Onlangs deed ik de ontdekking dat ze me heeft ontvolgd op Instagram: een stil protest tegen de mislukte afspraakpogingen en de haperende gesprekken via WhatsApp. De 'ze' in dit verhaal is die vriend of vriendin die iedereen wel heeft: diegene waarbij de weerzin het wint van de genegenheid. Waarbij de gedachte aan een afspraak alleen al energieverslindend is. De klad zit in de vriendschap. Daarom besloot ik een jaar geleden bewust minder energie te steken in onze relatie. Maar maakt dat van mij een lelijke klootzak, die niet in staat is om relaties te onderhouden? Mijn antwoord daarop is nee. Het is oké om vriendschappen soms dood te laten bloeden.Al scrollend door onze WhatsApp-geschiedenis wordt het mij duidelijk dat het al veel langer niet meer boterde tussen ons. De verzonden berichten beperken zich tot verplichte, semi-geïnteresseerde vragen, die niet zelden onbeantwoord zijn gebleven, aangevuld met voorstellen voor een "ouderwetse gezellige avond samen." Voor de grapjes, ontboezemingen en schaamteloze roddels moet ik veel verder terug scrollen. Dat was acht jaar geleden wel anders. We hadden toen dezelfde leefwereld, dezelfde problemen en dezelfde vrijheid. We deelden lief, leed en huis. Maar toen we allebei een vaste job kregen, werd duidelijk dat we volstrekt andere dingen ambieerden in ons verre, volwassen leven. Alleen stond dat volwassen leven nu voor ons op straat.
Wij mailen je elke week onze 10 beste verhalen. Deal? Abonneer je dan gratis op de VICE-newsletter.
De vriendschap uitknijpen met verplichte afspraken, die aanvoelen als een Tinder-date waar je niet meer onderuit kon, doet in mijn ogen af aan de fijne band die het initieel was. Soms werkt iets niet meer, en dat is prima. Vergelijk het met de film Pirates of the Caribbean: elke keer dat ze die verhaallijn weer uitmolken met een vervolg, deed dat af aan het eerste deel. Bewijs de vriendschap een eer en wring hem niet uit door te blijven afspreken, wanneer je merkt dat het plezier, de genegenheid en de wederzijdse oprechte belangstelling niet meer is wat het ooit was. Doe je dat wel, dan kijk je uiteindelijk met buikpijn terug op de vriendschap. En dat zou zonde zijn, want wie weet groei je over vijf jaar weer naar elkaar toe en blaas je jullie band weer nieuw leven in. Net zoals de filmindustrie dat tegenwoordig maar al te graag doet met vervolgen op oude films zoals Jurrassic Park of Star Wars. Maar is dat ooit volledig geslaagd als het verhaal tien jaar geleden helemaal was uitgemolken? Niet echt nee.Doodbloeden klinkt in deze context misschien een beetje ongepast: iets waar je je vooral schuldig aan maakte toen je nog naar hartenlust drama maakte op de middelbare school, en je op sociaal vlak misschien nog niet zo soepel in elkaar zat. Maar in zekere zin komt het daar wel op neer: je laat de vriendschap heel bewust verwateren. Toch is dit in mijn ogen beter dan de andere optie: het rigoureus uitmaken. Want hiermee maak je het wel heel definitief, onnodig pijnlijk en verklein je de kans om de vriendschap op een later moment weer op te pakken. Vriendschap komt van twee kanten, en dat geldt ook voor de uitgedoofde variant die je later misschien nieuw leven wil inblazen. Bovendien komen er voor die vergane vriendschappen vaak weer nieuwe vrienden in de plaats. De huidige tijdsgeest maakt het vrijwel onmogelijk om iemand echt uit het spreekwoordelijke oog te verliezen, omdat je – door middel van slechts een paar duimvegen over je insta- of facebookfeed – zo weer van elkaar op de hoogte bent.Terugkomend op die Insta-feed, mijn vriendin denkt er waarschijnlijk niet hetzelfde over als ik. Ze vond het waarschijnlijk niet meer zo leuk om via Instagram te ontdekken dat ik voor anderen wel tijd maakte om een glas wijn te drinken op plaatsen waar wij zo vaak samen dronken zijn geworden. Stiekem hoop ik dat ze dit leest en inziet dat het oké is zo, en we elkaar niets kwalijks hoeven te nemen. Wie weet hervinden we elkaar over vijf jaar weer en delen we dan niet lief, leed en huis, maar lief, leed en co-workingspace. Het lijkt mij een mooi vooruitzicht.Volg VICE België ook op Instagram.Dit artikel verscheen eerder op i-D NL.
