«Σημασία έχει να κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Θα πούμε ό,τι θες». Ο Γιάννης Γιοκαρίνης μάς υποδέχεται στο καμαρίνι του Τhe Zoo στο Χαλάνδρι, λίγο πριν από το live του. Πίνοντας μια ζεστή σοκολάτα και καπνίζοντας, απαντά για την πορεία του από το Πασαλιμάνι μέχρι τα Εξάρχεια, του τότε και του τώρα.
«Αν δεν κάνεις φτωχός, δεν αξίζει να γίνεις πλούσιος και αν γίνεις πλούσιος, γνωρίζεις τι θα πει άνθρωπος με στέρηση»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Είμαστε και οι δύο Πειραιώτες.
Γιάννης Γιοκαρίνης: Είσαι και Ολυμπιακός; Kαι να κερδίσει και να χάσει, Ολυμπιακός θα είμαι. Όχι τόσο φανατικά όσο παλιά, βέβαια.Πού μεγαλώσατε στον Πειραιά;
Κοκκινιά, Άγιο Νικόλα. Φτωχογειτονιές - και το τονίζω, επειδή από τη φτώχεια καταλαβαίνεις τι θα πει πολυτέλεια, τι θα πει πλούτος. Αν δεν κάνεις φτωχός, δεν αξίζει να γίνεις πλούσιος και αν γίνεις πλούσιος, γνωρίζεις τι θα πει άνθρωπος με στέρηση.Οι γονείς σας με τι ασχολούνταν;
Ο πατέρας μου ήταν καραβομαραγκός, ξυλουργός. Καραβομαραγκός είναι άλλη τέχνη στα καράβια. Η μάνα μου ήταν νοικοκυρά.Πώς μπλέξατε με τη μουσική;
Μου άρεσε από μικρός, με τραβούσε αυτό το πράγμα, μέχρι που είδα κάτι ξαδέρφια μου που είχαν κάνει ένα συγκρότημα και ξεκίνησα να παίρνω πλαστικές κιθάρες - αυτά τα παιχνιδάκια που είχαμε τότε, έτσι, για να γρατζουνάμε. Μετά, ξεκίνησα να φτιάχνω δικές μου κιθάρες, επειδή είχα ξύλα και εργαλεία από το εργαστήριο του πατέρα μου. Το πρώτο όργανο με το οποίο ασχολήθηκα, όμως, ήταν τα αυτοσχέδια κρουστά. Έκανα μπαγκέτες από τα ξύλα του μπαμπά και έπαιρνα τενεκέδες και έφτιαχνα το σετ από τα τύμπανα.
Οκτώ χρονών. Μέχρι που βρήκα κάποιο κανονικό σετ και ξεκίνησα να μαθαίνω αυτοδίδακτα. Στα 14 μου, τότε με το συγκρότημα Σκορπιός, ήρθε και μας άκουσε στο Tifanny’s Club στο Πασαλιμάνι ο Άκης Σκαμάγκας. Του αρέσαμε και προσφέρθηκε να μας διδάξει μουσική. Δεν είχαμε τα λεφτά που έπαιρνε τότε και μας είπε ότι τα λεφτά που παίρνει για έναν μαθητή, θα τα πάρει και για τους τέσσερις. Ήταν άξιος και σεβαστός δάσκαλος και είχε ξεχωριστό τρόπο, που σου έβαζε τη μουσική μέσα στο κεφάλι.
