Πέρασα Επτά Ώρες με τη Γαρμπή και Είναι η Καίτη που Αγαπούσες

«Μαμά». Όταν με ρώτησαν πώς ήταν η Καίτη Γαρμπή μετά από τις επτά ώρες που πέρασα μαζί της η λέξη που μου βγήκε αβίαστα να πω ήταν αυτή. Είναι «μαμά» με όλους. Κάτι που νομίζω απολαμβάνει. Είναι φροντιστική, δοτική, μιλάει με σεβασμό στους συνεργάτες της, δεν κρίνει, ακούει με ενδιαφέρον και δίνει συμβουλές.

Η Καίτη Γαρμπή έχει να πει πολλά περισσότερα από το αν φορούσε ή όχι εσώρουχο στο φόρεμα με το σκίσιμο, πριν 26 χρόνια, στην Eurovision. Αρκεί να τη ρωτήσεις. Είναι μία έξυπνη γυναίκα, που κάνει πολύ και καλό χιούμορ. Φοράει με πλήρη επίγνωση το μπλουζάκι με τη Φρίντα Κάλο, παίρνει ανοιχτά θέση για την τεκνοθεσία και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και δεν φοβάται να πει ότι την τρομάζουν τα γηρατειά.

Στις συνολικά επτά ώρες που περάσαμε μαζί για τη φωτογράφιση, το διάλειμμα για φαγητό και τη συνέντευξη, είπαμε πολλά. Και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως είναι «η Καίτη που αγαπούσες». Αυτά είναι κάποια που ειπώθηκαν όσο το μαγνητοφωνάκι μου έγραφε.

VICE: Μεγάλωσες στο Αιγάλεω και τη Νέα Σμύρνη. Πώς ήσουν σαν παιδί;
Καίτη Γαρμπή: Θα έλεγα, υπάκουο. Είμαστε δύο αδέλφια, εγώ και η μικρότερή μου αδερφή. Περάσαμε πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Είμαστε μια οικογένεια που κάναμε μια άνετη ζωή και δεν μας έλειπε τίποτα στην καθημερινότητά μας.

Με τι ασχολούνταν οι γονείς;
Ταξί ο μπαμπάς, οικιακά η μαμά. Αλλά όταν επέτρεψαν οι γονείς να κάνουμε αυτήν τη δουλειά, εγώ και η αδελφή μου, δεν ήταν βιοποριστικός ο λόγος, ήταν επειδή είχαμε ταλέντο. Από μικρά ξεκινήσαμε με διαφημιστικά, τηλεόραση, θέατρα. Στα 16 μου, τραγούδησα πρώτη φορά σε νυχτερινό κέντρο. Όμως, με τον μπαμπά και τη μαμά πάντα δίπλα.

Πώς ξεκίνησες να τραγουδάς;
Η αδελφή μου ξεκίνησε πρώτη. Την είχε πάει η γιαγιά μου στα ταλέντα πέντε χρόνων και βγήκε πρώτη! Εκεί την άκουσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής και ανέλαβε να της κάνει μαθήματα. Εκεί ένα απόγευμα μετά το σχολείο και φορώντας ακόμα την ποδιά, πήγα μαζί τους ν' ακούσω τι κάνει. Αμέσως της έκανα δεύτερη φωνή σ' αυτό που τραγουδούσε. Η δεύτερη φωνή είναι κάτι έμφυτο και τη θεωρώ μεγάλο προσόν σ' έναν τραγουδιστή. Κόλλησα λοιπόν μαζί της κι από τότε γίναμε ντουέτο.

Ξεκίνησες μουσική τότε;
Τίποτα. Κάναμε πράγματα μαζί με αυτόν τον μουσικό, κάναμε έναν δίσκο 45 στροφών, μας πήγε σε δισκογραφική εταιρία και κάναμε έναν πιο «μεγαλίστικο» δίσκο και εμφανίσεις σε παιδικές εκπομπές στην τηλεόραση. Μετά μπήκαμε στον χώρο των νυχτερινών κέντρων, είχαμε το σχολείο παράλληλα, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για ωδείο.

