Ακούω trap και μου αρέσει. Δεν τη θεωρώ «συμφορά» της rap, όπως έχω ακούσει πολλά άτομα να λένε. Η μουσική, ο κόσμος, οι άνθρωποι εξελίσσονται. Αλίμονο αν δεν υπήρχε η εξέλιξη. Και η trap είναι η εξέλιξη της rap και κάποιων άλλων μουσικών ειδών. Άρα γιατί τόσος ντόρος από τους haters; Στο μεταξύ, μιας και είπα «haters», μια λέξη που χρησιμοποιείται ασύστολα από τους swag τύπους, να ξεκαθαρίσω ότι swag και trap δεν έχουν κάποια εγγενή σχέση μεταξύ τους. Άδικα έχουν μπερδευτεί.
Ένας ειδικός είναι πάντα η καλύτερη λύση όταν καταπιάνεσαι με τέτοια θέματα. Έκαστος στο είδος του και ο Dj The Boy στην trap, λοιπόν. Dj The Boy: τρεις φορές πρωταθλητής DMC Ελλάδας και φιναλίστ στον αντίστοιχο παγκόσμιο διαγωνισμό. Σε απλά ελληνικά: ένας από τους κορυφαίους DJs, τουλάχιστον στην Ελλάδα, με έφεση στις hip hop μελωδίες. Μέσα σε όλη αυτή την οverdose πληροφόρηση και τα μαζικά trap πάρτι που γίνονται, μίλησα μαζί του και έγινε ένα ωραίο ξεκαθάρισμα.
Videos by VICE
«Το trap δεν είναι αυτό που, ίσως, εννοείς. Για παράδειγμα, τα trap πάρτι που διοργανώνονται μαζικά πλέον στην Ελλάδα, δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με την trap όπως αυτή είναι στην πραγματικότητα», τονίζει όταν του εξηγώ το θέμα για τον οποίο τον προσέγγισα. «Αυτή είναι μια άσχημη εξέλιξη που σημειώθηκε. Το αυθεντικό trap το έβγαλαν οι south-άδες (νότιοι) της Αμερικής. Αυτοί οι τύποι έβγαζαν χρήματα μαγειρεύοντας κρακ. Τα σπίτια, ή αν θες τα underground εργαστήρια, που γινόταν αυτή η δουλειά, λέγονταν trap houses. Η μουσική, λοιπόν, που έφτιαχναν οι south-άδες beatmakers (μουσικοί) ονομάστηκε αργότερα trap», συμπληρώνει ο Dj The Boy, οδηγώντας μουσικά τη συνέντευξη. «Ουσιαστικά, οι παλιοί south-άδες εφηύραν μια συλλογή με “μπότες” και άλλα μουσικά στοιχεία, τα λεγόμενα drum kits 808, που οι μεταγενέστεροι δανείστηκαν, εξέλιξαν και έφτιαξαν τελικά τη σημερινή trap μουσική», λέει κλείνοντας αυτήν την απαραίτητη ιστορική αναδρομή στις ρίζες της trap.
«Μουσικά, από πού έχει πάρει στοιχεία;» τον ρωτώ, προκειμένου να απαντήσει επιτέλους κάποιος που ξέρει για το γενεαλογικό δέντρο της trap. «Έχει τις ρίζες της στο drum n’ bass, στη rap, ενώ έχει κι ένα rave στοιχείο», λέει ο ίδιος.
Πριν τον πάω στο πιο «ψητό», του κάνω μια τελευταία αμιγώς μουσική ερώτηση, που αφορά την ιδιαιτερότητα της trap που την κάνει τόσο γαμάτη στα αυτιά μας. Ο Dj The Boy απαντά «χαμηλές συχνότητες και μπάσα που κοπανάνε πάρα πολύ – έτσι απλά».
«Στην Ελλάδα πώς ξεκίνησε να ανεβαίνει;», απορώ. «Εδώ, ευθύνεται ο underground πυρήνας για τη διάδοση της trap. Δηλαδή, κάποια άτομα που, σε μια εποχή που κυριαρχεί το mainstream στοιχείο, είχαν τα κότσια να τολμήσουν και να κάνουν κάποια πάρτι με trap μουσική. Για τα δικά μου γούστα, εκείνα τα πάρτι ήταν πολύ αυθεντικά, σε ό,τι αφορά τη μουσική, σε αντίθεση με τα πάρτι που γίνονται στα περισσότερα μαγαζιά πλέον, όπου παίζουν “κωδικοποιημένα” κομμάτια για να είναι αποδεκτά από το mainstream κοινό», απαντά ο Κώστας (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι το εγκόσμιο όνομα του). «Γιατί έγινε mainstream όμως, σε όλο τον κόσμο;», ρωτώ ακολούθως, για να μου απαντήσει ότι «Προφανώς, οι μπροστάρηδες της μουσικής βιομηχανίας “μυρίστηκαν” πως αυτό το πράγμα είναι το μέλλον, το επόμενο μουσικό big deal, ακόμα και trend αν θες. Έτσι, άρχισαν να παίρνουν τέτοια κομμάτια και να τα δίνουν σε πολύ γνωστούς καλλιτέχνες, όπως η Rihanna. Κάπως έτσι, μοιραία, μπήκε και στα clubs, γεγονός που δεν είναι κακό. Απλώς, μπήκε με λάθος τρόπο. Δηλαδή, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, έγινε με έναν τρόπο που “παντρεύτηκε” με τα ελληνικά λαϊκά ή house mainstream κομμάτια, έτσι ώστε να είναι ΟΚ να την ακούσεις κι εσύ που πίνεις την μπύρα σου σε ένα mainstream μαγαζί. Αυτή είναι η άσχημη πλευρά του νομίσματος».
