Dit is het leven van Anthony 'The King' Obodai in Ghana

Anthony Obodai (36) ligt onderuit gezakt op bed in zijn huis in de Ghanese hoofdstad Accra. Hij filmt vooral de ventilator aan het plafond, maar zo nu en dan zie ik ook de voormalig middenvelder in beeld. Obodai kwam in 2001 als jonge voetballer in de A1 van Ajax terecht bij de generatie van Rafael van der Vaart. Obodai slaagde er in Amsterdam nooit in om een vaste basisspeler te worden, maar dat lukte hem later wel bij Sparta. Op Het Kasteel werd hij in zijn eerste seizoen door de supporters verkozen tot speler van het jaar, waarna hij de bijnaam The King kreeg.

Obodai sloot zijn Nederlandse periode in 2010 af bij RKC. Vier jaar geleden stopte hij als voetballer in Zweden. Sindsdien woont hij weer in zijn geboorteland, waar hij jonge voetballers zijn lessen uit Nederland probeert bij te brengen. Als trainer wil hij zo goed worden dat hij zich weer een koning gaat voelen. Via FaceTime vertelt Obodai over zijn leven in Accra, racisme, keten met Zlatan Ibrahimović en zijn liefde voor Ronald Koeman.

VICE Sports: Ha Anthony, hoe gaat het met je?
Anthony Obodai: Heel erg goed. Ik werk hier als trainer bij LA Sporting Club veel met jonge spelers. Ze krijgen niet betaald, maar bijvoorbeeld wel gratis vervoer naar de trainingen toe. Als ze het goed doen bij ons worden ze weggekocht door clubs op het hoogste niveau van Ghana. We hebben geen goede trainingsvelden, maar de gemeente is druk bezig om een veld voor ons te maken. Ik vind het nu fantastisch om trainer te zijn, maar aan het begin vond ik het verschrikkelijk.

Hoezo?
Ik raakte aan het begin heel erg gefrustreerd. Ik probeer wat ik in Nederland heb geleerd over te brengen aan de jeugd in Ghana, maar niemand begreep me. Ik wilde bijvoorbeeld positiespel op de training doen, maar dat kende niemand. In Ghana doen we niet aan tactiek. Iedereen rent maar achter de bal aan. Elke dag moest ik ze dezelfde dingen uitleggen. Ik werd er zo gek van dat ik wilde stoppen als trainer.

Waarom ging je toch door?
Nou, ik besefte dat die jongens zich net zo voelde als ik toen ik begon te trainen bij Ajax. Ik begreep werkelijk niets van de Nederlandse manier van spelen. Ik wil niet dat deze jongens ooit naar het buitenland gaan en net zo onwetend zijn als ik toen was. Na drie maanden begrepen de jongens beter hoe ik ze wil laten voetballen. Alles werd makkelijker en toen werd ik verliefd op het trainerschap.

In 2015 stopte je als voetballer in Zweden. Wat deed je voordat je aan de slag ging als trainer?
Ik heb een paar jaar veel gereisd en van het leven genoten. Ik ben veel naar Amerika op vakantie geweest. In Amerika gaat alles er lekker rustig aan toe. Als ik me even niet goed voel in Ghana, ga ik die kant op.

Hoe komt het dat je je soms niet goed voelt in Ghana?
Ik verliet Ghana op jonge leeftijd en ben lang in Nederland geweest. Ik raak daardoor tegenwoordig best vaak teleurgesteld in het Ghanese systeem en de mentaliteit. Mensen in Nederland zijn veel aardiger en socialer. De meeste mensen in Ghana zijn echt arrogant. Als je in de Nederland de weg aan iemand vraagt, zal hij goed naar je luisteren en de tijd voor je nemen. In Ghana zeggen ze snel welke kant je op moet, zodat ze van je af zijn.

Hoe was het om als jonge jongen vanuit Ghana naar Nederland te komen?
Oh man, het was zo moeilijk. Ik at in Ghana met mijn handen. Ik zat in een gastgezin in Culemborg en daar heb ik pas geleerd om met mes en vork te eten. Ik had nog nooit kou meegemaakt, laat staan sneeuw gezien. De cultuur was anders en de manier van voetballen helemaal: op de trainingen mocht ik niet meer zomaar overal naartoe rennen. Van al die nieuwe indrukken werd het een chaos in mijn hoofd.

