Deze gast schreef een eetgids over kannibalisme

Als het om eten gaat, zijn er een boel handige gidsen. Je kunt sterrenrestaurants ontdekken in de Michelingids en er is een eindeloze lijst van "twintig beste burgers," "top vijf lekkerste burgers ever," en "nee echt, dit zijn de tien lekkerste burgers die je ooit gaat eten", die dagelijks op het internet circuleren. Buitenaardse wezens zouden nog gaan denken dat mensen niks in hun mond stoppen voordat het eerst door minstens twee foodblogs is beoordeeld, maar als ze ooit ergens landen, hebben ze wel gelijk goede tips.

De eetgids van Antonio Cascos Chamizois een tikkeltje anders. To Eat or to be Eaten – A Guide to Cannibalism, bevat diagrammen die laten zien hoe je mensen moet slachten en recepten voor mangotartaar van mensengehakt en mensenfilet met cider.

Ondanks het feit dat hij zo'n griezelig boek heeft geschreven, is Chamizo geen kannibaal, maar een Spanjaard die is afgestudeerd aan de Oslo National Academy of the Arts. Zijn gids maakt onderdeel uit van een recent afstudeerproject – hierbij horen ook vaasjes in de vorm van menselijke lichaamsdelen met echt haar.

Het meest verontrustend aan Chamizo's project is de pagina met statistieken die kannibalisme lijken te rechtvaardigen. Volgens de gids bevat het gemiddelde menselijke lichaam "genoeg vlees om een iemand een maand mee te voeden" en "genoeg proteïne om aan de dagelijkse voedingseisen van zestig volwassenen te voldoen."

Alsof dat nog niet overtuigend genoeg is, stelt de gids dat er voor inwoners van de Verenigde Staten of Europese landen geen directe wetgeving is over de consumptie van menselijk vlees. Moord is vermoedelijk geen probleem voor aspirant kannibalen.

We zochten contact met Chamizo om over de ingewikkelde omstandigheden rondom vleesconsumptie te praten – zowel van mensen als van andere wezens. Spoiler: hij is geen mensetende psychopaat, gewoon een leuke gast uit Spanje.

MUNCHIES: Hey Antonio. Vertel, hoe is het idee van je Guide to Cannibalism ontstaan? Antonio Cascos Chamizo: Ik was op zoek naar een fictieve situatie die kon dienen als platform om onze culturele vooroordelen te overstijgen. Ik kwam de Miraña-stam tegen door de geschriften van twee Duitse artsen die in 1817 naar Zuid-Amerika waren afgereisd.

Toen ze de Miraña-stam ontmoetten, vroegen ze aan het stamhoofd waarom zij kannibalisme uitoefenden. Hij vond het vreemd dat sommige mensen hier tegen waren: "Jullie blanken zullen geen krokodillen of apen eten, ondanks het feit dat ze lekker smaken. Als jullie niet zoveel varkens en krabben hadden, dan zouden jullie ze wel eten, omdat honger hebben pijn doet. Het is allemaal een kwestie van gewoonte. Wanneer ik een vijand heb vermoord, is het beter om hem op te eten in plaats van het lichaam te verspillen."

Dat is een interessante quote! Het intrigeerde me en zette me aan het denken om een taboe als kannibalisme te onderzoeken en hiermee de grenzen van cultureel relativisme te testen. Het daagt de kijker uit om te definiëren wat onaanvaardbaar is als het gaat om menselijk gedrag, en er is ruimte voor een dialoog om te kijken wat wij als ethisch bestempelen.

De afbeeldingen maken inderdaad een hoop los. Door het taboe in onze maatschappij daagt kannibalisme vooroordelen uit en genereert het duistere en complexe emoties. Dat maakt het een perfect thema om mensen bij te betrekken.

Juist. Maar vind je dat mensen elkaar op zouden mogen eten? Alle gebruiken kunnen een kwestie van gewoonte zijn en het is niet aan mij om te bepalen welk menselijk gedrag wel of niet acceptabel is. Maar in de meeste westerse landen is er geen directe wetgeving tegen de consumptie van menselijk vlees.

De gids bevat recepten om menselijk vlees te bereiden. Kun je me hier een beetje doorheen loodsen? Het zijn echte recepten. Ik heb mezelf hiervoor gestort op dierlijk vlees dat overeenkomt met de kwaliteiten van de voorgestelde menselijke lichaamsdelen. Het is de moeite waard om ze te proberen!

Je hebt ook diagrammen die laten zien hoe je het menselijk lichaam correct moet slachten. Wat voor research heb je hiervoor gedaan? Ik neem aan dat je niet daadwerkelijk lichamen hebt verminkt. Dat heb ik inderdaad niet gedaan! Het was makkelijk: gewoon de kwaliteit van verschillende spieren bestuderen en deze met bestaande slachtdiagrammen van dieren vergelijken.

Afgezien van het slachten van mensen, wat zijn een aantal andere tips die je in de gids hebt bijgesloten? Ik raad ook aan welke wijn het best bij verschillende soorten vlees past en welke delen van het menselijk lichaam niet eetbaar zijn of moeten worden vermeden, omdat ze weinig voedingswaarden bevatten, moeilijk verteerbaar zijn of degeneratieve neurologische aandoeningen kunnen veroorzaken.

Interessant. Het project bevat ook vier vaasjes die op lichaamsdelen lijken. Kun je uitleggen wat deze te betekenen hebben? 'The Hairy Bowls' zijn merchandise bij A Guide to Cannibalism. Ik wilde dat de driedimensionale producten en de gids naast elkaar bestonden. Wanneer het vaasje buiten de context wordt getoond, zou het de gebruiker opnieuw naar dezelfde taboe en afkeer herleiden. Ik dacht dat het interessanter zou zijn als de objecten op verschillende niveaus zouden werken, niet alleen visueel. Door de vaasjes daadwerkelijk te gebruiken, kan de gebruiker zich ook op een tastbaar niveau verhouden tot het taboe van kannibalisme. Ik begon met verschillende soorten menselijk haar te werken en materialen te testen die qua textuur, reliëf en zachtheid het meest overeenkomen met menselijk vlees.

De gids bevat ook feiten die kannibalisme presenteren als mogelijke oplossing voor globale kwesties, zoals overbevolking en voedseltekorten. Probeerde je mensen te shockeren door ze met deze kwesties in aanraking te brengen? Dat is precies mijn bedoeling geweest. Het project is er niet om kannibalisme te promoten, maar andere wereldproblemen zoals het tekort aan middelen, overbevolking en zaken rondom consumentisme. Ik wilde een fictief scenario en een 'wat als?' vraag stellen om ruimte te creëren voor discussie en reflectie. Het biedt een alternatieve context waardoor we vragen kunnen stellen over het heden en de toekomst.

Dat zijn een aantal grote vragen. Fijn dat je met ons wilde praten Antonio, bedankt. Nee, jij bedankt. Ik ben blij dat je begreep dat het project over activisme en communicatie gaat en niet over het daadwerkelijk opeten van je buurman!

Dit is enkel en alleen voor puur vermaak.