Clairo heeft op haar debuutalbum eindelijk haar stem gevonden

Claire Cottrill zat op een avond in Los Angeles in de auto, toen ze zich realiseerde dat ze een crush had op het meisje naast haar. Ze vroeg zich af of het gevoel wederzijds was, maar vond het een te groot risico om de eerste stap te nemen. Cottrill, beter bekend als Clairo, kan zich het nerveuze gevoel maar al te goed herinneren. Ze kwam vorig jaar uit de kast en heeft de herinnering gevat in het nummer Bags: “Can you see me? I’m waiting for the right time, I can’t read you, but if you want the pleasure’s all mine,” zingt ze. “Can you see me using everything to hold back? I guess this could be worse, walking out the door with your bags.”

Het is niet alleen de eerste single van haar debuutalbum Immunity, dat afgelopen week verscheen, maar het is ook de eerste keer dat de twintigjarige zanger zich in haar muziek uitspreekt over haar geaardheid. “Hiervoor stond ik mezelf niet echt toe om muziek te maken die zo persoonlijk aanvoelde,” zegt Clairo. “Ik leer steeds meer hoe ik mezelf open moet stellen – het hoort bij volwassen worden en uitzoeken wie je bent. Wat best lastig is als je op je negentiende ineens van alles overkomt.”

Clairo doelt op het feit dat ze in één keer een popster was geworden, toen haar video van Pretty Girl in 2017 viral ging. Ze leerde zichzelf gitaar spelen met hulp van online tutorials en zet al sinds 2014 stilletjes muziek op Bandcamp, maar toen Pretty Girl ontplofte (het nummer heeft nu bijna 37 miljoen views) werd haar leven op z’n kop gezet. Opeens moest Clairo omgaan met grote platenlabels en haters die haar succes in twijfel trokken.

De zangeres uit Atlanta is ondertussen nog steeds hetzelfde frisse meisje dat voor haar webcam een liedje zong. “Maar ik denk dat ik toen wel minder volwassen overkwam dan ik eigenlijk ben. Ik hoop dat mensen me serieuzer gaan nemen, omdat ik weet dat ik meer te bieden heb.”

Clairo bracht nog meer hits uit die viral gingen, zoals Flaming Hot Cheetos. Een dromerige keyboardballade die vernoemd is naar de snack die ze at tijdens het maken van haar debuut-EP diary.001, dat een jaar geleden verscheen. Toen ze nieuwe muziek begon te schrijven, wilde ze eigenlijk diary.002 maken, maar de samenwerking met producer en mentor Rostam Batmanglij (voorheen van Vampire Weekend) voelde zo natuurlijk aan dat het project snel in een album veranderde. “Het was alsof Rostam en ik elkaar al jaren kenden. Hij kreeg het voor elkaar dat ik over dingen sprak waar ik anders waarschijnlijk nooit over zou hebben gepraat,” zegt Clairo. “Hij verwacht niet dat ik me anders voordoe dan hoe ik echt ben, en omdat ik het afgelopen jaar zoveel druk heb gevoeld hielp dat enorm.”

Immunity is haar persoonlijkste werk tot nu toe – en misschien wel haar best bewaarde geheim van de afgelopen maanden. “Het hele album staat vol dingen waarvan ik niet had gedacht dat ik ze ooit aan iemand zou vertellen,” zegt ze. “Ik wilde laten zien dat wat je ook voelt, waar je ook vandaan komt, veel andere mensen zich ook zo voelen.”

Clairo verwees voor het eerst naar haar geaardheid op Twitter, toen ze het had over haar nummer B.O.M.D., wat voor ‘boy of my dreams’ staat. “ B.O.M.B is also ‘G.O.M.D.’ for ur information,” schreef ze. “Was wondering how to ever say this publicly LOL.”

Immunity is een ode aan persoonlijke groei, een document over seksuele ontdekking. Elf nummers waarin fans troost kunnen zoeken. “Ik hoef niet per se een rolmodel te zijn voor jonge mensen, maar hoe meer ik kijk wie naar mijn shows komen en wie echt aandacht besteden aan wat ik doe, hoe meer ik erachter kom dat het mensen zijn die misschien iemand nodig hebben die zegt dat hun gevoelens normaal zijn,” zegt Clairo. “Ik zou graag een soort van oudere zus voor ze zijn. Ik wil gewoon dat iedereen zich comfortabel, veilig en begrepen voelt. Als iemand naar me zou tweeten dat hij of zij iemand nodig heeft om mee te praten, dan wil ik er ook voor diegene zijn.”

