Πριν από λίγο καιρό, είδα στο feed μου πως θα διοργανωθεί το 1ο προσβάσιμο φεστιβάλ hip-hop, για τα ανάπηρα άτομα ή άτομα με κινητικές βλάβες. Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν γιατί έπρεπε να φτάσουμε στο 2023 για να κάνουμε το πρώτο φεστιβάλ που θα απευθύνεται σε όλα τα άτομα ανεξαιρέτως, με καθολική και ισότιμη πρόσβαση. Και απορούσα για ποιο λόγο δεν έχει προβλεφθεί να υπάρχει πρόσβαση για τα ανάπηρα άτομα σε όλες τις μορφές διασκέδασης, σε όλα τα μέρη και σε όλες τις συνθήκες. Γιατί θα πρέπει να διαχωρίζονται τα φεστιβάλ σε προσβάσιμα και μη; Είναι μερικά όχι και τόσο αυτονόητα δυστυχώς ερωτήματα, ωστόσο αν κάτσουμε να σκεφτούμε σε πόσα μέρη υπάρχει πραγματική πρόβλεψη για πρόσβαση των ατόμων με κινητικές βλάβες, τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι επιλογές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αν αναλογιστούμε πως τα ανάπηρα άτομα δεν μπορούν καν να προσέλθουν στα εκλογικά κέντρα -που στην πραγματικότητα είναι σχολεία με χαλασμένα ή και καθόλου ασανσέρ- σημαίνει πως κάτι δεν κάνουμε σωστά, ακόμη και στα βασικά. Όμως, ούτε η πρόσβαση στη διασκέδαση πρέπει να συνιστά πολυτέλεια, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΝΕΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ
«Beat the Barriers» γράφουν τα μπάνερ και οι αφίσες γύρω και μέσα από την Τεχνόπολη. Στην είσοδο, όπως και σε όλο το μήκος και το πλάτος του χώρου, υπάρχουν ειδικές ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια, ενώ έχει υπάρξει πρόβλεψη να δημιουργηθούν νοητοί διάδρομοι, οι οποίοι σηματοδοτούνται με ροζ φωσφοριζέ ταινίες που είναι κολλημένες στο πάτωμα. Expe, Κάτοχος, Νέγρος του Μοριά και Saske συμπληρώνουν το line-up του φεστιβάλ, το οποίο έχει ελεύθερη είσοδο για όλους και είναι μια συνδιοργάνωση των Cool Crips και του Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο του Athens City Festival.Στον χώρο υπήρχαν υπηρεσίες προσβασιμότητας περιεχομένου για κωφά και για βαρήκοα άτομα, απτική περιήγηση για τυφλά άτομα και για άτομα με μειωμένη όραση, πλατφόρμα για χρήστες/-τριες αμαξιδίου και την παρέα τους, ασφαλείς χώροι για ανάπηρα άτομα καθώς και safe spot, προσβάσιμες τουαλέτες και χώροι στάθμευσης για ανάπηρα άτομα, ενώ το προσωπικό είχε γνώση της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας.Όταν καταφθάνουμε, η Expe ραπάρει πάνω στο stage και έπειτα από λίγο την διαδέχεται ο Κάτοχος. Παρατηρώ πως στο βάθος της σκηνής έχει στηθεί μία γιγαντοοθόνη στην οποία εμφανίζονται οι στίχοι των artist που τραγουδούν για κωφά ή βαρήκοα άτομα. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 20.00 και το κοινό είναι ήδη hype-αρισμένο. Κάνω μια γρήγορη βόλτα ανάμεσά τους. Πρόκειται για το πιο πολυσυνθετικό φεστιβάλ που έχω δει. Άτομα με αναπηρικά αμαξίδια τριγυρνούν με ευκολία σε όλο το μήκος της Τεχνόπολης, ενώ υπάρχουν πολλά ζευγάρια, παρέες εφήβων, millennials, οικογένειες με τα παιδιά τους, άνθρωποι από μεταναστευτικές κοινότητες. Ντυσίματα πολύχρωμα, αντισυμβατικά, μονόχρωμα, κατάμαυρα, χίπικα. Χιπ-χοπάδες, αλληλέγγυοι, άνθρωποι από τελείως διαφορετικές αφετηρίες. Για ποιο λόγο πρέπει το προσβάσιμο να συγκαταλέγεται σε μια ξεχωριστή κατηγορία και να μην είναι απλά κανονικότητα;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΝΕΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ
