Το Τρέξιμο Είναι Βαρετό, Αλλά Δεν Υπάρχει Ούτε Ένας Λόγος να Μην το Κάνεις

Για να είμαστε ξεκάθαροι: σιχαίνομαι το τρέξιμο. Και πάντα πίστευα ότι τα οφέλη για την υγεία δεν είναι τόσα όσα λένε. Κατά βάση πονάς, θέλεις να σταματήσεις μόλις ξεκινάς και όταν τελειώνεις, η μόνη σου ανταμοιβή είναι μια ασθματική αναπνοή φάλαινας. Ή μόνο σε εμένα συμβαίνουν αυτά;

Ανήκω σε έναν σύλλογο τρεξίματος και συναντιόμαστε σε διάφορα μέρη κάθε Σάββατο βράδυ για να τρέξουμε έξι-οκτώ χλμ. Είμαι εκεί κάποιους μήνες τώρα.

Γιατί το κάνω; Δεν ξέρω, αλλά για να μάθω έπρεπε να το ψάξω. Δυστυχώς όταν κάνεις έρευνα για το τρέξιμο, ο καλύτερος τρόπος να συλλέξεις στοιχεία είναι τρέχοντας ακόμη περισσότερο. Κι έτσι, για να εξερευνήσω τα άκρα του υποσυνείδητού μου, έδεσα με βαριά καρδιά τα παπούτσια μου και βγήκα στον δρόμο.

Μήπως έτρεχα σαν χαζός για λόγους υγείας; Θυμήθηκα μια μελέτη που διάβασα πρόσφατα όπου διαπιστωνόταν ότι αν τρέχεις έστω και λίγο μέσα στην εβδομάδα, μειώνονται οι πιθανότητες για καρκίνους και καρδιακές παθήσεις.

Θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν φοβάμαι τον θάνατο. Παρόλο που δεν σκέφτομαι συνέχεια ότι ο Χάρος είναι στο κατόπι μου, το σκέφτομαι αρκετά. Ο φόβος ότι θα κοπεί το νήμα της ζωής μου στο άνθος της ηλικίας μου είναι ανάμεσα στους μεγαλύτερους φόβους μου, όπως τα αεροπλάνα και τα βρόμικα πόμολα. Αλλά αν με ωθούσε στο τρέξιμο ο φόβος του θανάτου, τότε γιατί δεν έκοβα τις κακές συνήθειες που έκαναν κακό στην υγεία μου; Γιατί να με βασανίζω ηθελημένα επί 45 λεπτά όταν απλώς θα μπορούσα να σταματήσω να πίνω και να κόψω το κάπνισμα; Όχι, δεν ήταν ο φόβος του θανάτου.

iLLEOo, Ρόδα, Τσάντα & Κοπάνα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Έπειτα, στράφηκα στα βιβλία ιστορίας. Το τρέξιμο ήταν εγγενές στην ανθρώπινη συνθήκη επί χιλιετίες. Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν, όταν κυνηγούσαμε σε αγέλες και δεν ξέραμε καν να χρησιμοποιούμε εργαλεία, τρέχαμε όλοι μαζί. Κυνηγούσαμε μεγαλόσωμα ζώα, διπλάσια από μας και τα κάναμε κομμάτια με τα χέρια μας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μέταλ από τον Homo Erectus την ώρα του φαγητού.

Δεν συμμερίζομαι το συναίσθημά τους, αν και ομολογουμένως μου φαίνεται καλύτερο να ξεσκίζεις έναν σμιλόδοντα από το να πλένεις πιάτα.

