In Detroit is een donutzaak geopend ter nagedachtenis aan J Dilla

Dilla's Delights had een tijdje terug bergen geld kunnen verdienen. Een thuiswedstrijd van de Detroit Tigers tegenover de zaak zorgde ervoor dat veel nieuwsgierige honkbalfans een kijkje in de winkel namen.

Maar de sportliefhebbers hadden geen vinyl bij zich, dus moesten ze zonder donuts weer weg.

Het was een blijk van toewijding van mede-eigenaar van de winkel Mike Vanover en J Dilla's dochters Ja'Mya en Ty-Monae'. Die dag ruilde de winkel donuts tegen platen in plaats van cash. Hierdoor gingen sommige klanten teleurgesteld weg, was de kassa leeg, maar werden alleen echte fans van Dilla (echte naam James Yancey) geholpen en had de winkel een nieuwe verzameling muziek.

Geld is natuurlijk belangrijk, maar Ja'Mya (14) en Ty-Monae' (16) vertellen ons dat er een groter doel is: "Het nalatenschap van J Dilla voortzetten," die in 2006 overleed. Hij stierf aan complicaties van lupus en een bloedziekte, drie dagen na zijn 32e verjaardag en vlak na de release van zijn album Donuts.

De donuts en Dilla's Delights zijn het werk van de oom van J Dilla, Herman Hayes, aka Uncle Herm. Hij en zijn neef hadden een hechte band en dezelfde smaak in zoetigheden. Uncle Herm werkte in donutzaak Dawn Donuts en nam altijd wat gebak voor Dilla mee, die er geen genoeg van kon krijgen. Zo ontwikkelde hij zijn liefde voor zoetigheden en dat was de reden dat hij zijn oom aanmoedigde zijn eigen donutzaak te openen.

Hoewel Herm wist dat Dilla ziek was en verzorgd werd door zijn moeder in Los Angeles, kwam zijn overlijden in 2006 toch als een schok. Hij kwam er toen ook pas achter dat zijn nieuwe album Donuts zou gaan heten.

"Terwijl hij zo ziek was, was hij bezig met het album Donuts – als er zoiets gebeurt, kijk je terug op je leven en denk je: ik weet wat ik de rest van mijn leven ga doen," vertelt Herm.

"Ik voelde me vereerd dat ik zijn dealer was, zijn donutdealer," voegt hij er lachend aan toe.

Herm kende de muziek van zijn neef wel, maar was niet echt bekend met het wereldje. Na het overlijden van Dilla begon Herm naar de muziek van zijn neef te luisteren en werd snel een groot fan van Dilla's werk en van hiphop.

"Ik werd een enorme Dilla-fan, en niet alleen omdat hij mijn neef is. Ik vroeg me meer af wie die kerel op de platen was. Ik leerde een hele andere Dilla kennen, ik noemde hem nog gewoon James," zegt Herm. "Het was mijn neefje, ik heb zijn luiers verschoond, het was een totaal ander persoon."

Een aantal jaar later leerde Herm Mike Vanover kennen. Ze konden het goed met elkaar vinden en openden samen de donutwinkel. De locatie is belangrijk, omdat het dezelfde plek is waar Dilla gewoond heeft en zijn moeder hielp in het restaurant dat ze had op de begane grond.

Herm wil dat de dochters van Dilla ook bij de zaak betrokken zijn. Het bedrijf bestaat voor hen en hun toekomst, vindt Herm. Het zou zomaar het enige ding kunnen zijn wat ze aan hun vader overhouden, op zijn muziek na.

Ja'Mya en Ty-Monae' waarderen het dat de herinnering aan hun vader wordt voortgezet in de winkel en dat ze donuts mogen verkopen. "Ik vind het fijn dat ik kan werken, iedereen komt hiernaartoe en de sfeer is heel leuk," vertelt Ty-Monae'.

Het kleine, schone winkeltje is simpel ingericht, met alleen een vitrine met donuts en koffie en een kleine bar met wat krukjes. Aan de muur hangen foto's van Detroit en honkballers.

Er is geen keukentje, omdat alle donuts worden gebakken in de bekende bakkerij Avalon in Detroit, waar Herm het vak leerde. Daar leerde hij de ingrediënten waarderen die in de donuts van Dilla's Delights gaan, zoals biologische bloem, eieren en melk.

Het receptenboekje van Uncle Herm staat vol donuts die niet te vergelijken zijn met de standaard goedkope rommel. De namen van de meeste donuts refereren naar Dilla – Conant Gardens Glaze, Brewster Banana Pudding en McNasty Macaroon. Daarnaast zijn er veganistische opties en worden er binnenkort hartige donuts aan het assortiment toegevoegd.

Vanover zegt dat mensen nog weleens schrikken van de prijzen. Twee dollar is niet veel geld voor een donut, maar Vanover legt uit: "Detroit is vijftig cent per donut gewend. Wij vragen dus veel aan onze klanten, maar je kan het verschil zeker proeven. Het is veel beter dan wat de concurrentie heeft. Nadat je er een gegeten hebt voel je je niet beroerd. Je krijgt er geen spijt van."