Φέτος γιορτάζεις τα 30 χρόνια δισκογραφία. Αυτή η διαδρομή 30 χρόνων, τι συναισθήματα σου έχει αφήσει; Όμορφα, πικρά, γλυκόπικρα;
Όμορφα, γιατί το βασικότερο όλων είναι ότι ο κόσμος με αγαπάει και το ξέρω. Και είναι αμφίδρομη αυτή η σχέση γιατί κι εγώ βάζω πάνω από όλα το κοινό. Έχω πάρα πολύ ωραία πράγματα να θυμάμαι από αυτή την τριαντάχρονη καριέρα. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι στην πορεία που με πείραξαν, που μου έβαλαν τρικλοποδιές, που με στεναχώρησαν, όμως δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρατάω τεφτέρια και λογαριασμούς. Μέσα στο πρόγραμμα της ζωής είναι κι αυτά.

Ποιες τρεις στιγμές-σταθμούς ξεχωρίζεις στην καριέρα σου;
Έχω κάνει μεγάλες συνεργασίες και live, και δισκογραφικά. Η συνεργασία μου με τον Φοίβο ήταν ένα μεγάλος σταθμός στην καριέρα μου. Η συνεργασία μου με τον Νίκο Αντύπα, επίσης. Και σίγουρα με τον Κώστα Τουρνά, ο οποίος ήταν αυτός που με το ύφος των τραγουδιών του με έβαλε σε έναν άλλο δρόμο και μου εξέλιξε ό,τι έκανα μέχρι τότε.

Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Σε ρωτώ ποιοι είναι οι σταθμοί και μου λες αμέσως τις συνεργασίες. Είσαι άνθρωπος της ομάδας;
Μα δεν γίνεται να θεωρήσει κάποιος ότι κάνει κάτι μόνος του. Υπάρχει μία ομάδα που δουλεύει γι’ αυτό. Μπορεί στο τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ο τραγουδιστής που βγαίνει μπροστά, αλλά έχει δουλέψει πίσω πάρα πολύς κόσμος. Οι αφανείς ήρωες που λέμε. Ηχολήπτες, φωτιστές, μαέστρος, μουσικοί, μακιγιέρ, κομμωτές, φωτογράφοι, στυλίστες, εταιρία και πόσοι ακόμη! Να κι άλλη μια μεγάλη συνεργασία που έκανα: με την Άννα Βίσση. Εκρηκτική συνεργασία, δεν μπορώ να την ξεχάσω. Και είχε τεράστια επιτυχία επειδή ήμασταν μαζί.

Ποια παλιά λαϊκή τραγουδίστρια θαυμάζεις;
Έχουμε τόσες καλές λαϊκές τραγουδίστριες στην Ελλάδα. Σαφώς θαύμαζα όλες τις παλιές, τη Βίκυ Μοσχολιού ας πούμε. Η Χαρούλα Αλεξίου είναι τεράστια τραγουδίστρια, η Ελένη Βιτάλη, η Γλυκερία. Αυτές, για μένα ειδικά που αγαπώ το λαϊκό τραγούδι, είναι η βάση μας. Είναι οι σπουδαίες λαϊκές μας τραγουδίστριες. Κι άλλες βέβαια. Ήταν και τυχερή εκείνη η γενιά, είχε τεράστιους δημιουργούς. Ήταν τυχερή επειδή γράφτηκαν πολύ μεγάλα τραγούδια.

Τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα…
Όχι τόσο. Κι αυτό είναι κάτι που με λυπεί και με στεναχωρεί, γι' αυτό και τα τελευταία χρόνια έψαξα πολύ (και ψάχνω ακόμα) ένα στέκι στιλ μπουάτ –σύγχρονη μπουάτ- για να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα και να ακουστούν τα άπαντα. Είναι κάτι το οποίο το πιστεύω και το θέλω πολύ, και γι' αυτό μία περίοδο έφυγα από τις μεγάλες πίστες. Θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης της δικής μου γενιάς και εμβέλειας πρέπει να εντάσσει σ' ένα πρόγραμμα και τραγούδια παλιά, που έχουν αγαπηθεί και αξίζει να ειπωθούν. Να τα μάθουν μέσα από μας, τα νέα παιδιά. Τον περασμένο Σεπτέμβριο κάναμε περιοδεία με τον Διονύση (σ.σ. Σχοινά) στην Αμερική και μέσα στο πρόγραμμά μου έκανα ένα αφιέρωμα στον Γιώργο Ζαμπέτα. Δεν ήξερε τα τραγούδια κανείς. Αυτή ήταν μια από τις πιο αμήχανες στιγμές στην καριέρα μου.

Γιατί;
Θα έπρεπε εκεί οι Έλληνες να ξέρουν και να τιμούν αυτούς τους μεγάλους δημιουργούς με το τεράστιο έργο. Τα έχασα! Περίμενα να τελειώσει το αφιέρωμα για να ξεκινήσω να λέω πάλι τα τραγούδια τα δικά μου και κάποια χιτ σημερινά.

Μεγάλη μερίδα κόσμου μέσα στην κρίση έχει ποινικοποιήσει τη νοοτροπία των μπουζουκιών. Ρίχνει την ευθύνη στη γενιά που πήγαινε και τα έσπαγε στα μπουζούκια.
Πολύ άδικο. Την εποχή εκείνη κάναμε όλοι εδώ στην Ελλάδα μία ζωή ασύδοτη και χωρίς όρια. Τότε ήταν που μας παρακαλούσαν οι τράπεζες να μας δώσουν δάνεια κι όλοι παίρναμε, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Δεν θα χρεωθεί μόνο η νύχτα αυτήν την αλόγιστη σπατάλη. Είναι δυνατόν να λένε ότι φταίνε τα μπουζούκια; Αλήθεια; Είναι άδικο.

Εσένα τι σου έμαθε η κρίση;
Ότι δεν θα πρέπει να είμαι τόσο σπάταλη. Κοίτα, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αλλάζουμε τον τρόπο ζωής μας, αλλά όταν ένας άνθρωπος είναι γενναιόδωρος, δεν είναι μίζερος, δεν είναι τσιγκούνης, την ίδια ζωή ακολουθεί και μετά την κρίση, απλώς προσαρμόζεται και αλλάζουν τα μεγέθη.

Είσαι ένας άνθρωπος που δεν φοβάται να πάρει θέση για κάποια ζητήματα. Έχεις στηρίξει τα ομόφυλα ζευγάρια, για παράδειγμα. Το διπλοσκέφτηκες πριν το κάνεις;
Τι να σκεφτώ; Αυτά είναι τα πιστεύω μου. Θα μπορούσα να σκεφτώ να βγω να πάρω θέση για τα πολιτικά μου πιστεύω. Αυτό δεν θα το έκανα εύκολα. Για τα κοινωνικά ζητήματα όμως, νομίζω ότι υποχρεούται ο καλλιτέχνης που έχει βήμα να πάρει θέση. Να είναι όμως αυτό που πιστεύει και να μην το κάνει για κάποιον άλλον λόγο. Εγώ δεν το έκανα για να πάρω ας πούμε με το μέρος μου τους γκέι. Ένιωσα πως ήθελα να υπερασπιστώ τον αγώνα τους, για τα δικαιωματά τους. Ε, βγήκα και το 'κανα.

