Το Αφεντικό μου με Αναγκάζει να Δουλεύω Από το Γραφείο Κατά τη Διάρκεια της Καραντίνας

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δουλεύουν σε γραφεία έχουν περάσει τους τελευταίους δέκα μήνες δουλεύοντας από το σπίτι. Υπάρχει μια θανάσιμη πανδημία: σίγουρα δεν είναι λογικό να ρισκάρεις τα δημόσια μέσα μεταφοράς και μια αίθουσα γεμάτη ανθρώπους αν μπορείς να κάνεις την ίδια δουλειά από το τραπέζι της κουζίνας σου.

Όμως παρά την κοινή λογική και τις κυβερνητικές συστάσεις, κάποιοι εργοδότες αναγκάζουν τους υπαλλήλους να πηγαίνουν στο γραφείο κάθε μέρα. Μίλησα με μερικούς από αυτούς τους άτυχους υπαλλήλους στη Γερμανία για τη ζωή στο γραφείο κατά τη διάρκεια της καραντίνας σε όλη τη χώρα.

Δουλεύω στον υπολογιστή όλη μέρα αλλά μερικές φορές χρειάζομαι έντυπα αρχεία. Θα μπορούσαμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα έχοντας ένα άτομο στο γραφείο για να ψάχνει τους φακέλους που χρειάζονται οι άλλοι υπάλληλοι. Από την αρχή της πανδημίας μάλιστα,  εδώ και σχεδόν έναν χρόνο, μπορούσαμε να έχουμε ψηφιοποιήσει αυτά τα αρχεία – αλλά το αφεντικό μου δεν προσπάθησε καν να βρει λύση. Είπε ότι δεν μπορούμε να δουλεύουμε από το σπίτι. Τέλος.

Για ένα διάστημα μοιραζόμουν το ίδιο γραφείο με τρία άλλα άτομα. Έπρεπε να παλέψω για να αποκτήσω δικό μου. Ο εργοδότης μας δεν μας παρέχει μάσκες ή αντισηπτικά. Δουλεύω κάθε μέρα στο γραφείο και θέλω να αλλάζω τη μάσκα μου συχνά μες στη μέρα. Αυτό κοστίζει και αρνούνται να το καλύψουν. [Κάποια στοιχεία δείχνουν ότι οι χειρουργικές μάσκες είναι λιγότερο αποτελεσματικές μετά από τέσσερις ώρες, ενώ   άλλες μελέτες έρχονται σε αντίθεση  μ’ αυτά τα ευρήματα. Ο ΠΟΥ δεν συστήνει αυτή τη στιγμή να αλλάζεις τη μάσκα σου μες στη μέρα].

ΟΙ άλλοι υπάλληλοι επίσης δεν τηρούν τους κανόνες. Κάποιοι συνεχίζουν να τρώνε όλοι μαζί στην αίθουσα συσκέψεων. Πολλοί έρχονται στη δουλειά με συμπτώματα ή πλησιάζουν το γραφείο μου χωρίς να φοράνε μάσκα. Σε ένα άλλο τμήμα αφήνουν τον κόσμο να δουλεύει από τα σπίτια του, αλλά οι γραμματείς πρέπει να έχουν φυσική παρουσία.

Το αφεντικό μου γύρισε στο γραφείο από ένα ταξίδι στο Τιρόλο στην Αυστρία με την οικογένειά του και έβηχε παντού. Από την επόμενη μέρα σταμάτησε να έρχεται. Η γυναίκα, που δουλεύει κι εκείνη σε εμάς είπε ότι ο άντρας της είχε πυρετό, αλλά εκείνη ήρθε στη δουλειά. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω, να πάω σπίτι, αλλά μου είπε ότι μπορεί να είχα σοβαρές συνέπειες αν το έκανα. Ο IT manager τότε βρήκε έναν τρόπο για να δουλεύω από το σπίτι. 

