Όλες οι φωτογραφίες είναι της Christelle de Castro.
Στις 17 Ιουλίου του 2015 ήταν η επέτειος ενός χρόνου από τον πρόωρο θάνατο του Eric Garner που προκλήθηκε από την Αστυνομία της Νέας Υόρκης. Ο θάνατος του Garner, ο οποίος καταγράφηκε από κάμερα, βοήθησε τους Αμερικάνους να επικεντρωθούν ξανά στο πρόβλημα αστυνομικής βίας που αντιμετωπίζουν καθώς και στον αιώνιο φυλετικό διαχωρισμό στην επιβολή του νόμου. Η φράση του Garner “I can’t breathe” (δεν μπορώ να αναπνεύσω) έγινε σύνθημα για αυτούς που μάχονται κατά αυτών των συστημικών δεινών, και χρησίμευσε ως καταλυτής που βοήθησε στην κινητοποίηση μιας νέας γενιάς ακτιβιστών.
Η Christelle de Castro, μια φωτογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια με βάση της την Νέα Υόρκη, ήταν εκεί όταν το ποτήρι ξεχείλισε και οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν προς το τέλος του περασμένου χρόνου σε τρεις διαφορετικές διαμαρτυρίες στην Νέα Υόρκη, εμπνευσμένες από την βαρβαρότητα που διαπράχθηκε εναντίον άοπλων μαύρων ανδρών. Δείτε τις φωτογραφίες και διαβάστε τι έχει να πεί η Christelle, μετά από έναν χρόνο από όταν ξεκίνησαν όλα.
Videos by VICE
VICE: Τι σε ενέπνευσε να καταγράψεις αυτές τις διαμαρτυρίες;
Christelle de Castro: Οι “ρίζες μου” είναι στην “φωτογραφία του δρόμου”. Αλλά μετά από 7 χρόνια που δούλευα στη διαφήμιση, η σχέση μου με την φωτογραφία άλλαξε. Είχα ξεχάσει πως ήταν να έχω την κάμερα πάνω μου όλη μέρα και να καταγράφω καθημερινά πράγματα. Μάλιστα, παραλίγο να φύγω από το σπίτι για την πρώτη διαμαρτυρία πέρσι, χωρίς την κάμερα μου. Το να πάρω την κάμερα μαζί ήταν μια απόφαση τελευταίας στιγμής. Ο ακτιβισμός είναι στο αίμα μου – ως έφηβη πήγα στην πορεία κατά του Bush στο San Fransisco. H διαφορά είναι πως τώρα είμαι επαγγελματίας φωτογράφος, οπότε απέκτησα μια νέα πλατφόρμα ακτιβισμού, η οποία καθορίζεται ως ένα ειλικρινές ρεπορτάζ μέσω των φωτογραφιών.
Ως έγχρωμη καλλιτέχνης και ως κάτοικος της Νέας Υόρκης, πώς αισθάνεσαι για τον θάνατο του Eric Garner;
Ως κάτοικος της Νέας Υόρκης, με θλίβει απίστευτα. Ως έγχρωμη, είμαι απογοητευμένη και θυμωμένη. Ως Αμερικάνα, υποθέτω πως περισσότερο με κάνει να νοιώθω ντροπή.
Έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Garner, που πιστεύεις ότι βρισκόμαστε ως προς το θέμα της αστυνομικής βίας;
Ας μιλήσουμε για την Sandra Bland, η οποία πρόσφατα βρέθηκε νεκρή στο κελί της. Η Αμερική χτίστηκε με βάση την βία προς τα σώματα των έγχρωμων ανθρώπων, κυρίως των Αφροαμερικάνων σκλάβων. Η Αστυνομική βία κατά των μαύρων, είναι η συνέχεια αυτής της κληρονομιάς. Δεν νομίζω πως έχουν αλλάξει και πολλά.
Πως πιστεύεις ότι μπορούμε να ενδυναμώσουμε την κίνηση #BlackLivesMatter και τι ευθύνη έχουν οι φωτογράφοι και οι εικαστικοί καλλιτέχνες;
Δεν πιστεύω πως οι εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν κάποια ευθύνη να γίνουν ακτιβιστές. Η δουλειά μου είναι πολιτικοποιημένη κάποιες φορές, επειδή εγώ η ίδια είμαι πολιτικοποιημένο άτομο. Ως έγχρωμη και λαμβάνοντας υπόψιν μας την τωρινή κατάσταση, είναι δύσκολο να μην είσαι. Για παράδειγμα, το 80% των καθημερινών μου αναρτήσεων στο Facebook, είναι σχετικά με τον ρατσισμό ή τον σεξισμό, αλλά αυτές οι συνομιλίες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αντανακλούν τις εμπειρίες μου ως έγχρωμη, queer γυναίκα, χωρίς να υπάρχει κίνητρο λόγω κάποιου αισθήματος ευθύνης ως καλλιτέχνης. Δείχνω τον ακτιβισμός μέσω της δουλειάς μου επειδή αυτός είναι ο τρόπος μου για να εκφραστώ, να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους και να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις.
Πιστεύω πως οι Αμερικάνοι έχουν την ευθύνη να αλλάξουν την ύλη της ιστορίας που μαθαίνεται στα σχολεία. Τα βιβλία ιστορίας μας πρέπει να είναι ειλικρινή, όσο σκληρή και αν είναι η αλήθεια. Οι μαθητές διδάσκονται μια ελαφριά και “λουλουδένια” έκδοση του πως ανακαλύφθηκε η Αμερική, η οποία αποκρύπτει την αποικιοκρατία και το πόσο βάρβαρη, βίαιη και τρομαχτική ήταν πραγματικά η σκλαβιά.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινής με τα παιδιά μας για να μην μεγαλώνουμε ένα σωρό αστοιχείωτα, ρατσιστικά προκατειλημμένα και με πλύση εγκεφάλου Αμερικανάκια. Η άγνοια των προνομιούχων λευκών, λειτουργεί πάνω σε τόσο αδιαφανές ιστορίες. Η έλλειψη προοπτικής, την οποία γράφουν, λένε και βλέπουν οι έγχρωμοι άνθρωποι είναι ένας πολύ μεγάλος λόγος για τον οποίο η ύλη της ιστορίας είναι τόσο ελλιπής ως προς την βία πάνω στην οποία χτίστηκε αυτή η χώρα. Πρέπει να δώσουμε στους μαθητές να διαβάσουν, να έχουν ως πρότυπο και να παίρνουν δύναμη από περισσότερους μαύρους, έγχρωμους και queer θεωρητικούς. Ίσως τότε να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε όλοι μας.
Όλες οι φωτογραφίες είναι της Christelle de Castro. Ακολουθήστε την στο Instagram.
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