Θα πήγαινες να τραγουδήσεις αφιλοκερδώς στο Gay Pride;
Εννοείται θα πήγαινα. Δεν έτυχε μέχρι τώρα. Και βέβαια θα πήγαινα αφιλοκερδώς. Ούτε συζήτηση. Θεωρώ ότι είναι μία εκδήλωση που δεν γίνεται για επίδειξη. Γίνεται γιατί οι άνθρωποι υποστηρίζουν τα δικαιώματά τους. Δεν είναι πανηγύρι.

Είχες γράψει κάτι πολύ ωραίο στο Facebook πέρυσι, με αφορμή το Gay Pride και έχεις δηλώσει και υπέρ της υιοθεσίας.
Έχω κάτι αναλαμπές όταν γράφω στο Facebook (γέλια). Κοίτα, έχω φίλους οι οποίοι έχουν υιοθετήσει. Για μένα, ξέρεις ποια είναι η ουσία; Να δίνεις αγάπη. Από το να μεγαλώνουν τα παιδάκια σε ένα ορφανοτροφείο, καλύτερα να μεγαλώνουν με ένα ομόφυλο ζευγάρι. ΟΚ, είναι ωραίο το μοντέλο πατέρας-μάνα κι επειδή είμαι φανατική με τη μητρότητα, είναι τρυφερό το παιδί να μεγαλώνει με μαμά και μπαμπά. Όμως, ΟΚ. Ας τα βγάλουμε αυτά από το μυαλό μας. Αν θέλουν ενα γκέι ζευγάρι να δώσει αγάπη, γιατί να μην υιοθετήσει ένα παιδί; Και για τον γάμο. Βεβαίως. Είναι αδικία αυτοί οι άνθρωποι να ζουν τόσα χρόνια μαζί και να μην αναγνωρίζεις το δικαίωμά τους να πάρουν το κομμάτι της περιουσίας που μέχρι τότε μοιράζονταν, όπως γίνεται πάντα στα ετερόφυλα ζευγάρια.

Ήταν η εφηβεία η πιο δύσκολη περίοδος στο μεγάλωμα του γιου σου;
Σε αυτό το παιδί όχι. Ο Δημήτρης είναι μοναχοπαίδι και σαφώς έχει χορτάσει αγκαλιά και φιλιά. Το ένα κομμάτι από αυτά είναι καλό, το άλλο μπορεί και να μην είναι. Γιατί όταν είσαι προστατευμένος και βγεις έξω σε αυτήν την ζούγκλα, μπορεί να πάθεις κακό. Εύχομαι αυτό το παιδί να είναι πάντα προστατευμένο. Η μισή του προσωπικότητα είναι δέκα χρόνων και η άλλη 27. Και είναι ένας 19χρονος. Έχει πολύ συγκροτημένη σκέψη, είναι πολύ σοβαρό παιδί αλλά όταν είναι μωρό, είναι μωρό.

Είσαι συντηρητική αν έρθει να σου πει θα πάω να κάνω τατουάζ και piercing;
Ναι, είμαι συντηρητική. Δεν θα το ήθελα, γιατί ψάχνω πίσω από αυτό, παρόλο που ο άνδρας μου έχει πολλά τατουάζ πάνω του. Ξέρω ότι όταν κάνεις τατουάζ μπορεί να φαίνεται ωραίο να έχεις μία ζωγραφιά στο δέρμα σου, όμως χάνεις «ενέργεια» τρυπώντας το σώμα σου. Επειδή ασχολούμαι με τις ενέργειες κι όλα αυτά τα εναλλακτικά, το ξέρω. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν θα ήθελα το παιδί μου να το κάνει.

