Ήταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ένας Αθεράπευτος Μισογύνης;

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Σύμφωνα με τον Walter Isaacson, του οποίου η βιογραφία για τον Albert Einstein (Einstein: His Life and Universe) εκδόθηκε το 2007, το να μελετήσεις τη ζωή του εμβληματικού βραβευμένου με Νόμπελ φυσικού αξίζει, διότι «μας βοηθάει να παραμείνουμε σε επαφή με την παιδιάστικη ικανότητα για θαύματα».

Ο άνθρωπος, που στη νεότητά του αναφερόταν στον εαυτό του ως «ο γενναίος Σουηβός», πράγματι άλλαξε εντελώς τον τρόπο που οι άνθρωποι κατανοούν το σύμπαν και είχε τέτοιο πάθος για τη φυσική που το πρόσωπό του και το εκκεντρικό χτένισμά του έγινε σύμβολο της σκληρής δουλειάς και της επίτευξης όσων πραγματικά μπορείς να κάνεις. (Μια πολύ γνωστή παρανόηση για τον Einstein είναι ότι είχε μείνει μετεξεταστέος στα μαθηματικά στο γυμνάσιο. Δεν συνέβη τέτοιο πράγμα). Αλλά, ο γερμανικής καταγωγής επιστήμονας ίσως δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους που σπουδάζουν επιστήμες σήμερα (STEM), εκτός κι αν θέλουμε όλοι να γίνουν ευερέθιστοι, μισογύνηδες γυναικάδες.

Το πιο διάσημο επίτευγμα του Einstein, στον τομέα της Φυσικής, είναι η θεωρία της σχετικότητας, που παρά την κομψή απλότητά της -ενέργεια της μάζας επί την ταχύτητα του φωτός, στο τετράγωνο- του πήρε οκτώ χρόνια για να το υλοποιήσει.

Το πιο διάσημο επίτευγμά του στον τομέα της άσχημης συμπεριφοράς προς τις συζύγους του, απακαλύφθηκε πρώτη φορά χάρη σε μια σειρά γραμμάτων του Einstein που βγήκαν σε δημοπρασία το 1996 και είναι η αναλυτική λίστα «προϋποθέσεων» που έγραψε στην πρώτη γυναίκα του, τη Mileva Maric, την οποία γνώρισε όταν έπαιρνε το πτυχίο διδασκαλίας. (Ήταν η μόνη γυναίκα στην τάξη τους στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης). Ενώ η πρόθεση του Einstein ήταν να διασώσει τον αποτυχημένο γάμο τους για χάρη των παιδιών τους, η λίστα -που υπάρχει στο Einstein: His Life and Universe- φαίνεται περισσότερο ως απειλή. Μεταξύ άλλων απαιτήσεων, η Maric έπρεπε «να διασφαλίσει» ότι τα ρούχα του Einstein ήταν πάντα καθαρά, πως θα του πήγαινε τρία γεύματα στο δωμάτιό του -που θα έπρεπε εκείνη να το διατηρεί καθαρό- σε καθημερινή βάση, και ότι «αναλάμβανε την υποχρέωση να μην τον υποτιμά μπροστά στα παιδιά τους, είτε λεκτικά, είτε με τη συμπεριφορά της». Όσο για το τι θα μπορούσε να περιμένει ως αντάλλαγμα η Maric, το έγγραφο έχει ένα τμήμα αφιερωμένο στο πώς εκείνη θα έπρεπε «να αποκηρύξει όλες τις προσωπικές σχέσεις με τον Einstein, εφόσον δεν είναι απολύτως απαραίτητες για κοινωνικούς λόγους». Αυτό σήμαινε πως η Maric έπρεπε να παραιτηθεί από την επιθυμία της «να κάθεται μαζί της στο σπίτι» και «βγαίνει έξω ή να ταξιδεύει μαζί της» και «να μην περιμένει καμία οικειότητα». Επίσης, έπρεπε να σταματάει να μιλάει στον Einstein και να τον αφήνει μόνο του εάν το ζητούσε.

