Ο Monsieur Minimal Θεωρεί πως ο Δάκης Είναι και Γαμώ τα Παιδιά

Αν ακούς ραδιόφωνο, τότε σίγουρα έχεις πετύχει κάποιο τραγούδι του Monsieur Minimal, ακόμη και αν δεν γνωρίζεις το όνομά του. Πρόκειται για έναν Έλληνα καλλιτέχνη που έχει καταφέρει να κάνει την αγάπη του επάγγελμα, παίζοντας όμως το παιχνίδι με τους δικούς του όρους. Ξεκίνησε την πορεία του πριν από περίπου 11 χρόνια και κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του κοινού για πρώτη φορά μέσω του διαγωνισμού Coca-Cola Soundwave, στον οποίο συμμετείχε το 2007. Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Lollipop, από τον οποίο ξεχωρίζει το κομμάτι «Smile», που έπαιζε σε heavy rotation στα ραδιόφωνα και χρησιμοποιήθηκε σε διαφημιστικές καμπάνιες στο εξωτερικό. Έκτοτε, η πορεία του είναι ανοδική, με την αμέσως επόμενη ολοκληρωμένη δουλειά του με τίτλο Πάστα Φλώρα να τον συστήνει σε ένα ευρύτερο κοινό, όντας ένα σύνολο κομματιών με ελληνικό στίχο.

Τα επόμενα χρόνια εμφανίζεται σε όλη τη χώρα και κυκλοφορεί ακόμη δύο αγγλόφωνα άλμπουμ, για να επιστρέψει το 2017 στον ελληνικό στίχο με το καταπληκτικό Erotica. Το «Ici», το μόνο γαλλόφωνο κομμάτι του δίσκου, έχει πάρει αρκετό airplay, ενώ η συνεργασία του με τον Δάκη στη «Στιγμή» αποτέλεσε την πιο όμορφη μουσική συνύπαρξη του 2017. Οι δύο καλλιτέχνες δεν έμειναν εκεί, μιας και πρόκειται να πραγματοποιήσουν μια σειρά από κοινές εμφανίσεις (26 Απριλίου, 3, 10 και 17 Μαΐου) σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα μπαρ της πόλης, το Tiki Bar Athens. Όντας ενθουσιασμένος από αυτήν τη συνύπαρξη, αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον «Μεσιέ» και να μιλήσω μαζί του για την ΑΕΠΙ, τις δυσκολίες του να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και την απόφασή του να ξεκινήσει προ τριετίας τη δική του δισκογραφική εταιρία.

VICE : Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου σου δίσκου. Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου από τότε;
Monsieur Minimal: Αρχικά, άλλαξε ο τόπος διαμονής μου. Τότε έμενα Θεσσαλονίκη, ενώ τώρα είμαι στην Αθήνα. Αυτή είναι μια από τις βασικότερες αλλαγές. Επίσης, δούλευα σε μια εταιρεία ως ηλεκτρολόγος μηχανικός και βιοποριζόμουν από αυτό. Σήμερα, ζω από τη μουσική. Από εκεί και πέρα, έχουν αλλάξει οι παρέες μου, αλλά και οι συνήθειές μου, μιας και είμαι κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερος, ωστόσο θεωρώ ότι η νοοτροπία μου δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ. Παρότι έχει φύγει λίγο ο αυθορμητισμός σε κάποια πράγματα, νομίζω πως παραμένω στην ίδια βάση.

Για κάποια χρόνια συνεργάστηκες με την The Sound of Everything , μια δισκογραφική που έχει βγάλει πολύ ωραίες δουλειές, μέσω της οποίας έχουν κυκλοφορήσει και τα τρία από τα πέντε σου άλμπουμ.
Ναι, τότε είχα διακριθεί μέσω του διαγωνισμού της Coca-Cola και κάποια ραδιόφωνα αναπαρήγαγαν αρκετά συχνά το τραγούδι μου, «Love is a Circle», το οποίο είχε μπει σε μια συλλογή της εταιρείας με τη διαμεσολάβηση των Lillis Brothers. Έπειτα από αυτό, υπήρξε μια κοινή επιθυμία, δική μου και του label, ώστε να βγει ο πρώτος δίσκος. Τα υπόλοιπα προέκυψαν στην πορεία.

Ο ελληνικός στίχος πώς προέκυψε;
Έγινε φυσικά, χωρίς να το σκεφτώ. Υπήρχαν κομμάτια που έτρεχαν παράλληλα με το Lollipop, στα οποία προέκυπτε ο ελληνικός στίχος. Επειδή μου άρεσαν πάρα πολύ και δεν ήθελα να τα δώσω σε κάποιον άλλον, αποφάσισα να τα κυκλοφορήσω, κάνοντας τη μετάβαση στον ελληνικό στίχο, που τον θεωρώ πολύ πιο δύσκολο απ’ τον αγγλικό.

