπερνάει. Είναι σαν ψυχοθεραπεία για μένα. Τα βγάζω εκεί.

VICE Video: Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - Rack

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πόσο σε έχουν πρήξει για το «σίγμα κατατεθέν»;
Μου έχουν πει μαλακίες, αλλά γελάει ο κόσμος. Πάρα πολλοί ράπερ που ακούμε έχουν κάποιο πρόβλημα με την ομιλία τους.

Αλήθεια, έχεις παίξει ξύλο για κάποιο beef;
Όχι για μένα. Έχω παίξει για κάποιον δικό μου. Αν με κράξει κάποιος, απαντάω μέσω κομματιών.

Για τα beef που παίζουν τελευταία, τι άποψη έχεις;
Γελάω. Έχουν γίνει attention whores των social media. Δεν είναι ράπερ, youtubers είναι.

Κεφάλαιο BCC;
Από εκεί πήρα πάρα πολλά πράγματα που κρατάω μέχρι και σήμερα. Ο Λεκτικός, εκτός από αδελφός, ήταν και σχολείο. Στάθηκε δίπλα μου και έκανε πράγματα που δεν έκαναν άλλοι που είχαν πει μεγάλα λόγια. Όταν σου έσφιγγε το χέρι, ήταν συμβόλαιο. Μου έδωσε πολλά πράγματα σχετικά με το πως να σταθώ και εγώ μόνος στα πόδια μου. Επειδή ό,τι έκανε ο Λεκτικός το έκανε μόνος του. Είχε πολλά άτομα γύρω του και αν κάποιος δεν πήγαινε με τα νερά του, έφευγε από μόνος του. Ακούω για πολλούς gangsters σήμερα, αλλά άτομα που όντως έχουν περάσει πράγματα δεν τα πούλησαν τόσο πολύ. Μπορεί να είχε πάθη και ήταν πραγματικά rough, αλλά προσπαθούσε να βάλει τους νέους στον σωστό δρόμο.

Οι άλλοι τι μηνύματα περνάνε στη νεολαία; «Εγώ είμαι έτσι κι εσύ θα γίνεις χειρότερος»; Αν είσαι πραγματικά OG και του δρόμου, μιλάς διαφορετικά. Αυτοί δεν μιλάνε σαν OG's, αυτοί μιλάνε σαν κλόουν. Έχουν βρει έναν ρόλο και τον πουλάνε. Ο Λεκτικός πέρναγε μηνύματα, μίλαγε για τον Κύριο και για τον δρόμο. Έλεγε, «Να φύγω από αυτό, να κάνω κάτι άλλο. Μέσα από τη μουσική, μέσα από το τατουάζ». Ήταν δημιουργικό άτομο. Ήθελε να κάνει συνέχεια νέα πράγματα. Σκοποβολή, bungee jumping, αναρρίχηση, ελεύθερη πτώση. Ο Λεκτικός, φίλε, έζησε 15 ζωές και αυτοί που ζουν μισή ζωή μέσα από το Instagram, το παρουσιάζουν λες και έχουν ζήσει 20. Γελάμε.

Μιας και μιλάμε για πάθη, εσύ εκτός της μουσικής έχεις και ένα δεύτερο, το μπάσκετ. Μάλιστα, έχεις παίξει στη Β' Εθνική, αλλά και σε μια από τις ιστορικότερες ομάδες της χώρας, τη Νήαρ Ηστ.
Μπάσκετ και rap, φίλε, είναι οι κινητήριες δυνάμεις της ζωής μου και κρατάνε τη φλόγα μέσα μου ζωντανή. Κάποια στιγμή θα μεγαλώσω και δεν θα μπορώ να είμαι ενεργός, γι’ αυτό και ήδη σκέφτομαι πώς θα μπορώ να προσφέρω τις υπηρεσίες μου από άλλο πόστο.

Που αγωνίζεσαι τώρα;
Στον Α.Ο. Καρέα.

Φοράς το «5»;
Το έχει ένα παιδί που παίζει χρόνια στην ομάδα και έτσι πήρα το «55». Είναι και αυτός καψούρης με το «5», το έχει και τατουάζ. Εντάξει, δεν με πείραξε, μικρότερος θα ξενέρωνα.

