Μια «Βουτιά» στον Κόσμο του Ελληνικού Comedy Rock

Μπορεί η Rock μουσική να συνδέεται τις περισσότερες φορές με τον δυναμικό και αντικομφορμιστικό της χαρακτήρα, όμως, υπάρχει κάπου εκεί έξω μια μικρή γωνιά, όπου συχνάζει η κωμική της πλευρά. Στην Αμερική έχουμε παραδείγματα όπως αυτό του τεράστιου Weird Al Yankovic, ο οποίος διασκευάζει με την προσθήκη κωμικών στίχων εδώ και δεκαετίες τραγούδια διαφόρων ειδών. Από το Smells Like Teen Spirit των Nirvana, μέχρι το Beat It του Michael Jackson. Παράλληλα, υπάρχουν οι Steel Panther που κρατάνε τα κωμικά στοιχεία του Glam Metal ζωντανά, ενώ η έλευση του κύματος του Pop Punk στις αρχές των ‘00’s απενοχοποίησε τον χαβαλέ για τα καλά.

Η Ελλάδα είχε πάντα την κωμωδία στη μουσική της. Από τα «αποκριάτικα» τραγούδια της παράδοσης, μέχρι τα κοροϊδευτικά προς τους κατακτητές άσματα που γράφτηκαν στην αντίσταση. Στη συνέχεια είχαμε παραδείγματα όπως αυτά του Χάρρυ Κλυνν και του Τζίμη Πανούση, οι οποίοι φρόντιζαν να μας χαρίζουν κωμικά και σατυρικά κομμάτια, όμως, ο πρώτος δεν ήταν μουσικός ενώ ο δεύτερος κυκλοφορούσε και τραγούδια σε πιο σοβαρό ύφος. Το Comedy Rock θεσπίστηκε σαν σκηνή κυρίως στα ‘00’s και αυτό συνέβη για δυο λόγους που έχουν έναν κοινό παρονομαστή: το Internet. Από τη μία έφερε την έννοια του trolling στο προσκήνιο, απελευθερώνοντας όσους μουσικούς προσπαθούσαν να κρύψουν τη «χαβαλεδιάρικη» πλευρά τους και από την άλλη βοήθησε στο να διαδοθούν παλαιότερα τραγούδια που είχαν μείνει σε τοπικό επίπεδο -όπως αυτά του Loutsa Project.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο σήμερα, εν έτει 2023, δεν μπόρεσα να βρω κάποιο σχετικό αφιέρωμα σε αυτό το τόσο παραγκωνισμένο είδος. Έτσι, αποφάσισα να «το κάνω μόνος μου» και να συγκεντρώσω σε μια λίστα -με τον κίνδυνο να ξεχάσω κάποια σχήματα- τα σημαντικότερα group του εγχώριου Comedy Rock.

Οι «βασιλιάδες» της φάσης. Όπως κάθε Comedy Rock μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και το Πλοκάμι του Καρχαρία, έχουν μια μυστήρια ιστορία. Αν κρίνω από τις πληροφορίες που βρίσκω διάσπαρτες εκεί έξω (και μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη), ξεκίνησαν το 1998. Ιδρυτικό μέλος ήταν ο Κώστας Δαλδαβάνης και στη συνέχεια μπήκε στο group και ο Κυριάκος Δαούτης. Το ωραίο με το συγκεκριμένο σχήμα, εκτός από τα τραγούδια του που ξεκινούσαν από Epic Metal και κατέληγαν σε Metalcore, είναι πως μας εισήγαγε στον 21ο αιώνα. Σε μια εποχή που το διαδίκτυο έμπαινε για τα καλά στις ζωές μας, όλοι ψάχναμε online τα τραγούδια τους σαν τρελοί.

Ωστόσο, οι θρυλικές εποχές του Atlantis Fm ήταν ακόμη ζωντανές και μέσω της Atlantis Records κυκλοφόρησαν τα τρία τους album, λίγο πριν χαθούν για πάντα κάπου στα μέσα με τέλη των ‘00’s. Έκτοτε οι fans ψάχνουν τα ακυκλοφόρητά τους και αναρωτιούνται σε σχόλια αλλά και threads του Reddit τι απέγιναν τα μέλη της μπάντας. Η πιο «Πλοκαμίσια» εξήγηση που έχω διαβάσει είναι πως έβγαλαν πολλά λεφτά και ανέβηκαν στην ιεραρχία της μουσικής με τα ψευδώνυμα: Hans Zimmer, Ramin Djawadi και Ennio Morricone.

