Deze brunchactivisten proberen je zorgeloze katerkop uit je roerei te krijgen

Brunch. Eén lettergreep en een behoorlijk simpel concept, maar toch zo beladen en op verschillende manieren te interpreteren. Terwijl sommigen gek zijn op deze rustige, met eieren overladen midden-op-de-dag maaltijd, kokhalzen anderen alleen bij de gedachte al aan de massa's mensen, de middagdrukte en de rinkelende glazen Mimosa.

Ondanks de overweldigende populariteit van de brunch – als je op zondagmiddag de Amsterdamse Pijp inloopt is het alsof we te maken hebben met een nieuwe nationale volkssport – is er ook een hoop kritiek, afkomstig van een groep die er geen heil in ziet. Vooral in de Verenigde Staten staat de zondagbrunch, en vooral haar publiek, ter discussie. Klachten komen bijvoorbeeld van David Shaftel van The New York Times, van Alexander Nazaryan van Daily News, of van random haters zoals Julian Casablancas.

Maar of je nu een fervent bruncher bent, een overloper, of nog nooit op zondagmiddag roerei met zalm hebt gegeten, het valt niet te ontkennen dat het woord 'brunch' een nogal blank georiënteerde bezigheid is, die gepaard gaat met een laissez faire-houding – een eetfestijn waar vooral personages als die uit Sex and the City tijd en geld voor lijken te hebben.

In zijn anti-brunchartikel uit 2012 stelt Nazaryan: "Brunch is alsof je een dikke middelvinger opsteekt – een net in de ahornsiroop gedoopte middelvinger – naar de echte problemen van de wereld. De problemen die zich recht voor het raam afspelen van dat leuke Franse bistrootje waar jij bent neergestreken."

Misschien is daarom het brunchuur bij uitstek het terrein om raciale kwesties te bespreken die een paar weken geleden nog alle krantenkoppen sierden. Issues die na het huiswaarts keren van de stoomboot weer keurig onder het culturele tapijt werden geveegd, om er vervolgens al onze kerst- en oud en nieuw-pasjes op te dansen.

Afgelopen weekend werden verschillende Amerikaanse brunchtenten in Oakland, New York en in Baltimore het strijdtoneel van de laatste reeks #BlackBrunch-protesten. Daarbij vallen activisten op het drukste moment van de dag de restaurants binnen, om vervolgens de namen te scanderen van zwarte mannen, vrouwen en kinderen die omkwamen door geweld met politieagenten, bewakers of bange burgers die zelf het (on)recht ter hand namen. Oscar Grant, Trayvon Martin, Michael Brown en Eric Garner zijn de vier bekendste en recente namen in deze categorie, maar er zijn er nog veel meer. Statistisch gezien valt er elke 28 uur een nieuw slachtoffer.

Organisator Jay-Marie Hill vertelt me dat #BlackBrunch niet echt een protest is, maar meer een directe actie. "We noemen het geen protest," zegt ze, "omdat we niet echt protesteren. Een directe actie is een activiteit die een bepaald onderwerp weer aanwakkert, om mensen te helpen de diepere betekenis erachter te begrijpen. Het doel van #BlackBrunch is niet om mensen te irriteren. We doen het omdat wij, de activisten, woedend zijn. Blackbrunchers hebben sterke gevoelens over deze kwestie en willen dat iedereen dat weet."

BlackBrunch heeft als doel om het gesprek over racisme en ongelijkheid op de agenda te krijgen van blanke mensen die zich begeven in zogenaamde 'white spaces', een a-politieke omgeving waar vooral blanke mensen komen. Met het daadwerkelijke eten hebben de acties verder niets te maken. Het doel is om de bekaterde, blanke burger even wakker te schudden uit zijn zorgeloze schranspartij.

"Brunch is duidelijk een comfortzone voor een hoop mensen," zegt Hill. "Ik brunch ook wel eens – ik zeg niet dat mensen niet mogen brunchen. Het gaat om wat brunchen vertegenwoordigt. Mensen gaan dood, mensen worden vermoord. Veel mensen zijn murw door al het geweld waar de media over verhaalt en kiezen ervoor het niet te willen zien of voelen, maar misschien moeten ze erkennen dat dit niet voor iedereen een optie is."

De reacties op #BlackBrunch zijn (#voorspelbaar) gemengd. Foto's die genomen werden tijdens de protesten (kijk op Instagram en Twitter) tonen van alles, van leeggelopen restaurants tot verveeld om zich heen kijkende brunchers die met hun ogen rollen en onverstoord hun koffie verkeerd opdrinken. Social medialand liep vol met reacties van verontwaardigde brunchliefhebbers – sommige van hen dreigden zelfs hun eggs benedict met vuurwapens te willen verdedigen.

Ik heb geprobeerd om contact op te nemen met een aantal van de tenten waar de acties hebben plaatsgevonden, maar niemand wilde commentaar geven. Hoewel ik heb gelezen dat de manager van Forge Restaurant de protesten "prachtig" vond, zei een van de medewerkers het volgende: "We hebben al genoeg gezegd. Geen commentaar."

Hill is optimistisch over de voortzetting van #BlackBrunch en is ervan overtuigd dat het de enige manier is om de zwarte gemeenschap te verenigen in de onrustige maanden sinds de dood van Michael Brown en Eric Garner. "#BlackBrunch wil geen mensen kapot maken. We zijn hier niet voor jou, we zijn hier voor ons."