Dit restaurant in Napels strijdt tegen de lokale maffia

In Italië is Casal di Principe berucht, omdat de stad wordt geteisterd door de Camorra, de lokale maffia in de Siciliaanse Campania-regio. Het gebied is zo goed als verlaten door de overheid, en wordt door veel bedrijven uit het rijke noorden van Italië gebruikt als illegale stortplaats voor giftig afval. Vandaag de dag is een groot deel van het land verwoest, is het aantal tumoren van de lokale bewoners omhooggeschoten en is de situatie verre van opgelost.

Ik word door een jongen opgehaald van het treinstation en we rijden snel door de stad. De straten zijn smal en het compleet ontbreken van enige vorm van stadsplanning is opvallend. De meeste huizen lijken door mensen gebouwd die daar geen kennis van hebben. Veel gebouwen zien er onvoltooid uit: door de barsten zijn stenen en cement te zien. Casal di Principe lijkt geen parken te hebben en bijna geen openbare ruimtes; de enige twee pleintjes die ik zie hebben zo weinig groen dat het misplaatst lijkt.

Rond lunchtijd kom ik aan bij Nuova Cucina Organizzata (NCO), wat zoiets betekent als Nieuw Georganiseerde Keuken. Het restaurant is in 2007 door een groep lokale activisten geopend, maar is vooral een wapen in de strijd tegen de Camorra en biedt hoop aan het omliggende gebied.

Ik loop een grote villa in die vroeger van één van de grote bazen van de Camorra was. "Zie je deze hier?" vraagt Pepe Pagano, vice-president van NCO, terwijl hij naar de deur wijst. "Dit zijn kogelgaten," zegt hij, zonder de grijns op zijn gezicht te kunnen verbergen. "Een paar jaar geleden schoot de Camorra op het restaurant om ons te laten weten dat we niet welkom waren. We houden ze hier om onszelf eraan te herinneren waar we elke dag tegen vechten."

De grote brede deuren openen richting een villa met een lelijke mix van gewapend beton en marmer die 'camorristi' (leden van de Camorra) verwarren met elegantie. Zoals vele villa's die door mafiosi zijn gebouwd, wordt het gebouw van drie verdiepingen – verstopt in een kleine steeg in de betonnen buitenwijken van Casal di Principe – omringd door brede muren en hoge witte pilaren en doet het vaag denken aan de dagen dat het Romeinse rijk in verval was.

Na een rondleiding word ik uitgenodigd voor de lunch. "We hebben net gerenoveerd en zullen op 29 juni officieel heropenen." Antonio De Rosa, deel van de NCO-familie, legt uit dat "één van de bekendste pizzabakkers van Napels hier zal komen om het restaurant in te wijden en voor alle gasten te koken." Helaas is er tijdens de lunch geen pizza voor mij, maar in plaats daarvan krijg ik één van de lekkerste parmiggiana's – een Italiaanse schotel met aubergine, kaas en tomatensaus – die ik ooit heb gehad. Ik moet toegeven: deze is nog beter dan die van mijn oma.

Pagano legt uit, "Toen ik begon met NCO geloofde ik dat verandering de enige oplossing is voor deze regio. Nu nog steeds, trouwens." Maar dat is geen eenvoudige klus, omdat de stad in het verleden veel met de Camorra heeft meegemaakt.

Het restaurant bevindt zich op de eerste verdieping. Aan de muren hangen planken, gemaakt van staal dat uit het gewapende beton is gehaald waar de meeste gebouwen in de omgeving van zijn gebouwd. "Het is een belangrijk symbolisch gebaar," zegt architect Raffaele Sermonella een klein beetje trots. "We willen, in tegenstelling tot de vorige eigenaren, laten zien hoe we een verschil kunnen maken met alles dat al beschikbaar is."

Volgens Pagano waren er twee redenen om een restaurant te openen. De eerste heeft te maken met het belang van eten in de regio; niet alleen in termen van cuisine, maar ook om tegen de twijfel te vechten die men heeft tegenover regionale producten door al het illegale lozen. Ten tweede om in het gebied weer een gevoel van vertrouwen en solidariteit te creëren. "De Camorra leeft op angst en wantrouwen. Wat wij bieden is precies het tegenovergestelde: een netwerk van solidariteit en omstandigheden die leiden tot macht van het individu. Dit is fundamenteel, omdat het vechten tegen de maffia niet om individuele helden gaat, maar een sterk, anoniem collectief netwerk. Een held kan worden vermoord, terwijl een verandering in mentaliteit blijft."

Om de effectiviteit te verhogen streeft NCO ernaar om, naast het netwerk, financieel afhankelijk te worden van de staat. Om deze reden zijn Pagano en De Rosa de afgelopen jaren producten gaan verbouwen die NCO gebruikt: abrikozen, perziken, aubergine en zelfs '

aspirinio

', een soort bruisende witte wijn. Een grote hoeveelheid fruit en groenten worden in een andere villa verwerkt in een recent gebouwd laboratorium. Er wordt jam gemaakt van perziken, wijn van druiven en pepers worden gebruikt om aubergines en uien mee te marineren. Een deel wordt in het restaurant gebruikt en de rest wordt zowel lokaal als online wordt verkocht.

Het dessert wordt opgediend – buffelmozzarella gevuld met cake en kaneel – en Pagano vertelt dat hun "facciamo un pacco alla camorra" het grootste commerciële succes is. Het is een geschenkset die door heel Italië wordt verkocht aan alle tegenstanders van de Camorra.

"Onthoud de kogelgaten," vertelt Pagano wanneer ik me klaarmaak voor vertrek. Hij gelooft dat een camorristi vandaag de dag nooit op NCO zou schieten. "Er zijn teveel mensen die ons steunen en de media volgt ons project," vertelt hij. Maar dit betekent niet dat de Camorra is verdwenen. Italiaanse georganiseerde misdadigers verdienen meer geld dan ooit, maar het verlies dat de Camorra in Casale hebben geleden is symbolisch voor het huidige moment: hun voormalige huizen worden door organisaties die hun macht willen uitdagen, gebruikt als hoofdkwartier – voornamelijk als restaurant.