Ιστορίες από Ανθρώπους που Κατανάλωσαν Κάνναβη στο Αεροπλάνο

Με τη νομιμοποίηση της κάνναβης να προχωρά σε κάποιες χώρες του κόσμου υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το πού μπορείς και πού δεν μπορείς να φτιαχτείς. Ένα μέρος που σίγουρα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν περιορισμοί είναι το αεροπλάνο. Θα μπορείς να κουβαλάς πάνω σου χόρτο αν παίρνεις μια πτήση εσωτερικού, είτε στη χειραποσκευή είτε στη βαλίτσα. Αν, όμως, ευελπιστείς να διασχίσεις τα σύνορα με το χόρτο σου (ακόμη και αν είναι νόμιμο στον προορισμό σου), ξέχνα το.

Προς το παρόν, οι επιβάτες μάλλον θα πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν χρήση του stuff που έχουν βάλει στην μπροστινή θήκη του καθίσματος και στα ντουλαπάκια με τις χειραποσκευές. Αλλά κανείς δεν μπορεί να σου απαγορέψει να γίνεις λιώμα προτού βρεθείς στην πύλη επιβίβασης. Το κατά πόσο αυτό είναι μια καλή ιδέα ή όχι, ίσως το δείξουν αυτές οι ιστορίες ανθρώπων που ανέβηκαν στα 30.000 πόδια, ενώ την είχαν ακούσει «αεροπλανικά».

Aiden, 35 ετών και Connor, 34 ετών

Aiden: Ο Connor είναι η κακή επιρροή στην παρέα μας. Στο ταξί, στον δρόμο προς το αεροδρόμιο στη Μισισάγκουα, ο Connor επέμενε να φάω τα space cookies που είχε φτιάξει και είχε βάλει σε ένα σακουλάκι για την κατάψυξη.
Connor: Δεν νομίζω ότι ο Aiden ένιωσα άνετα με την ιδέα. Του είπα ότι το είχα κάνει δύο ή τρεις φορές. Έφαγε δύο μπισκότα. Εκείνος ισχυρίζεται ότι έφαγε τρία ή τέσσερα, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήταν δύο. Προσπαθούσα να είμαι ευγενικός, γι’ αυτό και του έδωσα λίγο γάλα, για να τον βοηθήσω να κατεβάσει τα μπισκότα.
Aiden: Δεν είχα καταλάβει πού έμπλεκα. Ήταν αρκετά για να μου προκαλέσουν τάση για εμετό. Όταν περάσαμε από τον έλεγχο, δεν μου είχαν «σκάσει» ακόμη. Ήπιαμε ένα ποτό σε ένα μπαρ και ακόμη δεν είχα νιώσει τίποτα. Όταν, όμως, φτάσαμε στην πύλη και ήρθε η ώρα να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος, με το που σηκώθηκα με χτύπησε κατακούτελα. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο, ένιωσα παγιδευμένος και με έπιασε κλειστοφοβία. Είχα το μεσαίο κάθισμα ανάμεσα στον Connor και μια νεαρή γυναίκας. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και είχα ναυτία, παρόλο που το αεροπλάνο δεν κινούνταν.
Connor: Τότε ξεκίνησε να χειροτερεύει. Ανησυχούσε περισσότερο. Προσπάθησα να τον κάνω να ακούσει μουσική.
Aiden: Ο Connor προσπαθούσε να με ηρεμήσει. Βάλαμε ακουστικά και ξεκίνησε να παίζει μουσική όπερας στα αυτιά μου. Συνειδητοποίησε ότι τα είχε σκατώσει. Ξεκίνησε να απολογείται. Η μουσική ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήξερα τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Connor: Έψαξα για μια σακούλα για εμετό και δεν μπορούσα να βρω μία. Του έδωσα την πλαστική θήκη που μπαίνουν μέσα τα περιοδικά του αεροπλάνου. Ξέρασε - μόνο ο μισός εμετός του έπεσε μέσα. Δεν είχαμε καν απογειωθεί ακόμη. Όλοι γύρω μας είχαν αηδιάσει. Εκείνος φρίκαρε.
Aiden: Είχα ξεράσει πάνω στο λευκό μου πουκάμισο και το χακί παντελόνι μου. Ένιωσα αμέσως ανακούφιση. Σύρθηκα μέχρι την τουαλέτα, όπου κάθισα στο πάτωμα για 20 λεπτά. Σκεφτόμουν, «Τι διάολο θα κάνω;». Άκουσα να χτυπάει την πόρτα. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πού βρισκόμουν. Μίλησα λίγο στον εαυτό μου, για να τον τονώσω και άνοιξα την πόρτα. Η αεροσυνοδός ήταν πολύ ευγενική. Τη διαβεβαίωσα ότι ήμουν καλά. Μας μετέφερε στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Προχωρούσα στον διάδρομο με σκυμμένο το κεφάλι γεμάτος ντροπή. Η προηγούμενη θέση καλύφθηκε από κόκκους καφέ, για να καλύψουν τη μυρωδιά του εμετού. Κάθισα δίπλα στον Connor, εξοργισμένος. Η αεροσυνοδός ήρθε και πάλι. Ρώτησε αν είχα καταναλώσει ναρκωτικά ή αλκοόλ. Κρατούσε σημειώσεις. Είχα παρανοήσει τελείως, αλλά παρέμεινα σοβαρός. Είπα ότι είχα μεγάλη φοβία με τα αεροπλάνα και ότι είχα ναυτία.
Connor: Θυμάμαι να της λέει ότι, μετά την 11 Σεπτεμβρίου, φοβόταν να ταξιδέψει και ότι αγχωνόταν τρομερά.
Aiden: Στο υπόλοιπο της πτήσης ήμουν λιπόθυμος. Ήμουν σίγουρος ότι κάποιος θα περίμενε να μιλήσει μαζί μου και θα μου έκανε περεταίρω ερωτήσεις. Δεν ήρθε κανείς, όμως. Περίμενα πώς και πώς να φορέσω καθαρά ρούχα και να φύγω από το αεροδρόμιο, αλλά μου φάνηκε σαν να πέρασε ένας αιώνας μέχρι να παραλάβουμε τις αποσκευές μας. Οι φίλοι μας είχαν έρθει για να μας παραλάβουν και παρατήρησαν αμέσως πόσο χάλια φαινόμουν. Πήγαμε για φαγητό και μετά σε ένα πάρτι, όπου τελικά έπεσα ξερός.

