Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Noisey.

Όταν βλέπεις έναν μουσικό στην σκηνή λουσμένο στον ιδρώτα, η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς αντισταθείς στην άγρια γοητεία του. Υπάρχει κάτι που συμβαίνει όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να χειρίζεται με μαεστρία το όργανό του (το μουσικό λέμε). Είναι κάτι που λίγο πολύ το έχουν νιώσει όλοι οι μουσικόφιλοι, το ότι δηλαδή η ικανότητα ενός μουσικού στο…κιθαρίζειν ή στο στιχουργίζειν είναι η λύση στην ερωτική Σαχάρα της σύγχρονης εποχής. Όλο αυτό βέβαια έχει να κάνει και με το πόση μπύρα έχει πιεί ο καθένας, καθώς και το πόσο fan του εκάστοτε μουσικού είναι.

Σοβαρά τώρα, έχετε δοκιμάσει να κάνετε σχέση με κάποιο άτομο που φτιάχνει μουσική; Πέρα από το γεγονός ότι εκτός σκηνής δεν είναι κάτι σπουδαίο, μιλάμε για μερικά από τα πιο εγωιστικά και αναξιόπιστα πλάσματα στον πλανήτη, που στην κλίμακα της προαναφερθείσας αναξιοπιστίας είναι πίσω μόνο από τις γάτες και τα μεταφορικά μέσα του Λονδίνου. Οι μουσικοί είναι μεγάλοι μαλάκες.

Όταν σκέφτεσαι αν πρέπει ή δεν πρέπει να βγεις με κάποιο άτομο από κάποια μπάντα, φρόντισε να πας με το «δεν πρέπει». Αν όμως ντε και καλά πρέπει να μπλέξεις με το αγόρι ή το κορίτσι που είδες επάνω στην σκηνή και σου ήρθε το ταβάνι στο κεφάλι – και πολύ πιθανόν να γίνει εδώ που τα λέμε, ο έρωτας είναι τρελό πράμα – τότε να ένας οδηγός για να επιζήσεις μια τέτοια σχέση.

Αν συναντήσεις κάποιο μπαντικό άτομο που υπάρχει και στο διαδίκτυο, τότε μερικά λεπτά στο Twitter του, θα σας δώσουν μια βασική ιδέα για τα ενδιαφέροντά του. Αν λοιπόν βιάζεστε να τοποθετηθείτε στο στόχαστρο το εν λόγω ατόμου, τότε παίξτε μπάλα στο διαδίκτυο, αλιεύστε πληροφορίες και εν συνεχεία ρίξτε τα δίχτυα σας στην πρώτη συνομιλίας σας.

Ό,τι και να γίνει μην φοβηθείτε. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που περιοδεύουν, ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους παίζοντας με τα γεννητικά τους όργανα σε κάποιο ξενοδοχείο, οπότε η ψυχρή λογική λέει πως ψάχνουν να πηδήξουν σε κάθε ευκαιρία.

Αν ψάχνετε κάτι παραπάνω από μια βραδιά ιδρωμένης απόλαυσης τότε κρατείστε το εξής: μιλήστε τους για κάτι πέρα από την μουσική. Αν δεν μπορούν να ακολουθήσουν, σταματήστε να τους μιλάτε και αρχειοθετήστε τους στην κατηγορία «χαμένος χρόνος». Εκτός και το να μιλάτε για την τονική μαεστρία και το feedback στο Metal Machine Music του Lou Reed σας φαίνεται τριζάτο θέμα για να συζητάτε για το υπόλοιπο της ζωής σας, οπότε πάσο.

Το δυσκολότερο πράγμα που θα πρέπει να δεχτείτε όταν αρχίσετε να βγαίνετε με ένα άτομο που ασχολείται με την μουσική είναι ότι λίγο-πολύ οτιδήποτε έχει γράψει μέχρι εκείνη την στιγμή, αφορά την πρώην σχέση του. Όλες οι Tinder-ικές τους συναντήσεις αποτυπώνονται στα τραγούδια και εσείς όχι μόνο θα πρέπει να το καταπίνετε, αλλά και να επικροτείτε κομμάτια με τίτλους όπως «Κανείς Δεν Με Πήδηξε Όπως Με Πήδηξες Εσύ». Το σεξ λοιπόν αποκτά βαρύνουσα σημασία, γιατί θα πρέπει να παρουσιάσεις ένα προφίλ γκουρού του έρωτα και όχι το προφίλ του ατόμου που ξέρασε στα πόδια του μουσικού που ποθεί, ενώ ο εν λόγω μουσικός σκεφτόταν την πρώην σχέση του.

