Nooit eerder maakte poëzie zo’n ongekende opmars. Hoewel het niet exact te traceren valt wanneer het is begonnen, lijkt de dichter Warsan Shire, die op Beyoncé’s Lemonade verschillende proza voordroeg en zo pardoes de dichtkunst in de mainstream popcultuur lanceerde, er veel mee te maken te hebben. Maar ook de opkomst van social media heeft een sterke bijdrage geleverd. Zo is het vandaag de dag bijna onmogelijk om door een insta-tijdlijn te scrollen zonder daar het werk van gevestigde insta-dichter Rupi Kaur tegen te komen, die met haar korte, krachtige en emotionele gedichten twee miljoen volgers achter zich schaarde.
Internetpoëten zijn hiermee als het ware de troubadours van de moderne tijd geworden, de vertalers van de hedendaagse onderbuikgevoelens. En met die toegankelijkheid is poëzie dus niet langer iets van de intellectuelen en de elitaire kunstliefhebbers: de dichtkunst is door social-mediaplatforms democratischer geworden – iedereen kan zich er vandaag de dag aan laven. Een ander voordeel eraan is dat door deze ‘digitale revolutie’ het werk van dit soort dichters nooit eerder zo makkelijk publiek bereikten.
Videos by VICE
Maar lang niet alle onderwerpen zijn zo zwaarmoedig, zo schrijft Shinta Lempers van @torieofmylife onder andere over zelfacceptatie en de gelukzalige momenten van de kalverliefde. Instagramdichter Christian van Zweden schrijft met een scherpe pen en vleugje humor onder zijn alias @gedichtenvanduif, en maakt daarbij gebruik van de minimalistische esthetiek van de jaren zeventig-typemachine. Elianne van Elderen van @vervlogen maakt daarentegen weer kleine kunstwerkjes, en drukt in haar gedichten een ongekend gevoel van melancholie uit.
Inmiddels trekt Rupi Kaur volle zalen met haar voordrachten. Helaas zijn we in de Lage Landen nog niet helemaal tot dat punt gekomen. Maar mocht de tijd aanbreken, dan zitten wij op de eerste rij.
Dit artikel verscheen eerder op i-D Nederland.