Η Φρίντα Κάλο που φοράς στην μπλούζα, τι στοιχεία έχει που τα βλέπεις σε εσένα;
Ήταν πολύ παθιασμένη με αυτόν που ερωτεύτηκε και αγάπησε. Αν και θεωρώ ότι αυτός ο κύριος, ο Ριβιέρα, δεν το άξιζε γιατί την ταλαιπωρούσε. Είχε ένα πάθος και στη ζωγραφική της και στην προσωπική της ζωή. Το πάθος είναι αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας σε οτιδήποτε κάνουμε. Χρειάζεται να παθιαζόμαστε, να μην το κάνουμε τίποτα χλιαρά. Να δινόμαστε με όλο μας το είναι. Παρακολουθώντας το έργο της μόνο οι αυτοπροσωπογραφίες της μου αρέσουν και τα έντονά της χρώματα. Όλα τα άλλα έχουν πολλή πίκρα, πολλή κατάθλιψη. Κάτι έργα όπως η Γέννηση, Παναγιά μου και Χριστέ μου! Με τρομάζουν. Έχει αποτυπώσει όλο τον πόνο και τη θλίψη της ζωής στη ζωγραφική της. Ναι, μου αρέσει η Φρίντα παρόλο που τα αγόρια μου διαφωνούν πολύ. Μου έκανε ένας φίλος δώρο δύο μαξιλάρια υπέροχα με τη Φρίντα και δεν τα θέλουν καθόλου επειδή είναι άσχημη. «Το τερατάκι τώρα πρώτη μούρη πάνω στον καναπέ; ΟΚ, να την αγαπάμε, να την τιμάμε αλλά όχι κι να τη βλέπουμε στο σαλόνι μας κάθε μέρα» (γέλια).

Δεν πιστεύεις ότι γυναίκες που μπορεί να θεωρούνται άσχημες έχουν μία άλλη ομορφιά;
Μα τι συζητάς; Εννοείται. Μπορούσες ποτέ να δεις την ασχήμια αυτής της γυναίκας; Με τέτοια προσωπικότητα και τέτοιο ταλέντο; Τώρα όσο για τα αγόρια, καταλαβαίνω πως θέλουν να βλέπουν ομορφιά.

Μεγαλώνοντας, έχεις αρχίσει να φοβάσαι για την εικόνα σου; Για την ομορφιά;
Ναι. Η αλήθεια είναι ότι τα γηρατειά με τρομάζουν. Βλέπω πολύ κινηματογράφο, παρακολουθώ πολλούς ηθοποιούς αλλά και ανθρώπους στη δική μας δουλειά και παρατηρώ το πριν και το μετά. Είναι λίγο τρομακτικό πώς γινόμαστε οι άνθρωποι όσο περνούν τα χρόνια. Είναι αποκαρδιωτικό. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις, να χαίρεσαι την ομορφιά της κάθε δεκαετίας, αλλά από ένα σημείο και μετά παραείναι βαρύ να είναι τόσο αλλοιωμένη η εικόνα. Από την άλλη τώρα εμένα δεν μου αρέσουν οι επεμβάσεις, δεν τα πάω καλά με τον πόνο και φοβάμαι, τρέμω την παραμόρφωση που βλέπω γύρω μου. Μακάρι με τα χρόνια να βγουν άλλες μέθοδοι πιο φυσικοί κι ανώδυνοι.

Αυτό που μου εκπέμπεις είναι ότι παρόλο που έχεις ταυτιστεί ως sex symbol, δεν το επιδιώκεις. Δεν βγαίνεις να πουλήσεις αυτό. Πολλές φορές οι όμορφες γυναίκες πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι μόνο αυτό;
Είναι ρατσιστικό, αλλά ισχύει. Η ομορφιά είναι το κλειδί που ανοίγει εύκολα μία πόρτα, όμως το θέμα είναι τι γίνεται μετά από αυτό. Είναι όμως ένα διαβατήριο η ομορφιά. Κι εμένα μου αρέσει να βλέπω γύρω μου ωραίους ανθρώπους. Μου αρέσει που μιλάω μαζί σου και είσαι όμορφη. Αντιμετωπίζει κανείς διαφορετικά έναν όμορφο άνθρωπο. Έχεις προκατάληψη θετική. Μιλάμε πάντα για την πρώτη εντύπωση, έτσι; Γιατί, πραγματικά, μπορεί να μιλάς με έναν άνθρωπο και να τον θεωρείς τόσο γοητευτικό από αυτά και μόνο που σου λέει κι από τον τρόπο που μιλάει. Αλλά σίγουρα τα πρώτα πέντε λεπτά μετράει η εικόνα.

