H Bria Vinaite του «The Florida Project» Είναι Σίγουρη οτι Υπάρχουν Εξωγήινοι

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Αν είδατε την ταινία με τα παστέλ χρώματα που έκανε πάταγο και λέγεται The Florida Project, μάλλον (όπως κι εγώ) ερωτευτήκατε τη Halley – τη single μητέρα στο επίκεντρο της ταινίας, που κάπνιζε χόρτο, είχε γαλάζια μαλλιά και πολλά τατουάζ. Αισθητικά, η Halley και η Bria Vinaite (η ηθοποιός που την υποδύεται) είναι σχεδόν το ίδιο άτομο. Τα μαλλιά της Vinaite, που αλλάζουν διαρκώς, είναι αυτήν τη στιγμή κατακόκκινα, αλλά τα τατουάζ είναι δικά της και στα stories της στο Instagram –που παρακολουθώ φανατικά, προτού πάω για ύπνο κάθε βράδυ– κυρίως πίνει μπάφους και ακούει Migos.

Όπως θα ήταν λογικό, λοιπόν, στο Instagram την ανακάλυψε και ο σκηνοθέτης του The Florida Project, Sean Baker, που αποφάσισε να βασίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας του πάνω της. Αφού πέρασε από οντισιόν αρκετές πρωτοκλασάτες ηθοποιούς για τον ρόλο, στο τέλος διάλεξε τη Vinaite για τον πρώτο ρόλο της ζωής της. Ήταν το παιχνιδιάρικο στιλ της που τράβηξε την προσοχή του Baker, το οποίο δεν έχει αλλάξει, παρά τη φήμη που έχει πλέον αποκτήσει. Όταν την πήρα, για να μιλήσουμε στο FaceTime από το διαμέρισμά της στο Μπρούκλιν, αμέσως δήλωσε την αγάπη της για τα πορτοκαλί ακρυλικά μου νύχια και με την καρδιά μου ταραγμένη, ξεκινήσαμε να μιλάμε για βιβλία, σπασμένα κόκαλα και φτερούγες BBQ.

VICE: Ποια ήταν η χειρότερη φάση σου;
Bria Vinaite: Μάλλον όταν ήμουν 16. Ήμουν λίγο τρελή. Δεν πήγαινα και πολύ στο σχολείο και έβγαινα φουλ. Στα 16, δεν πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο.

Έχω την αίσθηση ότι πολλοί από τους καλύτερους ανθρώπους που ξέρω έκαναν το ίδιο.

Ναι, νομίζω πως όταν κάνεις κάτι τέτοιο, έχεις περισσότερες εμπειρίες και όταν πια είσαι στα 20κάτι δεν βγαίνεις και τόσο. Δυσκολεύομαι πολύ να βγω έξω – αρνούμαι.

Πόσα βιβλία διάβασες και τελείωσες πέρσι; Μην πεις ψέματα.

Ειλικρινά, πολλά. Θα έλεγα ότι διαβάζω καμιά πενηνταριά τον χρόνο, καμιά φορά και περισσότερα.

Σε ποια θεωρία συνωμοσίας πιστεύεις;

Ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Ξέρεις, είναι πολύ τρελό – πρέπει να σου δείξω αυτό (πηγαίνει στην άλλη άκρη του διαμερίσματος και μου δείχνει ένα μπρελόκ). Γράφει «υπάρχουν εξωγήινοι και η κυβέρνηση τους κρύβει». Κάποιος μου το έστειλε.

Τι όψη νομίζεις ότι έχουν;

Έχω διαβάσει πολλά πράγματα γραμμένα από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν δει εξωγήινους και τέτοια, και ποτέ δεν πιστεύω τι λένε. Δεν νομίζω ότι είναι όπως νομίζουμε. Επίσης, νομίζω ότι μπορεί να είναι αρκετά έξυπνοι, ώστε να ενσωματώνονται στο πλήθος και να μην τους προσέχουμε. Μπορεί να είναι σαν σωματίδια στον αέρα, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Δεν ξέρουμε πώς σκατά είναι, οπότε πώς μπορούμε να πούμε ότι μοιάζουν με οτιδήποτε έχουν δει οι άνθρωποι; Όμως θέλω πολύ να μάθω, όταν έρθει η μέρα.

Πότε φοβήθηκες πραγματικά;
Στη γαμημένη την πτήση, όταν πήγαινα για τα γυρίσματα του The Florida Project. Έβλεπα μια ταινία animation, νομίζω τη Ζωούπολη, με το λαγουδάκι, και ξεκίνησα να κλαίω υστερικά. Ο διπλανός μου με χτύπησε στον ώμο και είπε, «Είσαι καλά;» και εγώ ούρλιαξα «Όχι» και του έπιασα την κουβέντα. Ήταν το τελευταίο μισάωρο της πτήσης. Με ηρέμησε και ένιωσα πολύ καλύτερα.