Μέρες μετά, το αφεντικό μου με κάλεσε στο γραφείο με την πρόφαση ότι έπρεπε να συζητήσουμε ένα επείγον πρότζεκτ. Το μόνο που έπρεπε να κάνω στην πραγματικότητα ήταν να αλλάζω χαρτί στον εκτυπωτή. Μετά από αυτό δεν υπήρχε πια η επιλογή της τηλεργασίας. Τα γραφεία μας είναι τώρα πιο αραιά τοποθετημένα και κρατάμε αποστάσεις αλλά όταν το αφεντικό μου θέλει να συζητήσουμε κάτι, έρχεται στο γραφείο μου, από πάνω μου.

Δουλεύω σε μια μεγάλη εταιρεία δημόσιας διοίκησης. Σε κάποιες περιπτώσεις επέτρεψαν σε υπαλλήλους να δουλεύουν από το σπίτι αλλά μόνο μεγαλύτερους σε ηλικία. Πρόσεξα πως πολλοί διευθυντές δεν θέλουν να εφαρμόζεται η τηλεργασία, πιστεύουν πως στο σπίτι δεν κάνεις και πολλά.

Τώρα που στην περιοχή μας υπάρχουν πολλά κρούσματα COVID και δεχόμαστε δημόσιες πιέσεις, δουλεύουμε με βάρδιες. Το μισό προσωπικό από το σπίτι, το άλλο στο γραφείο. Το αφεντικό μας έστειλε σε όλους μας κατά λάθος όλα τα μέιλ που είχε ανταλλάξει για την αλλαγή πολιτικής, από τα οποία φαινόταν ότι η απόφαση είχε ληφθεί από καιρό αλλά οι διευθυντές αρνούνταν να την εφαρμόσουν.

Όταν είμαστε στο γραφείο, συχνά δεν κρατάμε την απόσταση του 1.5 μέτρου. Αν δεν θέλεις να φας έξω – που δεν το λες κι ωραία επιλογή μ’ αυτό το κρύο – είσαι αναγκασμένος να κάτσεις με πέντε έξι άντρες στην κουζίνα που είναι δέκα τετραγωνικά. Μου φαίνεται παράξενο που στον ελεύθερο χρόνο μου επιτρέπεται να συναντάω ένα μόνο άτομο αλλά στριμώχνομαι σε μια αίθουσα με ένα σωρό συναδέλφους στο διάλειμμα για φαγητό την επόμενη μέρα.

Δουλεύω σε ένα open-plan γραφείο με 30 περίπου άτομα. Πάντα φορά μάσκα αλλά ο διευθυντής μου έρχεται συνέχεια από πάνω μου μου χωρίς μάσκα. Συχνά τρία άτομα βρίσκονται στην αποθήκη με τον εκτυπωτή χωρίς μάσκα. Πιέσαμε για να δουλεύουν από το σπίτι οι μεγαλύτεροι υπάλληλοι. Η διεύθυνση το ενέκρινε μετά από πολλές συζητήσεις αλλά εξακολουθούν να πρέπει να έρχονται στο μίτινγκ που κάνουμε κάθε εβδομάδα. Δεν βγάζει νόημα.

Εφόσον όλοι χρησιμοποιούμε λάπτοπ θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε τηλεργασία αλλά η διεύθυνση πιστεύει πως θα έπεφτε η απόδοσή μας. Θα μπορούσα να συγκεντρωθώ καλύτερα μάλλον στο σπίτι γιατί δεν θα ανησυχούσα συνέχεια. Στον ελεύθερο χρόνο σπάνια συναντώ κόσμο  – φοβάμαι μην τους βάλω σε κίνδυνο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Germany.

Περισσότερα από το VICE

Κοιμούνται Mπροστά στην Kάμερα και Bγάζουν Χιλιάδες Ευρώ την Εβδομάδα

Oι Μειονοτικές Γλώσσες της Ελλάδας: Ένας Σκληρός Πολιτισμικός Αποκλεισμός

«Σπάμε τη Σιωπή μας» - Πρώην Φοιτήτριες Καταγγέλλουν τη Σεξουαλική Παρενόχληση από Καθηγητές του ΑΠΘ