Η γλυκιά, πανέμορφη ειρωνεία σε όλο αυτό, είναι ότι συνήθως οι μουσικοί είναι χάλια στο κρεβάτι. Συνηθίζουν να δίνουν πολύ βάση στην «κατάλληλη μουσική» δια το πήδημα, ενώ ακόμα περισσότερο συνηθίζουν να αρπάζουν το μουσικό όργανο στην γωνία του δωματίου, έτσι ώστε να ενισχύσουν την αποπλάνηση. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για αυτό το δεύτερο κομμάτι και το πόσες φορές μου έχει συμβεί. Θα το ονόμαζα Τρόμος και Παράνοια στην Μήτρα μου. Η μουσική σας λέω πρέπει να μένει εκεί που ανήκει: σε κατάλληλα οργανωμένους συναυλιακούς χώρους, στο Broadway και σε πολεμικά ντοκιμαντέρ.

Κανείς δεν αγοράζει πια μουσική, έτσι οι περισσότεροι καλλιτέχνες βγάζουν τα λεφτά τους από το να μπαίνουν σε ένα λεωφορείο και να πουλάνε την πραμάτεια τους από πόλη σε πόλη και από χέρι σε χέρι. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές ανά έτος και μπορεί να έχει διάρκεια από δύο εβδομάδες μέχρι δύο μήνες. Τι κάνεις εσύ λοιπόν; Πας μαζί τους και γίνεσαι ο μαγνήτης της αντιπάθειας τόσο για τον έρωτά σου, όσο και για την υπόλοιπη μπάντα; Ή δεν πας και απλά δέχεσαι ότι τρως κέρατο καραμπινάτο για 30 μέρες και βάλε; Η ουσιαστική απάντηση είναι η Τρίτη που λέει ότι ρίχνεις ένα επικό «α πηδήξου, έχουμε κι εμείς ζωή» και όλα καλά.

Θα πρέπει να βρεθείτε σε εκατοντάδες συναυλίες και λογικά ελάχιστες θα έχουν γέλιο, αλλά έστω κι έτσι κρατείστε τα ακόλουθα: όταν πάνε για soundcheck μην κάθεστε με τα χέρια σταυρωμένα και την μάπα στο πάτωμα. Χωθείτε με τα μούτρα στο rider. Όταν ξεκινήσει η συναυλία, μην στέκεστε στην μέση παίρνοντας ατέλειωτες φωτογραφίες του συγκλονιστικού έρωτά σας λες και είστε η περήφανη μάνα στα καλλιστεία. Επίσης μην κάθεστε ως τοτέμ γκρίνιας σε μια γωνία όταν δεν σας δίνει την προσοχή που θαρρείτε πως σας αξίζει. Ανάμεσα σε στήσιμο, συναυλία, ξεστήσιμο και κυνήγι του διοργανωτή της συναυλίας για πληρωμή, ο χρόνος είναι ελάχιστος, οπότε θα έχετε πολύ ώρα που θα είστε μονάχοι. Πάρτε ένα βιβλίο. Εντοπίστε τον κωδικό του wi-fi. Μεθύστε με ένα άγνωστο άτομο. Οτιδήποτε χρειάζεται για να περάσει η ώρα.

Σκεφτείτε όλα εκείνα που γουστάρετε στην μουσική αυτήν την στιγμή που μιλάμε, γιατί μετά από λίγους μήνες σχέσης με άτομο που παίζει μουσική, όλα αυτά θα πάνε βολτούλα στον αγύριστο. Θα αρχίσουν να κατακρίνουν την ποπ μουσική, θα καταστρέφουν τα άλμπουμ που χαρήκατε μαζί, με το να τα εξηγούν σε επίπεδο παιξίματος σε σημείο εμετού και θα αρχίσουν να υποσκάπτουν το μουσικό σας κριτήριο με το να αντικαθιστούν το δικό σας iPod με δικό τους στο αυτοκίνητο. Κοινώς, ετοιμαστείτε να θυσιάσετε το οτιδήποτε αγαπούσατε στην μουσική. Απλά πράματα. Σε γενικές γραμμές οι απόψεις τους και οι συνήθειές τους θα είναι αρκετά πιεστικές, αλλά αν κάνετε το λάθος και παραδοθείτε σε αυτές, τότε η σχέση είναι καταδικασμένη. Ένας μουσικός με είχε ταΐσει με το ζόρι National για ένα χρόνο περίπου, κάτι που με οδήγησε σε μια σύντομη σχέση με το power violence. Όπως αντιλαμβάνεστε χωρίσαμε λόγω στιλιστικών διαφορών.

