De mantisgarnaal is de Muhammad Ali onder de garnalen

Nu iedereen in Amerika is bekomen van het loslopende lama-drama en de wereld weet hoe de kleur van die jurk werkt, hebben we dringend nieuws nodig waarvan ons bloed echt sneller gaat stromen.

De mantisgarnaal. Zijn zoete, sappige vlees is het lekkerst met een beetje zout, peper en een drupje citroensap. Maar wanneer hij nog leeft, kun je voor dit heldhaftige zeediertje beter je bokshandschoenen aantrekken in de keuken.

Je kent de garnaal misschien beter onder een andere naam: zeesprinkhaan, of 'pissende garnaal', omdat hij geneigd is een straal water te sproeien als hij gestoord wordt. De garnalen zijn misschien weleens op je bord verschenen in een sushirestaurant (als shako) of in een Kantonees restaurant onder zijn onsmakelijkere bijnaam. Maar het meest opvallende is om te zien hoe de dappere garnaal een gigantische krab te lijf kan gaan.

De mantisgarnaal is opvallend kleurrijk, van blinkende diamanten tot zacht pastel. Maar voordat je hem bestempelt als schattig zee-insect, moet je weten dat hij een lang exoskelet heeft met een set aanhangsels zo scherp als Zwitserse zakmessen. Afhankelijk van welk wapen ze kiezen, staan sommige garnalen bekend als 'snijmachines' en anderen als 'krakers'.

Ook de klauwen, speren en hamers die ze aan hun lichaam dragen zijn niet om te lachen: de garnaal is zo snel als de bliksem. Met bijna honderd kilometer per uur schiet hij door het water met dezelfde kracht als een .22 kogel. Ze staan erom bekend dat ze met hun kleine, dodelijke klauwen de wand van een aquarium kunnen breken.

In het filmpje hieronder zie je hoe de Muhammad Ali onder de garnalen zijn wapensysteem gebruikt om met een paar scherpe (en luide) klappen de schelp van een mossel te breken.

Tot voor kort waren deze dieren een soort evolutionaire rariteit. Wetenschappers wisten niet hoe de mantisgarnalen aan hun superkrachten kwamen. Maar uit een nieuw onderzoek naar de tachtig miljoen jaar durende evolutie van de garnaal in meer dan dertig soorten, blijkt dat het niet enkel sterke spieren zijn die ervoor zorgen dat ze octopussen en gigantische krabben aankunnen – maar dat het een complexere samenhang is van veren, schuiven en hendels, in combinatie met scherpe, kleine speren en hamers. Dat totaalpakket zorgt ervoor dat ze razendsnel kunnen aanvallen.

In het volgende filmpje zie je hoe dit schattige, kleine monster een gigantische octopus aanvalt – eerst door middel van intimidatie (hoewel het lastig is om je bedreigd te voelen door een klein wezen met zulke lieve bolle ogen) en daarna door een aantal meesterlijke karatemoves.

Als je wat dieper graaft in de YouTube-wereld, vind je een aflevering van een sadistisch Japans spelprogramma dat mantisgarnalen laat vechten tegen verschillende andere stoer-uitziende dieren. Als ze in het aquarium gegooid worden, reageren de samurai-garnalen eerst terughoudend, maar als hij klappen begint uit te delen, wordt als nel duidelijk dat het gevecht tegen de octopus – die drie keer zo groot is als hijzelf – oneerlijk is.

Het klinkt onwaarschijnlijk dat iemand ooit dacht dat deze vechtersbazen een gemakkelijke prooi voor een maaltijd zouden zijn, maar toch vind je ze op menu's over de hele wereld. En hoewel zo'n brutaal en dapper diertje het eigenlijk niet verdient om opgegeten te worden, smaken mantisgarnalen toch gewoon verdomd lekker.