Τι είναι αυτό το κάτι που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να σε γοητεύσει; Τι ήταν αυτό το κάτι που είχε για σένα ο Διονύσης Σχοινάς;
Θεωρώ ότι αν πρέπει να έχει ένα και μόνο χαρακτηριστικό, ένας άνδρας, αυτό είναι το χιούμορ. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι που γελάμε με τα ίδια πράγματα, είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος στο χιούμορ, οπότε για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι αποφορτίζει καταστάσεις και προβλήματα. Είναι πολύ ωραίο κάποια πράγματα να τα αντιμετωπίζεις με χιούμορ. Όχι ανεύθυνα, με χιούμορ. Αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό του Διονύση συν η σοβαρότητά του. Είναι σοβαρός άνθρωπος. Κι όχι σοβαροφανής.

Ο Διονύσης είναι πολύ αγαπητός και απ' τη γενιά του γιου σας.
Ναι. Κι ό,τι έκανε είναι αξιοθαύμαστο, διότι τα τελευταία οκτώ χρόνια που είναι στην πρώτη γραμμή γεμίζει μαγαζιά μόνος του, με το συγκεκριμένο κόνσεπτ που κάνει. Ξεκίνησε διαφορετικά, ως δεύτερο, τρίτο όνομα στα λαϊκά κέντρα, βαρέθηκε, θέλησε ν' αλλάξει, να ρισκάρει, να κάνει πρωτοποριακά πράγματα. Πίστεψε σ' αυτό και σήμερα είναι παράδειγμα προς μίμηση. Πίστεψε σε κάτι με όλη του την ψυχή και το πέτυχε.

Έχω Αυτισμό, Είμαι Διαφορετικός, Είμαι ο Εαυτός μου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Είστε μαζί πάνω από 20 χρόνια. Πώς βλέπεις τον έρωτα στις νεότερες γενιές. Βλέπεις εσωστρέφεια;
Δεν θεωρώ ότι είναι εσωστρέφεια, θεωρώ ότι αυτό το κινητό έχει καταστρέψει πολύ κόσμο, γιατί προτιμάς να το γράφεις το μήνυμά σου για να μην αντιμετωπίσεις τον άλλον. Πολύ με το Facebook, το Instagram, δηλαδή έρωτας μέσα από αυτά τα Μέσα. Ίσως γι' αυτό χάθηκε και ο ρομαντισμός. Που από τη μία, τα Μέσα αυτά μας βοηθάνε τόσο πολύ κι από την άλλη ισοπεδώνουν τις σχέσεις.

Φαντάζεσαι αυτήν τη στιγμή όσο μιλάμε, ζευγάρια που ερωτεύονται να ανταλλάσουν kaitojis;
Λες; Ναι, να στέλνουν kaitojis, να στέλνουν (γέλια). Αλλά σκέφτεσαι να μένουν μόνο σε αυτό; Να στέλνουν αυτά και τίποτα άλλο; Έρωτας παιδιά, επαφή. Ειδικά τα αγόρια είναι πολύ ντροπαλά. Είναι κι αυτά τα κορίτσια ρε παιδί μου, τόσο επιθετικά. Έχουν πάρει τον ρόλο του κυνηγού.

Είσαι και αγορομάνα. Τι θα πεις;
(Γέλια) Είμαι φανατική αγορομάνα.

Είσαι παραδοσιακή; Θεωρείς ότι δεν πρέπει μία γυναίκα να φλερτάρει έναν άνδρα; Πρέπει να έρχεται ο άνδρας;
Κάτι να αφήνουμε και σε αυτούς. Αφού έτσι κι αλλιώς, όλο το παιχνίδι είναι στα δικά μας χέρια.