Jarrod, 36 ετών

Ήμουν στο αεροδρόμιο La Guardia στη Νέα Υόρκη πριν από έξι χρόνια. Θα πήγαινα να δω έναν φίλο μου στη Νότια Καρολίνα. Κάποιος μου είχε πει ότι είχε πλάκα να τρως μπράουνις με χόρτο πριν από μια πτήση, οπότε σκέφτηκα: «Γιατί να μην το δοκιμάσω;».

Το έφαγα λίγο προτού φτάσω στον έλεγχο. Ήθελα να ξεκινήσει να δρα αφού θα ανέβαινα στο αεροπλάνο. Μετά την απογείωση, το ένιωσα να «σκάει» για τα καλά. Κάθισα στο κάθισμα δίπλα στο παράθυρο και κανείς δεν ήταν δίπλα μου.

Κοίταζα έξω από το παράθυρο για πάρα πολλή ώρα – ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Έβλεπα πισίνες, λεωφόρους, σπίτια - ένιωθα ότι δεν είχαμε ανέβει αρκετά ψηλά. Ήξερα, όμως, ότι είχα μόλις φάει ένα μπράουνις. Ήταν η ιδέα μου για τον χρόνο; Είχα χάσει την αίσθηση του χώρου; Δεν μπορούσα να αξιολογήσω λογικά την κατάσταση.

Ο αεροσυνοδός πλησίασε με τα ποτά και τα ροφήματα. Όταν έφτασε κοντά μου, είπα: «Με συγχωρείτε, μπορείτε να μου ξεκαθαρίσετε κάτι; Έχω την αίσθηση ότι πετάμε πολύ χαμηλά αυτήν τη στιγμή».

«Τι εννοείτε, χαμηλά;», είπε.

«Χαμηλά στον αέρα. Δεν μου φαίνεται φυσιολογικό», είπα.

Έσκυψε για να κοιτάξει από το παράθυρο και είπε: «Έχετε δίκιο».

Ένιωσα δικαιωμένος.

Άφησε το καροτσάκι στον διάδρομο προς απογοήτευση των επιβατών που ήθελαν να τους σερβίρει, για να μιλήσει με τον πιλότο. Ο πιλότος είπε ότι ο λόγος ήταν η κίνηση. Δεν με ενδιέφερε να μπω περισσότερο στο όλο θέμα, οπότε απλώς έγνεψα καταφατικά.