Πολύ απλά, αυτό σήμαινε επίσης και μ' έναν ευμετάβλητο τρόπο ότι η οικογένειά και οι φίλοι του δεν μπορούσαν να προβλέψουν τη συμπεριφορά του. (Μερικές φορές ήταν στοργικός, κυρίως στην αρχή των σχέσεών του ή όταν έκανε εντατική προσπάθεια). Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που οι θαυμαστές -όπως ο Βρετανός φιλόσοφος Bertrand Russell, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο συστήνοντας τη θεωρία της σχετικότητας τη δεκαετία του 1920- το παρουσιάζουν κατά κάποιο τρόπο ως χαρακτηριστικό ευγενείας, αποδεικτικό στοιχείο της εμμονικής μοναχικότητας που πιθανώς συνέβαλε στην ευφυΐα του Einstein. «Τα προσωπικά θέματα ποτέ δεν τον απασχόλησαν» λέει ο Russell, στο The Private Lives of Albert Einstein των Roger Highfield και Paul Carter. Πράγματι, όταν ο Einstein κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής το 1921, έδωσε τα χρήματα του βραβείου στην Maric. Αυτό μπορεί πράγματι να φαίνεται «γενναίο», αλλά όταν ο νεαρός Eduard -ο οποίος πιστεύεται ότι είχε κληρονομήσει ένα μέρος από την ιδιοφυΐα του Einstein, αλλά για τις τέχνες- μπήκε για νοσηλεία σε ελβετική ψυχιατρική κλινική, εκείνος τρομοκρατημένος από τη σχιζοφρένεια του Eduard, δεν τον επισκέφτηκε ποτέ εκεί. Τελικά, ο Eduard πέθανε «σε άθλιες συνθήκες».

Επίσης, ο Einstein ήταν ένας αθεράπευτος γυναικάς. Το 1913 χώρισε από την Maric - η οποία στη συνέχεια έπαθε νευρικό κλονισμό λόγω της περιστασιακής εξωσυζυγικής σχέσης του με την ξαδέρφη του Elsa Einstein Lowenthal. Στο τέλος παντρεύτηκαν. Παρά το γεγονός ότι είχε στείλει στην Lowenthal επιστολές όπου της έλεγε πόσο όμορφη ήταν ενώ συγχρόνως μιλούσε άσχημα για την Maric, αποκαλώντας την γυναίκα «ασυνήθιστης ασχήμιας» και «υπάλληλο που δεν μπορώ να απολύσω», τελικά άρχιζε να συμπεριφέρεται στην πρώην αγαπημένη του Elsa σαν μια άλλη ατυχή επιβάρυνση και γραμματέα. Σύμφωνα με τους Highfield και Carter, εμφάνισε μια «περιστασιακή περιφρόνηση για τα συναισθήματά της» και άρχισε εξωσυζυγικές σχέσεις με αρκετές νεώτερες γυναίκες.

Τελικά, ο ισχυρισμός του Isaacson ήταν σωστός κατά κάποιοn τρόπο. Είναι χρήσιμο να μελετήσουμε τη βιογραφία του Einstein, επειδή μας βοηθάει να δούμε να καταλάβουμε πώς η αξιοθαύμαστη δια βίου ικανότητα του ατόμου για «θαύματα» μπορεί να αμαυρωθεί από τη άσχημη προσωπικότητα κάποιου. Στις επιστολές και τα γραπτά του, ο Einstein συχνά απαρνείται το εγώ και τα συναισθήματά του, κάτι το οποίο υποστηρίζουν οι Highfield και Carter . «Μου φαίνεται» έγραψε ο C.P. Snow, «ότι ένας άνθρωπος πρέπει να έχει ένα πολύ μεγάλο "εγώ" για να χρειάζεται να το υποτάξει κανονικά». Προς το τέλος της ζωής του, τουλάχιστον, φαίνεται να σταμάτησε να προσπαθεί να το κάνει αυτό τόσο πολύ. Σε μια επιστολή σε ένα παιδικό φίλο, ο παγκοσμίου φήμης διανοούμενος περιέγραψε τον εαυτό ως «θριαμβευτή επιζώντα της ναζιστικής περιόδου και δυο συζύγων».

Περισσότερα από το VICE

Ο Ράπερ «Ταυτισμένος Λάθος» Έκλεισε 10 Χρόνια Δισκογραφίας και μας Μιλάει για το Καλύτερο Live της Ζωής του

Ο Μοναχικός Δρόμος του Πρωταθλητή

O πιο Διαβόητος Έμπορος Ναρκωτικών του Darknet Είναι Μόλις 20 Ετών και Εκατομμυριούχος