Dat lijkt me vermoeiend, al die nieuwe indrukken.
Ik was in dat eerste jaar ook heel erg moe, ja. Maar ik zei tegen mezelf: Anthony, je mag niet opgeven. Als ik uit een rijk gezin zou komen, was ik meteen gestopt en terug naar Ghana gegaan. Maar ik kom uit een arm gezin, dus moest er alles aan doen om dat contract van vijf jaar bij Ajax uit te dienen. Daarna kon ik altijd nog terug gaan. Vanaf mijn tweede seizoen ging het steeds beter. Ik begreep meer van de cultuur en werd langzaam een Nederlander.

Hoe was het leven bij dat gastgezin in Culemborg?
De moeder van het gezin heette Anja en de vader Sjors. Zij waren als ouders voor mij en ik was blij dat Ajax me niet aan mijn lot overliet. In die tijd was ik de enige zwarte persoon in heel Culemborg. Mensen hadden nog nooit een zwart persoon in levende lijve gezien en waren erg nieuwsgierig. Buren kwamen op de koffie om mij te kunnen zien. Ik voelde me daar niet slecht over, want ze wilden allemaal weten wie ik nou precies was.

Je kwam uit een arm gezin uit Ghana ineens bij Ajax terecht. Wat deed je met je eerste geld?
Ik wist eigenlijk niet eens dat ik betaald kreeg. Elke dag ging ik naar de training en van het gastgezin kreeg ik thuis eten en drinken. Ik kocht dus helemaal niks zelf. Ondertussen kwam mijn geld al een paar maanden binnen op mijn bankrekening. Op een dag wilde ik een geluidsinstallatie kopen om muziek te kunnen draaien. Ze vertelden bij Ajax dat ik mijn pinpas kon gebruiken voor dat soort aankopen. Vanaf dat moment realiseerde ik me eigenlijk pas dat ik betaald kreeg.

Hoe was je band met Ronald Koeman, de trainer van Ajax in die tijd?
Koeman is als een vader voor mij. Hij zag mij een wedstrijd spelen en vond me meteen fantastisch. Nadat ik een seizoen aan Germinal Beerschot was verhuurd, speelde ik met Ajax een oefenwedstrijd tegen het Nederlands elftal in het Olympisch Stadion. Ik moest Rafael van der Vaart verdedigen, die op dat moment een van de beste spelers in Nederland was. Ik speelde heel goed en stopte hem af. Ik kende Rafael goed uit de A1 van Ajax en hij wist wat een agressieve speler ik was. Hij was bang om geblesseerd te raken en zei alleen maar: “Anthony, rustig, rustig!” Koeman riep me na die wedstrijd op zijn kantoortje en wilde me dat seizoen erna bij het eerste van Ajax hebben. Dat was een droom. We hadden een geweldige band, daarom was ik zo verdrietig toen hij in 2005 wegging.

Wat maakte je zo verdrietig?
Koeman vertelde in de kleedkamer aan de spelers dat hij weg zou gaan bij Ajax. Na zijn mededeling liep hij naar buiten en begon ik heel hard te huilen. Het voelde alsof mijn vader in een klap wegviel. Wesley Sneijder en Van der Vaart zaten me te plagen: “Kijk naar de baby, hij moet huilen omdat zijn vader er niet meer is.” Ze bedoelden het als grapje en ik kan ook geen kwaad woord over die twee zeggen. Het zijn geweldige gasten, net als Zlatan Ibrahimović trouwens. Dat was echt een grappenmaker.

Heb je mooie dingen meegemaakt met Zlatan?
Haha, mensen denken altijd dat hij arrogant is, maar hij is juist heel aardig. Als Koeman wilde dat Zlatan fel zou trainen, zette hij mij altijd in het centrum tegenover hem. Dan moest ik alleen maar achter Zlatan aanlopen en hard op hem spelen. Hij moest mijn schoppen ontwijken, dus moest hij wel alert zijn. Gelukkig heb ik hem nooit geblesseerd bij zo’n training. Bij Ajax is dat wel met Van der Vaart en Sneijder gebeurd. Ik weet het niet meer zeker, maar volgens mij liepen ze allebei door mij een enkelblessure op. Ik deed het niet expres, maar dat hoort bij het spelletje.

