Αυτοί οι Γιατροί και Νοσηλευτές Δεν Ξέχασαν τους Πυρόπληκτους της Εύβοιας

Η Βόρεια Εύβοια είναι ένας τόπος βαθιά πληγωμένος. Από εκείνο το μεσημέρι της 3ης Αυγούστου, οι άνθρωποί της ζουν με ένα βάρος που άλλοτε γίνεται θλίψη και αγωνία, άλλοτε θυμός και οργή. Αν έχουν ένα παράπονο, όπως λένε,  αυτό είναι πως τους άφησαν μόνους, τόσο κατά τη διάρκεια της καταστροφικής πυρκαγιάς όσο και τώρα που μπαίνει ο χειμώνας. Εάν πάλι κάτι τους θυμώνει, είναι η απουσία της επίσημης Πολιτείας. Όχι σε επίπεδο εξαγγελιών, αλλά η αδυναμία  του κοινωνικού κράτους να βρεθεί δίπλα τους: στα σπίτια, στις πλατείες, στα καφενεία, στα χωράφια και στις εκκλησίες.

Οι Ευβοιώτες όμως δεν μπορεί να μείνουν μόνοι, όσο υπάρχει η πίστη ορισμένων ανθρώπων στις αξίες της ειλικρινούς προσφοράς και της αλληλεγγύης, η διάθεση για φροντίδα στην πράξη. Ανάμεσα σε όλους όσοι δεν ξέχασαν, βρίσκονται ορισμένοι γιατροί και νοσηλευτές, οι οποίοι υπό την καθοδήγηση του Ευβοιώτη Νίκου Μπέσια, αγγειοχειρουργού, Διευθυντή του Αγγειοχειρουργικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός», προσφέρουν εθελοντικά ιατρικές υπηρεσίες στους πυρόπληκτους. Γεννημένος το 1956 στο ορεινό χωριό Παππάδες (350 έως 400 κάτοικοι τότε, περίπου 100 σήμερα) που επλήγη από τη φωτιά, πριν ακόμα «κάτσει» η στάχτη, οργάνωσε μια ομάδα από την Αθήνα αλλά και από τα χωριά του βόρειου κομματιού του νησιού.  

Είναι Σάββατο πρωί και βρίσκω νοσηλευτές και γιατρούς (αγγειοχειρουργός, παθολόγος, ουρολόγος, καρδιολόγοι) στο Δημαρχείο Νηλέως στην Αγία Άννα. Εκεί θα στήσουν το ιατρείο τους για το σαββατοκύριακο, σε γραφεία που μέχρι την προηγούμενη ημέρα στέγαζαν τις υπηρεσίες του δήμου και θα προσφέρουν στοιχειώδη ιατρική φροντίδα και καθοδήγηση σε δεκάδες (κυρίως) ηλικιωμένους.

Λίγο πριν ξεκινήσει την εξέταση ρωτάω τον κ. Μπέσια για τις απαρχές της ιδέας. «Εδώ και μια δεκαετία, μια ομάδα γιατρών και νοσηλευτών προσφέραμε τις υπηρεσίες μας ως κοινωνικό ιατρείο στην ορεινή Κρήτη. Ανώγεια, Βιάννο, Μεσοχώρι. Επειδή υπήρχε η εμπειρία, μετά τη φωτιά σκεφτήκαμε πως θα άξιζε τον κόπο να ανέβουμε και στην Εύβοια. Η καταγωγή μου αλλά και η ευαισθησία, ιδιαίτερα προς τον γηραιότερο πληθυσμό, μας οδήγησε εδώ», λέει και κουμπώνει τη λευκή ιατρική ρόμπα του.

Σε μια καρέκλα στο εσωτερικό του Δημαρχείου κάθεται η 70χρονη Ευανθία Μπολοβίνου. Στηρίζει τον αριστερό της αγκώνα σε ένα μπαστούνι, κρατάει ένα φάκελο γεμάτο με εξετάσεις και περιμένει υπομονετικά τη σειρά της. Δίπλα της η κόρη της, Ελένη. Ο χώρος είναι ακόμα γεμάτος με κούτες από τις προσφορές προς τους πυρόπληκτους. «Η μητέρα μου έσπασε το ισχίο της πάνω στον πανικό της φωτιάς και χειρουργήθηκε στη Χαλκίδα.  Επίσης πάσχει από Πάρκινσον. Η παρουσία των γιατρών εδώ είναι πολύ σημαντική. Πώς θα τη μετέφερα στην πόλη για εξετάσεις;», μου λέει η Ελένη.