Περίπου 30 δευτερόλεπτα αργότερα, το αεροπλάνο σχημάτισε μια γωνία 45 μοιρών και εκτοξεύτηκε στα σύννεφα. Αυτό ήταν.

Το συμπέρασμά μου από αυτό ήταν είτε ότι πετούσαμε πολύ χαμηλά στο έδαφος λόγω της εναέριας κυκλοφορίας, είτε ότι ξαφνικά υπενθύμισα σε έναν μισοκοιμισμένο πιλότο ότι πετούσαμε πολύ χαμηλά.

Μου άρεσε πραγματικά η αντίθεση ανάμεσα στο πόσο «ανεβασμένος» ήμουν και στο πόσο χαμηλά πετούσαμε.

Tahir

Σχεδόν πάντα πετάω τελείως «φτιαγμένος», είτε πρόκειται για διεθνή πτήση είτε για εσωτερικού.

Την πρώτη φορά που πέταξα λιώμα, θα πήγαινα στο Τορόντο, για να κάνω εκπαίδευση σε μία από τις εταιρείες όπου εργαζόμουν προσωρινά εκείνη την περίοδο. Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μαστουρωμένος σε αεροδρόμιο.

Έτυχε να φτάσω αργά και χρειάστηκε να τρέξω, για να προλάβω την πτήση μου και κουβαλούσα και μια τεράστια τσάντα μαζί μου. Αφού πέρασα από τον έλεγχο, έτρεξα στην πύλη μου και ξαφνικά, με το που κάθισα, άκουσα το όνομά μου στις ανακοινώσεις.

Σε εκείνη τη φάση ήμουν εντελώς αλλού. Έχετε υπόψη ότι είμαι ένας μουσουλμάνος με σκούρο δέρμα που μόλις είχε ακούσει το όνομά του στις ανακοινώσεις ενός αεροδρομίου. Σκέφτηκα ότι το αεροδρόμιο είχε καταλάβει ότι ήμουν μαστουρωμένος και ότι θα έπαιρνα πόδι. Στην πραγματικότητα, είχα αφήσει το πορτοφόλι μου στον έλεγχο και με καλούσαν απλώς για να το παραλάβω.

VICE Video: Τρώγοντας Καρπούς που Φυτρώνουν στα Πεζοδρόμια της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Alex, 34 ετών

Ταξίδευα από τη Νέα Υόρκη στο Βανκούβερ για διακοπές. Είχε μείνει ένα μικρό κομματάκι από μια σοκολάτα με χόρτο στο ράφι μου, η οποία είχε περισσέψει μετά την επίσκεψη ενός φίλου έναν μήνα νωρίτερα. Μου φάνηκε ιδανική για να μετριάσω το μικρό άγχος που είχα πριν από την πτήση.

Χωρίς να σκεφτώ ότι θα γινόταν κάτι κακό, το έβαλα στο στόμα μου με το που βγήκα από το σπίτι.

Είχα αργήσει. Είχα ξεκινήσει να την «ακούω» ήδη από το ταξί. Έφτασα στο check-in ακριβώς την ώρα που έκλεινε. Είχα συμπιέσει όλα τα πράγματά μου για να καταφέρω να τα χωρέσω στη χειραποσκευή.

Πέρασα βιαστικά από τον έλεγχο, νιώθοντας παρανοϊκός και αγχωμένος. Έφτασα στην πύλη σε κατάσταση πανικού και ανακάλυψα ότι η πτήση μου είχε καθυστέρηση. Όσο περίμενα, ένιωθα να την «ακούω» όλο και περισσότερο. Ξεκίνησα να αισθάνομαι ότι είχα βγει από το σώμα μου–είχα αποσυνδεθεί από το περιβάλλον μου.

Η πτήση θα είχε περεταίρω καθυστέρηση. Πέρασε άλλη μια ώρα, μέχρι να μας καλέσουν να επιβιβαστούμε. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, η σοκολάτα «έσκασε» για τα καλά. Πραγματικά φοβήθηκα. Αισθανόμουν ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο στα πράγματα γύρω μου. Με το ζόρι κατάφερνα να συγκεντρωθώ στο βιβλίο που διάβαζα. Ένιωθα αρνητική ενέργεια γύρω μου. Ένιωθα ότι έκανα κάτι παράνομο.