«Είναι λάθος όμως το mainstream;», αναρωτιέμαι. «Το να είναι εμπορική αυτή η μουσική δεν είναι κακό. Ίσα-ίσα, είναι υγιές αυτό το πράγμα. Απλώς, το αρνητικό έχει να κάνει με το supermarket-ίστικο “πάντρεμα” που γίνεται σε πολλά ελληνικά νυχτερινά μαγαζιά. Για να καταλάβεις, λένε “-Ποια είναι τα καλά ελληνικά κομμάτια; Φέρε δύο. -Ποια τα καλά τα house; Φέρε δύο. -Ποια τα καλά trap; Φέρε κι άλλα δύο”. Έτσι, δημιουργείται μία μπακαλίστικη playlist στην οποία είμαι ενάντια. Δεν λέω, καλό είναι να μπορεί ο Dj να είναι “γάτος” και να πηγαίνει από το ένα είδος στο άλλο. Όμως, κάποιες “αλχημείες” βγάζουν μάτι. Σε αυτό διαφωνώ».
«Δηλαδή, να συμπεράνω ότι η trap στην Ελλάδα είναι σε κακή φάση;», του λέω. «Όχι. Όσο υπάρχει το Internet, ο κόσμος έχει πρόσβαση στη μουσική από εκεί και αυτό είναι το καλό. Κάποτε υπήρχε μόνο το ραδιόφωνο. Τώρα, ευτυχώς, υπάρχει το Internet (Youtube κ.τ.λ.). Ο κόσμος μαθαίνει πράγματα για τη μουσική. Άρα, πάνω-κάτω, όλες οι μουσικές είναι σε ανοδική φάση υπό αυτήν την έννοια», απαντάει ο Dj The Boy.
«Αλήθεια, ελληνικές παραγωγές trap κομματιών γίνονται;», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. «Ναι, φυσικά. Η μουσική δεν έχει σύνορα, για να μη γίνονται και εδώ. Καθημερινά γνωρίζω πάρα πολλά παιδιά, τα οποία κυριολεκτικά λιώνουν στο σπίτι τους με αυτό το πράγμα. Υπάρχουν Έλληνες που ψάχνονται με αυτό το είδος πολλά χρόνια. Κι όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι και πολύ καλοί. Απλώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εταιρίες εξειδικευμένες σε αυτό το είδος. Υπάρχει αυτό το κενό δισκογραφικά. Μεμονωμένα, πολλοί ανεβάζουν τη δουλειά τους στο Youtube ή στο Soundcloud», λέει.
Λίγο πριν τον αποδεσμεύσω και τον ευχαριστήσω που με χώρεσε στο ομολογουμένως «βαρύ» πρόγραμμά του, ζητώ τη γνώμη του για το γεγονός ότι η trap, πλέον, παίζεται σε τεράστια διεθνή φεστιβάλ, τύπου Tomorrowland. Καλό ή κακό; «Μου αρέσει. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου οι παγκόσμιες μουσικές τάσεις έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με την trap. Στο εξωτερικό, σε τέτοια φεστιβάλ μαζεύονται δεκάδες χιλιάδες άτομα για να ακούσουν, μεταξύ άλλων, αυτό το είδος μουσικής. Είναι ευχάριστο να βλέπεις όλον αυτόν τον κόσμο να γουστάρει με μια τέτοια μουσική κουλτούρα», σύμφωνα με τον Dj The Boy.
Αν μη τι άλλο, μετά από μια τέτοια κουβέντα νιώθω περισσότερο διαβασμένος μουσικά. Ενώ, την ώρα που γράφω αυτόν τον επίλογο, ήδη ψάχνω στη σελίδα του στο Facebook το επόμενο ραντεβού του με το ελληνικό κοινό, σε κάποιο trap πάρτι, για να ακούσω κάποιες καλές μπασογραμμές.
Περισσότερα από το VICE
Ιδρωμένες Αναμνήσεις από το Ιστορικό An Club των Εξαρχείων
Σανίδες, Street Art και η Ιστορία των Θρυλικών Ελληνο-Αυστραλών Sk8ers
Περνώντας Λίγη Ώρα στα Παρασκήνια με τους Beatnuts
