Er is een epidemie gaande van mensen die hun meest gore en geheime indieherinneringen delen

Lang lang geleden, ergens rond 2005 toen de badges op je jasje nog bepaalde wat je waard was, sneakte ik de backstage in van een club in Londen, en kwam ik oog in oog te staan met mijn toenmalige idool: Carl Barât van The Libertines. Hij stond daar als een live-geworden versie van een pagina uit een roddelblad, zijn arm om een knap meisje en zijn neusgat wit van een of ander poedertje. Ik beende op hem af en bij elke stap kwamen er woorden uit mijn mond die mijn onsterfelijke, oneindige liefde voor hem verklaarden. Hij probeerde natuurlijk zo snel mogelijk te vluchten, maar niet voordat hij me een harmonica in mijn klamme, veertienjarige hand toestopte.

Die harmonica ligt nu in een stoffige schoendoos bovenop mijn kledingkast – als een vieze souvenir uit mijn indiedagen die ik (en velen met mij) met alle liefde achter me heb gelaten. In dezelfde metaforische doos liggen ook Faceparty, New Young Pony Club t-shirts, leren puntschoenen, en verschrikkelijke kapsels – en ik had nog wel gehoopt dat ik die duistere periode tussen 2001 en Sex on Fire van Kings of Leon nooit maar dan ook nooit meer hoefde op te rakelen.

Hoe dan ook, het is allemaal al lang geleden en we kunnen inmiddels wel met iets van affectie terugblikken op onze vieze vuile indiegeheimpjes. Eerder deze week bijvoorbeeld, kwam Johnny Borrell – de zanger van Razorlight met de witte broek en turbomond – met een definitieve lijst van Landfill-indieliedjes, en dat wakkerde hordes Twittergebruikers aan om ook indieherinneringen uit die barre tijden te delen.

Met als gevolg dat we gisterochtend werden overspoeld door bekentenissen onder de hashtag #indieamnesty, waar vooral de tweet van Rowan Martin van The Rhythm Method verantwoordelijk voor was. Hier zijn een paar van onze favorieten:

En dit is nog maar het begin. Als je ooit een ribfluwelen jasje hebt gedragen, de tour van The Pigeon Detectives hebt gevolgd, of iemand van The Automatic hebt getongd, doe dan het goede en laat iedereen op internet dit weten. Internet is een veilige plek en we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.