Cocio is de verslavende chocolademelk van Denemarken

Denemarken heeft met al zijn schoonheid en onoverwinnelijkheid niet echt veel meer introductie nodig. Zeker niet op culinair gebied, waardoor de wereld kennismaakte met eetbaar onkruid, insecten en knoestige wortelen.

Maar kan het ook zijn dat Denemarken de beste chocolademelk van de wereld heeft?

Als Deen heb ik altijd al een ding gehad met Cocio. Goed geschud en koud geserveerd uit het herkenbare glazen flesje met het roodgele vintagelogo. Het is rijk aan chocolade en verfrissend in plaats van zoet. Het heeft een fluweelachtige textuur en voelt een beetje droog in de mond waardoor je meteen nog een slok wil nemen. Zelfs Eva Mendes kan er geen genoeg van krijgen.

Ik ben geïntrigeerd door het aantal vrienden en chefs uit het buitenland die naar Denemarken komen en extatisch het bruine spul drinken. Het is net alsof je erachter komt dat het water uit jouw kraan vol zit met vloeibaar goud.

"Ons geheim, als je het zo wilt noemen, is de manier waarop we het produceren," zegt Mikael Horsboøll, hoofd-marketing van Cocio. "In tegenstelling tot de meeste andere chocolademerken, koken wij die van ons ongeveer dertig minuten nadat het is gebotteld. Dan kunnen de suikers karamelliseren. Dat geeft die unieke smaak en het gevoel in je mond." De flesjes en blikjes laten we dan vijf dagen rijpen; het heeft een beetje tijd nodig om te rusten," zegt Horsbøll. "De suiker kan licht verbranden door het karamelliseren, en verdwijnt geleidelijk tijdens het rustproces."

Tegenwoordig is Cocio eigendom van zuivelgigant Arla, maar het wordt nog steeds geproduceerd in de Deense stad Esbjerg waar het bedrijf in 1951 begon. Anker Palessen, de oprichter, is weken lang in zijn keuken bezig geweest om het recept te perfectioneren. Zijn vrouw vond ondertussen manieren om hun nieuwe product te promoten. Ze bedacht een hotdogkraam, of pøsevogn (worstwagen) zoals ze bij ons heten.

Het klinkt misschien gek voor de niet-ingewijden, maar chocolademelk en Deense hotdogs horen net zo bij elkaar als champagne en oesters. Deze combinatie is verankerd in de cultuur. Toen de eerste hotdogkramen open gingen, waren koolzuurhoudende dranken maar beperkt verkrijgbaar, dus grepen ze naar de chocolademelk als alternatief. Het is een vreemde maar logische combinatie, vast bedacht door iemand met een gigantische kater.

Chocolademelk heeft ook een afkorting in het Deense hotdogtaaltje, dat zowel bizar als politiek incorrect is. Vraag om een 'indiaan met een rugzak' en je krijgt een rode worst in een broodje. Vraag om een Congobajer, Congo-bier, en je krijgt een Cocio. Die laatste uitdrukking verwijst naar de rivaliserende chocolademelk Congo (het logo daarvan was een lachende tijger met een Deense vlag) die werd gekocht door Cocio in 1989.

Andere merken kwamen en gingen weer, maar Cocio heerst nog altijd. Op een maandag in oktober verkocht Lasse Ottosen vijftig drankjes vanuit zijn hotdogkraam in de buurt van Kopenhagen. Van die drankjes waren vijfendertig Cocio's. "Ze zijn nog steeds erg populair," zei Ottosen, die dit al vijf jaar doet. "Maar mensen willen wel de glazen flesjes, niet de blikjes. Er is absoluut geen verschil in smaak, maar de mensen willen het op de klassieke manier."

Een sticker op het raam geeft aan dat de chocolademelk ook warm wordt geserveerd. Met het vooruitzicht van een paar klanten op deze stormachtige middag, neemt Ottosen een paar blikjes uit de koelkast en zet die op het rooster dat hij gebruikt voor het brood. Hij gebruikt liever blikjes om op te warmen dan de flesjes – twee keer heeft hij meegemaakt dat de flessendoppen eraf schoten. "In de winter, als je op zoek bent naar beschutting tegen sneeuw en hagel, wil je een warme chocolademelk. En als je hier op vrijdag komt, kun je ook Lumumba krijgen: dat is warme chocolademelk met cognac.

De vrouw naast me bestelt een hotdog met alles erop en eraan: mosterd, ketchup, remouladesaus, rauwe en krokante uitjes en ingelegde komkommer. Ze heeft geen wetenschappelijk onderzoek nodig om haar punt te maken. "Cocio is de beste chocolademelk van de wereld," zegt ze. "Zo is het gewoon. Als kind at ik mijn hotdog al met ketchup en krokante uitjes, en altijd nam ik een Cocio erbij. Altijd."