Γιάννης Γιοκαρίνης: Είσαι και Ολυμπιακός; Kαι να κερδίσει και να χάσει, Ολυμπιακός θα είμαι. Όχι τόσο φανατικά όσο παλιά, βέβαια.Πού μεγαλώσατε στον Πειραιά;
Κοκκινιά, Άγιο Νικόλα. Φτωχογειτονιές - και το τονίζω, επειδή από τη φτώχεια καταλαβαίνεις τι θα πει πολυτέλεια, τι θα πει πλούτος. Αν δεν κάνεις φτωχός, δεν αξίζει να γίνεις πλούσιος και αν γίνεις πλούσιος, γνωρίζεις τι θα πει άνθρωπος με στέρηση.Οι γονείς σας με τι ασχολούνταν;
Ο πατέρας μου ήταν καραβομαραγκός, ξυλουργός. Καραβομαραγκός είναι άλλη τέχνη στα καράβια. Η μάνα μου ήταν νοικοκυρά.Πώς μπλέξατε με τη μουσική;
Μου άρεσε από μικρός, με τραβούσε αυτό το πράγμα, μέχρι που είδα κάτι ξαδέρφια μου που είχαν κάνει ένα συγκρότημα και ξεκίνησα να παίρνω πλαστικές κιθάρες - αυτά τα παιχνιδάκια που είχαμε τότε, έτσι, για να γρατζουνάμε. Μετά, ξεκίνησα να φτιάχνω δικές μου κιθάρες, επειδή είχα ξύλα και εργαλεία από το εργαστήριο του πατέρα μου. Το πρώτο όργανο με το οποίο ασχολήθηκα, όμως, ήταν τα αυτοσχέδια κρουστά. Έκανα μπαγκέτες από τα ξύλα του μπαμπά και έπαιρνα τενεκέδες και έφτιαχνα το σετ από τα τύμπανα.
Σε τι ηλικία;Διαβάστε ακόμη: O Γιώργος Μαργαρίτης Είναι Ένας Μάγκας που Κάνει Γλέντια στις Φυλακές Επειδή «Κανείς Άνθρωπος δεν Περισσεύει»
Οκτώ χρονών. Μέχρι που βρήκα κάποιο κανονικό σετ και ξεκίνησα να μαθαίνω αυτοδίδακτα. Στα 14 μου, τότε με το συγκρότημα Σκορπιός, ήρθε και μας άκουσε στο Tifanny’s Club στο Πασαλιμάνι ο Άκης Σκαμάγκας. Του αρέσαμε και προσφέρθηκε να μας διδάξει μουσική. Δεν είχαμε τα λεφτά που έπαιρνε τότε και μας είπε ότι τα λεφτά που παίρνει για έναν μαθητή, θα τα πάρει και για τους τέσσερις. Ήταν άξιος και σεβαστός δάσκαλος και είχε ξεχωριστό τρόπο, που σου έβαζε τη μουσική μέσα στο κεφάλι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ουσιαστικά, στα 14 ξεκινήσατε να μαθαίνετε τις νότες. Μέχρι τότε παίζατε με το αυτί;
Ναι. Έπαιζα και τραγουδούσα. Από 11 χρονών ήμουν στο πάλκο, πιτσιρίκος. Ο πατέρας μου, αν και κανταδόρος της εποχής, γκρίνιαζε, δεν ήθελε να γίνω μουσικός. Κανένας συγγενής δεν ήθελε να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική.
Ναι. Έπαιζα και τραγουδούσα. Από 11 χρονών ήμουν στο πάλκο, πιτσιρίκος. Ο πατέρας μου, αν και κανταδόρος της εποχής, γκρίνιαζε, δεν ήθελε να γίνω μουσικός. Κανένας συγγενής δεν ήθελε να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική.
Σπουδάσατε και κάτι άλλο, για να τους κάνετε το χατίρι;
Δεν χάλασα το χατίρι του πατέρα μου για διπλώματα και παπλώματα. Τέτοια δεν πήρα από πουθενά, ούτε από το Γυμνάσιο δεν έχω πάρει χαρτιά. Τόσο αντίδραση. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι ο βαθμός μου ήταν 14 και 1/11ο στο Γυμνάσιο - το σημερινό Λύκειο. Μετά όμως, για να του κάνω το χατίρι -ήθελε να γίνω ηλεκτρολόγος, για να μου κάνει μαγαζί και να με βάλει στα καράβια- πήγα σε μία τεχνική σχολή, τελείωσα και έγινα εργοδηγός μηχανολόγος.Στα 17 μου, το πρωί δούλευα στο ηλεκτρολογείο, το απόγευμα πήγαινα στο ωδείο, για να μάθω τα γράμματα της μουσικής, μετά πήγαινα στην τεχνική σχολή και ύστερα πήγαινα στο κλαμπ στο Πασαλιμάνι, για να παίξω στο show.Πότε έγινε η μετάβαση από το Πασαλιμάνι προς τα Εξάρχεια και όλη την παρέα, με τον Άσιμο και τον Σιδηρόπουλο;
Αυτά έγιναν αργότερα. Ως Σκορπιός κάναμε έναν δίσκο, αργότερα στο συγκρότημα ήρθε ο Ηλίας Ασβεστόπουλος και ονομάστηκε 2002 GR. Μετά τους πρώτους δίσκους, ψαχνόμουν, δεν είχα ησυχία. Έτσι, ανήσυχος, έφυγα από το γκρουπ και ξεκίνησα να παίζω με διάφορα άλλα συγκροτήματα. Τους Αγάπανθος, τον Ηρακλή, τη Λερναία Ύδρα. Την περίοδο που έπαιζα με τις Μουσικές Ταξιαρχίες, έκανε και ο Νικόλας Άσιμος τον δίσκο του και ήθελε να πηγαίνω στο στούντιο κι εγώ, επειδή ένιωθε σιγουριά μαζί μου.
