Τα Extreme Κορίτσια της Πόλης

Πλέον, το VICE έχει προφίλ και στο Viber. Πείτε μας ένα γεια εδώ.

---

Κορίτσια με πατίνια στους δρόμους. Κορίτσια με μεγάλες σανίδες, στο skate park, στο χιονοδρομικό και στη θάλασσα. Κορίτσια πάνω σε ρόδες και πατίνια. Τούμπες, κόλπα, κύματα, πιρουέτες στην άσφαλτο. Κορίτσια της διπλανής πόρτας, που σπάνε τα στερεότυπα και ανακαλύπτουν τον τρελό κόσμο των extreme sports. Κάνουν τον γύρω του κόσμου για να βρουν το καλύτερο spot, για να βγουν πρώτες στον αγώνα, για να το διασκεδάσουν – και τελικά μας εντυπωσιάζουν όλους. Έχουν πάθος, ενέργεια και διάθεση να κατακτήσουν τους δρόμους της πόλης, τις απάτητες κορυφές των βουνών, τα κύματα. Διψάνε για το αίσθημα της ελευθερίας, της extreme ζωής και δεν σταματάνε πουθενά. Η Μαρία, η Kate, η Σοφία η Άννυ και η Άννα είναι μερικά από τα πιο extreme κορίτσια της πόλης.

Άννυ Χατζηδημητρίου, surfer

Ξεκίνησα το surf πριν από δυόμιση χρόνια. Μια μέρα στο γυμναστήριο, μου το πρότεινε μια φίλη. Στα πρώτα μου μαθήματα ένιωθα πως δεν θα τα κατάφερνα. Αλλά αν αγαπάς κάτι πολύ, με επιμονή και υπομονή όλα είναι δυνατά. Το surf σου αλλάζει τη ζωή, τον τρόπο σκέψης, την καθημερινότητά σου. Δίνει νόημα στη ζωή σου. Το πρωί ξυπνάς πολύ νωρίς, τσεκάροντας τον καιρό, για να προγραμματίσεις τη μέρα σου, την εβδομάδα σου, το επόμενο ταξίδι. Έχεις πάντα κάτι να περιμένεις. Το τέλειο κύμα. Όταν το πιάσεις, νιώθεις δύναμη, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Τα τελευταία δύο χρόνια ταξίδεψα σε Πορτογαλία, Καλιφόρνια, Κόστα Ρίκα, Μπαλί και Χαβάη. Το surf έχει και τις δυσκολίες του. Μπορεί να έχει κρύο και εσύ να θες να μπεις στη θάλασσα. Θα βάλεις τη νεοπρέν στολή σου και θα το κάνεις, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μπορεί να ταξιδεύεις ώρες, για να βρεις κύμα και όταν φτάσεις στον προορισμό σου η θάλασσα να είναι φλατ. Εάν έχεις καλή παρέα, ξεπερνάς όλα τα εμπόδια. Επίσης, είναι ένα πολυέξοδο άθλημα – στολές, σανίδια, ταξίδια. Όταν, όμως, είσαι στη θάλασσα, αδειάζει το μυαλό σου και νιώθεις ευτυχία, ακόμη και αν δεν είσαι pro. Επειδή, μην ξεχνάς: «The best surfer out there is the one having the most fun».

Μαρία Ελευθεριάδου, snowboarder & splitboarder (MicroXtreme team rider)

Ασχολούμαι με το snowboard εδώ και 13 χρόνια. Τα τελευταία δύο, όμως, κάνω splitboard. Το ορειβατικό snowboard σου δίνει την ευκαιρία να δραπετεύεις από το χιονοδρομικό, να απομονώνεσαι και να δοκιμάζεις τις δυνατότητές σου, σε μεγαλύτερα terrain. Τo splitboard είναι ένα snowboard που έχει τη δυνατότητα να χωρίζεται στα δύο. Έτσι, μπορείς να ανέβεις κορυφές που δεν μπορούσες μέχρι τώρα ούτε να φανταστείς. Στην κορυφή ενώνεις τα δύο πέδιλα και κατεβαίνεις τις πιο απομακρυσμένες και απάτητες πλαγιές. Έχω κάνει splitboard σε Όλυμπο, Σμόλικα, Τύμφη, Τζουμέρκα, Πήλιο, Βασιλίτσα και Παρνασσό. Πέρυσι, τσούλησα για τελευταία φορά στις 11 Μαΐου. Το ορειβατικό snowboard είναι πιο επικίνδυνο από τις πίστες των χιονοδρομικών, για αυτό και η εκπαίδευση δε σταματά ποτέ. Για μένα, δεν υπάρχει γυναικείο ή ανδρικό άθλημα. Αν αγαπάς κάτι, τότε έχεις όλες τις δυνάμεις του κόσμου, για να το ακολουθήσεις με το ίδιο πάθος. Η απεραντοσύνη των βουνών είναι μια αστείρευτη πηγή ενέργειας, ευτυχίας και νιότης. Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες να νιώσουν την ενέργεια, καθώς και το αίσθημα της ελευθερίας που προσφέρει. Όλα είναι δυνατά, αρκεί να βγεις εκεί έξω και να κάνεις αυτό που χρειάζεται.

