Er Bestaan Volwassen Mannen Die Geobsedeerd Zijn Door My Little Pony

Ik kom altijd uit op de beste onderwerpen voor een artikel wanneer ik aan iets compleet anders bezig ben. Wat je nu gaat lezen kwam tot stand tijdens mijn research over Hatsune Miku, een zingend, geanimeerd lustobject. Eén van mijn contactpersonen was vroeger verliefd op haar maar liet me weten dat hij nu een brony is. Een brony is een mannelijke fan van My Little Pony. Een volwassen mannelijke fan van een animatieserie over kleine roze paardjes. Een bro van pony’s dus. 

Bij My Little Pony denken mensen als jij en ik aan het kinderprogramma van de jaren tachtig en de reclame van My Little Pony rond de Sinterklaasperiode. Fan zijn van deze oudere serie is not done in de brony-community. Zij kijken enkel naar My Little Pony: Friendship is Magic, een nieuwe versie van de serie die in het najaar van 2010 van start ging. Deze remake zou qua animatie en verhaallijn veel beter zijn dan het origineel en is naar verluidt ook geschikt voor volwassenen. Sinds het begin van de serie heeft zich een gigantische, wereldwijde gemeenschap gevormd van die hard fans die elke aflevering van de serie tot in het kleinste detail bestuderen en hun vrije tijd besteden aan het maken van afbeeldingen en muziek over My Little Pony: Friendship is Magic. Brony word je niet van de ene dag op de andere, er komt eerst heel wat schaamte en verwarring bij te kijken. De weg naar het bronydom bestaat uit vijf stappen: 

1. Nieuwsgierigheid: Je hebt een aantal dingen gelezen op het internet over My Little Pony: Friendship is Magic en je besluit om naar één aflevering te kijken.
2. Bekering: Je kijkt naar het programma en kan niet stoppen met kijken.
3. Verwarring: Je vindt het raar dat je als volwassen man naar My Little Pony kijkt.
4: Voorzichtigheid: Je hebt aanvaard dat je fan bent van My Little Pony maar je durft het nog niet toe te geven.
5. Complete aanvaarding: Je verkondigt aan je vrienden dat je houdt van My Little Pony en begint de slang van de community over te nemen. Je neemt woorden als everypony (cf. everybody) in de mond. 

Zou ik ook een Brony kunnen worden? Ik hou ook van magische vriendschappen. 

Op een saaie dinsdagavond besloot ik dat het tijd was voor mijn  My Little Pony ontmaagding. De afleveringen zijn gemakkelijk te vinden op YouTube, hier bijvoorbeeld, en duren een twintigtal minuten. Ik kan vrij kort zijn over deze ervaring: ik vond er niets aan. Volgens de brony’s is de serie geschikt voor volwassen kijkers en is het niet zo girly. Pony’s die regenbogen in de lucht schilderen en cupcakes bakken vind ik weinig gender- of leeftijdneutraal. De irritante piepstemmen van de personages, de paarse kastelen en de ik-wil-vriendjes-zijn-met-iedereen-sfeer evenmin. Het enige dat ik miste was een zingende Meneer Alberto in een roze tutu. Waarom willen volwassen mannen hier naar kijken? Ik besloot contact op te nemen met The Living Tombstone, een Israëlische brony die bekend is op het internet omwille van de remixes die hij maakt van originele My Little Pony muziek. 

The Living Tombstone: “Een half jaar geleden was op 4chan heel veel te doen over My Little Pony. Ik dacht dat het een grapje was en schonk er niet veel aandacht aan. Toen ik later een parodie bekeek op YouTube viel me op hoe mooi de animatie was en besloot ik om een aflevering te bekijken met mijn zus, gewoon om te zien hoe het was. Uiteindelijk hebben we het volledige eerste seizoen op een week tijd gekeken en werden we op slag verliefd op de show. Er zijn ook veel andere goede animatieseries op dit moment maar alleen My Little Pony geeft me dat magische gevoel van mijn kindertijd”. 