Advertentie
Ik sprak Beate Volker, hoogleraar sociologie aan de Universiteit van Amsterdam, die onderzoek doet naar sociale relaties. Ze stelt dat we gemiddeld drie tot vier echt goede vrienden hebben, exclusief partner. Onderzoek laat ook zien dat na zeven jaar nog zo'n 4 op 10 van je gemaakte vriendschappen stevig overeind zullen staan, we drie van de tien gemaakte vrienden nog zullen zien via ons netwerk maar minder intensief dan voorheen, en de resterende drie vriendschappen redden het niet en bloeden uiteindelijk dood. De oorzaak voor een uitgebluste vriendschap heeft volgens Volker vrij weinig te maken met leeftijd, maar met gebeurtenissen die ervoor zorgen dat je uit elkaar groeit: een nieuwe vaste job, een verhuizing naar een andere stad, samenwonen of de komst van een kind, bijvoorbeeld. Het mooie aan een verwaterde vriendschap is echter ook dat je die weer kan oppakken als de basis goed zit.Na zeven jaar zullen gemiddeld nog 4 op 10 van je gemaakte vriendschappen stevig overeind staan.
Advertentie
Wij mailen je elke week onze 10 beste verhalen. Deal? Abonneer je dan gratis op de VICE-newsletter.
De vriendschap uitknijpen met verplichte afspraken, die aanvoelen als een Tinder-date waar je niet meer onderuit kon, doet in mijn ogen af aan de fijne band die het initieel was. Soms werkt iets niet meer, en dat is prima. Vergelijk het met de film Pirates of the Caribbean: elke keer dat ze die verhaallijn weer uitmolken met een vervolg, deed dat af aan het eerste deel. Bewijs de vriendschap een eer en wring hem niet uit door te blijven afspreken, wanneer je merkt dat het plezier, de genegenheid en de wederzijdse oprechte belangstelling niet meer is wat het ooit was. Doe je dat wel, dan kijk je uiteindelijk met buikpijn terug op de vriendschap. En dat zou zonde zijn, want wie weet groei je over vijf jaar weer naar elkaar toe en blaas je jullie band weer nieuw leven in. Net zoals de filmindustrie dat tegenwoordig maar al te graag doet met vervolgen op oude films zoals Jurrassic Park of Star Wars. Maar is dat ooit volledig geslaagd als het verhaal tien jaar geleden helemaal was uitgemolken? Niet echt nee.Doodbloeden klinkt in deze context misschien een beetje ongepast: iets waar je je vooral schuldig aan maakte toen je nog naar hartenlust drama maakte op de middelbare school, en je op sociaal vlak misschien nog niet zo soepel in elkaar zat. Maar in zekere zin komt het daar wel op neer: je laat de vriendschap heel bewust verwateren. Toch is dit in mijn ogen beter dan de andere optie: het rigoureus uitmaken. Want hiermee maak je het wel heel definitief, onnodig pijnlijk en verklein je de kans om de vriendschap op een later moment weer op te pakken. Vriendschap komt van twee kanten, en dat geldt ook voor de uitgedoofde variant die je later misschien nieuw leven wil inblazen. Bovendien komen er voor die vergane vriendschappen vaak weer nieuwe vrienden in de plaats. De huidige tijdsgeest maakt het vrijwel onmogelijk om iemand echt uit het spreekwoordelijke oog te verliezen, omdat je – door middel van slechts een paar duimvegen over je insta- of facebookfeed – zo weer van elkaar op de hoogte bent.Terugkomend op die Insta-feed, mijn vriendin denkt er waarschijnlijk niet hetzelfde over als ik. Ze vond het waarschijnlijk niet meer zo leuk om via Instagram te ontdekken dat ik voor anderen wel tijd maakte om een glas wijn te drinken op plaatsen waar wij zo vaak samen dronken zijn geworden. Stiekem hoop ik dat ze dit leest en inziet dat het oké is zo, en we elkaar niets kwalijks hoeven te nemen. Wie weet hervinden we elkaar over vijf jaar weer en delen we dan niet lief, leed en huis, maar lief, leed en co-workingspace. Het lijkt mij een mooi vooruitzicht.Volg VICE België ook op Instagram.Dit artikel verscheen eerder op i-D NL.