Το να ζεις στον 21ο αιώνα συνεπάγεται κάποιες πολυτέλειες τις οποίες απολαμβάνω με την καρδιά μου. Σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να κυνηγάω αντιλόπες στους λόφους επί μέρες για να φάω. Δεν χρειάζεται καν να σηκωθώ από την καρέκλα μου. Με μερικές κινήσεις των δαχτύλων μου, σε 20 λεπτά θα έχω δύο μπέργκερ. Οπότε γιατί το κάνω; Γιατί φεύγω από την άνεση ενός δωματίου, με προσεκτικά ρυθμισμένη θερμοκρασία για να τρέχω μες στην καλοκαιρινή ζέστη;

Έτρεξα άλλα πέντε χλμ πέρα από την εβδομαδιαία ρουτίνα μου, ελπίζοντας να καταλήξω αλλά δεν συνέβη. Ξέπνοος και χωρίς να έχω τίποτα στα χέρια μου, συνάντησα φίλους σε μια παμπ για να εκτονώσω τα άγχη μου και να μου πουν μια άλλη γνώμη. Οι απόψεις τους κυμαίνονταν από λογικές ως παράλογες. Ένας παραδέχτηκε ότι το ξεκίνησε επειδή ήθελε να είναι σε φόρμα πριν συναντήσει για πρώτη φορά τους γονείς της κοπέλας του – λογικό. Άλλος είπε ότι το έκανε για το runner’s high, μετά από ώρες συνεχούς άσκησης – παράλογο.

Έπειτα αρχίσαμε τα γιατί και τα πώς, και σαν τον Frodo από το Lord of the Rings που είδε τη διαφθορά του ανθρώπου στο είδωλό του - είδα κι εγώ άλλον έναν πιθανό λόγο που τρέχω. Σίγουρα δεν ήταν τόσο βαθύς όσο το να αναγνωρίζεις τη στρεβλότητα της ανθρωπότητας, αλλά σίγουρα εξίσου ικανοποιητικός. Τους βλέπω τουλάχιστον μέρα παρά μέρα έτσι θα έλεγες ότι θα ‘χα βαρεθεί να βλέπω τις σκατόφατσές τους αλλά παραδόξως δεν τους χορταίνω.

Ταυτόχρονα, όμως, δεν με ενδιαφέρει να γνωρίσω καινούργιο κόσμο. Όταν τρέχω, τρέχω μόνος. Στη λέσχη τρεξίματος, όλοι είναι ή πολύ πιο γρήγοροι ή πολύ πιο αργοί από εμένα, που σημαίνει ότι αν τρέχω με άλλους είτε λαχανιάζω αμέσως, είτε σέρνομαι στη λάσπη σαν άρρωστος στρατιώτης. Για να μη πω για όσους θέλουν να πιάνουν κουβέντα όταν τρέχουν. Είναι όχι απλώς αδύνατο να συζητάς ενώ προσπαθείς να πάρεις ανάσα, αλλά αυτοί οι αναρχικοί συζητητές είναι παρεμπιπτόντως οι ίδιοι άνθρωποι που χτίζουν την εμπιστοσύνη σου με κουβέντα και κοινές εμπειρίες, για να σε αφήσουν να φας τη σκόνη τους στα τελευταία χιλιόμετρα. Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω, πληγώθηκα πολλές φορές.

Γιατί τρέχω λοιπόν; Το συμπέρασμα που κατέληξα είναι ότι τρέχω επειδή το τρέξιμο είναι απλώς κάτι να κάνεις.

Έτσι, ένα απόγευμα Πέμπτης, χωρίς λόγο και χωρίς να έχω προπονηθεί, αποδέχτηκα μια πρόσκληση από έναν φίλο να τρέξουμε έναν ημιμαραθώνιο μετά τη δουλειά. Ενάντια στις πιθανότητες, κατάφερα να τερματίσω, σε σχετικά αξιοπρεπή χρόνο. Το κάναμε για την παρέα, όπως είπε ο ίδιος φίλος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ένα εκατομμύριο λόγοι να βγεις από το σπίτι για να τρέξεις. Και δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να μην το κάνεις.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Asia.

Περισσότερα από το VICE

Έργα και Ημέρες του Τελευταίου Έλληνα Υπόδικου Νεοναζί Ευρωβουλευτή

Μπορεί να Γίνεις Ευτυχισμένος αν Αφήσεις τον Εαυτό σου να Νιώσει Σκατά

Αλβανικό Χόρτο, Βιετναμέζοι Ντίλερς και Εργαστήρια Ηρωίνης στην Ελλάδα