Ένας Οδηγός Πόλης για τον Γερούν Ντάισελμπλουμ από Εμάς που «Φάγαμε τα Λεφτά μας σε Γυναίκες και Ποτά»

Σήμερα βρίσκεται στην Αθήνα ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών θα συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό, τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, θα μιλήσει σε εκδήλωση του Economist και αργά το βράδυ θα βρεθεί και με τον αρχηγό της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αν και σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν κυκλοφορήσει ο Γερούν Ντάισελμπλουμ έρχεται στην Ελλάδα για να συζητήσει τις εξελίξεις σχετικά με το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης, το νόημα της επίσκεψης του είναι βαθύτερο. Έρχεται για να εξετάσει αν έχουμε σταματήσει να χαλάμε τα λεφτά μας σε γυναίκες και ποτά. Πριν από λίγο καιρό άλλωστε ο ίδιος αναφερόμενος στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που έχουν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση, είχε δηλώσει στη Γερμανική Εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung πως: «δαπάνησαν όλα τα χρήματα σε ποτά και σε γυναίκες και μετά ζήτησαν βοήθεια». Μια σεξιστική και απαράδεκτη δήλωση που παρά τις έντονες επικρίσεις που δέχτηκε αρνήθηκε να πάρει πίσω λέγοντας πως «δεν θα απολογηθεί για την άποψη που εξέφρασε».

Αν μπορούσαμε λοιπόν θα παίρναμε τον Γερούν από το χέρι για να του κάνουμε μια ξενάγηση στην πόλη που «τρώει τα λεφτά της στα ποτά και στις γυναίκες». Ενδεχομένως να τον πηγαίναμε να πετάξει μια χούφτα γαρύφαλλα σε κάποια Αθηναϊκή πίστα και να ακούσει Φυλιώ Πυργάκη και Γιώργο Μπέκιο. Ίσως και να αναρωτιόταν «που πήγε όλος ο κόσμος», αφού τα περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά πλέον δουλεύουν Παρασκευές και Σάββατα με ελάχιστο κόσμο και δυο-τρεις παρέες που έχουν κλείσει τραπέζι για να κανένα γενέθλιο ή κανένα μπάτσελορ πάρτι. Ακόμη καλύτερα μπορεί να πετυχαίναμε κάποιον Έλληνα καθηγητή Πανεπιστημίου που αναγκάστηκε να φύγει για το εξωτερικό βλέποντας την Ελλάδα να ρημάζει να διασκεδάζει στις πενθήμερες διακοπές που κανόνισε στη χώρα του.

Μετά και όσο θα ήταν αποκαρδιωμένος από τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας θα τον προσκαλούσαμε σε κανένα μπαρ ναυάγιο, απ' αυτά με τον κακό εξαερισμό και τα φθηνά ποτά να πνίξει τον πόνο της τρίτης αξιολόγησης με Καζαντζίδη και Τζένη Βάνου ή σε κάποιο Queer πάρτι. Κάποιος πτυχιούχος σερβιτόρος που δεν κατάφερε ποτέ να βρει δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασε επί χρόνια λόγω της ανεργίας που μαστίζει τη χώρα, θα του σερβίρει τζιν τόνικ και θα του το κεράσει κιόλας.

Φεύγοντας θα περνούσαμε από τη Συγγρού για να γνωρίσει τους ήρωες της, τους ανθρώπους που από τύχη δεν έχουν μαχαιρωθεί κάποιο ξημέρωμα και προσπαθούν να επιβιώσουν μετά την απόρριψη της κοινωνίας και των οικογενειών τους. Σε κάποια υπόγεια διάβαση μπορεί να πετυχαίναμε κάποιο περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης απ' αυτά που καθημερινά βιώνουν οι γυναίκες στη χώρα μας. Ίσως ο Γερούν να είχε εκεί τη μοναδική του ευκαιρία να γίνει κι αυτός ένας μικρός ήρωας γιατί η πολιτική του καριέρα μόνο σε δήμιο τον έχει μετατρέψει.

