H Ρωσία από Μέσα: Χούλιγκαν, Wrestling και Μπάχαλα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia.

Ο Pavel Volkov αφοσιώνεται στη χώρα του, τη Ρωσία και τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Θεωρεί τους ανθρώπους που φωτογραφίζει ήρωες – και είναι όλοι τους, είτε αυτό έχει να κάνει με τη θεατρικότητα της σωματικής δύναμης είτε με την ισχύ της συναισθηματικής και πνευματικής υγείας.

Videos by VICE

Ο Volkov ταξιδεύει στη Ρωσία και γίνεται κομμάτι διαφόρων χώρων. Είτε φωτογραφίζει οργανωμένα ραντεβού για καυγά ανάμεσα σε ακραίους χούλιγκαν είτε το υπνοδωμάτιο του Kirill, ενός αγοριού με μια πολύ σοβαρή ασθένεια και μεγάλα όνειρα, είτε ανθρώπους στα όρια της απέλασης είτε οπαδούς του wrestling, ο Volkov συγκεντρώνει την αμφιβολία, το ρίσκο και τον φόβο, για να δημιουργήσει φωτογραφίες των οποίων την ιστορία θέλεις να μάθεις.

Κάναμε μερικές ερωτήσεις στον Volkov για το πώς είναι να καταγράφει την καρδιά της Ρωσίας, να βυθίζεται στη δράση και να κυνηγάει ιστορίες που σημαίνουν κάτι.

VICE Video: Οι Έλληνες της Ουκρανίας στη Μέση του Ψυχρού Πολέμου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

VICE: Τι έκανες προτού ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Pavel Volkov: Θα έλεγα ότι έψαχνα τον εαυτό μου. Δοκίμασα τρεις διαφορετικές δουλειές, δούλεψα σε ένα εργοστάσιο χάλυβα και στον σιδηρόδρομο, πήγαινα από πόλη σε πόλη. Δοκίμασα διάφορες δραστηριότητες, αλλά διάλεξα τη φωτογραφία. Σπούδασα φωτορεπορτάζ.

Ένιωθες ότι ήταν μεγάλο βήμα;
Ναι, ήταν σαν πτήση στο διάστημα. Παράτησα ό,τι είχα και μετακόμισα σε άλλη πόλη, μακριά από τη γενέτειρά μου, για να σπουδάσω. Δεν είχα φίλους ή δουλειά εκεί. Μερικές φορές, ήταν τρομακτικά.

Το πιο σημαντικό είναι, όχι η δουλειά σου ως φωτογράφου, αλλά ως παραγωγού, που μπορείς να οργανώσεις τα πάντα και να βρεις τρόπο να φτάσεις στον ήρωά σου.

Υπάρχει μεγάλο ρίσκο στο να καταγράφεις με τον φακό σου ιστορίες από τη Ρωσία, ιδίως όταν έχουν σχέση με κάτι όπως ο στρατός;
Νομίζω ότι σήμερα υπάρχει κάποιο ρίσκο στο να κάνεις σοβαρά φωτορεπορτάζ στη Ρωσία. Οι σχέσεις ανάμεσα στη ρωσική κοινωνία και τους δημοσιογράφους είναι περίπλοκες. Δεν έχει σημασία τι γράφεις και τι φωτογραφίζεις, πάντα υπάρχει κάποιος που δεν του αρέσει η δουλειά σου. Αν θες να δημιουργήσεις προβλήματα σε έναν δημοσιογράφο, δεν είναι δύσκολο να βρεις λόγο – είτε είναι ένα θέμα για τον στρατό είτε κάτι άλλο.

Μια σειρά φωτογραφιών που τραβήχτηκαν κατά τα τραγικά γεγονότα της ουκρανικής επανάστασης, την άνοιξη του 2014.

Τι σε έκανε να θες να εξερευνήσεις αυτές τις ιστορίες;
Το να ασχολείσαι με ιστορίες, με διαφορετικούς ήρωες, είναι ένας τρόπος να καταλάβεις καλύτερα τον κόσμο και τους ανθρώπους. Το να ψάχνω για ιστορίες, είναι η ζωή μου.

