O Al Capone Ήταν ο πιο Στοργικός Μπαμπάς του (Υπο)κόσμου

Στα χρονικά της γκανγκστερικής παράδοσης, ο «σημαδεμένος» Al Capone αναγνωρίζεται παραδοσιακά ως ο πιο διαβόητος μαφιόζος όλων των εποχών. Φαινομενικά είναι ένας ανίκητος μαφιόζος που διοίκησε την οργάνωση Chicago Outfit με αδίστακτο τρόπο και βασίλεψε ως ο de facto γκάνγκστερ την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Έχοντας τραβήξει την προσοχή όλων όταν το λαθρεμπόριο κυριαρχούσε, ο απόλυτος έλεγχος του Capone στο εμπόριο αλκοόλ είχε τροφοδοτήσει τα παράνομα κέρδη του οργανωμένου εγκλήματος της Chinatown. Έχει επίσης χρεωθεί με την ενορχήστρωση της Σφαγής του Αγίου Βαλεντίνου, που στοίχισε τη ζωή σε επτά γκάνγκστερ της αντίπαλης φατρίας του George «Bugs» Moran. Ο Capone ήταν ένας πονηρός και σατανικός αντίπαλος που ανέβηκε στην κορυφή του κλιμακίου της Cosa Nostra σε λιγότερο από μια δεκαετία, δημιουργώντας μια αιώνια κληρονομιά γκανγκστερισμού στη λαϊκή κουλτούρα που ζει μέσω χολιγουντιανών ταινιών όπως ο Σημαδεμένος και Οι Αδιάφθοροι.

Σε ένα νέο βιβλίο με τίτλο Capone: Η Zωή, η Κληρονομιά και ο Μύθος του, που κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου, η βραβευμένη με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Deirdre Bair ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση από τους περισσότερους βιογράφους του Capone, αποφεύγοντας την ανάλυση της καλά καλυμμένης «επαγγελματικής» ζωής του γκάνγκστερ, για να εξετάσει την ιδιωτική και προσωπική του. Απέκτησε πρωτοφανή πρόσβαση σε μια σειρά απογόνων του Capone που της παρείχαν αποκλειστικές προσωπικές μαρτυρίες για το πώς ήταν στα παρασκήνια – από την καταγωγή του από το Brooklyn μέχρι την περίοδο που βρισκόταν στις ομοσπονδιακές φυλακές για φοροδιαφυγή και τις τελευταίες μέρες της ζωής του σε μια πολυτελή έπαυλη στο Miami ως πρώην κατάδικος που τα είχε χάσει από τη σύφιλη.

Mιλήσαμε με την Bair για τον χαρισματικό και αδίστακτο γκάνγκστερ ώστε να μάθουμε γιατί η προσωπικότητά του συνεχίζει να συνεπαίρνει τη φαντασία του κόσμου παρότι γνωρίζουμε τόσο λίγα για την προσωπική του ζωή. Επίσης μιλήσαμε για το πώς το Hollywood έχει εξιδανικεύσει τον θρύλο του, για το ότι ο Capone ήταν απίστευτα τρυφερός πατέρας και εξήγησε γιατί οι σύγχρονοι επικριτές χρησιμοποιούν το όνομά του για να διασύρουν δημόσια πρόσωπα στις επιχειρήσεις και στην πολιτική.

