Δεν έχω καμία φοβία με τα ύψη, αλλά το να βουτάς στο κενό από τα 14.000 πόδια, τουτέστιν 4,3 χιλιομετράκια, δεμένη σφιχτά πάνω σε έναν 23χρονο ύψους 1.90 μ. και βάρους 103 κιλών, είναι μια εμπειρία που δεν ζεις καθημερινά. Πριν από το άλμα είχα μια… στάλα άγχος και έτσι ο εκπαιδευτής μου δεν γλίτωσε την «ανάκριση». Το όνομά του ήταν Μίχαλ Σιέντσουκ, Πολωνός στην καταγωγή με 5ετή εμπειρία και συγκεκριμένα 1.670 άλματα στο ενεργητικό του - τι στο καλό στο 1.671 θα γινόταν η στραβή; Εκείνος απολύτως χαλαρός με έπεισε ότι γνωρίζει καλά τα μυστικά του σπορ, ενώ μου διευκρίνισε μία μικρή αλλά σημαντική πληροφορία: Το εφεδρικό αλεξίπτωτο ανοίγει αυτόματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το Skydive Athens, είναι μία πιστοποιημένη σχολή (από την ελληνική και την αμερικανική αεραθλητική ομοσπονδία) και βρίσκεται στην Kωπαΐδα, περίπου μια ωρίτσα μακριά από την Αθήνα. Φτάνοντας εκεί διαπίστωσα ότι η πλειονότητα των πρωτάρηδων που προορίζονταν για tandem (άλμα εξαρτημένος από τον εκπαιδευτή) ήταν καμιά 80αριά άτομα –άπαντες από ψιλοαγχωμένοι έως χοντροαγχωμένοι. Εγώ πάλι όσο περνούσε η ώρα, διαχειριζόμουν ολοένα και καλύτερα το άγχος –βασικά ήμουν χαρούμενη και ανυπόμονη.
Δεν άλλαξε τίποτα στη διάθεση μου ακόμη και όταν φτάσαμε με το μονοκινητήριο αεροσκάφος στο επιθυμητό ύψος και άρχισαν οι πτώσεις (εγώ και ο εκπαιδευτής μου φύγαμε τελευταίοι). Απολάμβανα τη θέα από ψηλά και το βλέμμα των συνταξιδιωτών την ώρα της μεγάλης εξόδου (ήταν που δεν είχα δει τα μούτρα μου. Τα είδα μετά βέβαια στο βίντεο και τις φωτογραφίες). Ακόμη και όταν φτάσαμε στην άκρη της πόρτας του αεροπλάνου είχα την ίδια χαρά. Λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου όμως αργότερα όταν βρέθηκα στο κενό, όλα άλλαξαν άρδην!Ο Μίχαλ δεν «ξάπλωσε» παράλληλα με το έδαφος αμέσως, αλλά ξεκίνησε μία βουτιά στο κενό με το κεφάλι προς τα κάτω με ταχύτητα 200 χλμ την ώρα. Πάνω που πίστεψα ότι πάει τέλειωσαν όλα, εκείνος «ξάπλωσε» στον αέρα, και άρχισε να παίζει με τον άλλον εκπαιδευτή, ο οποίος τραβούσε βίντεο. Η αλήθεια είναι πως απόλαυσα όσο τίποτα την αίσθηση της πτώσης στο κενό. Δεν κράτησε όμως για πολύ. Ο Μίχαλ μπορούσε να ελέγξει στον αέρα και την παραμικρή μας κίνηση. Άρχισε λοιπόν μία ακόμη κάθετη πτώση με ταυτόχρονο στροβιλισμό –εκείνη τη στιγμή τα χρειάστηκα κανονικά, με πόνεσαν τα αυτιά μου και ανακατεύτηκε το στομάχι μου. Άρχισα να σκέφτομαι τα παιδιά μου! Όταν τέλειωσε και αυτή η δοκιμασία άνοιξε επιτέλους το αλεξίπτωτο, στα 4.000 πόδια πάνω από το έδαφος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είχε περάσει περίπου ένα λεπτό, ελεύθερης πτώσης στο κενό. Ε, λέω τώρα που θα πάει θα ηρεμήσει, θα κατέβουμε σιγά, σιγά. Κι ενώ έχουμε ξεκινήσει μια ευχάριστη και μάλλον ήρεμη προσγείωση, ο Μίχαλ κόβει όλο αριστερά το αλεξίπτωτο, για να αρχίζουμε πάλι μία κάθετη πτώση με στροβιλισμό. Προφανώς επειδή δεν έτρεμα πριν από το άλμα, το πήρε πατριωτικά και είπε να κάνει την αδρεναλίνη μου να χτυπήσει κόκκινο. Τελικά τα κατάφερε.Έπειτα από μία απολαυστική βόλτα πάνω από το αεροδρόμιο είχαμε μια ονειρεμένη προσγείωση. Δεν το πίστευα, όταν επιτέλους ακούμπησα τα πόδια μου στο έδαφος. Πριν από το άλμα πίστευα ότι από ενθουσιασμό και μόνο, θα στρίγκλιζα μανιασμένα κατά τη διάρκεια της πτώσης, όμως τελικά βρισκόμουν σε τέτοια κατάσταση σοκ, που είχα καταπιεί τη γλώσσα μου. Το νου μου είχαν κατακλύσει οι εικόνες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου που πηδούσαν στο κενό από τους Δίδυμους Πύργους και διάφορα άλλα γεγονότα τρομακτικών πτώσεων που είχα δει κατά καιρούς. Όταν βέβαια το σώμα μου κατά τη διάρκεια της πτώσης ήταν παράλληλα με το έδαφος είχα μία απίστευτα ωραία και πρωτόγνωρη αίσθηση, ότι πετώ.