Δύο παιδιά ξεκίνησαν να τρέχουν και να γελάνε. Ήμουν πεπεισμένος ότι με είχαν καταλάβει. Αυτό με βύθισε ακόμη περισσότερο στη μαύρη τρύπα που ήδη βρισκόμουν.

Ως γνωστόν, η ασφάλεια στα αεροδρόμια των ΗΠΑ είναι πολύ αυστηρή. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο τεταμένη, υπήρξε μια στιγμή που πίστεψα ότι δεν θα επιβιώσω. Νόμιζα ότι με κοίταζαν όλοι. Ένιωθα ότι ήμουν στα πρόθυρα ενός τεράστιου επεισοδίου. Στο αεροπλάνο, η αίσθηση αυτή ξεκίνησε να φεύγει σιγά-σιγά. Όταν αποβιβαστήκαμε, όλα είχαν επανέλθει στο φυσιολογικό.

Τότε είχα νιώσει ότι ήταν το πιο βρώσιμο με χόρτο που είχα φάει ποτέ. Σε γενικές γραμμές αποφεύγω τα βρώσιμα, επειδή είναι απρόβλεπτα. Έκτοτε, έχω δοκιμάσει λάδι CBD σε μια πτήση και με βοήθησε να χαλαρώσω, χωρίς όμως να υπάρχει παράνοια. Αλλά δεν νομίζω ότι θα έτρωγα ξανά κάτι με χόρτο ή ότι θα έπινα έναν μπάφο πριν από μια πτήση.

Conrad, 18 ετών

Ταξίδευα από τη Νέα Υόρκη στην Ιρλανδία. Είχα φάει γύρω στα 500 γραμμάρια από τραγανιστές λιχουδιές με χόρτο στον δρόμο προς το αεροδρόμιο. Μου «έσκασαν» στο check-in.

Η ουρά ήταν τεράστια και δεν είχα δώσει προσοχή στην ώρα της πτήσης μου. Κατέληξα να πηγαίνω για μια βόλτα και χάθηκα. Πήγα κατά λάθος σε άλλο τερματικό σταθμό. Ήμουν τόσο χαλαρός που δεν με ένοιαξε καν.

Όταν επέστρεψα, ανακάλυψα ότι η τσάντα μου ήταν ένα κιλό υπέρβαρη. Την άνοιξα και μέσα είχε μια τεράστια συσκευασία με gummy bears. Γέλασα φωναχτά. Το ίδιο και ο υπάλληλος στο check-in. Στη συνέχεια, βρέθηκα στην ουρά της Υπηρεσίας Ασφάλειας Μεταφορών για 40 λεπτά. Ανακοίνωσαν ότι είχαν ένα σκυλί που εντόπιζε εκρηκτικούς μηχανισμούς. Παρόλο που ήξερα ότι ο σκύλος δεν μπορούσε να ανιχνεύσει χόρτο, είχα πολύ κακό προαίσθημα, ειδικά επειδή δεν είμαι Αμερικανός - είμαι Γάλλος. Οπότε, σκέφτηκα ότι θα με απέλαυναν από τη χώρα. Φρίκαρα και ξεκίνησα να ιδρώνω. Αν με παρατηρούσε κάποιος, θα έβλεπε ότι ήμουν πολύ νευρικός και αυτό με φόβιζε ακόμη περισσότερο.

Αλλά όταν πέρασα από το σκυλί, παραλίγο να σταματήσω για να το χαϊδέψω. Δεν έχω ιδέα γιατί. Απλώς λατρεύω τα σκυλιά. Στο αεροπλάνο καθόμουν στην έξοδο κινδύνου. Όσο μιλούσε η αεροσυνοδός, μου φαινόταν πολύ περίεργο που είχε βρετανική προφορά, ενώ δούλευε σε μια αμερικανική αεροπορική εταιρεία.

Μου ήταν δύσκολο, επειδή έχω ταξιδέψει πολύ λίγες φορές μόνος.

Οι συνεντεύξεις έχουν υποστεί επεξεργασία για λόγους συντομίας και σαφήνειας. Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Περισσότερα από το VICE

Ο Drake Είναι οι Red Hot Chili Peppers της Ραπ (με την Καλή Έννοια)

Μιλήσαμε με Ανθρώπους από τη Γενιά των «Ψ», που δεν Ντράπηκαν να Ζητήσουν Βοήθεια

Ο Ερρίκος Λίτσης Έχει Κουραστεί Λίγο να Μιλά Μόνο για το «Σπιρτόκουτο»