VICE: Έχετε γράψει βιογραφίες για τον Samuel Beckett, τον Carl Jung και τη Simon de Beauvoir. Γιατί διαλέξατε τον Al Capone; Φαίνεται σαν να απομακρύνεστε από την προηγούμενη δουλειά σας.
DeirdreBair: Όλα τα βιβλία μου άρχισαν είτε από μια ερώτηση που ήθελα να απαντήσω, είτε από μια ιδέα που ήθελα να κυνηγήσω. Γνώριζα πολύ λίγα για το έγκλημα και πολύ λίγα ειδικά γι' αυτήν τη συγκεκριμένη περίοδο της αμερικανικής ιστορίας, οπότε άρχισα να διαβάζω. Όσο διάβαζα, ανακάλυψα ότι η δημόσια ζωή του Al Capone ήταν πολύ γνωστή αλλά κανένας δεν γνώριζε τίποτα για τον άνθρωπο ως ιδιώτη. Άρχισα να συναντώ μέλη της οικογένειάς του, τους απογόνους του και τους απογόνους των αδερφών του. Ήμουν τόσο συνεπαρμένη που ήξερα ότι αυτό ήταν το επόμενο βιβλίο που θα έγραφα. Άρχισα το βιβλίο το 2012 και τελείωσα το γράψιμό του πριν από περίπου εννέα μήνες. Έκανα συνεντεύξεις με εκατοντάδες ανθρώπους.

Έχω πολλά στο βιβλίο για το πώς βίωσαν οι Αμερικανοϊταλοί τη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1880 έως την περίοδο του Al Capone. Νομίζω ότι, από πολλές απόψεις, η δημόσια και η ιδιωτική προσωπικότητα του Al Capone διαμορφώθηκαν από τον κόσμο στον οποίο ζούσε, αλλά στο βιβλίο δείχνω περισσότερο τον ιδιώτη παρά το δημόσιο πρόσωπο. Δεν χρειαζόταν να αγγίξω το θέμα της Σφαγής του Αγίου Βαλεντίνου διότι έχουν ήδη γραφτεί πολλά γι' αυτό. Ας αφήσουμε τους μελετητές να αναμετρηθούν σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη και ποιος έκανε τι και σε ποιον. Ο διαχωρισμός μεταξύ του δημόσιου προσώπου του Al Capone και του ιδιώτη δείχνει ότι ήταν δύο σχετικά –αν όχι εξ ολοκλήρου– διαφορετικά πρόσωπα.

Μπορείτε να μιλήσετε για τις διαφορές της δημόσιας από την ιδιωτική προσωπικότητά του;
Να πώς ξεκινάω το βιβλίο: «Αυτή είναι η ιστορία ενός αδίστακτου δολοφόνου, ενός τύπου που παρανομούσε συστηματικά, ενός προστάτη οίκων ανοχής και χαμαιτυπείων, ενός φοροφυγά και απατεώνα, ενός καταδικασμένου εγκληματία και ενός ανεγκέφαλου ανάπηρου χοντροκοιλιά. Αυτή είναι επίσης η ιστορία ενός αγαπημένου γιου, συζύγου και πατέρα που περιέγραφε τον εαυτό του ως επιχειρηματία του οποίου η δουλειά ήταν να δίνει στους ανθρώπους αυτό που ήθελαν. Ο Al Capone ήταν όλα αυτά». Αυτό ήταν το πολύπλοκο άτομο για το οποίο έγραψα, αυτός που μέχρι σήμερα παραμένει αίνιγμα, ένας γρίφος που παραμένει άλυτος.

Η Ιρλανδή σύζυγός του Mae έκρυβε από το φως της δημοσιότητας ό,τι απολάμβανε ο Capone. Ήταν ανεξάρτητη και εύστροφη, με έντονα παιχνιδιάρικη διάθεση και ο Capone ήταν εξίσου καλός στις ατάκες. Η Mae έβρισκε ελκυστική την αποφασιστικότητα και τη φιλοδοξία του. Ο Capone από την πλευρά του είχε μαγευτεί από εκείνη και έδειχνε την τρυφερότητά του με γλυκόλογα. Του άρεσε να περιτριγυρίζεται από την οικογένειά του. Του άρεσε να κολυμπάει στην πισίνα του και να ψαρεύει με τη βάρκα του.