Η Εύβοια είναι ένας φτωχός νομός. Σχεδόν το σύνολο των ηλικιωμένων ζουν με χαμηλές συντάξεις και για μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο στη Χαλκίδα ή στην Αθήνα θα έπρεπε να δαπανήσουν ένα μεγάλο μέρος από το μηνιάτικό τους. Μάλιστα, όπως προσθέτει η κ. Ευαγγελία Γιαννάκου, που είδε μεγάλο μέρος από την περιουσία της οικογένειάς της να καταστρέφεται από την πυρκαγιά («κάηκε η αποθήκη του αδελφού μου, όπως επίσης και μηχανήματα και ψυγεία») με την παρουσία των γιατρών στον τόπο τους και δη σε περίοδο έξαρσης της πανδημίας, ευτυχώς δεν αναγκάζονται να χρησιμοποιούν και να συνωστίζονται στα Μέσα Μεταφοράς.

Τα έξοδα μεταφοράς, σίτισης και διαμονής της ομάδας καλύπτονται εξ’ ολοκλήρου από τα ίδια τα μέλη της, γεγονός που όπως σημειώνουν όλοι στα χωριά θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τη δημοτική Αρχή. «Δεν βρισκόμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε πελατεία. Παίρνουμε τις κανονικές μας άδειες, πληρώνουμε τα πάντα μόνοι μας. Θεωρούμε ηθικό μας χρέος να βρισκόμαστε εδώ, σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε γιατρούς αυτού του επιπέδου»,  εξηγεί η νοσηλεύτρια και πρόεδρος των εργαζομένων του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός», Βούλα Γεωργάκη. Την κοιτάζω που προσπαθεί να οργανώσει τα επισκεπτήρια. Σημειώνει ονόματα σε μια κόλλα χαρτί και καθοδηγεί τους νησιώτες προς τα γραφεία των γιατρών. Αυτό που εντοπίζει είναι η ανάγκη των ντόπιων να νιώσουν πως δεν τους ξέχασαν, «ιδίως, τώρα που δεν είναι θέμα στις ειδήσεις, που όλοι έχουν εξαφανιστεί,  τα τηλεοπτικά συνεργεία έχουν φύγει».

Ο κ. Μιχάλης Ξυδιάς ήρθε με τη σύζυγό του και την κόρη του για να λάβουν δωρεάν ιατρικές συμβουλές από την ομάδα των γιατρών. Τον ακολουθώ καθώς μπαίνει στο γραφείο για να επισκεφθεί τον 70χρονο καρδιολόγο, Θοδωρή Παπαδόπουλο, ο οποίος διατηρεί ιατρείο στο Ξηροχώρι Ευβοίας και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του κ. Μπέσια. Όταν ο γιατρός επισκέφτηκε για πρώτη φορά τις πυρόπληκτες περιοχές «ήταν σαν να είδα εικόνες από τη Χιροσίμα». Στη βόρεια Εύβοια έφτασε από την Αθήνα το 1987. Κάνει λόγο για έναν «παραμελημένο νομό όπου πολλές φορές το ασθενοφόρο για να φτάσει σε ένα συμβάν χρειάζεται δυο ώρες».

Η ώρα είναι πλέον τρεις το μεσημέρι. Οι γιατροί εργάζονται από τις 11. Σύμφωνα με την κ. Γεωργάκη, περίπου 100 άτομα πέρασαν τις πόρτες του αυτοσχέδιου ιατρείου το Σάββατο. Βρίσκω τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στο προαύλιο να συζητούν χαμογελαστοί. «Τι κρατάτε από όλο αυτό;» ρωτάω την κ. Γεωργάκη. «Τα μάτια τους και το ευχαριστώ. Η σκέψη πως ένα άνθρωπος τρομαγμένος και αδύναμος, μετά την επίσκεψή μας μπορεί να ανακτήσει τη δύναμη για ζωή». 

Η Ήβη Αποφάσισε να Γίνει Σεξεργάτρια για να Είναι Αφεντικό του Εαυτού της

Έφτιαξα τη Χρυσή Μπριζόλα του Salt Bae στο Σπίτι με 18 Ευρώ

VICE Meets: Παύλος Χάππιλος

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.