Was Zlatan ook de sfeermaker in de kleedkamer?
Hij maakte altijd grappen met Nicolae Mitea. Na de training schreef hij een keer “I am gay” op een stukje tape. Dat plakte hij op de rug van Nicolae. Daar kwam hij dan thuis pas achter. De volgende dag kwam hij teleurgesteld op de training en moesten we allemaal hard lachen. Dat was nog niet eens zijn beste grap.

Nee? Vertel.
De keeper, Bogdan Lobonț, kwam een keer naar de training in een wit T-shirt van Gucci. Zlatan legde dat shirt stiekem tussen de shirts die we moesten tekenen voor de fans. Na de training kwam Bogdan terug in de kleedkamer en zette hij zelf met een stift de eerste handtekening op dat shirt. Toen hij terugkwam uit de douche had iedereen zijn handtekening gezet, waaronder op zijn dure Gucci-shirt. Later kreeg hij pas door dat zijn shirt tussen alle shirts voor de fans lag. “Fuck you all!”, riep hij boos. Sorry voor mijn taalgebruik, trouwens.

Volg je Ajax nog een beetje?
Ja, ik volg de Eredivisie nog altijd. Elk weekend check ik livescore.com en kijk ik de samenvattingen op de Ghanese televisie. Ik mag van mijn geloof niet wedden, maar als ik het wel zou doen, had ik laatst veel geld gepakt. Ik zei tegen iedereen dat Ajax vier doelpunten zou maken tegen Real Madrid. Niemand geloofde me, maar nadat ik de heenwedstrijd in Amsterdam had gezien, wist ik zeker dat Ajax dik ging winnen.

Gaan ze van Juventus winnen, denk je?
Ajax zit in mijn hart, en mijn gevoel zegt Ajax. Als ze met Real Madrid de titelverdediger kunnen uitschakelen, kan het ook tegen Juventus. Een kleiner iemand kan ook een reus verslaan. Ajax gaat Juve eruit gooien, geloof me. Mensen kunnen vast hun weddenschap inzetten.

Na Ajax speelde je in Nederland nog bij Sparta en RKC. Op YouTube staat een filmpje van jou dat je heel erg boos bent omdat een tegenstander racistisch tegen je was.
Dat was een incident met Hans van de Haar. Eerst speelde ik met hem samen bij RKC en daar noemde hij me op de training al een keer een aap. Alle Nederlandse spelers hoorden het, maar niemand greep in. Daar was ik heel erg teleurgesteld over. Later speelde ik met RKC tegen hem en ADO Den Haag en noemde hij me weer zo. Ik werd heel erg boos, en daar kreeg ik een rode kaart voor. Na de wedstrijd heb ik nog een uur op hem staan wachten. “Ik laat hem niet gaan, ik ga met hem vechten,” zei ik. Verschillende mensen hebben me in bedwang moeten houden.

Dat klinkt heel naar.
Maar dit incident zegt niks over Nederlanders verder, hoor. Ik heb vooral goede tijden gehad in Nederland en als ik tegenwoordig Nederlanders tegenkom in Ghana, zijn ze nog altijd zo sociaal en aardig. Er kan een heel goed gezin zijn met een slecht iemand erin. Er zijn nou eenmaal slechte mensen en Hans is er daar een van. Je kunt een mens geen aap noemen. Ik was heel erg teleurgesteld dat een voetballer zoiets doet. Hij is geen mens.

Toch klink je erg positief over Nederlanders.
Ja, vooral aan mijn eerste seizoen bij Sparta heb ik geweldige herinneringen. Het is de grootste fout in mijn leven geweest om Sparta te verlaten. Ik was goede vrienden met Ricky van den Bergh en Rachid Bouaouzan. Ik mis Sparta nog elke dag. Ik werd bij Sparta altijd The King genoemd.

Wie gaf je die bijnaam?
De fans noemden me zo. Op een dag legden Sjaak Polak en wat andere spelers een kroon op mijn plek in de kleedkamer. Het was echt een goede grap. Op dat moment lieten ze me de ware koning van de club voelen.

Voel je jezelf tegenwoordig ook nog een koning?
Toen ik nog voetbalde, voelde ik me de koning. Nu wil ik een goede trainer worden. Als dat lukt, zet ik mijn kroon weer op. Dan ben ik weer de koning.

Dit is een verhaal uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières binnen en buiten de voetbalwereld. Zie hier alle verhalen uit deze serie van VICE Sports.