Πώς βρίσκεις τους χώρους και τους ανθρώπους που θες να φωτογραφίσεις;
Νομίζω ότι τώρα μπορείς να βρεις όλες τις πληροφορίες που θέλεις στο Ίντερνετ. Σχεδόν όλοι χρησιμοποιούν κοινωνικά δίκτυα – και ακόμη και αν δεν τον κάνουν, το κάνουν φίλοι ή συγγενείς τους. Το βασικό είναι να καταλάβεις τι πρέπει να ψάξεις, μια κοινωνική ομάδα ή έναν συγκεκριμένο ήρωα. Προσπαθώ να έχω τον νου μου για ιστορίες και θέματα και να συλλέγω πληροφορίες για ενδιαφέροντες ανθρώπους. Το σκέφτομαι πολύ και αναλύω τι μπορώ να κάνω μαζί τους.

Κάποιες φορές έγιναν μερικές μαλακίες. Αλλά δεν θέλω να σβήσω τίποτα από το παρελθόν μου και τη ζωή μου.

Νιώθεις ποτέ άβολα στην προσέγγιση των ανθρώπων που θες να φωτογραφίσεις;
Πάντα έχεις δυσκολίες, κάθε ήρωας και κάθε κοινωνική ομάδα είναι ξεχωριστή. Χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση. Αλλά το πιο σημαντικό είναι όχι η δουλειά σου ως φωτογράφου, αλλά ως παραγωγού, που μπορείς να οργανώσεις τα πάντα και να βρεις τρόπο να φτάσεις στον ήρωά σου.

Μια φωτογραφία από τη σειρά Spaceboy, που κατέγραφε ένα παιδί με ανίατη ασθένεια. «Δεν είναι η ιστορία μιας αρρώστιας. Είναι η ιστορία του μεγάλου ονείρου ενός μικρού αγοριού. Παρά τη σοβαρή ασθένεια, το αγόρι ονειρεύεται το αχανές διάστημα», λέει ο Volkov.

Ενώ μεγάλο μέρος της δουλειάς σου είναι εμφανώς περιπετειώδες , εστιάζεις και σε κάποιες συναισθηματικές ιστορίες – παιδιά με αναπηρίες , η σειρά Deportation και η απίθανη σειρά Spaceboy. Πώς επιδρούν πάνω σου αυτές οι δουλειές, σε σχέση π.χ. με τη δουλειά για το wrestling;
Για μένα, κάθε ιστορία είναι ιδιαίτερη, είναι μια μικρή ζωή που ζω με τον ήρωά μου. Οι ιστορίες για τη σειρά Spaceboy και την πάλη είναι τελείως διαφορετικές για μένα. Το wrestling ήταν ενδιαφέρον ως κοινωνικό θέμα, ένα είδους θέατρο, με θεατρική σκληρότητα και ωμότητα. Υπάρχουν εκείνοι που παίζουν και εκείνοι που βλέπουν και γενικά όλα μου φαίνονταν σαν μια μεταφορά της σύγχρονης κοινωνίας. Το Spaceboy είναι μια ιστορία για έναν άνθρωπο, για τα αγνά όνειρα, για το δράμα της ζωής, για τη μάχη με την αρρώστια. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτή η ιστορία μου έδειξε τη ζωή ενός αληθινού ανθρώπου και τον αγώνα του μέσα από τα όνειρά του.

Θα έσβηνες καμιά από τις περιπέτειές σου;
Φυσικά, κάποιες φορές έγιναν μερικές μαλακίες. Αλλά δεν θέλω να σβήσω τίποτα από το παρελθόν μου και τη ζωή μου. Όσα συμβαίνουν στη ζωή, μας διαμορφώνουν, μας κάνουν πιο δυνατούς και πιο σοφούς. Αν αρνηθείς κάποιο γεγονός από τη ζωή σου, είναι σαν να αρνείσαι τον εαυτό σου.