Όταν ο γιος του άρχισε να υποφέρει από συνεχείς λοιμώξεις στο αυτί στην παιδική ηλικία, πρόσφερε σε έναν γιατρό από τη Νέα Υόρκη 100.000 δολάρια (σχεδόν 91.000 ευρώ) για να σώσει τη ζωή του. Αυτό συνέβη το 1925. Αλλά η ζωή του παιδιού δεν κινδύνευσε ποτέ, μόνο η ακοή του. Η εγχείρηση διόρθωσε κάπως το πρόβλημα. Ο Capone λάτρευε τον γιο του, ήταν από πάνω του συνεχώς και μετά την επέμβαση ανησυχούσε για τα χρόνια που θα έρχονταν. Μια τρυφερή επιστολή που είχε γράψει στον γιο του πουλήθηκε έναντι 62.000 δολαρίων (περίπου 56.400 ευρώ).

Μπορείτε να μου πείτε πώς ήρθατε σε επαφή με την οικογένειά του και τους πήρατε συνέντευξη για το βιβλίο;
Ο κόσμος με γνώριζε και όταν άκουγα πως υπήρχε ξάδερφος ή εγγονός, ερχόμουν σε επαφή μαζί του και του έστελνα ένα αντίτυπο από τα βιβλία μου. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι αρκετά ηλικιωμένοι και έλεγαν «χαιρόμαστε που είσαι εδώ, γιατί γερνάμε και όταν πεθάνουμε η πραγματική ιστορία θα πεθάνει μαζί μας». Γνώρισα έναν απόγονο ενός από τους αδερφούς του, ο οποίος με πήγε σε έναν άλλο απόγονο. Μίλησα με τις εγγονές του. Η σύζυγός του Mae, ωστόσο, είχε κάψει τα πάντα. Είχε πει ότι δεν ήθελε να μείνει ζωντανή καμία λεπτομέρεια από τον γάμο της με τον Al Capone μετά τον θάνατό της, ώστε κανείς να μη γράψει πρόστυχα πράγματα για εκείνους. Η αγάπη του Capone για τον γιο του, η ευγένειά του και η γενναιοδωρία του γενικότερα είναι πτυχές που κανένας δεν είχε εξερευνήσει πραγματικά σε βάθος, οπότε αφιέρωσα το μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου στην προσωπική του ζωή.

Ξέρω πώς να αξιολογώ πηγές και ήμουν σε θέση να γνωρίζω πού άνοιγαν και πού έκλειναν τα εισαγωγικά της «πραγματικής ιστορίας», εν αντιθέσει με την ανακατασκευασμένη ιστορία που έχει λεχθεί ξανά και ξανά. Το ένα πρόσωπο σε οδηγεί στο άλλο, που σε οδηγεί σε άλλο και όταν συνθέσεις όλο το υλικό και τις πληροφορίες, τα ξεψαχνίσεις και τα αξιολογήσεις, φτάνεις όσο πιο κοντά γίνεται στην κυριολεκτική αλήθεια μπορείς.

Υπάρχουν μύθοι για τον Capone που διαιωνίζονται και που θα θέλατε να αντιμετωπίσετε ή να καταρρίψετε;
Υπάρχουν τόσο πολλοί μύθοι, πάρα πολλοί για να τους μετρήσεις. Αλλά μου αρέσει ένα σχόλιο που έκανε ένας δημοσιογράφος, ότι εάν ο Capone είχε φάει σε όλα τα εστιατόρια ή είχε κοιμηθεί σε όλα τα ξενοδοχεία που ο κόσμος ισχυρίζεται ότι έφαγε και κοιμήθηκε, δύσκολα θα είχε χρόνο να διαφεντεύει τον υπόκοσμο του Σικάγου. Κάποιες φήμες είναι παράλογες, όπως το ότι κατάφερνε να διεισδύσει χωρίς να ξέρουν ποιος είναι σε σκοτσέζικα γήπεδα του γκολφ για να παίξει ή ότι έχτισε τούνελ στην Baja της Καλιφόρνιας για να φέρνει λαθραία ποτά (στο Μεξικό δεν υπήρχε ποτοαπαγόρευση). Η απομυθοποίηση ήταν το διασκεδαστικό κομμάτι της συγγραφής του βιβλίου.