Όταν οι ρεμπέτικες μελωδίες ακούγονται στον χώρο, καταλαβαίνουμε πως ήρθε η ώρα να βγει ο Νέγρος του Μοριά. «Γουστάρετε να παίξουμε λίγα τραμπέτικα εδώ μέσα;», αναφωνεί και εμφανίζεται στη σκηνή, όπου τον υποδέχονται με φωνές και δυνατό χειροκρότημα. Ολοένα και περισσότεροι πάνε πιο κοντά για να νιώσουν το vibe, αφήνοντας ωστόσο αποστάσεις για τα ανάπηρα άτομα. Το κοινό σηκώνει τα χέρια ψηλά, τα κουνά δεξιά και αριστερά στο ρυθμό των «τραμπέτικων», χορεύει και χτυπά παλαμάκια.Καταφέρνουμε να μπούμε backstage, όπου το κλίμα είναι πιο χαλαρό, οι καλλιτέχνες μαζί με τους φίλους τους και τα άτομα της διοργάνωσης αράζουν, συνομιλούν μεταξύ τους, πηγαινοέρχονται, απολαμβάνουν τη μουσική. Εκεί βρίσκουμε το Γρηγόρη από τους cool crips. Όπως λέει στο VICE, «είμαστε πολύ χαρούμενοι που καταφέραμε και εμείς να κάνουμε τη μουσική και τη διασκέδαση ισότιμη και ανεμπόδιστη. Δυστυχώς είμαστε ακόμα σε μια εποχή που αυτό είναι άξιο αναφοράς. Ο στόχος μας είναι να μην χρειάζεται να συμβαίνει αυτό, αλλά να είναι κάτι σύνηθες και σε κάθε event να υπάρχουν προδιαγραφές ώστε να μπορούν να έρθουν όλοι, όλες και όλα».Ο Saske ανεβαίνει με φόρα στη σκηνή και το κοινό παραλληρεί. Τα κινητά υψώνονται στον αέρα, όλοι τραγουδούν με μια φωνή τους στίχους μαζί του, λικνίζονται στο ρυθμό του, τους παρασέρνει στη μαγεία του. Τα άτομα της παραγωγής ανεβαίνουν στο πίσω μέρος της σκηνής, χορεύουν, τραβούν βίντεο. Το κλίμα είναι όμορφο και ζεστό, και κάπως έτσι το live κυλά μέχρι το πέρας του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
SASKE
COOL CRIPS
Αναμφισβήτητα είναι από τα πιο ξεχωριστά live που έχω πάει και αναλογίζομαι ότι θα πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για όλα τα υπόλοιπα. Πράγματι, όσες φορές έχω παρευρεθεί σε συναυλίες τέτοιου είδους, μία φορά μόνο έχω δει πρόβλεψη για άτομα με αναπηρία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι βρίσκονταν σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, ο οποίος ναι μεν ήταν οριοθετημένος για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα το live, ωστόσο, δεν είχαν δυνατότητα εύκολης μετακίνησης σε περίπτωση που ήθελαν να πάνε να πάρουν, για παράδειγμα, μια μπύρα από το μπαρ. Η αλήθεια είναι πως ένα κομμάτι του κόσμου -για να μην πούμε η πλειοψηφία- δεν ενδιαφέρεται για ό,τι δεν το αγγίζει ή δεν το επηρεάζει άμεσα, ωστόσο αυτή η απάθεια και η αδιαφορία, είναι στο πλαίσιο μιας συνολικής κουλτούρας ενσυναίσθησης που έχουμε αποτύχει να οικοδομήσουμε ή, πιο απλά, έλλειψη παιδείας και αλληλεγγύης.Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
