«Βλέπαμε Νεκρούς και Σακούλες με Ανθρώπινα Μέλη» - Γιατρός Περιγράφει Εικόνες Πολέμου στο Νοσοκομείο Λάρισας

Τραυματιοφορεία, σκηνές θανάτου, αγωνία, απανωτά χειρουργεία, χάος. Αυτές είναι οι λέξεις που χρησιμοποίησε όταν του είπα να μου περιγράψει την κατάσταση που βίωσε την ημέρα εκείνη που βάφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα, την ημέρα που 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από σύγκρουση αμαξοστοιχιών στα Τέμπη.

Οι σειρήνες των ασθενοφόρων, που κατέφθαναν ασταμάτητα το ένα μετά το άλλο, έσπαγαν την ασήκωτη βουβαμάρα των ανθρώπων που αγωνιούσαν και εκείνων που πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή ή εκείνων που εξαϋλώθηκαν στα πρώτα βαγόνια. Μέσα στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, οι διάδρομοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι, οι γιατροί έτρεχαν πανικόβλητοι προσπαθώντας να διαχειριστούν τα νέα περιστατικά, όλη η κατάσταση θύμιζε κάτι από εμπόλεμη ζώνη. Οι εικόνες απεπλπιστικά σκληρές. Οι μαύρες σακούλες, που κατέφθαναν συνεχώς, κουβαλούσαν μέσα τους άψυχα σώματα - ενώ όσες ήταν μικρότερες σε μέγεθος, ανθρώπινα μέλη.

«Οι εικόνες που αντίκρισα ήταν σοκαριστικές, εικόνες που θα έβλεπες σε έναν πόλεμο, ήταν εικόνες που μου θύμιζαν τον τόπο μου, τη Γάζα», λέει στο VICE ο 32χρονος Husam Naim, ειδικευόμενος Ορθοπεδικός Χειρούργος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Ο ίδιος κατάγεται από την Παλαιστίνη, ήρθε στην Ελλάδα από το 2009 και, ως απόφοιτος της Ιατρικής Λάρισας, εργάζεται στο συγκεκριμένο νοσοκομείο τα τελευταία δύο χρόνια κάνοντας την ειδικότητά του.

Εκείνη την ημέρα, το νοσοκομείο δεν εφημέρευε και το τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών δεν λειτουργούσε. Όμως, όλοι οι γιατροί δέχτηκαν τηλέφωνο από τη διεύθυνση να μεταβούν αμέσως εκεί. Ο Husam ήταν σπίτι και μέσα σε λίγα λεπτά κατέφθασε στο νοσοκομείο και είδε όλο το προσωπικό μαζεμένο, αλλά κανείς τους δεν ήξερε ακόμα τι συνέβη. Έπειτα από λίγο, τα νέα μαθεύτηκαν και εκείνοι ήταν σε επιφυλακή για να διαχειριστούν τα περιστατικά που κατέφθαναν από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Λάρισα.

«Όταν ήρθαν τα πρώτα ασθενοφόρα, είδα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν νέα σε ηλικία παιδιά. Επικρατούσε χάος στο νοσοκομείο, δεν ξέραμε με τι έχουμε να κάνουμε. Ήταν σκηνές που θα έβλεπες μόνο σε κάποια πολεμική ταινία», λέει ο ίδιος, περιγράφοντας λεπτομερώς τις πρώτες στιγμές μετά το δυστύχημα. «Ακόμη κι εγώ που έχω δει τέτοιες εικόνες και έχω ζήσει το θάνατο στην Παλαιστίνη, ήταν πολύ σκληρό, γιατί δεν περίμενα ότι θα ζήσω κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Είναι μια τραγωδία ανείπωτη, που δεν είχαμε φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας».

«Βλέπαμε νεκρούς να καταφθάνουν με ασθενοφόρο. Άλλοι ήταν απανθρακωμένοι, άλλοι διαμελισμένοι. Είδαμε σακούλες με ανθρώπινα μέλη», τονίζει. «Κάποια παιδιά ήταν βαριά τραυματισμένα, άλλα είχαν ανοιχτά κατάγματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα 28χρονο αγόρι από το Βόλο, που κατέφθασε στο νοσοκομείο σε άθλια κατάσταση, με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και υποβλήθηκε σε δύο χειρουργεία. Τώρα νοσηλεύεται στη ΜΕΘ».

Παρά το αβάσταχτο άγχος, το προσωπικό κατάφερε να διαχειριστεί όλα τα περιστατικά με όση ψυχραιμία μπορούσε. Όλοι τους ήταν παρόντες, στην πρώτη γραμμή. Όπως εξηγεί ο Husam, όταν έρχονταν άτομα τραυματισμένα, αρχικά προσπαθούσαν να εκτιμήσουν την κατάσταση -αν είχαν κάταγμα, εγκαύματα ή κακώσεις- και να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες. Στη συνέχεια τους υπέβαλαν σε μια σειρά εξετάσεων -ακτινογραφίες, αξονικές και υπερήχους- ώστε να έχουν πλήρη εικόνα για τον κάθε ασθενή και έπειτα, τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκινούσαν να μπαίνουν στα χειρουργεία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν κάποια ανοιχτά κατάγματα ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρειαζόταν ο καθένας.

Οι σωροί συνέχιζαν να καταφθάνουν, μέχρι το βράδυ της επόμενης ημέρας. «Όσοι έφθαναν από τα πρώτα βαγόνια, ήταν νεκροί. Ήταν πολύ δύσκολο να βλέπουμε τους συγγενείς των παιδιών να περιμένουν βασανιστικά, με αγωνία, για να μάθουν κάποιο νέο από τους ανθρώπους τους. Οι συνάδελφοι που ήταν εκεί, από τη μία προσπαθούσαν να κουμαντάρουν τα περιστατικά και παράλληλα να σηκώσουν πάνω τους και το συναισθηματικό φορτίο, παρέχοντας ψυχολογική υποστήριξη στις οικογένειες των θυμάτων. Έβλεπες τη θλίψη, τη στεναχώρια και τον πόνο στα πρόσωπά τους», λέει ο ίδιος.

Οι επόμενες μέρες κύλησαν με τον ίδιο ρυθμό. Οι γιατροί του Νοσοκομείου της Λάρισας έχουν να διαχειριστούν μία από τις πιο δυσβάσταχτες τραγωδίες των τελευταίων ετών. Εικόνες τραυματικές, βίαιες, εικόνες μιας πολιτείας που αρνείται να πάρει ευθύνες, εικόνες μιας χρόνιας απαξίωσης και αδιαφορίας που τελικά στοίχισε δεκάδες ζωές.

Ακολουθήστε την Άντυ στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Αγώνας Δρόμου του Παναγιώτη από την Ηρωίνη στον Μαραθώνιο

«Δούλεψα σε Studio με Μεξικανούς Gangster» - Ο Joza Είναι Νομάς Tattoo Artist

Γιατί Αποκαλούμε «Μαϊμού» τις Απομιμήσεις Γνωστών Προϊόντων;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.