Jouw persoonlijke data vormt de basis van deze interactieve documentaire

De Franse filmmaker en producer Antoine Viviani is bekend door zijn muzikale documentaires over REM en Arcade Fire, alsmede door zijn films over klassieke muziek en openbare ruimtes in Europa. In al zijn werken brengt Viviani niet slechts informatie over, maar gebruikt hij de documentaire als een medium voor poëzie.

Viviani’s meeste recente film In Limbo is een interactieve experimentele documentaire over het Internet, waarbij hij onderzoekt hoe het wereldwijde web onze norm over de notie van tijd, ruimte en herinnering herdefinieert. In de film combineert hij persoonlijke data van de kijker, 3D-geanimeerde beelden en 12 interviews met verschillende prominenten zoals futurist Ray Kurzweil en Paul Miller, een schrijver die betaald kreeg om een jaar af te zien van gebruik van het Internet.

Het heeft op het begin een benauwend effect. Eenmaal aangekomen op de website van In Limbo wordt gevraagd om persoonlijke data van je Gmail, Facebook, Instagram, Twitter en LinkedIn-accounts te overhandigen. Ook word er naar je locatie en webcam informatie gevraagd. Maar Viviani’s film belooft kijkers dat deze onmiddellijk worden verwijderd bij het verlaten van de website.

Na het invoeren van deze data begint de experimentele documentaire In Limbo pas echt, vanaf hier wordt het pas echt interessant en dynamisch. Op zichzelf staand waren de twaalf interviews ook al boeiend genoeg, ook als ze op een traditionele manier waren gefilmd. Iedere geïnterviewde praat over zijn eigen gebied van expertise. Internet pionier Gordon Bell heeft het over e-memory en Cathal Gurrin, de meest gedigitaliseerde mens op aarde kletst over het maken van 12,5 miljoen foto’s op zijn “life logger” camera.

De overgeleverde data komen tijdens de 30-minuten durende documentaire terug in de vorm van tekst, afbeeldingen en collages die prompt op het scherm worden geprojecteerd als kleine digitale geesten. Het heeft iets raars om data uit het heden en verleden in Viviani’s frames te zien zweven. Verrassend genoeg is het geen afleiding, maar verbetert het juist de interactieve kijkervaring. In Limbo voelt aan als een TED Talk, maar wordt in dit geval veel persoonlijker; het vormt een navelstreng tussen gesprekken over het Internet en hoe wij het op een dagelijkse basis gebruiken.

Klik hier om meer over In Limbo te weten te komen.

Gerelateerd:

Walk, Run, and Fly Through Vincent Morisset's New Interactive Film

Oculus Trauma: Inside Oscar Raby’s 'Assent'

This Artist Turned Herself into a Corporation to Sell Her Data