Op deze Oeigoerse bazaar zijn de kamelenmelk, duivenspiesjes en schapenstoofpot in overvloed

Kashgar lijkt niet op een stad in China. Met bakstenen huisjes vol koperen decoraties, turquoise tegeltjes en bogen met patroontjes, lijkt het meer op een Turkse stad dan een Chinese. Aan de straat verkopen mensen spiesjes met gegrilde duif en stapels girda nan, een soort brood dat lijkt op een bagel, maar zo hard is als steen. Huisgemaakte kaas en jakyoghurt is overvloedig aanwezig.

Kashgar, in de provincie Xinjiang, ligt dichter bij Islamabad dan Beijing. De bevolking is grotendeels Oeigoers – een islamitische bevolkingsgroep met een Euraziatisch uiterlijk. Chinezen zijn een minderheid in de stad en Chinees wordt er haast niet gesproken.

Duizenden jaren was de stad een pitstop voor handelaren die uit de Taklamakanwoestijn (bijnaam: de Zee des Doods) kwamen en via de Pamirberg naar het Midden-Oosten reisden.

"Drie hoofdwegen van de Zijderoute kwamen in Kashgar samen," vertelt Alitash, eigenaar van een lokaal tourbedrijf. "Dit was een plek waar handelaren konden rusten. Er was geen snelweg tot de jaren vijftig. Daarvoor reisden mensen op kamelen en ezels."

Ondanks de introductie van motorvoertuigen lijkt Kashgar nog steeds een stad uit het verleden. Een ezel is geen opvallend vervoersmiddel buiten de stad.

De goede locatie op de Zijderoute zorgde voor het ontstaan van de markt, een van de grootste bazaars van China. De markt staat er elke dag, maar is op zondag het drukst, met meer dan honderdduizend bezoekers.

Ik vraag Alitash of dit de grootste markt van Centraal-Azië is.

Hij haalt zijn schouders op. "Op dit moment weet ik het niet, maar het was wel ooit de grootste." In 2009 sloopte de Chinese regering een groot deel van Kashgar, in naam van vooruitgang. Hierdoor werd de bazaar in stukken gehakt en werden monumenten weggevaagd.

"Er is een duivenmarkt, een aardewerkmarkt, een tapijtenmarkt, een houtmarkt, een dierenmarkt. Alles," zegt Alitash. "Al die individuele markten vormen samen de markt van Kashgar. Vroeger zaten ze allemaal bij elkaar, maar door de regering zijn sommige delen verhuisd naar buitenwijken."

De dierenmarkt is op zondag het grootst. Er komen dan handelaren uit Kirgizië en Tadzjikistan met hun koeien, schapen, ezels, kamelen en paarden. Koeien en schapen worden verkocht voor het vlees; van de schapen wordt verse stoofpot gemaakt. Het schapenvet belandt meestal in pilaf.

Kamelen worden grotendeels gebruikt voor transport. Soms worden ze gemolken of geslacht voor vlees.

"Kamelenmelk werkt goed tegen tuberculose," zegt Alitash. "Kamelenvlees is het goedkoopste vlees dat er bestaat. Zwangere vrouwen eten het niet, omdat het de zwangerschap met maanden zou verlengen."

Ik trek een wenkbrauw omhoog, maar voor ik iets kan zeggen voegt Alitash toe, "dat zijn natuurlijk maar lokale verhalen."

Ezels worden alleen gebruikt voor transport, al worden ze in andere delen van China wel gegeten.

"Wij vinden ezelvlees smerig," zegt Alitash. "Alleen Chinezen eten het."

De veemarkt is belangrijk voor de lokale bevolking.

"Ik denk dat negentig procent van de mensen hier boer is. De meeste families verkopen hun gewassen niet. Ze verkopen alleen katoen en verbouwen graan of maïs voor eigen consumptie. De meesten verdienen hun geld door dieren te fokken en te verkopen."

Volgens Abdulwahid, een boer, kan hij voor een koe tot 1970 euro krijgen. Een schaap verkoopt hij voor ongeveer 800 euro.

"Het is simpel," zegt hij. "Als we geld nodig hebben, verkopen we een dier."

De grote bazaar, in het centrum van de stad, is een eindeloos doolhof van kruiden, gedroogd fruit, kleding, hebbedingetjes, thee en eten. Het eten bestaat vooral uit een grote verzameling noedels. Koude bonennoedels en – noedels met lam, aardappel, tomaat, ui en paprika – komen het meest voor.

Het is een fascinerende en overweldigende verzameling van kraampjes en keuzes. Er zijn zoveel mensen dat het moeilijk is om te bewegen.

"We hebben een gezegde hier in Kashgar," zegt Alitash. "Op de markt kun je alles kopen, behalve kippenmelk."