Αν κουραστεί θα μπορέσει να απλώσει λίγο την αρίδα του σε κάποιο ξενοδοχείο ημιδιαμονής απ' αυτά με τους εντυπωσιακούς πολυελαίους. Την ώρα που στο διπλανό δωμάτιο κάποια εργαζόμενη στον τομέα του σεξ θα ανάγκαζε τον πελάτη της να αφήσει μια αναπνοή ηδονής που θα ακουγόταν μέχρι το δωμάτιο του Ολλανδού Υπουργού Οικονομικών. Ίσως εκεί έβρισκε και κάποια ιερόδουλη να του εξηγήσει πως κατέληξε στην πορνεία και τι ακριβώς της ζητάνε οι πελάτες της.

Αργότερα, και ενώ θα πέρναγε ένα τέλειο Αθηναϊκό βράδυ, θα τον πηγαίναμε να τσιμπήσει ένα από τα πάμφθηνα κυριολεκτικά «βρώμικα» της πόλης και αν είχε πιει πολύ θα του κρατούσαμε το κεφάλι μέχρι να κάνει εμετό σε κάποιο σοκάκι του κέντρου. Αν άντεχε κι άλλο θα τον πηγαίναμε και σε afterάδικο.

Στο τελείωμα της ξενάγησης που θα του παρείχαμε στην Ελληνική πρωτεύουσα θα του προτείναμε να δει και την άλλη πλευρά της Αθήνας. Άλλωστε η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια παρέα φίλων που αγαπιούνται και πρέπει να λένε την αλήθεια απ' όσο μας έχουν διδάξει μέχρι σήμερα. Μετά την καλημέρα που θα λέγαμε στους νεοάστεγους της πόλης θα κάναμε μια στάση στις ουρές του ΟΑΕΔ που γεμίζουν από τις πέντε το πρωί από το σχεδόν ένα εκατομμύριο ανέργους της χώρας. Ενδεχομένως να βρίσκαμε και κάποιον που εργάζεται «ευέλικτα» παίρνοντας μισθό 300 ευρώ. Θα του εξηγούσε ο ίδιος πως είναι να ζεις καθημερινά γεμάτος στερήσεις βασικών αγαθών, πως είναι να μην μπορείς να πληρώσεις το ενοίκιο, τους βασικούς λογαριασμούς σου, τις μετακινήσεις σου ή καμιά φορά το ίδιο σου το φαγητό.

Αργότερα θα περνούσαμε από τις πιάτσες ναρκωτικών της πόλης. Θα μάθαινε τότε πόσο κοστίζουν τα ναρκωτικά στη χώρα μας και φυσικά ότι δεν έχουμε καν τους πόρους να κάνουμε τους εξαρτημένους από ουσίες καλά ώστε να τους επαναφέρουμε δίπλα μας. Θα του έλεγαν τότε οι ίδιοι οι χρήστες πως η οικονομική κρίση τους έχει οδηγήσει να βαράνε περισσότερη ηρωίνη γιατί έτσι τους βγαίνει φθηνότερη.

Η συνέχεια θα είχε πρωινό μονό ελληνικό καφεδάκι στο νοικοκυριό κάποιας οικογένειας που κινδυνεύει με έξωση από τις τράπεζες. Μπορεί να φωνάζαμε και κάποιον συγγενή αυτόχειρα που δεν άντεξε τα χρέη του στον καιρό της κρίσης και μη μπορώντας να βρει στήριγμα έβαλε τέλος στη ζωή του. Ναι, αγαπημένε Γερούν, υπάρχουν πολλοί. Όπως πολλοί έχασαν την ψυχική τους υγεία μη μπορώντας να αγοράσουν ούτε ψωμί για το τραπέζι τους.

Η δήλωση που είχε κάνει ο Ντάισελμπλουμ όπως είχαμε επισημάνει και τότε δεν ήταν μονάχα απαράδεκτη επειδή είχε ρατσιστικό και σεξιστικό χαρακτήρα, θέλοντας να παρουσιάσει πως οι γυναίκες παρασύρουν τους άντρες σε σπατάλες. Δεν ήταν καν απαράδεκτη επειδή ήταν γεμάτη λαϊκισμό. Ήταν μια ακριβής αποτύπωση του πως αντιμετωπίζουν τις εξαθλιωμένες χώρες που αιμορραγούν οικονομικά οι αρμόδιοι των μέτρων που επιβάλλονται. Φυσικά και για να δικαιολογηθούν τα ακραία μέτρα που λαμβάνονται χρειάζεται μια δικαιολογία από την πλευρά τους, μια δικαιολογία που συνήθως έχει σαν θύτες της κατάστασης εκείνους που βάλλονται από τις πολιτικές, και όχι τους πολιτικούς που δημιουργούν απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.