Als jonge tiener was Clairo bang dat ze per ongeluk tijdens logeerpartijtjes aan haar vriendinnen zou vertellen dat ze op meisjes valt, omdat ze praat in haar slaap. Of dat ze uit de kast zou komen terwijl ze onder narcose was, wanneer haar verstandskiezen verwijderd moesten worden. Haar angst om ervoor uit te komen belette haar om erover te praten. “Ik weet ook niet precies wat het oplevert dat ik er nu meer over praat,” zegt ze. “Maar ik hoop dat het positief is en dat ik de zestienjarige versie van mezelf gerust kan stellen dat het helemaal prima is om een meisje te willen kussen. Dat het niet iets is dat je weg moet drukken.”

Sinds Clairo opener is geworden over haar geaardheid, heeft ze veel steun gekregen van haar familie en vrienden. De albumhoes van Immunity is een eerbetoon aan hen – ook heeft ze hun initialen op haar arm getatoeëerd.

Op haar nieuwe album staan een aantal intieme nummers over daten met vrouwen die hartverscheurend zijn, en in eerste instantie geen prettige ervaring voor haar waren. Maar dat heeft ze geprobeerd om naar iets positiefs om te zetten. “Je geaardheid ontdekken kan een heel moeilijk, droevig en eenzaam proces zijn, en dat verdriet wilde ik gebruiken om een ruimte te creëren voor mezelf en andere mensen die ermee te maken hebben,” vertelt ze. “Dat doe ik door liedjes te zingen die voor hen zijn gemaakt – en dus niet voor heterostellen. Ze klinken vrij vrolijk en zelfverzekerd. Zo voel ik lang me niet altijd, maar als ik ernaar luister wil ik in mijn kamer dansen van blijdschap dat ik de wereld zo kan zien.”

Op haar zeventiende werd Clairo gediagnosticeerd met jeugdreuma, een auto-immuunziekte waar ze ook de naam van het album op heeft gebaseerd. Haar ziekte is lichamelijk zwaar, en toeren als muzikant vergt veel van haar. Ze zegt dat het voor haar gewrichten in ieder geval scheelt als ze in een warmer klimaat is.

“Op het podium heb je veel adrenaline en energie, dus voel je de pijn vaak niet,” zegt Clairo. “Maar direct daarna voel je ineens alle bewegingen die je hebt gedaan. Ik ben gewend geraakt aan de pijn in mijn handen en aan mijn ellebogen. Dat komt denk ik doordat ik de hele tijd overal zo enthousiast over ben. Als ik naar huis ga, is het wel echt zwaar.”

Sommige nummers op Immunity gaan over haar ziekte en de onzekerheden die ze erdoor heeft gekregen. Ze zingt over haar angsten, depressies en een nacht die ze bijna niet overleefde. Het was een moeilijke reis, maar ze heeft eindelijk haar stem gevonden. Een stem die in veel van de nummers centraal en op de voorgrond staat – en dat is weleens anders geweest.

“Wat ik op mijn demo’s op SoundCloud zing kun je eigenlijk nauwelijks horen,” zegt Clairo. “Misschien had het iets te maken met een bepaalde stijl of onzekerheid – of allebei. Ik was onzeker en heb mezelf nooit puur en alleen als zangeres gezien, eerder als een artiest die meerdere dingen doet. Toen ik met Rostam aan een van de eerste liedjes werkte was mijn stem zo goed hoorbaar dat ik er echt even aan moest wennen.” Toen ze zich meer op haar gemak voelde met het geluid van haar eigen stem en de kwetsbaarheid in haar teksten, werd het voor Clairo duidelijk dat ze de stem waarmee ze was geboren moest gebruiken om haar boodschap te verkondingen.

“Hoe ouder ik word, hoe meer ik alle verschillende kanten van mezelf probeer te omarmen,” zegt Clairo. “Ik voel me nu veel dichter bij mezelf. Ik heb soms het gevoel gehad dat ik mezelf helemaal niet kende, omdat ik mezelf niet toestond om na te denken over dingen die er verder wel gewoon waren – mijn geaardheid bijvoorbeeld, maar ook mijn gezondheid. Ik besef nu dat veel van wat me zwak maakt, me eigenlijk veel sterker heeft gemaakt. En daar gaat de plaat voor mij over.”

Dit artikel verscheen eerder bij onze collega's van i-D. Luister hieronder het album van Clairo: