Wereldvreemde Harvard-professor: een portie friet moet uit zes frieten bestaan

Volgende keer dat je in een restaurant zit, moet je het menu eens openslaan, met je vingers de bijgerechten langswandelen en aan tafel verkondigen: “Doe mij maar een portie van zes frieten.” Als je fijne vrienden hebt, zullen ze je vragen of je op een hark bent gestapt. Als dat niet zo is, dan ben je waarschijnlijk Eric Rimm, hoogleraar epidemiologie en voeding aan Harvard.

In een artikel van The New York Times ‘You Don’t Want Fries With That,’ wat eind november verscheen, meldt de kwaliteitskrant helemaal van de leg te zijn toen ze erachter kwamen dat de heerlijke gefrituurde aardappelreepjes “zetmeelbommen” en “massavernietigingswapens voor de gezondheid” zijn. En in dit stuk over ‘s werelds meest glorieuze koolhydraat doet dr. Rimm een verdorven voorstel: dat we onszelf maar moeten beperken tot zes frieten per portie frieten.

“Er zijn niet veel mensen die driekwart van hun portie patat onaangeroerd terugsturen naar de keuken,” zei hij, “daarom denk ik dat het goed is als een maaltijd geserveerd wordt met een salade en zes frietjes als bijgerechten.”

Dit klinkt mij niet echt als een “goed” idee, maar meer als iets wat je zegt als je een maaltijd klaarmaakt voor een achtjarige. (“Hier, kroost. Als je je groentjes opeet mag je 10 minuten extra schermtijd met je videospel.”) Dit is iets waardoor je een woedende recensie op IENS achterlaat die dan wordt verwijderd vanwege grof taalgebruik. Het is als je hele leven doorbrengen in de Economy-stoelen van de KLM. Het is níét “goed”.

De Times sprak ook nog een ander onredelijk individu, iemand die een nog spartaanser rotleven dan dr. Rimm leidt. Dat is Elaine Magee, een kookboekauteur en bedrijfsdiëtiste. Ze zegt dat als het aan haar ligt we niet eens op die verdomde frieten hoeven te kauwen.

“Neem een half patatje, leg het onder je tong en doe je ogen dicht” weet de krant uit haar patatloze mond op te tekenen. “Als je op deze manier eet, zit je na tien patatjes wel vol.”

Wie heeft deze mensen in hun jeugd zo gepijnigd dat elk sprankje geluk uit hun lichaam is weggevloeid? Heeft Ronald McDonald hun grootouders vermoord in een donker steegje? Werden ze na school door klasgenootjes bekogeld met patat? Of leven ze gewoon in een wereld waar het ze aan zoveel vreugde ontbreekt dat ze oprecht vreugde halen uit een half patatje onder hun tong te laten smelten tot een zoutloos aardappelpapje, gewoon omdat dit ondraaglijk lijden ze het gevoel geeft dat ze, eh ja, dat ze tenminste iets voelen, al is dat maar diepe, duistere pijn.

Rimm lijkt wel te begrijpen wat zijn uitspraken bij mensen oproepen. Hij kwam er later op terug door te tweeten: “Mijn suggestie in het artikel was dat restaurants misschien kleinere porties als verleidelijke optie moeten aanbieden aan mensen die zin hebben in patatjes, maar niet de hele zetmeelbom willen,” schreef hij.

Oh. Waarom zeg je dat dan niet gewoon, verschrikkelijk stuk vreten???

Dit artikel verscheen eerder op Munchies US.

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.