Το πιστεύεις;
Ούτε συζήτηση. Το έχω δει στη μάνα μου, στον εαυτό μου, στις προηγούμενες γενιές. Η έξυπνη γυναίκα είναι που έχει το παιχνίδι, φτάνει ο άνδρας να νομίζει ότι κάνει ό,τι θέλει αυτός. Η γυναίκα είναι ο στύλος του σπιτιού. Έτσι λοιπόν τα κορίτσια παίζουν λάθος ρόλο και γίνονται κυνηγοί, χάνοντας τη θηλυκότητά τους, μιας και δουλεύουν, και λεφτά δικά τους έχουν. Τα καημένα τα αγοράκια, τα έχουν ευνουχίσει με την επιθετικότητά τους και την ανεξαρτησία τους.

Είναι καλό μία γυναίκα να είναι ανεξάρτητη και να έχει τα λεφτά της.
Και βέβαια είναι! Από εκεί και πέρα όμως, δεν πρέπει να χάνει τη θηλυκότητά της. Είμαστε γυναίκες, δεν πειράζει να πηγαίνουμε κάποιες φορες και λίγο πάσο. Θυμάμαι που είχε πει η Μαλβίνα Κάραλη, ότι «είμαι πάνω από όλους και κάτω από αυτόν». Υπέρτατη δήλωση! Μιλάμε για μία γυναίκα πολύ δυναμική σε όλα τα επίπεδα, στα πάντα της, όμως στο θέμα του έρωτα ήταν θηλυκό. Εκεί θεωρώ ότι τα σημερινά κορίτσια το χάνουν.

Για τους παράνομους έρωτες, τι άποψη έχεις; Μπορεί να είναι πιο δυνατοί από τους νόμιμους;
Είναι μόνο πιο δυνατοί. Δεν το συζητάμε. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει ο οδοστρωτήρας της καθημερινότητας. Βγαίνεις, ντύνεσαι, φτιάχνεσαι για να πας ραντεβού. Αυτό δηλαδή που χάνεις στην καθημερινότητα, όταν είσαι με έναν άνθρωπο για πολλά χρόνια και τον θεωρείς δεδομένο. Τραγικό λάθος, βέβαια.

Στην παράνομη σχέση είσαι πάντα η γυναίκα που γίνεται όμορφη για να τρέξει να βρει τον έρωτά της, να χωθεί στην αγκαλιά του, να κάνει έρωτα. Όλα είναι μαγικά! Και παίρνουν υπεραξία, επειδή είναι κρυφά και παράνομα.

Έχει τύχει ποτέ στη ζωή σου να είσαι το τρίτο άτομο σε μία σχέση;
Ναι, έχει τύχει, π.Δ. (Προ Διονύση). Αλλά ναι, έχει τύχει. Ήμουν πολύ εγωίστρια βέβαια για να το δεχτώ και το χάλασα γρήγορα.

Είναι ο τόσο μεγάλος έρωτας που κάνει μία γυναίκα να αποδέχεται ότι μπορεί να είναι δευτεραγωνίστρια στη ζωή ενός άνδρα;
Όχι, είναι αυτά που της λέει αυτός κι αυτή τα πιστεύει. Όλα αυτά που η ερωτευμένη γυναίκα έχει ανάγκη να τα πιστέψει αλλιώς πώς θα υποτιμήσει τον εαυτό της για να μπει σε μία τέτοια εξευτελιστική σχέση όπου θα είναι το τρίτο πρόσωπο; Οπότε φτιάχνει κι αυτή μέσα στο μυαλό της ένα ωραίο παραμύθι που λέει ότι ήταν άτυχος στον γάμο του, σίγουρα δεν κάνει σεξ με τη γυναίκα του πια, αυτή η σκύλα δεν τον καταλαβαίνει και είναι τόσο δυστυχισμένος. Οπότε, μόνο εγώ μπορώ να τον κάνω ευτυχισμένο (γέλια). Αυτά πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Απλώς, εγώ ήμουν πολύ εγωίστρια και τρωγόμουν μέσα στη σχέση. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι αυτός ο άνδρας θα έχει δύο γυναίκες κι εγώ θα έχω μισό άνδρα. Αυτό με έκανε να γκρινιάζω, να μην μπορώ να συμβιβαστώ και τελικά να φύγω. Κατέστρεψα μόνη μου μια σχέση η οποία θα μπορούσε να έχει κι αίσιο τέλος. Τώρα, βέβαια, μετά από τόσα χρόνια, λέω Χριστέ και Παναγιά μου, ευτυχώς που έφυγα!