De serie heeft dan ook als tagline Friendship is Magic en de belangrijkste waarden in de gemeenschap zijn Love and Tolerance. Volgens het Bronymanifest heeft My Little Pony heel wat mensen op het pad van vriendschap, geluk en kameraadschap gezet. Iedereen is lief voor elkaar en als er mensen zijn die zich negatief uitlaten over My Little Pony, reageren ze door het volgende te zeggen: “I’m going to love and tolerate the shit out of you.”

The Living Tombstone: “Het is geweldig om deel uit te maken van zo’n zorgzame en open gemeenschap. Als je iets gemaakt hebt over My Little Pony kan je dat op een gemakkelijke manier introduceren in het fandom zodat de andere brony’s erover kunnen praten. Er is altijd liefde en tolerantie aanwezig omdat iedereen met elkaar samenwerkt en iedereen mag deelnemen aan elke conversatie. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat een brony kwaad is. Nog nooit. It’s one happy dandy community.”

Zonder het internet had deze community nooit kunnen bestaan. Op de verschillende fora, die gewijd zijn aan My Little Pony, zijn topics te vinden waarin besproken wordt in welke McDonalds filialen je pony’s bij je Happy Meal krijgt en waar brony’s met elkaar afspreken om My Little Pony spullen te gaan kopen in de Bart Smit. Er zijn ook heel wat mensen die op een creatieve manier omgaan met hun obsessie en fan art en muziek posten op gespecialiseerde websites. Als je goed genoeg bent, maak je kans om op Equestria Daily te verschijnen. Wat The Sartorialist is voor fashionista’s is Equestria Daily voor brony’s. Als je op deze site staat heb je het gemaakt. Het is de grootste eer die je kan toekomen. The Living Tombstone is één van de gelukkigen wiens muziek al een aantal keer op Equestria Daily is verschenen. 

The Living Tombstone:  “Mijn stijl is een mix van genres waar ik van hou, zoals complextro, dubstep en drum ’n bass. De laatste tijd ben ik geïnteresseerd in glitch hop, dat is een soort van swingende, jazzy elektro muziek”. De meeste brony muziek is elektronisch maar ook in andere genres worden pony’s bezongen. BeatleBrony gebruikt nummers van The Beatles en ponyfieërt ze. Je krijgt een goed nummer als je het hele idee van My Little Pony in je achterhoofd houdt en bijvoorbeeld samples van de show samenvoegt en zo iets nieuws creëert. We moeten niet alleen voelen waar de componist het over heeft maar we moeten het ook horen.” 

De omvang van de gemeenschap blijft alleen maar toenemen en daarmee groeit ook hun impact. Zelfs de makers van My Little Pony kunnen niet meer om de brony’s heen en het beste voorbeeld daarvan is Derpy. Derpy was één van de “figuranten” in de eerste aflevering en verscheen in de achtergrond met een schele blik in haar ogen, wellicht door een productiefout. De brony’s vonden dit hilarisch en doopten haar Derpy Hooves. In het tweede seizoen kreeg ze een klein rolletje en later werd deze episode verwijderd. Men vermoed dat Derpy teruggeroepen werd omdat ze de indruk opwekte dat ze mentaal achtergesteld was, en dat sommige mensen hierover zouden struikelen. Intussen hebben de brony’s de actie Save Derpy in het leven geroepen en worden er online petities gedaan om ervoor te zorgen dat Hasbro de naam van Derpy niet verandert. Ze denken niet dat deze onhandige pony mentaal gehandicapt is en willen dat ze deel blijft uitmaken van My Little Pony land.

Ik moet toegeven dat ik nog steeds niet goed begrijp waarom deze mensen geobsedeerd zijn door My Little Pony maar mijn aanvankelijke ergernis heeft inmiddels plaats gemaakt voor vertedering. Als mensen een broederschap aangaan heb ik liever dat ze dat doen met pony’s als bindmiddel dan dat ze samen Turken gaan haten. Op het einde van mijn interview met The Living Tombstone vroeg ik of hij nog een paar laatste woorden had over de brony gemeenschap. 

“Het programma is awesome maar de reden waarom mensen echt verliefd worden op de show is omwille van het fandom dat errond gecreëerd werd. Het zijn allemaal mensen die samen dingen maken. Love and Tolerance!”

Zo mooi.