Γενικά είμαι άνθρωπος που θέλω να ορίζω το σώμα μου. Ψηλά στον αέρα δεν είχα κανέναν απολύτως έλεγχο, ενώ ο εκπαιδευτής μου με οδήγησε στο σημείο να βιώσω ανάμεικτα συναισθήματα –τη μια στιγμή ήθελα να τον χαστουκίσω και αμέσως μετά να τον αγκαλιάσω και γαντζωμένη πάνω του να βάλω τα κλάματα σαν 2χρονο που του πήρες το παγωτό φράουλα, ζητώντας με λυγμούς να με κατεβάσει. Υποθέτω γι' αυτό σε βάζουν να κοιτάς μπροστά και σε δένουν σφικτά, όχι μόνο για να βλέπεις τη θέα, αλλά και για να αποφύγουν τέτοιες αντιδράσεις. Όταν πια προσγειωθείς νιώθεις μόνο ευγνωμοσύνη για τον άνθρωπο, που κρατούσε τη ζωή σου στα χέρια του και έγινε το μέσο για να ζήσεις αυτό το ξεχωριστό συναίσθημα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παράλληλα, πάντως με τον πανικό και τις κακές σκέψεις, δεν έπαψα να κάνω και λογικές, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου συνεχώς ότι ο Μίχαλ ξέρει τι κάνει. Κάπως έτσι γλίτωσα το έμφραγμα. Τι είναι λοιπόν, η ελεύθερη πτώση; Μια αίσθηση ότι πετάς, μια αίσθηση της ελευθερίας. Βέβαια όπως έγραψε ο Κάλβος, η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Όσο για το πως θα περιέγραφα το tandem; Για να πάρεις μία ιδέα σκέψου πως θα ένιωθες αν βρισκόσουν συνοδηγός σε μονοθέσιο σε αγώνα Formula 1 ή πως θα ήταν να βρίσκεσαι στη θέση του συγκυβερνήτη πολεμικού αεροσκάφους που πάει για αναχαίτιση. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα εκτός από το να το απολαύσεις.
Το βέβαιο είναι πως θα ξανάκανα ελεύθερη πτώση, άλλωστε όσο καλή και να είναι η πρώτη φορά, οι επόμενες είναι πάντα καλύτερες. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που θα ήθελα περισσότερο, είναι να κάνω τα μαθήματα (επτά τον αριθμό) για να μπορώ να κάνω άλμα μόνη μου. Η ολοκλήρωση του κύκλου των μαθημάτων, με τον οποίο αποκτάς δίπλωμα ΑFF (Accelerated Free Fall) κοστίζει 1.500 ευρώ, σε αντίθεση με το tandem, το κόστος του οποίου είναι 150-200 ευρώ. Φυσικά, για να πραγματοποιήσω το όνειρο μου, όπως κάθε αθλητής που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να βρω «χορηγό» και πιθανότατα και άντρα καθώς η αλήθεια είναι πως δεν πέταξε από τη χαρά του που η μητέρα των παιδιών του έκανε ελεύθερη πτώση.
«Το Skydive Athens δεν είναι λούνα παρκ», επεσήμανε ένας εκπαιδευτής λίγο προτού πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Είναι μια κοινότητα ανθρώπων που μισούν καθετί συμβατικό και εκτονώνουν την «τρέλα» τους κάθε παρασκευοσαββατοκύριακο κάνοντας αυτό που αγαπούν. Εάν έχετε κοινά συμπτώματα, με εμένα, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε μια… συνεδρία.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
