Wil je tennissen maar kun je het niet? Geen zorgen: padel is er ook nog

Voordat ik padel probeerde ben ik altijd slecht geweest in tennis of welke racketsport dan ook. Ik vond het nooit erg boeiend om naar iemand te kijken die met een grom en een backhand een bal naar een tegenstander speelt die net zoveel gromt. Mijn sportiviteit is nooit echt om over naar huis te schrijven geweest, zeker als het op groepssporten aankomt. Maar in de afgelopen zes maanden ben ik een van de 18 miljoen mensen geworden die de sport beoefenen, door de vrieskou sjokkend om al mijn frustraties in de sporthal af te reageren. 

Padel is in 1969 uitgevonden door de Mexicaanse miljonair Enrique Corcuera, die niet genoeg ruimte had voor een volwaardige tennisbaan in zijn vakantieverblijf in Acapulco en dus een nieuw spel bedacht om alsnog aan zijn trekken te komen. Het resultaat is een combinatie van tennis en squash. Je speelt met vier mensen – twee tegen twee. Je slaat de bal neerwaarts richting de andere kant van de baan, en wanneer hij een keer op de grond heeft gestuiterd kan de bal de muren een aantal keer raken voordat hij terug wordt gestuurd naar de andere kant van de baan. 

Padel kan zowel binnen als buiten worden gespeeld en de banen zijn omringd door glazen muren en metalen gaas. Aangezien een padelbaan maar een derde van de grootte van een tennisbaan is kiezen veel sportzalen ervoor om drie banen te openen op de ruimte van één tennisbaan, wat ervoor heeft gezorgd dat de sport flink is gegroeid. Volgens het Global Padel Report van 2022, is er tussen 2016 en 2021 een stijging van 181 procent geweest in het aantal padelclubs in Europa en een stijging van 169 procent in het aantal padelbanen. 

Een deel van de reden waarom ik zo werd meegezogen in een sport waar ik tot voor kort nog nooit van had gehoord is dat padel een beetje zoals tennis is, maar dan zonder de noodzaak om technische vaardigheid. Het heeft het gestage ritme van tafeltennis, maar je gaat er ook van zweten, en net als bij poolen komen er ook strategie en onvoorspelbaarheid bij kijken. Het is een beetje een mix van alles, en daarom werkt het zo goed. 

Volgens het verslag zijn de meeste spelers mannen tussen de 35 en 55, maar er zit alsnog een hoop diversiteit in het soort spelers. Je zult de incognito tennisspelers meteen herkennen – van top tot teen strak aangekleed, met zweetbanden om hun polsen en dure tassen aan hun schouders. Je hebt ook van die rare snuiters die in een spijkerbroek en thermoshirt komen opdagen. Zij zullen waarschijnlijk de meeste chaos op de baan veroorzaken omdat hun ballen doorgaans recht door de potjes van naburige spelers stuiteren. Tenslotte heb je ook nog de luidruchtige maar betrokken groep die het tijdvak tussen hun werk en het avondeten boekt. Ik begin, met enige schaamte, de overstap van de tweede naar de derde groep te maken. 

Het zit nou eenmaal zo: “Padel kan glorieuze momenten bieden aan mensen die voor geen meter kunnen sporten,” zoals de Italiaanse tennislegende Nicola Pietrangeli het uitlegde aan de tv-zender Rai News. “Zelfs slechte spelers kunnen er plezier aan beleven en slecht zijn in padel is een heel stuk beter dan slecht zijn in tennis.” Dit klopt allemaal, ook voor mij. 

De eerste keer dat ik het speelde had ik geen idee hoe het werkte. Ik ging samen met een paar vrienden – geen van ons had het ooit eerder gedaan en slechts één van ons wist een klein beetje hoe je moest tennissen, maar desalniettemin hadden we zo’n 90 minuten nadat we voor het eerst een racket hadden opgeraapt al een “toernooi” georganiseerd. We maakten fouten, moesten constant achter de bal aan rennen, en deden er erg lang over om iedereen het goed te laten begrijpen. Uiteindelijk hebben we denk ik iets van 15 minuten echt gespeeld. Maar we werden elke keer een beetje beter. 

Voor mij is padel net zo democratisch als het stoer is. Er zit geen filosofie of levensstijl achter waar je in moet geloven, het neemt zichzelf niet te serieus. Je hoeft geen lessen te nemen of een hele hoop spullen te kopen om je te laten voelen alsof je erbij hoort. Er komen wat kosten bij kijken als je wilt beginnen, maar het is best betaalbaar – een goedkoop racket kost maar 50 euro en volgens de Global Padel Report kost het zo’n 27 euro per uur om een zaal af te huren, oftewel zo’n 6,75 euro per persoon. 

De enige mensen die zenuwachtig lijken te zijn over padel zijn tennisliefhebbers. Volgens het verslag zijn er in Spanje en Zwitserland al meer padelspelers dan tennisspelers. De Italiaanse Tennisfederatie heet vanaf 1 januari 2023 de Tennis- en Padelfederatie. De opkomst van de sport lijkt niet meer te stoppen. En ik ben er helemaal klaar voor. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE Italy.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.