Μιλώντας για μπάσκετ, πες μου λίγο για τη φάση που έπαιξε με τον Αντετοκούνμπο.
Ξύπνησα ένα πρωί πριν από κάποιο διάστημα και με είχαν βομβαρδίσει με μηνύματα που έλεγαν, «Μαλάκα, ο Αντετοκούνμπο λέει το κομμάτι σου. Το ξέρει όλο, το λέει καλύτερα κι από σένα» (γέλια)! Μιλούσαν για το «Πάρτα», ένα μπασκετικό κομμάτι που είχαμε κάνει με Tang Ram. Το είχε βάλει και το τραγουδούσε. Με χαροποίησε πολύ αυτό, επειδή είναι ένα κομμάτι που είχαμε γράψει για όλα τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ και έτυχε να το ανεβάσει αυτός. Πολύς «μπασκετόκοσμος» μου έχει μιλήσει γι' αυτό το κομμάτι. Μάλιστα, στο καινούριο άλμπουμ ετοιμάζω ακόμη ένα μπασκετικό κομμάτι που θα λέγεται «Μέσα Από τις Γραμμές» . Σε αυτό έχω και τον Κώστα Σωτηρίου που κάνει μεταδόσεις μπάσκετ και είναι αθλητικογράφος και παρουσιαστής.

Για την ιστορία που έγινε με τον Θανάση Αντετοκούνμπο και το ρατσιστικό παραλήρημα του Τάκη Τσουκαλά, τι έχεις να πεις;
Δεν θέλω να μιλήσω για κανέναν Τσουκαλά. Μέσω της ερώτησης σου, όμως, θα προτείνω στον κόσμο να ακούσει ένα κομμάτι που έχω κάνει με τον MC Yinka το οποίο λέγεται «Το Μίσος».

Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια και για την Inflowence;
Είναι το μουσικό μου σπίτι. Η ομάδα που έχω πίσω μου και έχει αναλάβει όλο το οπτικοακουστικό κομμάτι. Κάνουμε ακριβώς ό,τι μας εκφράζει.

Αν αύριο-μεθαύριο ενδιαφερθεί κάποια μεγαλύτερη εταιρεία να συνεργαστεί μαζί σου;
Είμαι ανοιχτός, αφού από παλιά δεν έβαζα ταμπέλες. Κάποτε ήμουν δακτυλοδεικτούμενος, επειδή έψαχνα εταιρεία. Αν δεν αλλάζει τον ήχο και τον χαρακτήρα σου η εταιρεία, δεν θεωρώ πως είναι κάτι κακό.

Έχεις ασχοληθεί και με το θέατρο, σωστά;
Ναι. Ο πατέρας μου ήταν ηθοποιός. Έχει κάνει ταινίες και θέατρο, ενώ κάποια στιγμή έστησε τον δικό του θίασο που ανέβαζε παιδικές παραστάσεις και επισκεπτόμασταν διάφορες περιοχές για να παίξουμε. Επίσης, έχω παίξει στο Θέατρο Βέμπο και στο Θέατρο Μουσούρη -στα 90s- και έχω κάνει και ένα Θέατρο της Δευτέρας. Γενικά, είχα πολλά πάρε-δώσε με την υποκριτική. Πριν από λίγα χρόνια, είχα δώσει κομμάτια για τη μουσική επένδυση της παράστασης Mnimonimus του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.

Τι περιμένουμε από εσένα τώρα;
Την Κάθαρση, την οποία δουλεύω με τον Phaser και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2019. Να ετοιμάζονται να σπάσουν τον λαιμό τους και θα υπάρχουν κάποιες συνεργασίες-μπόμπα.

Ακολουθήστε τον Phyrosun στο Instagram , στο Facebook και στο YouTube.

Περισσότερα από το VICE

Ο Πάνος Φραγκιαδάκης Μετά το «Ταξικό» Τραγουδάει «Τζετέ κι Ερωτικά»

«Καθαρίζουμε με Υπευθυνότητα» - H Επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη που Απασχολεί Ψυχικά Ασθενείς

After Dark: Οι Ήρωες της Νυχτερινής Αθήνας