Τον τελευταίο μήνα, ποιο ήταν το αργότερο που ξύπνησες;
Ξέρεις τι μαλακία παίζει; Έχω κάποιο πρόβλημα - όσο αργά και αν κοιμηθώ, ξυπνάω νωρίς. Πήγα για ύπνο στις 6:30 το πρωί τις προάλλες και δεν είχα τίποτα να κάνω την άλλη μέρα, αλλά ξύπνησα στις δέκα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ περισσότερο από τις 10:30 το πρωί. Δεν είμαι πολύ πρωινός τύπος, η μέρα μου ξεκινάει στις εννιά ή στις δέκα, αλλά φρικάρω αν κοιμηθώ πιο αργά από τότε.

Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που έχεις;

Νομίζω το φυτό μου, ο Roger, επειδή είναι ο καλύτερός μου φίλος. Είναι ωραίο να το ’χεις στον χώρο σου.

Τον έχεις από μικρή;

Όχι, μακάρι να τον είχα. Αλλά είναι το μοναδικό φυτό που κατάφερα να κρατήσω ζωντανό, οπότε είμαι πολύ περήφανη.

Ποιο θα ήταν το τελευταίο σου γεύμα;

Πεθαίνω;

Ναι.
Πω-πω, εντάξει. Έχει ένα ωραίο μέρος στο Μπρούκλιν, που λέγεται Dinosaur BΒQ, μάλλον θα έπαιρνα τις φτερούγες τσιπότλ με σκόρδο, ένα μεγάλο πιάτο με την πατατοσαλάτα που φτιάχνουν, λαχανίδες και μάλλον mac n' cheese. Τα πάντα όλα.

Αν ήσουν παλαιστής, με ποιο κομμάτι θα έμπαινες στο ρινγκ;

Το «Interlude» των Quality Control, με τους Offset και Lil Yachty.

Ποιος είναι ο πιο αηδιαστικός τραυματισμός ή η πιο αηδιαστική αρρώστια που είχες;
Έσπασα τρία κόκαλα στον καρπό και τα δύο έγιναν πλήρως καλά, αλλά το ένα όχι, έτσι είναι ακόμη σαν σπασμένο.

Πώς έγινε;

Ήμουν λίγο μεθυσμένη, έπεσα από μια ψηλή σκηνή και προσγειώθηκα πάνω στον καρπό μου. Ήμουν τόσο λιώμα, που νόμισα ότι ήμουν μια χαρά. Ο καρπός μου είχε πρηστεί πολύ, αλλά δεν είχα σπάσει ξανά τίποτα κι έτσι νόμιζα ότι τον στραμπούλιξα. Όμως την άλλη μέρα ξύπνησα και την ήπια πολύ, αλλά δεν βοηθούσε και όταν προσπάθησα να πιάσω ένα περιοδικό, ο καρπός μου δεν άντεξε. Πήγα στον γιατρό που μου έκανε ακτινογραφία και είπε, «Κορίτσι μου, πόση αντοχή έχεις στον πόνο; Έχεις τρία σπασμένα κόκαλα».

Πιστεύεις ότι τα ναρκωτικά μπορούν να σε κάνουν χαρούμενο;

Τι είδους ναρκωτικά;

Οποιοδήποτε.

Νομίζω ότι είναι ένα γρήγορο φτιάξιμο, αλλά όχι κάτι στο οποίο θα έπρεπε να βασίζεσαι, για να είσαι χαρούμενος.

[VICE Video] Ο Τάκης Σπυριδάκης Κόντεψε να Πάει Φυλακή για μια Ταινία

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Τι φάση παίζει με αυτό το ηλεκτρονικό τσιγάρο που καπνίζεις; Φαίνεται πολύ high tech.

Αχ, ναι, το λένε JUUL και έχω πάθει εμμονή μαζί του. Αν πάω κάπου και το καπνίζει κάποιος άλλος, κάνουμε νεύμα ο ένας στον άλλον (γέλια). Έχει διάφορες γεύσεις και μου αρέσει το μάνγκο. Φανταστική γεύση. Επίσης, δεν καπνίζω τόσα τσιγάρα χάρη σ’ αυτό - και αυτό είναι καλό. Από ένα πακέτο τη μέρα που κάπνιζα, τώρα καπνίζω ένα κάθε μιάμιση βδομάδα και είμαι πολύ περήφανη για μένα.

Ποια ταινία ή σειρά σε κάνει να κλαις;

Το τελευταίο επεισόδιο του

The OA

. Είναι η ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού που μετά είδε και την κρατούσε όμηρο ένας επιστήμονας, επειδή είχε μια επιθανάτια εμπειρία.