Δεν χάλασα το χατίρι του πατέρα μου για διπλώματα και παπλώματα. Τέτοια δεν πήρα από πουθενά, ούτε από το Γυμνάσιο δεν έχω πάρει χαρτιά. Τόσο αντίδραση. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι ο βαθμός μου ήταν 14 και 1/11ο στο Γυμνάσιο - το σημερινό Λύκειο. Μετά όμως, για να του κάνω το χατίρι -ήθελε να γίνω ηλεκτρολόγος, για να μου κάνει μαγαζί και να με βάλει στα καράβια- πήγα σε μία τεχνική σχολή, τελείωσα και έγινα εργοδηγός μηχανολόγος.Στα 17 μου, το πρωί δούλευα στο ηλεκτρολογείο, το απόγευμα πήγαινα στο ωδείο, για να μάθω τα γράμματα της μουσικής, μετά πήγαινα στην τεχνική σχολή και ύστερα πήγαινα στο κλαμπ στο Πασαλιμάνι, για να παίξω στο show.Πότε έγινε η μετάβαση από το Πασαλιμάνι προς τα Εξάρχεια και όλη την παρέα, με τον Άσιμο και τον Σιδηρόπουλο;
Αυτά έγιναν αργότερα. Ως Σκορπιός κάναμε έναν δίσκο, αργότερα στο συγκρότημα ήρθε ο Ηλίας Ασβεστόπουλος και ονομάστηκε 2002 GR. Μετά τους πρώτους δίσκους, ψαχνόμουν, δεν είχα ησυχία. Έτσι, ανήσυχος, έφυγα από το γκρουπ και ξεκίνησα να παίζω με διάφορα άλλα συγκροτήματα. Τους Αγάπανθος, τον Ηρακλή, τη Λερναία Ύδρα. Την περίοδο που έπαιζα με τις Μουσικές Ταξιαρχίες, έκανε και ο Νικόλας Άσιμος τον δίσκο του και ήθελε να πηγαίνω στο στούντιο κι εγώ, επειδή ένιωθε σιγουριά μαζί μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πόσο χρονών ήσασταν τότε;Τα σημερινά τραγούδια και το «σ' αγαπώ» που λένε, το λένε τόσο ερωτιάρικα που είναι κουραστικό.
Ήταν το ’80. Αν σκεφτείς ότι είμαι γεννημένος το ’55, ήμουν 25 ετών.Πώς έγινε η γνωριμία με αυτήν την παρέα;
Με τον Νικόλα γνωριστήκαμε από άλλους κοινούς φίλους. Κάποια στιγμή που έπαιζε στο Skylab πήγα και εγώ και εντελώς αυθόρμητα, όπως έπαιζαν, ανέβηκα στο πιάνο που είχαν στη σκηνή την ώρα που η πιανίστρια έκανε διάλλειμα και έπαιξα. Έτσι τα είπαμε πρώτα μουσικά, μετά μου άρεσαν και τους άρεσα στην παρέα και ζήτησα να παίξω παρέα με τον Νικόλα Άσιμο. Μου είπαν πως τα λεφτά που βγαίνουν τα μοιράζουν στην παρέα και είναι λίγα, οπότε δεν θα μπορούσαν να με πληρώσουν. Τους απάντησα πως δεν με ενδιαφέρει, επειδή ποτέ δεν ήταν το χρήμα ο στόχος μου. Έτσι, παίξαμε παρέα. Κάπως έτσι έγινε και με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πήγαινα σε διάφορα live που έπαιζε, με φώναζε πάνω και παίζαμε. Συχνά πήγαινα στο σπίτι του, επειδή τότε είχα ένα μικρό Yamaha, ένα πληκτροφόρο όργανο με μπαταρίες και με ρεύμα, που το είχα μαζί μου με το μηχανάκι και παίζαμε με αυτό.
