Wstęp do modomatyki

Victoria’s Secret, 2010

Oto typowe równanie modomatyczne, czyli fashmatic. Zakładam, że nie muszę wyjaśniać, o co kaman. Jako pierwszy wymyślił je Mr Fashmatic, czyli Australijski grafik, Jonathan Zawada, który oprócz współpracy z Tiną Kalivas i Ksubi prowadzi popularnego bloga o designie, jest twórcą komiksu modowego „Petit Mal”, no i wydaje zin poświęcony modomatyce.

Christian Dior, wiosna/jesień 2003

Gareth Pugh, wiosna/jesień 10

VICE: Co słychać u Mr Fashematic?

Jonathan: Właśnie skończyłem 29 lat. W ciągu ostatnich 10 lat miałem szczęście pracować dla różnych prestiżowych klientów, np. British Fashion Council, Coca-Cola, BMW, Urban Outfitters, itp., co świetnie wygląda w CV. Niechęć do pracy w normalnej firmie, połączona z potrzebą utrzymania się, pcha mnie w kierunku wszystkiego, co w jakikolwiek sposób nawiązuje do designu, czyli ilustracji, animacji oraz projektowania stron internetowych, odzieży, książek i logotypów.

Bernhard Wilhelm, wiosna/lato 10

Wunderkind, SS 2010 RTW

Czy zawsze byłeś tak twórczy?

Mój ojciec twierdzi, że będąc dzieckiem codziennie rysowałem. Zainteresowanie wstydliwą i płytką profesją grafika wykazałem po raz pierwszy w wieku 12 lat, kiedy to zafascynowałem się NBA i cały swój wolny czas dzieliłem między grę w kosza i dekorowanie segregatorów na karty kolekcjonerskie. Do tej pory mam jeden segregator ozdobiony kunsztownymi reprodukcjami logotypów wszystkich zespołów NBA oraz dziwacznym, utrzymanym w konwencji art déco, logo własnego pomysłu.

Alexander McQueen, wiosna/lato 2003

Alexander McQueen, wiosna/lato 2010

Topshop Unique, wiosna/lato 2010

Czym, oprócz układaniem równań modomatycznych, zajmowałeś się ostatnio?

Dużej radości dostarcza mi zabawa programem

Processing, który umożliwia tworzenie prostych sekwencji graficznych w języku podobnym do Javy. Brzmi żałośnie, wiem. Poza tym zawsze inspirowały mnie fizyka i biologia, co brzmi jeszcze bardziej żałośnie. Jedynym względnie nieżałosnym źródłem inspiracji jest dla mnie muzyka. Uwielbiam nowy album Fuck Buttons; odkryłem też niedawno pewien stary zespół, który nazywa się Eyeless in Gaza i totalnie wymiata, tak samo zresztą jak blog butdoesitfloat.com.
Dzięki za wskazówki. Czy na koniec mógłbyś ułożyć równanie dla VICE?


O rany, dzięki.
Rozmawiała: Madeleine Davenport
Tłumaczenie: Filip Bednarczyk