Ο Ολλανδός αξιωματούχος είχε δείξει με τον τρόπο του πως το πρόβλημα ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης δεν είναι αμιγώς οικονομικό, αλλά ηθικό και κοινωνικοπολιτικό σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των χωρών από τους πολιτικούς. Είναι ένας πολιτικός που επέλεξε να μειώσει την κουλτούρα και την ηθική των πολιτών της Νότιας Ευρώπης με σεξιστικές ατάκες όμως κυρίως προσπάθησε να περάσει έμμεσα την αντίληψη πως είμαστε ανίκανοι να αποφασίζουμε που θα ξοδέψουμε τα χρήματα μας. Άρα χρειαζόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να επιβάλλουν τη δική τους πολιτική και «να μας κάνουν ανθρώπους και Ευρωπαίους».

Με τη σημερινή επίσκεψη είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τη δήλωση του. Να θυμήσουμε στους εαυτούς μας πως η κοινωνία της Ελλάδας, μιας κοινωνίας που έχει καλά, κακά, παράλογα, ουτοπίες και δυστοπίες όπως όλες οι κοινωνίες, στην πλειονότητα της βιώνει μια ακραία και βάρβαρη φτωχοποίηση με την ανεργία να βρίσκεται στα ύψη, με επισφάλεια στο εργασιακό περιβάλλον, με μισθούς πείνας, συνταξιούχους στα όρια της φτώχειας και παιδιά που δεν έχουν τα βασικά αγαθά. Φυσικά ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ακόμη και μετά την υποτιθέμενη ξενάγηση θα στεκόταν και πάλι στα ανοιχτά μπουζούκια ακόμη κι αν είναι ρημαγμένα. Γιατί θα έπρεπε να κλείσουν κι αυτά όπως και κάθε μαγαζί που σερβίρει αλκοόλ. Ακόμα καλύτερα θα έπρεπε όλοι σαδιστικά να βυθιστούμε στη μιζέρια της ανέχειας και να μην βγαίνουμε καν από το σπίτι μας, να μην υπάρχει ούτε υποψία μειδιάματος στα πρόσωπα μας και η πόλη να σταματήσει να πάλλεται, να αγωνίζεται για μια στάλα ευτυχίας αραιά και που ή να αναπνέει.

Ευτυχώς για εκείνον και δυστυχώς για εμάς κάθε αξιωματούχος που επισκέπτεται την Ελλάδα φροντίζει όπως και οι δικοί μας εγχώριοι πολιτικοί να μην έχει καμιά σχέση με τον κόσμο που ανέχεται τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων επτά ετών, ούτε να αντικρύζει την εξαθλίωση που κρέμεται καθημερινά σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας. Οι άνθρωποι που τοποθετούνται σε θέσεις-κλειδιά και λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον μας φροντίζουν επιμελώς να μεταφράζουν την καθημερινότητα των πολιτών σε στατιστικά και να ανοιγοκλείνουν τη χρηματοπιστωτική κάνουλα σύμφωνα με τις αυξομειώσεις των στατιστικών που τους παρουσιάζουν τα επιτελεία τους. Για τον Γερούν και για όσους αποφασίζουν για τις ζωές μας θα είμαστε πάντα ένας αριθμός.

Περισσότερα από το VICE

Ο Κόσμος των Ναρκωτικών στην Ελλάδα Έχει μια Ιστορία Εκατό Χρόνων

Η Ζωή του Νίκου Κοεμτζή που Σκότωσε για μια Παραγγελιά, Μέσα από τα Μάτια του Καλύτερου Φίλου του

Ο Αδερφός του Pablo Escobar Μηνύει το Netflix Ζητώντας Ένα Δισεκατομμύριο Δολάρια