Εμείς που δεν είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, νοσταλγούμε μια εποχή που μάλιστα δεν έχουμε ζήσει.
Κοίτα, ήταν μια εποχή αρκετά διαφορετική από σήμερα, μια πιο χίπικη κατάσταση. Οι χίπις επικρατούσαν τότε. Χιπισμός δεν είναι μόνο το μακρύ μαλλί, το blue jean και το να παίζεις rock. Χιπισμός είναι και τρόπος ζωής, όπως και το rock ’n’ roll είναι τρόπος ζωής.
Κοίτα, ήταν μια εποχή αρκετά διαφορετική από σήμερα, μια πιο χίπικη κατάσταση. Οι χίπις επικρατούσαν τότε. Χιπισμός δεν είναι μόνο το μακρύ μαλλί, το blue jean και το να παίζεις rock. Χιπισμός είναι και τρόπος ζωής, όπως και το rock ’n’ roll είναι τρόπος ζωής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιος είναι αυτός ο τρόπος ζωής που σε κάνει να είσαι rock 'n’ roll;Αναρχία δεν είναι το «παίρνω φόρα και σπάω τη βιτρίνα στο μαγαζί σου». Τα ’χουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα.
Μακάρι να μπορούσα να το πω με πέντε λέξεις. Πρέπει να καθόμαστε να μιλάμε αρκετή ώρα γι’ αυτό το πράγμα και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω ποιος είναι αυτός ο τρόπος ζωής. Ο καθένας το βιώνει. Ένα πράγμα έχω να πω: μόνο αλήθεια, ειλικρίνεια και μοιρασιά. Αδελφέ, δεν είναι κακό όταν έχω εγώ μια φρατζόλα ψωμί και εσύ πεινάς να κόψουμε στη μέση τη φρατζόλα και να τη μοιραστούμε. Απλά πράγματα.Αν ζούσε τώρα ο Άσιμος και ο Σιδηρόπουλος, τι θα έγραφαν για αυτά που συμβαίνουν;
Πάντα είχαν τον τρόπο να γράφουν αυτοί - και ο Νικόλας και ο Παύλος και η Κατερίνα (σ.σ. Γώγου). Είχαν τον τρόπο να γράφουν την πραγματικότητα, αυτά που βλέπανε, αυτά που ζούσανε. Τα σημερινά τραγούδια και το «σ' αγαπώ» που λένε, το λένε τόσο ερωτιάρικα που είναι κουραστικό. Δεν είναι κακό πράγμα να πεις «σ' αγαπώ», είναι πανέμορφο, αλλά το πώς θα το πεις είναι το θέμα.
Κυκλοφορείτε καθόλου στα Εξάρχεια;
Όποτε χρειάζεται. Μ’ αρέσουν.Γενικά τα έχουν στην μπούκα πολύ τα Εξάρχεια, τελευταία.
Για σκέψου να μένεις εκεί, δεν είναι και τόσο εύκολο και τόσο γλυκό, με τους τσαμπουκάδες που γίνονται συνέχεια - και νομίζω πως γίνονται και πολλές υπερβολές. Αναρχία δεν είναι το «παίρνω φόρα και σπάω τη βιτρίνα στο μαγαζί σου». Τα ’χουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα, δυστυχώς. Ακόμη κι αυτούς που αποκαλούν αναρχικούς, εγώ δεν τους βλέπω και τόσο αναρχικούς - στημένο το παιχνίδι, με λίγα λόγια.