Μπορεί για ένα μήνα να ήσασταν το κέντρο του κόσμου τους, αλλά μόλις περάσει αυτός τότε δεν θα παρατηρούν καν ότι μπήκατε στο δωμάτιο, γιατί θα ηχογραφούν κάτι στο Garageband και θα υποθέτουν ότι θα χωρέσετε την ζωή σας γύρω από το πρόγραμμα ηχογραφήσεών τους. Σε γενικές γραμμές δεν σας γράφουν στα παλιά τους παπούτσια από κακία, απλά έτσι είναι. Οι περισσότεροι μουσικοί είναι παντελώς αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν πράγμα που είναι ευλογία και κατάρα μαζί για τους ανθρώπους γύρω τους. Στην ουσία του, ο μουσικός έχει πάντα προτεραιότητα σε μια σχέση, η μουσική ακολουθεί κι εσείς έρχεστε τρίτοι και ιδρωμένοι. Και επειδή η μουσική δεν έχει φυσική υπόσταση, δεν μπορέσετε ποτέ να της πετάξετε ένα ποτό στο κεφάλι ή να την πείτε «πουτάνα».

- Θα ξεκινήσουν έναν καυγά από το τίποτα, μόνο και μόνο για να έχουνε κάτι να γράψουν. - Θα τρώνε σκατά, θα ζούνε στα σκατά, αλλά θα ξηγηθούνε μια 750άρα λιριά για μια τέταρτη κιθάρα. - Θα σου δείχνουν το πόσο χάλια φωνές έχουν όλοι στο X-Factor (που ισχύει, αλλά γι' αυτό το βλέπεις). - Θα αρνούνται να πάνε σε οποιαδήποτε συναυλία δεν μπορούν να μπουν με guest list.

- Θα σας αναγκάσουν να πηγαίνετε στην συναυλία που κάνουν στο Leamington Spa κάθε Κυριακή στις 2 το μεσημέρι.

- Θα σας τα πρήζουν σχετικά με το πόσο δύσκολο είναι να είσαι μουσικός.

Το προφίλ του ευαίσθητου τραγουδοποιού είναι αυτό που δημιουργεί εκείνες τις ουτοπικές φαντασιώσεις με την ρομαντζάδα και την περιπέτεια, όταν η πραγματικότητα της κατάστασης είναι πολύ διαφορετική. Το ότι μπορούν να εκφραστούν δημιουργικά δεν σημαίνει ότι μπορούν να συναισθάνονται και κανέναν ή ότι είναι μάστορες τις επικοινωνίας. Τις περισσότερες φορές το πώς κατανοούν την αγάπη έχει να κάνει με το πόσο καλά ξεπατίκωσαν τους στίχους από τα ποιήματα του W.H. Auden, παρά με τις ουσιαστικές εμπειρίες που έχουν ζήσει. Αν λοιπόν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένατε, είναι πολύ πιθανό αυτό να έγινε γιατί ποντάρατε ψόφιο άλογο.

Κάποια πραγματικά άτυχα άτομα ίσως να συνάψουν σχέση με κάποιον πραγματικά διάσημο μουσικό, το οποίο θα τους φανεί ως το πιο συγκλονιστικό πράγμα που τους συνέβη. Μέχρι που θα τελειώσει. Η συναισθηματική τους ανάκαμψη θα λογχίζεται συνέχεια από την είμαι-παντού μουσική παρουσία της πρώην σχέσης. Βέβαια, ακόμα κι έτσι το να φτιάχνει κάποιος τέχνη με θέμα εσένα ή εξαιτίας σου είναι μια μοναδική εμπειρία, έστω και αν τις προσωπικές σας στιγμές καταλήξουν να τις τραγουδούν μέθυσοι στο Glastonbury. Ίσως όλα κάπως μπαλατζάρουν στο τέλος. Ίσως.

Αν ναι, τότε μην δώσεις σημασία στα παραπάνω. Στην δική σας περίπτωση ή οι εγωισμοί σας θα κονταροχτυπηθούν και θα αλληλοεξουδετερωθούν οπότε θα ζήσετε ευτυχισμένοι ως ένα ζηλευτό power couple ή θα ζήσετε στιγμές απείρου κάλους τύπου Justin vs Britney που καθόλου κακό δεν θα κάνουν στις καριέρες σας. Όπως και να έχει, καλά να είστε.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.