Γιατί πιστεύετε ότι ο Al Capone παραμένει τόσο βαθιά ριζωμένη προσωπικότητα στη λαϊκή κουλτούρα; Τι είναι αυτό που ελκύει τόσο πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους;
Ο κόσμος συχνά με ρωτάει ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό πράγμα που ανακάλυψα για τον Al Capone. Για μένα το πιο εντυπωσιακό πράγμα είναι το πόσο νέος ήταν όταν ανέλαβε τα ηνία του υπόκοσμου στο Σικάγο και πόσο σύντομη ήταν η κυριαρχία του. Ήταν 25 ετών όταν πήρε τον έλεγχο και 30 όταν μπήκε στη φυλακή. Είναι στην κορυφή του κόσμου για πέντε σύντομα χρόνια και ακόμα μιλάμε για εκείνον. Πέθανε το 1947 και το όνομά του το γνωρίζει όλος ο κόσμος.

Ακόμα και η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Harvard προσφέρει περιπτωσιολογική μελέτη για το πώς έκανε τις δουλειές του. Γραμματόσημα ξένων χωρών έχουν το πρόσωπό του. Ορίστε, βρισκόμαστε σχεδόν 80 χρόνια μετά τον θάνατό του και ο Capone χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης. Το περιοδικό TheSmithsonianέκανε δημοσκόπηση για τους 100 πιο σημαντικούς και επιδραστικούς Αμερικανούς όλων των εποχών και το όνομα του Al Capone βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα. Σε μια από τις συζητήσεις μου με μια από τις εγγονές του, είπα ότι δεν ξέρω πώς να τον αποκαλέσω. Απάντησε «είναι ένα αίνιγμα». Νομίζω ότι ουσιαστικά αυτό είναι που τον κρατά τόσο ζωντανό παγκοσμίως στη φαντασία.

Γιατί οι σύγχρονοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, ακόμα και προεδρικοί υποψήφιοι όπως ο Trump συγκρίνονται με τον Capone από τους επικριτές τους όταν θέλουν να εξοντώσουν ηθικά κάποιον;
Τη στιγμή που ο Donald Trump αρνήθηκε να δώσει στη δημοσιότητα τα φορολογικά του αρχεία, αμέσως συγκρίθηκε με τον Al Capone. Αποκαλούν τη Hillary Clinton «Al Capone με γυναικείο κοστούμι». Είναι τόσο εύκολο να αναφέρει κανείς το όνομά του. Είναι αυτό που αποκαλώ πολιτισμικός υπαινιγμός, μια εύκολη αναφορά σε κάτι που όλοι θα αναγνωρίσουν κι έτσι δεν χρειάζεται να προχωρήσεις σε περισσότερες λεπτομέρειες. Εάν πεις Al Capone, αυτό μπορεί να ταιριάξει σε πολλές αναφορές. Κάθε κακό πράγμα στο οποίο θέλεις να αναφερθείς, μπορείς να το συνδέσεις με το όνομα του Capone, κι έτσι έχει γίνει ένας παγκόσμιος πολιτισμικός υπαινιγμός. Απλώς συγκρίνεις το πρόσωπο με τον Al Capone και όλοι καταλαβαίνουν.

Πώς ο Al Capone χειραγώγησε τα μέσα ενημέρωσης και πήρε πολιτικούς με το μέρος του τη δεκαετία του 1920; Και τι του συνέβη αφού εξέτισε την ποινή του;
Απλώς έδειξε τα λεφτά του στους πολιτικούς. Πλήρωνε τους πάντες στο Σικάγο. Ήταν πραγματικά ο ανεπίσημος δήμαρχος της πόλης του Σικάγου. Έβαζε πλάτη για να επανεκλεγούν και αυτή η πλάτη συνήθως ήταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Ο Capone ήξερε την αξία μιας συνέντευξης Τύπου και ήξερε επίσης την αξία να εξαφανίζεται από το φως της δημοσιότητας, έτσι ώστε κανένας να μη γνωρίζει πού ήταν. Αλλά εμφανιζόταν και έλεγε στους δημοσιογράφους ιστορίες που μπορεί να είχαν ή να μην είχαν την εγκυρότητα της αλήθειας μέσα τους.