Γιατί;
Είναι πολύ εύκολο να γράψεις μπούρδα. Επίσης, αν και η γλώσσα μας είναι πολύ πλούσια, δεν είναι τόσο εύηχη όσο τα αγγλικά. Εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι τα ακούσματα μου ήταν περισσότερο αγγλικά και αμερικάνικα και λιγότερο ελληνόφωνα.

Το Πάστα Φλώρα προέκυψε ως τίτλος από το μαγαζί στη Θεσσαλονίκη ή από το γλυκό;
Από το μαγαζί, ξεκάθαρα. Ήταν το στέκι μου, όταν ζούσα εκεί. Ένα ζωντανό μπαρ, όπου μαζευόμασταν όσοι ασχολούμασταν με την indie pop. Πίναμε, φλερτάραμε, παίζαμε μουσικές, τα κάναμε όλα.

Εμπορικά, τι αλλαγές έφερε η μετάβαση στον ελληνικό στίχο;
Η Πάστα Φλώρα έκανε τον Minimal γνωστό ως Έλληνα καλλιτέχνη. Μέχρι τότε ο κόσμος γνώριζε κάποια κομμάτια μου, αλλά δεν είχε ιδέα πως ήταν Έλληνα συνθέτη. Ήταν λογικό να έχει και μεγαλύτερη απήχηση. Κάποια στιγμή, είδα πως παιζόταν μέχρι και σε σταθμούς όπως ο Sfera. Εκεί καταλαβαίνεις ότι έχει γίνει πιο commercial το κομμάτι.

Δεν φοβήθηκες ότι το κοινό που σε γνώρισε από το Παστά Φλώρα θα χάσει το ενδιαφέρον του, όταν κυκλοφόρησες τα δύο επόμενα αγγλόφωνα άλμπουμ σου;
Σίγουρα το σκέφτεσαι αυτό, αλλά από τη στιγμή που κάποιος έχει ακούσει τη μουσική μου και του αρέσει, θεώρησα ότι ίσως μπορέσει να μπει στη διαδικασία να ακούσει και κάτι άλλο. Να σκεφτεί πως υπάρχουν και άλλα είδη μουσικής. Ειδικά το Minimal to Maximal είναι ένας ιδιαίτερος δίσκος, επειδή έχει μία σκοτεινή πλευρά και μία pop. Βέβαια, ήταν αρκετά φιλόδοξο όλο αυτό, υπήρξαν κάποια κομμάτια που ξεχώρισαν, όμως δεν είχε την ανταπόκριση που θα ήθελα. Ο κόσμος θέλει να κινείσαι στα ίδια μήκη κύματος.

Αλήθεια, πώς και αποφάσισες μέσα στην κρίση να ξεκινήσεις ένα μουσικό label , τη Mo.Mi records ;
Έχω μάθει να δουλεύω ανεξάρτητα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κατάσταση οδήγησε τις περισσότερες δισκογραφικές σε αδιέξοδο -δεν υπάρχει λόγος να είσαι σε τέτοιου είδους label στην Ελλάδα, πλέον δεν μπορούν να έχουν την ίδια απήχηση-, αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερο να κάνω κάτι δικό μου και να ελέγχω τα πάντα μόνος μου. Ωστόσο, συνεργάζομαι με μια μεγάλη δισκογραφική, τη Feelgood Records, που έχει αναλάβει τη διανομή των κυκλοφοριών μου.

VICE Video: Οι Chickn και Baby Guru Γουστάρουν να Αυτοσχεδιάζουν

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πες μου δυο λόγια και για το περσινό σου δίσκο το Erotica .
Έπειτα από το High Times, το προηγούμενό μου άλμπουμ, ένιωσα πως είχα καεί. Δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα και έτσι αποφάσισα να κάνω ένα road trip μέχρι το Βερολίνο, όπου και έμεινα για τρεις μήνες. Ήθελα να φύγω λίγο από τη μαυρίλα και να ακούσω καινούρια πράγματα, όμως για κάποιον περίεργο λόγο εκεί μου έλειψε η ελληνική γλώσσα. Ξεκίνησα να ακούω Πλέσσα, Σπανό, ξέρεις, τέτοια πράγματα, παράλληλα όμως είχα και σύγχρονα ακούσματα, όπως οι Tame Impala. Παρατήρησα, λοιπόν, ότι οι παραγωγές τείνουν να πάνε σε πιο αναλογικό ήχο. Ξεκίνησα να βλέπω και αρκετές ελληνικές soft porn ταινίες, όπως η Αναζήτηση και ξαφνικά βρέθηκα να συνθέτω τέτοιου είδους ήχο και στίχο. Κάπως έτσι βγήκε το Erotica. Μάλιστα, ήθελα μαζί με το άλμπουμ να βγάλω και μια soft porn ταινία, όπως αυτές του ’70, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τα χρήματα, για να κάνω κάτι τέτοιο.

Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες του να βιοπορίζεσαι από τη μουσική στην Ελλάδα της κρίσης, ειδικά όταν δεν κάνεις σκυλάδικο ή έντεχνο;
Οι δυσκολίες είναι οι ίδιες που αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι. Από τη στιγμή που εγώ είμαι η δισκογραφική μου, υπάρχει η δυσκολία της χρηματοδότησης των project. Ξέρεις, για να βγάλεις κάτι σωστό και ανταγωνιστικό. Υπάρχει το πρόβλημα με την ΑΕΠΙ, τους χώρους που έχουν ρίξει αρκετά τα deal, αλλά και η γενικότερη κατάσταση, που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να έρθουν και να πληρώσουν ένα εισιτήριο, για να δουν μια συναυλία.

Πώς βιώνεις, ως δημιουργός, την ιστορία με την ΑΕΠΙ;
Είναι ένα θέμα που υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτό. Ούτε από τον πολιτικό χώρο, αλλά ούτε από τους μουσικοσυνθέτες των μεγάλων ρεπερτορίων. Άνθρωποι που έπαιρναν όχι παράνομα, αλλά ανήθικα μεγάλες προκαταβολές και πολλά χρήματα στράφηκαν τον τελευταίο καιρό απέναντι στην ΑΕΠΙ, η οποία είχε καταχραστεί τα τελευταία πέντε χρόνια λεφτά από όλους μας, με σκοπό να την κλείσουν. Έγινε, λοιπόν, το κλασικό πράγμα που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες σ’ αυτήν τη χώρα. Έκοψαν το χέρι από τη ρίζα, χωρίς να έχουν βρει λύση για το μετά - να δημιουργήσουν κάτι άλλο που θα συνεχίσει αυτό το έργο. Η δική μου άποψη είναι πως η κυβέρνηση θα έπρεπε να βοηθήσει, ώστε να περάσει αυτός ο μηχανισμός στα χέρια των δημιουργών και να ξεκινήσει να λειτουργεί -όπως οι αντίστοιχοι οργανισμοί στο εξωτερικό- με διαφάνεια.

Έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις και να γυρίσεις στην παλιά σου δουλειά;
Δεν νομίζω πως ξέρω πλέον να κάνω την παλιά μου δουλειά (γέλια)!

Πίσω στα ευχάριστα, πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Δάκη;
Η συνεργασία με τον Δάκη είναι γαμάτη, επειδή ο Δάκης είναι και γαμώ τα παιδιά. Είναι, πραγματικά, ένας αιώνιος έφηβος, ένας πολύ γλυκός και καλλιεργημένος άνθρωπος. Είχα τελειώσει το άλμπουμ, όμως προσπαθούσα να πω το «Στιγμή» και δεν μου άρεσε καθόλου. Τότε ξεκίνησα να σκέφτομαι ποιος θα μπορούσε να το πει. Ήθελα μια γκράντε φωνή που θα μπορούσε να το απογειώσει. Στύβοντας το μυαλό μου κατέληξα ότι ο Δάκης θα μπορούσε να είναι ο πρίγκιπας που θα δώσει ώθηση στο Erotica, δίνοντας μια vintage αισθητική στο σήμερα. Έμαθα πως έπαιζε στο ΤΙΚΙ και έτσι πήρα τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη του -τον Δημήτρη που είναι και φίλος-, για να τον ρωτήσω τι τύπος είναι ο Δάκης. Αυτός μου απάντησε πως είναι γαμώ τα παιδιά και έτσι αποφάσισα να του στείλω το κομμάτι. Όπως μου ομολόγησε και ο ίδιος, στην αρχή δεν τρελάθηκε, όμως μετά το αγάπησε.

Τι θαυμάζεις σε αυτόν;
Πως είναι ένας ωραίος και γλυκός άνθρωπος, πράγμα που δεν βρίσκεις συχνά σε αυτόν τον χώρο. Θεωρώ σπουδαίο, επίσης, ότι κατάφερε να κάνει pop μουσική και να ζήσει από αυτήν.

Τι θα ακούσουμε στις κοινές σας εμφανίσεις;
Θα παντρέψουμε τη δική μου pop με τη δική του. Το μισό πρόγραμμα θα είναι του Δάκη και το άλλο μισό -και λίγο παραπάνω- θα είναι δικό μου. Έχουμε ενορχηστρώσει όλα τα κομμάτια στην αισθητική του Erotica, θα είναι μια πολύ fun βραδιά.

Περισσότερα από το VICE

Τα Καλύτερα Video Games που Περιμένουμε Μέσα στο 2018

Tέχνη που Εξερευνά την Ομορφιά και την Κοινοτοπία της Περιόδου

Αλήθεια, τι Προκαλεί Περισσότερο Έναν Φασίστα;