Ποιο είναι το περισσότερο που έχεις μείνει ξύπνια;
Έχω περάσει μέρες άυπνη. Το χειρότερο ήταν όταν ήμουν στο Λονδίνο για την πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Είχαμε ένα μεγάλο γκαλά και μετά ήθελα να βγω έξω, έτσι βγήκα και γύρισα στις 6:45 π.μ. και έπρεπε να είμαι ξύπνια στις 7:15 π.μ. για μαλλιά και μακιγιάζ. Σκέφτηκα ότι ήταν καλή ιδέα να πάρω έναν υπνάκο, αλλά δεν ήταν. Ήταν η περισσότερη δουλειά που έχω κάνει με τόσο λίγο ύπνο.

Εγώ θα είχα βάλει τα κλάματα.
Ένιωθα τα βλέφαρά μου να κλείνουν. Όμως είναι ωραία σε αυτές τις καταστάσεις να έχεις κομμωτές και μακιγιέρ. Μια μέρα, έπαθα τροφική δηλητηρίαση και πήρα το αεροπλάνο, για να πάω κατευθείαν για μαλλιά και μακιγιάζ, πριν από την απονομή ενός βραβείου, αφού ξερνοβολούσα για έξι ώρες σερί. Εξήγησα στην κυρία τι συνέβαινε και της είπα, «Δεν νομίζω να μπορείς να κάνεις και πολλά, φαίνομαι πολύ άρρωστη», αλλά όταν βγήκα, κοιτάχτηκα και είπα «ΟΥΑΟΥ». Ένιωθα πολύ άρρωστη, αλλά έδειχνα καταπληκτική.

Πόσο κοντά έχεις φτάσει στο να έχεις έναν stalker;

Δεν έχω ακόμη stalker, αλλά έχω ποστάρει στο story μου πού είμαι και, θεέ μου, δεν θα το ξεχάσω. Ήμουν σε ένα εστιατόριο με τηγανητό κοτόπουλο και μόλις είχα ξυπνήσει, έκανα έναν μπάφο – φαινόμουν σαν τρελή: φόρμα, μαλλιά κότσο, τρελή όψη– και πήγα να πάρω φαγητό με τους φίλους μου. Πήραμε ένα Uber και όταν βγήκαμε από το αυτοκίνητο, τρεις τυπάδες μας φωτογράφιζαν με τεράστιες φωτογραφικές μηχανές και σκέφτηκα, «Μπα, δεν είναι για μένα». Την άλλη μέρα, χάζευα στο Ίντερνετ και είδα τις φωτογραφίες όπου είμαι σκατά και τρελάθηκα. Ήμουν σε φάση, «Πω-πω, πρέπει να βγαίνω έξω πάντα ωραία».

Θα τσαντιζόμουν πολύ στη θέση σου.
Είμαι τυχερή που ζω στο Μπρούκλιν, επειδή δεν με ενοχλούν στην περιοχή μου άνθρωποι που θέλουν να με φωτογραφίσουν. Με χαιρετούν ξέρω ’γω, αλλά αυτό δεν πειράζει. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να επιστρέψω ξανά στο κέντρο. Το σαββατοκύριακο που έκανε πρεμιέρα η ταινία, τριγυρνούσα άβαφη και έκανα κάτι δουλειές. Με πλησίαζε κόσμος και είχα θυμώσει, καθώς, επειδή δεν θέλω να φαίνομαι μαλακισμένη, σε όποιον έρχονταν για φωτογραφία έλεγα, «Ναι, αμέ», αλλά μετά τις έβλεπα στο Instagram και ήμουν σε φάση, «Πω-πω είμαι σκατά και με κάνεις και tag».

Ποια ανάμνηση από το σχολείο ξεχωρίζει στη μνήμη σου;

Η αγαπημένη μου δασκάλα ήταν η δασκάλα μου στην Δ΄ Δημοτικού. Την έλεγαν κυρία Laro και την αγαπούσα πολύ – ήταν η καλύτερη. Μια μέρα με φώναξε για κάτι και κατά λάθος την είπα «μαμά» μπροστά σε όλη την τάξη και δεν το ξεπέρασα όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Τι θα σταματούσες, αν ήσουν υποχρεωμένη; Το σεξ ή τα φιλιά;

Αυτήν τη στιγμή δεν κάνω τίποτα από τα δύο, οπότε και τα δύο. Αλλά ειλικρινά, θα προτιμούσα να σταματήσω το σεξ, επειδή δεν κάνω αρκετό, ώστε να το χρειάζομαι.

Περισσότερα από το VICE

Ακροδεξιά και Eξέδρα στα Ελληνικά Γήπεδα Πόσο Εύκολο Είναι να Καταδικαστείς στην Ελλάδα αν Βρεθεί το DNA σου σε Έναν Τόπο Εγκλήματος; H Γλυφάδα Είναι το 140, τα Μπουζούκια και οι Αναμνήσεις από την Αμερικανική Βάση