Μετά την αποφυλάκισή του είχε τη νοημοσύνη επτάχρονου. Το μυαλό του είχε καταστραφεί τόσο πολύ από τη σύφιλη που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Μετά την αποφυλάκισή του, η οικογένειά του τον είχε υπό αυστηρή εποπτεία και σε απομόνωση στην έπαυλή του στο Miami, αλλά δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο βρίσκονταν έξω από τις πύλες της κατοικίας ελπίζοντας ότι κάτι θα συνέβαινε, και όταν τίποτε δεν συνέβη άρχισαν να εφευρίσκουν ιστορίες. Όλοι είχαν να πουν κάτι διαφορετικό για τον Capone και ο μύθος και ο θρύλος μεγάλωσαν.

Πιστεύετε ότι πετύχατε τον στόχο σας να γράψετε έναν πραγματικό απολογισμό της προσωπικής του ζωής; Υπάρχουν κάποια κενά ή λεπτομέρειες που δεν ήσασταν ποτέ σε θέση να διευκρινίσετε;
Νομίζω ότι πέτυχα τον στόχο μου. Το λέω αυτό επειδή κάθε συγγενής που μου μίλησε είχε στα χέρια του ένα αντίτυπο του βιβλίου πριν από την κυκλοφορία του και όλοι εντυπωσιάστηκαν με αρκετά πράγματα: πώς «έπιασα» τον άνθρωπο που γνώριζαν και πώς αναδημιούργησα τη ζωή που έζησαν μαζί του (και ύστερα από αυτόν). Έχουν μόνο θετικά πράγματα να πουν γι' αυτό που έγραψα. Όσο για κενά: όχι, κανένα. Ωστόσο, έμαθα πολλά που επέλεξα να μη γράψω αλλά μπορώ να τα πω κάποια άλλη φορά.

Υπάρχουν κι άλλα να μάθουμε για τον Capone; Πιστεύετε ότι θα γραφτούν κι άλλα βιβλία για εκείνον; Θα έπρεπε να γραφτούν ;
Φυσικά πάντα υπάρχουν περισσότερα να μάθουμε για κάποιον (και όλους). Μου αρέσει να λέω ότι όλες οι βιογραφίες μου είναι μόνο η αφετηρία για να έχει κανείς ολόκληρη την εικόνα. Οι βιογραφίες πρέπει να καλύπτουν μια ολόκληρη ζωή. Άλλοι μελετητές και συγγραφείς πρέπει να τις διαβάσουν και έπειτα να αποφασίσουν ποια συγκεκριμένα σημεία είναι αρκετά σημαντικά και χρειάζονται περισσότερη ανάλυση και γράψιμο σε βάθος. Και καμία βιογραφία δεν μπορεί ποτέ να είναι οριστική: καθεμία είναι καλή για την εποχή μας, σίγουρα, αλλά πώς μπορούμε καν να γνωρίζουμε ποιες ερωτήσεις οι μελλοντικές γενιές θα ήθελαν να απαντηθούν; Κάθε γενιά χρειάζεται τις δικές της.

Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE Αποκαλυπτικές Φωτογραφίες από ένα Μυστικό Μάρκετ Ναρκωτικών στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας

Κορίτσια μάς Λένε όσα Εύχονται να Είχαν πει στις Μητέρες τους

Τα Αμερικανικά Έγγραφα που Αποκαλύπτουν Γιατί Απορρίφθηκε η Ιατρική Χρήση της Μαριχουάνας