Όποτε χρειάζεται. Μ’ αρέσουν.Γενικά τα έχουν στην μπούκα πολύ τα Εξάρχεια, τελευταία.
Για σκέψου να μένεις εκεί, δεν είναι και τόσο εύκολο και τόσο γλυκό, με τους τσαμπουκάδες που γίνονται συνέχεια - και νομίζω πως γίνονται και πολλές υπερβολές. Αναρχία δεν είναι το «παίρνω φόρα και σπάω τη βιτρίνα στο μαγαζί σου». Τα ’χουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα, δυστυχώς. Ακόμη κι αυτούς που αποκαλούν αναρχικούς, εγώ δεν τους βλέπω και τόσο αναρχικούς - στημένο το παιχνίδι, με λίγα λόγια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εσείς τι είστε;
Κοκκινιά μεγάλωσα, αριστερός ήμουν και είμαι μια ζωή. Σήμερα, βλέπουμε ότι πουλάνε κομμουνισμό και είναι μαϊμού, δεν είναι κομμουνισμός αυτό το πράγμα. Κομμουνισμός από τη μια και από την άλλη να μας γδέρνουν.
Όχι μόνο, αλλά και για αυτούς που πουλάνε κομμουνισμό. Εμένα μ’ αρέσουν απλά κι ανθρώπινα πράγματα, να μπορούν να γίνουν μοιρασιές.Από τα τραγούδια σας, ποιο σας έχει κουράσει να τραγουδάτε;
Με έχει κουράσει η «Ευλαμπία». Με έχει κουράσει, αλλά μου δημιουργεί τόση χαρά να βλέπω μετά από 30 χρόνια, όποτε το παίζω, να το τραγουδάει ο κόσμος παρέα μου, που με κάνει και χαίρομαι. Έτσι, εκεί που λέω «άντε πάλι θα το πούμε αυτό, πάλι μου το ζητάτε αυτό», χαίρομαι που το λέμε ξανά, επειδή δεν το λέω μόνος μου, το λέμε όλοι μαζί.Την «Ευλαμπία» πώς τη γράψατε;
Περίμενα τους μουσικούς στο στούντιο και εντελώς στον χαβαλέ είχα πάρει μια κιθάρα και ένα πακέτο τσιγάρα και έπαιζα. Μόλις ήρθαν οι μουσικοί τους το έπαιξα και μπήκαμε κατευθείαν στο στούντιο και το ηχογραφήσαμε.
[VICE Video] Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - Νέγρος του Μοριά
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Υπήρχε κάποια Ευλαμπία;
Όχι μωρέ, της φαντασίας μου. Ήταν στον χαβαλέ, ένα τραγούδι που δεν το πίστεψα ποτέ, αλλά άρεσε σε όλους μας. Παρόλα αυτά, εγώ δεν ήθελα να το βάλουμε σε δίσκο, το θεώρησα μια προσωπική στιγμή, το έγραψα για πλάκα και να ’ναι καλά ο Διονύσης Σαββόπουλος που μου είπε, «Γιάννη όχι, αυτό το τραγούδι είναι εμπνευσμένο και θα το χρησιμοποιήσουμε». Εγώ έχω μεγαλύτερη εικόνα στο μυαλό μου, την ουρά του ΙΚΑ που την έχω βιώσει πιτσιρικάς, με τη μητέρα μου, για να εξυπηρετηθούμε και να μας εξετάσουν οι γιατροί, όχι μια κοπέλα συγκεκριμένη.
Κοκκινιά μεγάλωσα, αριστερός ήμουν και είμαι μια ζωή. Σήμερα, βλέπουμε ότι πουλάνε κομμουνισμό και είναι μαϊμού, δεν είναι κομμουνισμός αυτό το πράγμα. Κομμουνισμός από τη μια και από την άλλη να μας γδέρνουν.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ λέτε;Με έχει κουράσει η «Ευλαμπία», αλλά μου δημιουργεί τόση χαρά να βλέπω μετά από 30 χρόνια, να το τραγουδάει ο κόσμος παρέα μου.