Ο άνθρωπος πίσω από αυτό το project είναι μαζί με τα μέλη των Πλοκάμι του Καρχαρία και τον Φουσέκη, οι πιο περιζήτητοι άνθρωποι του Ελληνικού διαδικτύου. Το γεγονός ότι η ταυτότητα του Γιάννη (όπως πιθανότατα είναι το όνομά του) παραμένει μέχρι και σήμερα κρυφή, αποτελεί μέρος του θρύλου. Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, πιθανότατα αυτά τα Lo-fi τραγούδια να ηχογραφήθηκαν -σε ένα κασετόφωνο- πίσω στο μακρινό 1986. Αρχικά μοιραζόντουσαν σε κασέτες, στη συνέχεια σε «καμμένα» CD και τέλος, μέσω διαδικτύου όπου σήμερα μετράνε εκατομμύρια streams. Στα κομμάτια ακούμε «ιστορίες για αγρίους», αλλά και αναφορές σε πραγματικά πρόσωπα τα οποία, όντως κυκλοφορούσαν στη Λούτσα εκείνης της περιόδου. Αποτελούν ένα «μνημείο» καφρίλας που θα μας θυμίζει για πάντα μια εποχή που έχει χαθεί για πάντα.

«Εδώ στη γειτονιά κάτι συμβαίνει, έρχεται, έρχεται και δεν περιμένει, καινούριος άνεμος κάτι νέο φέρνει, ο νέος σας γείτονας γαμάει και δέρνει», τραγουδούσα με τους φίλους μου στο Γυμνάσιο, έχοντας μόλις ανακαλύψει τους Kafrillion -πιθανότατα από κάποια εκπομπή του Πάνου Ανεστόπουλου ή το Metal Hammer. Ο Γαμιάς της Γειτονιάς ίσως και να είναι το πρώτο Comedy Rock τραγούδι που άκουσα ποτέ, αν και οι ίδιοι έχουν ονομάσει το είδος που παίζουν Porn Rock. Σχηματίστηκαν το Καλοκαίρι του 1995 κατά τη διάρκεια διακοπών στο Ποσείδι Χαλκιδικής. Τότε, ο Σίσυφος και ο Διόνυσος, άρχισαν να παίζουν «καφροτράγουδα» και αρκετά χρόνια αργότερα έφτασαν σε σημείο να τους προσεγγίζουν μεγάλες δισκογραφικές, όπως η BMG και η EMI.

Όπως είχαν αναφέρει και οι ίδιοι σε παλαιότερο αφιέρωμα του VICE: «Αυτό έγινε όταν γράψαμε το Γ.Α.Μ.Ω.(2006-2007). Μας τιμά ιδιαίτερα που πίστεψαν σε εμάς, αλλά υπήρχαν δύο βασικά προβλήματα: Το ρομαντικό της υπόθεσης, ότι αυτό που κάνουμε είναι να βγάζουμε ακριβώς αυτό που έχουμε μέσα μας και όχι κάτι που θα πρέπει να περάσει από φιλτράρισμα. Αν βγει κάτι political correct δεν θα είναι Kafrillion. Επίσης, θα ήταν μεγάλο ρίσκο για εμάς να βγούμε μπροστά σε πιο επίσημες καταστάσεις και να παίζουμε αυτό που παίζουμε. Έχουμε τις κανονικές μας ζωές και δουλειές που δεν μας αφήνουν περιθώρια να αποκαλύψουμε τα κανονικά μας ονόματα». Δυστυχώς το 2021 o Σίσυφος έφυγε από τη ζωή, όμως, η μπάντα συνεχίζει την πορεία της.

Από τις πιο επαγγελματικές μπάντες που θα αναφέρουμε στο παρόν κείμενο. Μετράνε πορεία 30 ετών -ξεκίνησαν το 1993- και δεκάδες κυκλοφορίες. Είναι ακόμη ενεργοί και πραγματοποιούν συχνά ζωντανές εμφανίσεις. Οι Anorimoi παίζουν Comedy Metal και καλύπτουν μια τεράστια γκάμα από θεματικές. Από το να βρωμάει η ανάσα σου τζατζίκι στο πρώτο ραντεβού, μέχρι το να σε ταλαιπωρεί ένας κάλλος.

Η μπάντα που λειτούργησε ως «συνδετικός κρίκος» για τον χώρο του σατυρικού και κωμικού τραγουδιού. Με μπροστάρη τον SexPyr, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο buzz γύρω απ’ το όνομά τους. Έχουν συνεργασίες με ονόματα όπως το Πλοκάμι του Καρχαρία, οι Anorimoi και ο Tus. Μία από τις πιο δυνατές αναμνήσεις που έχω με τους Trendy Hooligans είναι να τους βλέπω live -δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ πού- και να παίζουν το Πιτσίνι, με τον frontman της μπάντας να βγάζει ένα σακουλάκι του γνωστού snack στο stage και να τα σκορπίζει παντού.