Kate Κρασαδάκη, longboarder

Ξεκίνησα να κάνω πατίνι τον Απρίλιο του 2014, στο Λονδίνο. Τότε, δεν είχα ιδέα που έμπλεκα. Όταν ανεβαίνω στο πατίνι νιώθω ελεύθερη, σαν να πετάω. Με τον καιρό, απέκτησα μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισορροπία . Ξεκίνησα να μαθαίνω κάποια απλά steps για longboard dancing και μετά γύρισα στην Ελλάδα. Τα παιδιά εδώ με έβαλαν στον κόσμο του downhill. Στην Αθήνα παίζουν πολλά spot που μπορείς να προπονηθείς μαζί με άτομα που μοιράζονται την ίδια τρέλα με εσένα, αγόρια και κορίτσια. ΟΑΚΑ και ελικοδρόμιο για dancing. Για downhill, Λυκαβηττός, Υμηττός και Πάρνηθα. Λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων, πλέον κάνω κυρίως πατίνι με τα κορίτσια με τα rollers, τις Chicks in Bowls, σε πάρκα και στον δρόμο. Πρόσφατα αγόρασα και τα δικά μου quads, αλλά ακόμη πέφτω πολύ. Γενικά, στην Αθήνα υπάρχει street community για όποιο κορίτσι θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο και να τεστάρει τις αντοχές της.

Σοφία Turtle, αθλήτρια στην ομάδα Roller Derby

Ξεκίνησα να κάνω roller το 2013. Μια μέρα, μου ήρθε μήνυμα στο Facebook από τον δημιουργό και προπονητή της ομάδας να συμμετάσχω ως παίκτρια και έτσι ξεκίνησα. Έχουμε αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες. Ο προπονητής πλέον δεν υπάρχει, οπότε έχουμε γίνει προπονήτριες οι πιο έμπειρες της ομάδας. Είναι αρκετά εντυπωσιακό και τεράστιο προσωπικό άλμα, χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στον αθλητισμό να στήνεις μια ομάδα από την αρχή, να γίνεσαι προπονήτρια, να είσαι υπεύθυνη για την ομαδική, αλλά και προσωπική σου εξέλιξη και εντέλει να συμμετέχεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Τουλάχιστον μία φορά τον μήνα λέω ότι τα παρατάω και όμως πέντε χρόνια μετά είμαι ακόμη εδώ. Ο μόνος τρόπος να κρατάμε επαφή με το άθλημα -εφόσον εδώ δεν υπάρχει άλλη ομάδα- είναι η συνεχής επαφή με το εξωτερικό. Η νοοτροπία του αθλήματος είναι η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη, οπότε συνεχώς βρίσκουμε στήριξη και βοήθεια από ξένες ομάδες – και αυτό είναι που μας κάνει μέλη μια διαφορετικής, παγκόσμιας αθλητικής κοινότητας. Η ομάδα μας, η Athens Roller Derby, αυτήν τη στιγμή αριθμεί γύρω στα 15 άτομα. Αυτό που μας κάνει extreme δεν είναι το ότι παίζουμε ένα full contact sport με δυνατές συγκρούσεις και χτυπήματα πάνω σε πατίνια, αλλά όλη αυτή η προσπάθεια που κάνουμε να το στήσουμε από το μηδέν και με ερασιτεχνικά μέσα.

Κείμενο: Όλγα Νικολαΐδου

Περισσότερα από το Viber, εδώ.