Όχι μόνο, αλλά και για αυτούς που πουλάνε κομμουνισμό. Εμένα μ’ αρέσουν απλά κι ανθρώπινα πράγματα, να μπορούν να γίνουν μοιρασιές.Από τα τραγούδια σας, ποιο σας έχει κουράσει να τραγουδάτε;
Με έχει κουράσει η «Ευλαμπία». Με έχει κουράσει, αλλά μου δημιουργεί τόση χαρά να βλέπω μετά από 30 χρόνια, όποτε το παίζω, να το τραγουδάει ο κόσμος παρέα μου, που με κάνει και χαίρομαι. Έτσι, εκεί που λέω «άντε πάλι θα το πούμε αυτό, πάλι μου το ζητάτε αυτό», χαίρομαι που το λέμε ξανά, επειδή δεν το λέω μόνος μου, το λέμε όλοι μαζί.Την «Ευλαμπία» πώς τη γράψατε;
Περίμενα τους μουσικούς στο στούντιο και εντελώς στον χαβαλέ είχα πάρει μια κιθάρα και ένα πακέτο τσιγάρα και έπαιζα. Μόλις ήρθαν οι μουσικοί τους το έπαιξα και μπήκαμε κατευθείαν στο στούντιο και το ηχογραφήσαμε.
[VICE Video] Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - Νέγρος του Μοριά
Υπήρχε κάποια Ευλαμπία;
Όχι μωρέ, της φαντασίας μου. Ήταν στον χαβαλέ, ένα τραγούδι που δεν το πίστεψα ποτέ, αλλά άρεσε σε όλους μας. Παρόλα αυτά, εγώ δεν ήθελα να το βάλουμε σε δίσκο, το θεώρησα μια προσωπική στιγμή, το έγραψα για πλάκα και να ’ναι καλά ο Διονύσης Σαββόπουλος που μου είπε, «Γιάννη όχι, αυτό το τραγούδι είναι εμπνευσμένο και θα το χρησιμοποιήσουμε». Εγώ έχω μεγαλύτερη εικόνα στο μυαλό μου, την ουρά του ΙΚΑ που την έχω βιώσει πιτσιρικάς, με τη μητέρα μου, για να εξυπηρετηθούμε και να μας εξετάσουν οι γιατροί, όχι μια κοπέλα συγκεκριμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έχουν έρθει από τότε Ευλαμπίες να σας μιλήσουν για το τραγούδι;Οποιαδήποτε εξάρτηση είναι καταστροφή. Μακριά από τις εξαρτήσεις.
Πολύ σπάνιο όνομα. Εδώ και 30 χρόνια, άντε να έχω συναντήσει δυο-τρεις Ευλαμπίες. Πρώτη, φυσικά, ήταν μια θεία μου, η οποία τρελή και παλαβή έλεγε ότι «Ο Γιάννης μου, ο ανιψιός μου, έγραψε για μένα το τραγούδι». Εντάξει, φυσικά καμία σχέση δεν έχουν τα στιχάκια με τη θεία μου. Μου ήρθε στο μυαλό να το πω ή «Ευλαμπία» ή «Ευτυχία» και προτίμησα το «Ευλαμπία», επειδή ήταν πιο πρωτότυπο, πιο ασυνήθιστο. Εντάξει, τότε στο μυαλό μου ήρθε η θεία μου, ας πούμε σε φάση ότι, «Α, έχω και μια θεία που τη λένε Ευλαμπία». Αλλά όχι ότι γράφτηκε για τη θεία μου.
Τελικά, κιθαρίστας ή ντράμερ;
Αυτό θα είναι μεγάλο δίλημμα μια ζωή και ούτε θα πάρω, ούτε θα δώσω απάντηση ποτέ. Τελικά, το νόημα του ομώνυμου τραγουδιού είναι ότι μιλάει για κάποια παιδιά που έπαιξαν μουσική, για να βγάζουν γκόμενες. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του τραγουδιού.Sex, drugs και rock ’n’ roll; Στην Ελλάδα γίνονται αυτά;
Γίνονται.Εσείς τα ζήσατε;
Τα έζησα κι εγώ, αλλά κοίταξε να δεις τι γίνεται. Η καταστροφή είναι καταστροφή.Οι γυναίκες, τα ναρκωτικά ή το rock ’n’ roll;
Οποιαδήποτε εξάρτηση είναι καταστροφή, ακόμη και από έναν άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα - δεν έχει σημασία. Μακριά από τις εξαρτήσεις, με λίγα λόγια.
Αυτό θα είναι μεγάλο δίλημμα μια ζωή και ούτε θα πάρω, ούτε θα δώσω απάντηση ποτέ. Τελικά, το νόημα του ομώνυμου τραγουδιού είναι ότι μιλάει για κάποια παιδιά που έπαιξαν μουσική, για να βγάζουν γκόμενες. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του τραγουδιού.Sex, drugs και rock ’n’ roll; Στην Ελλάδα γίνονται αυτά;
Γίνονται.Εσείς τα ζήσατε;
Τα έζησα κι εγώ, αλλά κοίταξε να δεις τι γίνεται. Η καταστροφή είναι καταστροφή.Οι γυναίκες, τα ναρκωτικά ή το rock ’n’ roll;
Οποιαδήποτε εξάρτηση είναι καταστροφή, ακόμη και από έναν άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα - δεν έχει σημασία. Μακριά από τις εξαρτήσεις, με λίγα λόγια.
Διαβάστε ακόμη: Ο Δημήτρης Πουλικάκος Διηγείται τις Ζωές του, από τα Στριπτιτζάδικα της Αγγλίας Μέχρι τα Μάταλα και τη Φυλακή
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έχετε μιλήσει για το θέμα σας με το αλκοόλ. Πίνετε τώρα;
Όχι.Πόσα χρόνια δεν πίνετε;
Την ποσότητα την έχω κόψει εδώ και 8,5 χρόνια. Εντελώς, κοντεύω τον χρόνο.Γιατί μείνατε τόσο καιρό εκτός μουσικής - καμία δεκαετία νομίζω;
Επειδή δεν γούσταρα το κύκλωμα. Ήταν για περίπου δέκα χρόνια στο νερό και λίγο παραπάνω. Μετά, σιγά-σιγά ξεκίνησα να ψιλοπαίζω.Γράφατε, όμως, αυτό το διάστημα;
Ναι, έγραφα πάντα. Σε όλες τις φάσεις γράφω, αλλά γράφω καλύτερα, όταν είμαι σε δύσκολες καταστάσεις.Περισσότερα από το VICEΗ Ρούλα Πατεράκη Θεωρεί Γελοία τα Θεατρικά για ΜετανάστεςΈτσι Μετέτρεψα την Aποθήκη του Σπιτιού μου σε Eστιατόριο με Top Bαθμολογία στο TripAdvisor«Σχεδόν μου Πήρε το Σκαλπ» - Επιβίωσα από Δύο Επιθέσεις Αρκούδας Μέσα σε μια Μέρα
Όχι.Πόσα χρόνια δεν πίνετε;
Την ποσότητα την έχω κόψει εδώ και 8,5 χρόνια. Εντελώς, κοντεύω τον χρόνο.Γιατί μείνατε τόσο καιρό εκτός μουσικής - καμία δεκαετία νομίζω;
Επειδή δεν γούσταρα το κύκλωμα. Ήταν για περίπου δέκα χρόνια στο νερό και λίγο παραπάνω. Μετά, σιγά-σιγά ξεκίνησα να ψιλοπαίζω.Γράφατε, όμως, αυτό το διάστημα;
Ναι, έγραφα πάντα. Σε όλες τις φάσεις γράφω, αλλά γράφω καλύτερα, όταν είμαι σε δύσκολες καταστάσεις.Περισσότερα από το VICEΗ Ρούλα Πατεράκη Θεωρεί Γελοία τα Θεατρικά για ΜετανάστεςΈτσι Μετέτρεψα την Aποθήκη του Σπιτιού μου σε Eστιατόριο με Top Bαθμολογία στο TripAdvisor«Σχεδόν μου Πήρε το Σκαλπ» - Επιβίωσα από Δύο Επιθέσεις Αρκούδας Μέσα σε μια Μέρα