Η μπάντα τα «έσπαγε» με τον SexPyr να τραγουδάει κάποιες στιγμές μελωδικά και άλλες ραπάροντας. Έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να πάρει περισσότερη προβολή η Comedy Rock σκηνή. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν σε σχέση με τα περισσότερα σχήματα της εν λόγω λίστας, είναι το γεγονός ότι είχαν και μια σατυρική προσέγγιση.

Οι Sonata Antartika μας έχουν χαρίσει έπη όπως το ΠΑΣΟΚ ή το Καοτόνικ - με πολύ δυνατά flows. Ξεκίνησαν από το Metal και έφτασαν στο Rap πολύ πριν το κάνουν τα «γατάκια» οι Falling in Reverse! Αυτή η μπάντα προγραμματιστών (κυρίως) δεν έχει κυκλοφορήσει κάτι νέο εδώ και περίπου έξι χρόνια, κάτι που πρέπει να ομολογήσω ότι με στενοχωρεί πολύ. Μέχρι να έρθει το reunion λοιπόν, εγώ θα τα «σπάω» με αυτή τη live εκδοχή του τραγουδιού τίτλων του Pokémon!

Σκληρό Stoner -και λίγο Thrash- όπως μάθαμε από παιδιά. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω γι’αυτό το group. Αρχικά, τι απέγιναν και πώς στο καλό έβγαλαν τον μοναδικό τους δίσκο από την EMI; Ωστόσο, αυτό που θα αναρωτιέμαι για πάντα, είναι το πώς βρέθηκαν να παίζουν με μπόλικη δόση καφρίλας στην εκπομπή TV Tiglon του Alpha, με παρουσιαστές τον Φώτη Σεργουλόπουλο και τη Μαρία Μπακοδήμου; Πολλά τα ερωτήματα. Εκείνη τη μέρα  πάντως γράφτηκε (Comedy) Rock ιστορία!

Μια από τις μπάντες που, όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, άντλησαν έμπνευση από τον ήχο και τον ρομαντικό εφηβικό χαβαλέ των πρώτων album των Blink 182. Δημιουργήθηκαν το Καλοκαίρι του 2010 και με το single τους Σουβλάκι με Πίτα κατάφεραν να κάνουν ένα από τα πρώτα viral τραγούδια ever. Με το Κάγκουρες, στην ουσία μελοποίησαν την κόντρα «emo – trendy – κάγκουρες» που έπαιζε μια φορά και έναν καιρό στα σκαλάκια του Συντάγματος και έξω από τα καταστήματα γνωστής αλυσίδας που εμπορεύεται ροφήματα.

Οι Mpliax 166 είναι μια πολύ καλή Pop-Punk μπάντα -ως Punk & Troll αναφέρονται οι ίδιοι στο είδος που παίζουν-, η οποία, παραμένει ενεργή πραγματοποιώντας σποραδικές εμφανίσεις. Ελπίζουμε σε έναν νέο δίσκο ή έστω ένα single. Νομίζω ότι η εποχή σηκώνει αρκετό χαβαλέ, ειδικά και σε μια περίοδο που το Pop Punk ζει ξανά μεγάλες δόξες.

Μια μπάντα που ξεπήδησε μέσω του Schoolwave. Όπως οι Mpiax 166, έτσι και οι Looming Titties είχαν ξεκάθαρη επιρροή από την Pop Punk σκηνή, προσθέτοντας κάποιες μικρές Ska «πινελιές» στον ήχο τους. Έκαναν μια μικρή πορεία που κράτησε περίπου πέντε χρόνια και έκτοτε η τύχη τους αγνοείται. Αυτές ήταν εποχές! MySpace, Emo, Pop Punk και καφρίλα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στην πορεία κυκλοφόρησαν και κάποια λιγότερο κωμικά τραγούδια, αλλά αξίζουν μια θέση εδώ!   

Αναφέρεται τιμητικά μιας και δεν κινείται στο πλαίσιο του Rock, όμως, για πολλούς το λαϊκό είναι «Ροκ»! Αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση και έχει διαγράψει τη δική του πορεία στον χώρο της μουσικής.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Αγώνας Δρόμου του Παναγιώτη από την Ηρωίνη στον Μαραθώνιο

«Δούλεψα σε Studio με Μεξικανούς Gangster» - Ο Joza Είναι Νομάς Tattoo Artist

Γιατί Αποκαλούμε «Μαϊμού» τις Απομιμήσεις Γνωστών Προϊόντων;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.