Laat een traan voor het allerlelijkste gebouw van Londen

Londen is een stad die continu in de steigers staat, en dan wil het weleens goed misgaan. Om die architectonische missers in de schijnwerpers te zetten, nomineert het architectuurmagazine Building Design ieder jaar zes gebouwen voor hun zogenaamde Carbuncle Cup, een ‘viering’ van de lelijkste architectuur die dat jaar in Groot-Brittannië is verrezen.

Vorige week werd de winnaar van 2016 bekendgemaakt: het Lincoln Plaza – een bouwwerk dat met recht een esthetische fuck-up van geometrie, kleur en patronen mag heten. Het gebouw wordt door de jury gezien als een schrijnend voorbeeld van hypergentrificatie in Londen en daarbuiten, met een ontwerp dat indruist tegen alle vormen van elegantie en toekomstvisie en verzandt in een niemandsland van vervreemdende versmeltingen van metaal en glas. 

Deze foto, afkomstig van de website van ontwikkelaar Galliard Home, toont de buitenkant van het Lincoln Plaza’s van onderen. 

Building Design hekelt het feit dat de ontwikkelaars achter het Lincoln Plaza, Galliard Homes, bijzonder weinig respect lijken te tonen voor de lokale buurt en de gebouwen die daar al staan. Net als veel andere projectontwikkelaars in snel gentrificerende buurten, lijkt het Plaza vooral gebouwd voor buitenlandse investeerders die snelle beleggingskansen zoeken in de nu nog relatief stabiele vastgoedmarkt in post-Brexit Engeland.

Oh ja, en het gebouw staat ook nog eens helemaal niet in de buurt waar het zou moeten staan. Ike Ijeh van Building Design schrijft: “Mocht iemand nog zijn vraagtekens hebben bij de waanzin van de Londense luxehuizenmarkt, laat dit stompzinnige voorbeeld die dan voorgoed wegnemen: Lincoln Plaza is in werkelijkheid gelegen in South Quay en niet in Canary Wharf. Maar hey, wat is een duidelijker voorbeeld van de minachting voor de lokale context dan het doen laten voorkomen dat een gebouw eigenlijk gelegen is in een buurt die waarschijnlijk veel aantrekkelijker klinkt bij je beoogde Maleisische investeerders?”

Een andere foto 
van de buitenkant van het Lincoln Plaza door

 ontwikkelaar Galliard Home.

Ijeh’s sarcasme gaat verder dan de motieven van de ontwikkelaar en bedenkelijke locatiemarketing. Speciale aandacht is gereserveerd voor de stilistische missers van het gebouw. “In zijn rampzalige gevelbekleding, chaotische vorm, opgeplakte balkonnetjes en panische façades, is dit ontwerp het absolute dieptepunt wat betreft wanordelijke architectuur en goedkope visuele gimmicks,” schrijft hij. “In essentie is het de bouwkundige belichaming van zeeziekte; golven van misselijkheid bevroren in een zee van glas en gekleurd aluminium.”

Afbeelding via Flickr-gebruiker Aidan Wakely-Mulroney

Een snel kijkje op de website van de architecten van het gebouw BUJ toont een bureau dat categorisch ongeïnteresseerd lijkt in esthetiek. Het lijkt alsof ze alleen maar geld willen verdienen aan de ongebreidelde en hebzuchtige herontwikkelingsgolf binnen grote steden. BD herinnert ons er verder fijntjes aan dat BUJ onderdeel was van de 2016 Urban Age Shaping Cities Conference, dit jaar georganiseerd door LSE Cities tijdens de Biënnale van Venetië. BUJ schetst op hun website een utopisch beeld van hoe gebouwen tot stand komen binnen een samenspel van “mensen, instanties, beleidsmakers, investeerders en ontwerpers.”

Echter, gebouwen als het Lincoln Plaza bewijzen juist dat het volk en de beleidsmakers in steden als Londen veelal machteloos staan tegenover de plannen van ontwikkelaars en hun architecten. Naarmate steden een steeds dichter begroeide jungle van luxe hoogbouw worden, lijken de wensen van lokale inwoners ondergeschikter dan ooit.

Klik hier voor eerdere winnaars van de Carbuncle Cup.