Ο δίσκος που φτιάχνεις φέτος, τι ακούσματα θα έχει;
Και μόνο που συνεργάζομαι με τον Φοίβο πάλι, σημαίνει ότι θα ακούσεις γνώριμα πράγματα. Βέβαια, με έναν ήχο πιο ώριμο , τόσο από τη μεριά του όσο και από τη μεριά μου. Πιο ενήλικο. Θα έχουμε μισό δίσκο με καινούρια τραγούδια του Φοίβου και ο υπόλοιπος θα είναι τιμής ένεκεν για τη συνεργασία μας τόσων χρόνων. Θα έχει τραγούδια που δεν ακούστηκαν πολύ και αυτά θα κάνω ντουέτα με αγαπημένους συναδέλφους.

Κάνοντας τον απολογισμό αυτών των 30 χρόνων, τι θα έλεγες;
Ότι είμαι μία χορτασμένη καλλιτέχνις. Έχω κάνει πάρα πολλά στην καριέρα μου, όμως τίποτα δεν φτάνει για τον καλλιτέχνη. Θα ήθελα κι άλλες συνεργασίες κι άλλους χώρους, κι άλλα τραγούδια. Εξέλιξη. Οχι απαραίτητα αλλαγή. Την εποχή που έκανα αυτό που θεωρούσα κατ' εμέ εξέλιξη, πήγα κι εμφανίστηκα σε μία κινηματογραφική αίθουσα. Ήταν από τις ωραιότερες δέκα νύχτες της καριέρας μου, μέσα στο σινεμά. Αυτό τότε φάνηκε σαν αλλαγή καριέρας, αλλά δεν ήταν καθόλου έτσι. Τώρα ονειρεύομαι αυτό που σου λέω με τη σύγχρονη μπουάτ, με διαφορετικές ενορχηστρώσεις στα τραγούδια μου και πολλά τραγούδια που αγαπώ άλλων συναδέλφων. Έχει η φωνή μου περιθώριο να πει πολλών ειδών πράγματα. Αυτό είναι ένα όνειρο που δεν έχω πραγματοποιήσει και το θέλω. Έχω εκπληρώσει το όνειρό μου όλα αυτά τα χρόνια εν μέρει. Κι ίσως αν το ακούσει κάποιος να πει μετά από 30 χρόνια καριέρας, λέει τέτοια πράγματα; Είμαι ευγνώμων γι' αυτήν τη σπουδαία καριέρα και πιστεύω ότι αυτό είναι που κρατάει εμάς τους καλλιτέχνες ζωντανούς. Το πάθος να κάνεις συνεχώς καινούργια και περισσότερα πράγματα.

Ευχαριστούμε πολύ το Σημείον για την παραχώρηση του χώρου για την φωτογράφιση.

Περισσότερα από το VICE

Η Ζωή μου Εκτός Κορυδαλλού με το Βραχιολάκι

«Δεν Είναι η Αθήνα Όπως το Παρίσι για Έναν Γκέι Άνδρα»

Φωτογραφίες Ρώσων Χούλιγκαν σε Αιματηρά -και Μη- Σκηνικά